[OS] Name *ผิงเสีย*

[sakana301]

“นี่เทียนเจิน ทำไมพวกเราเรียกน้องเสี่ยวเกอว่าเสี่ยวเกอกันนะ?”


“หา”


คำถามแปลกๆของนายอ้วนทำให้ผมขมวดคิ้วหันไปมอง เห็นหน้ากลมๆของเขาแดงก่ำ บอกได้ชัดว่ากำลังเมาได้ที่ เจ้านี่แม่งเมาแล้วพูดไปเรื่อย ผมได้แต่ส่ายหน้า


“ฉันจะไปรู้มั้ย ว่าแต่มันแปลกตรงไหน” จะว่าไปคนแรกที่เรียกคืออาสาม จากนั้นพวกเขาก็พลอยเรียกว่าเสี่ยวเกอตามโดยตลอด


“นายคิดดู” นายอ้วนหวังทำท่าคิด ที่มองยังไงก็เหมือนจะหลับมิหลับแหล่ “ถึงเราจะเรียกว่าเสี่ยวเกอ แต่อย่าโดนหน้าละอ่อนของหมอนี่หลอกเอา จริงๆควรเรียกว่าปู่ทวดได้แล้วด้วยซ้ำมั้ง”


ถึงจะฟังดูไร้สาระ แต่คิดไปคิดมาคำพูดของนายอ้วนก็มีเหตุผล ผมอดคิดตามไม่ได้ เขาพูดถูก พวกเราโดนหน้าของเสี่ยวเกอหลอกมาโดยตลอด เจ้าหมอนี่ดูเด็กกว่าผมก็จริง แต่อายุจริงๆไม่รู้มากกว่าพวกผมตั้งเท่าไหร่


“หรือจะให้เรียกจางฉี่หลิง”


“เทียนเจินเอ๋ย นายนี่ไร้ความละเอียดอ่อน” นายอ้วนจุ๊ปาก “จางฉี่หลิงไม่เชิงเป็นชื่อของคนๆเดียว เพราะฉะนั้นยังไงก็ไม่ใช่ชื่อจริง”


ผมพยักหน้า อดล้อไม่ได้ “แล้วทำไมจู่ๆถึงพูดเรื่องนี้ นายละเอียดอ่อนขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทีวันเกิดเสี่ยวเกอยังพูดว่าแค่จิ้มหาวันอากาศดีๆสักวันมาก็เป็นอันใช้ได้ ทำไมถึงจริงจังเรื่องชื่อนัก”


“อย่างนายจะไปรู้อะไร” นายอ้วนด่าผมซะงั้น “ฝ่ายคิดมากน่ะไม่ใช่ฉันหรอกโว้ย”


เห็นเขาเมามากแล้ว ผมก็ได้แต่ส่ายหน้า ถ้าเป็นปกติอาจกัดกับเขาต่อสักหน่อย แต่พูดกับคนเมาไปก็ได้แค่นั้น “นายไปนอนเหอะ อายุก็ไม่ใช่น้อยๆ ดื่มหนักไปเดี๋ยวอายุจะไม่ยืน”


นายอ้วนไม่ตอบอะไร แต่มองมาทางผมนิ่ง จะว่ามองมาทางผมก็ไม่ถูก เหมือนมองเลยผมไปเสียมากกว่า ผมจึงหันไปมองด้านหลังตัวเอง เห็นเมินโหยวผิงยืนนิ่งๆอยู่ตรงประตู ไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่


เจ้าหมอนี่ก็หัดส่งเสียงหน่อยจะตายมั้ย ผมได้แต่ด่าในใจ


พอหันกลับไปก็เห็นนายอ้วนหลับคอพับไปซะแล้ว ผมไม่รู้ว่ามันหลับจริงหรือแค่หนีปัญหา ถึงจะไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ แต่สังหรณ์ของผมบอกว่านายอ้วนชิงหลับเอาตัวรอดชัดๆ


ผมนึกอยากด่า แต่ก็หมดแรง ได้แต่ห่อไหล่ เก็บกระป๋องเบียร์เปล่าที่พื้นให้เรียบร้อย เมินโหยวผิงเดินเข้ามา ก่อนก้มลงช่วยเก็บขวดที่กระเด็นอยู่เต็มห้องเงียบๆ


ดื่มก็ไม่ได้ดื่ม แต่ต้องมาช่วยเก็บกวาดอีก.. ผมรู้สึกผิดวาบ เหมือนตัวเองกำลังเอาเปรียบผู้ใช้แรงงานชอบกล


“นายไม่ต้องช่วยเก็บหรอก นิดเดียวเอง” ความเกรงใจทำให้ผมพูดออกไป ..จริงๆก็ไม่นิดเท่าไหร่ ผมกับนายอ้วนดื่มเข้าไปเยอะอยู่ ขวดเบียร์ก็กระเด็นเต็มห้อง คนภายนอกมองเข้ามาคงรู้สึกว่ารกน่าดู


เมินโหยวผิงส่ายหน้า ผมจึงไม่ห้ามเขา เมื่อไม่มีเสียงพูดของนายอ้วน ระหว่างพวกเราก็เกิดความเงียบที่ชวนอึดอัดชอบกล


ที่ผ่านมานายอ้วนต้องใช้ความอดทนในการสร้างบรรยากาศขนาดไหนกันนะ.. พอคิดถึงความพยายามอย่างสุดความสามารถของนายอ้วนแล้ว ผมก็ได้แต่มองเขาที่นอนแผ่หลับกับพื้นไปแล้วด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก.. มันเป็นความสงสารที่มาจากหัวใจ


“ว่าแต่นายมายืนตั้งแต่เมื่อไหร่” เห็นแก่ความพยายามของนายอ้วน ผมรู้สึกว่าตัวเองต้องไม่ยอมแพ้ง่ายๆ จึงลองหันไปชวนคุยบ้าง


ไม่รู้จางฉี่หลิงสัมผัสความมุ่งมั่นเต็มที่ของผมหรือเปล่า แต่เขาแค่เหลือบมองแล้วตอบ “สักพัก”


สักพักที่ว่า.. สักพักขนาดไหนล่ะนั่น


เจอคำตอบที่คลุมเครือสมเป็นเขา ผมก็ชักพูดไม่ออก แต่ความซาบซึ้งที่อย่างน้อยอีกฝ่ายก็เอ่ยปากทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นมา


“นายช่วยพยุงเสี่ยอ้วนไปนอนบนโซฟาที เจ้านี่เมาแล้วหลับไม่รู้เรื่องเลย” ผมบ่นอย่างไม่จริงจังนัก เสี่ยวเกอกึ่งพยุงกึ่งลากนายอ้วนไปทางโซฟา ส่วนผมก็เดินเอากระป๋องเบียร์ไปทิ้งที่ถังขยะมุมห้อง


พอหันไปก็เห็นเสี่ยวเกอดันนายอ้วนขึ้นโซฟาได้เรียบร้อย ผมมองแผ่นหลังของเขา ก่อนพึมพำออกมาเบาๆ


“เมินโหยวผิง.. ไปกันเถอะ”


ไม่รู้ว่าหมอนี่ได้ยินหรือเปล่า แต่เมินโหยวผิงก็หันมาทางผม


ผมยิ้ม กระแอมเล็กน้อย ก่อนเอ่ยปากชวนเขาด้วยระดับเสียงปกติ


“ดึกมากแล้ว พวกเราก็ไปนอนกันเถอะ”


เมินโหยวผิงพยักหน้า ไม่พูดอะไร ผมชินกับนิสัยไม่พูดถ้าไม่จำเป็นของเขาแล้วจึงไม่ถือสา ผมเดินไปทางประตูพร้อมเขา ก่อนหันไปมองนายอ้วนที่หลับบนโซฟา แล้วก็นึกอะไรขึ้นมาได้


ผมคงยืนนิ่งไปนาน รู้ตัวอีกทีก็พบว่ากำลังถูกเมินโหยวผิงมองอยู่ แววตานิ่งเฉยของเขาเหมือนกำลังสงสัย ซึ่งผมเองก็มีคำถามเหมือนกัน


“เสี่ยวเกอ ฉันเพิ่งคิดเรื่องหนึ่งออก”


เมินโหยวผิงไม่พูดอะไร แต่ผมรู้ว่าเขากำลังรับฟัง


ผมหันไปทางนายอ้วนอีกที ก่อนขมวดคิ้ว


“จะว่าไป.. เสี่ยอ้วนชื่ออะไรนะ?”



END

ฟิคนี้เกิดมาจากการถามตัวเองว่า.. เสี่ยอ้วนชื่อว่าอะไรหว่า /แง้
ระดับนายน้อยที่ชื่อเพื่อนสนิทยังจำไม่ได้ แอบสงสัยนิดๆว่าชะตากรรมนายอ้วนก็คงไม่ต่างกันค่ะ *น้ำตา*

ป.ล. เสี่ยวเกอเป็นคำที่ใช้เรียกคนอายุน้อยกว่าว่าพี่ค่ะ

[Koume]

/ร้องห้ายใส่บรรทัดสุดท้าย 555555555555555555555
คือนายน้อยยัง(มีแอบ)ตั้งชื่อว่าเมินโหยวผิงนะ แต่เสี่ยอ้วนนี่...
แง้ เสี่ยอ้วนร้องไห้ทำไม (´･ω･｀) ...
ปล. จริงๆควรเรียกว่าอากงจางฉี่หลิง..... #......

[kame_kazuha]

นั่นสิ เสี่ยอ้วนชื่ออะไร

[SilverCloud]

จริงด้วย ขนาดเสี่ยวเกอนายน้อยยังแอบตั้งชื่อให้ แต่ทำไมทีเสี่ยอ้วนเอาแต่เรียกนายอ้วนๆ ล่ะ แล้วตกลงว่าเสี่ยชื่ออะไรเหรอคะ 'w'

[Narakas]

โอ๊ยยยยย ตัดจบแบบตบเข่าฉาดเลยค่าาาา

เสี่ยอ้วนนนนนน เสี่ยยังไม่เคยบอกชื่อจริงเลยนะคะะะะะ

[zerin]

ท่อนจบรุกฆาตมากค่ะ555555 เออจริงด้วย จะว่าไปในแก๊งค์มีนายนี่แหล่ะมีชื่อแซ่อยู่คนเดียวนะเทียนเจิน

[Feran.FS]

//ตบบ่า นึกว่าจะมามุ๊งมิ๊งตั้งชื่อให้เสี่ยวเกอกันสองคนบนเตียง(?) เจอตอนจบนี่อึ้งเลยค่าาาาาา เสี่ยอ้วนนนน นายแม่งชื่ออะไรว๊าาา

[Rozenkreuz]

นั่นสิ... เสี่ยชื่อไรฟร้าาาาา
และแล้วเสี่ยก็หนีไม่พ้นชะตากรรมถูกนายน้อยลืม
มีคนเดียวแหละที่จำชื่อได้แม่น ผ่านไปสิบปีก็ไม่มีลืมสักนิด ถถถถถ