[drabble] ลำดับความสำคัญ (ฮัวเสีย)

[sakana301]

ถ้าพูดออกไป เขาคงถูกโกรธ

ดังนั้นเขาจึงยิ้ม



"นายเปลี่ยนไปนะ"

อู๋เสียทำหน้าแปลกใจนิดหน่อยตอนได้ยินเขาพูดลอยๆ เสี่ยวฮัวเลิกคิ้วยิ้มนิด พยักหน้าเป็นเชิงยืนยันคำพูด

แทนที่จะได้รับการโวยวายหรือคำถามเป็นเชิงว่าเปลี่ยนไปยังไงด้วยใบหน้าซื่อๆที่ไม่ซ่อนความตกใจสักนิด อู๋เสียกลับทำเพียงมองไปทางอื่น ยกบุหรี่ในมือขึ้นสูบ

"งั้นเหรอ"

ตอบมาแค่นั้น

ให้ตายสิ..

เสี่ยวฮัวถอนหายใจยาว "ก็เป็นซะอย่างนี้.."

"พูดอะไรของนาย" อู๋เสียขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่าไม่เข้าใจ และไม่เคยเข้าใจอะไรสักที

เสี่ยวฮัวโบกมือเป็นเชิงว่าช่างมันเถอะ อู๋เสียยังมีสีหน้างุนงง แต่ก็ไม่ได้อยากรู้อยากเห็นเหมือนเคย

"ฉันแค่กำลังคิดว่า.. คนมันเปลี่ยนไปตามเวลาจริงๆ"

"ก็คงอย่างนั้น?"

"แต่บางคนต่อให้เปลี่ยนไปยังไงก็ต้องมีจุดที่ทำยังไงก็ไม่ยอมเปลี่ยนสักทีแฮะ"

อู๋เสียขมวดคิ้ว จ้องเขาอย่างจริงจัง "เสี่ยวฮัว นายเป็นอะไรหรือเปล่า ก่อนมาหาฉัน นายดื่มอะไรแปลกๆเข้าไปใช่มั้ย"

"นายไม่ต้องห่วง ฉันไม่ได้เมา และไม่ได้คออ่อนด้วย" เสี่ยวฮัวไม่รู้ว่าตัวเองจะขำหรืออะไรดี อย่างน้อยเจ้าเด็กนี่ก็ยังทำเสียงเป็นห่วงคนอื่นได้อยู่ "ว่าแต่นายเถอะ เรื่องที่ควรทำ ใกล้เข้ามาแล้วใช่มั้ย"

อู๋เสียขมวดคิ้ว สีหน้าขรึมลง ตอบสั้นๆ

"อืม"

เสี่ยวฮัวถอนใจ นึกอยากเอ่ยปลอบอะไรสักหน่อย แต่คิดได้ว่าตอนนี้คงไม่จำเป็นอีกแล้ว

ก็ดี.. เขาเองก็จะได้ไม่ต้องฝืนพูดอะไรที่สวนกับความรู้สึก

"พอเป็นเรื่องของเสี่ยวเกอนั่น อย่างอื่นสำหรับนายก็มีความสำคัญรองลงมาหมดเลยนะ" เสี่ยวฮัวถอนหายใจยาวเหยียด ส่ายหน้ายิ้มๆ ทำเสียงไม่จริงจัง "ทั้งๆที่สำหรับหมอนั่น นายอาจไม่ใช่ที่หนึ่งก็ได้"

"ฉันไม่สนหรอก" อู๋เสียพูดสั้นๆ ทิ้งบุหรี่ลงพื้นก่อนใช้ปลายเท้าขยี้ "สัญญาอะไรไว้ ต่อให้เป็นไปไม่ได้ ฉันก็จะทำ"

เสี่ยวฮัวกลอกตา "ไม่เข้าใจพวกนายเลยจริงๆ"

แม้แต่พวกนายเองก็คงไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

"เสี่ยวเกอเลือกทำหน้าที่เป็นอย่างแรก นายที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังยังคิดจะตามไป ฉันว่าอะไรนายไม่ได้หรอก แต่ก็ไม่เข้าใจจริงๆแฮะ"

"นายพูดเหมือนลำดับความสำคัญมันสำคัญนัก"อู๋เสียพูด "จริงๆแล้วมันสำคัญแน่เหรอ"

เสี่ยวฮัวนิ่ง ก่อนส่ายหน้ายิ้มๆ

"คำพูดนั่นไปเลียนแบบใครมาล่ะ"

อู๋เสียยักไหล่ "ไปกันเถอะ"

เสี่ยวฮัวมองอีกฝ่ายที่เดินมาทางเขา พอได้กลิ่นบุหรี่แตะจมูกก็ถอนหายใจ

ทั้งๆที่เป็นคนแรก แต่พอรู้ตัวอีกทีก็ไม่อยู่ตำแหน่งไหนเลยแท้ๆ

รอยยิ้มแต้มที่มุมปาก ไม่รู้ว่ากำลังยิ้มหรือเหยียดตัวเองกันแน่ คำตอบน่าจะเป็นอย่างหลัง และยิ่งหยันตัวเองที่ว่างพอมาคิดไร้สาระ

เพราะที่จริงแล้ว เขาไม่ได้อยู่ตำแหน่งไหนเลยตั้งแต่แรกต่างหาก

จะว่าไป.. ตัวเขาก็ไม่มีสิทธิ์พูดอะไรมากนัก

หน้าที่ ตัวเอง ..สำหรับเขา หากต้องเลือกสักอย่าง อู๋เสียอาจเป็นสิ่งสุดท้ายด้วยซ้ำ

สิ่งสุดท้ายที่มีอิทธิพลที่สุด

แต่ว่า..

"เจ้านั่นประมาทเกินคาดเหมือนกันนะ"

เขาเปรยขึ้น อู๋เสียเลิกคิ้ว หันกลับมามองเขา

"เจ้านั่น.. เสี่ยวเกอเหรอ?"

เสี่ยวฮัวไม่ตอบ แค่มองใบหน้างุนงงของอู๋เสียยิ้มๆ



หนึ่งสิบปี..

สำหรับคนที่กำลังรอคอย จางฉี่หลิงอาจคิดว่าเป็นเวลาสั้นๆ หรืออะไรก็ช่างเถอะ

เพราะสำหรับเขา นั่นเป็นเวลาที่มากพอ

อย่างน้อยก็เกินพอที่จะ 'ทวง' อะไรกลับคืน



------

ส..สวัสดีค่ะ ; v ;
เพิ่งแต่งและเอามาลงเป็นฟิคแรกที่นี่ ฝากตัวด้วยนะคะฮือ
เป็นด้วงฝึกบินค่ะ และเรือหลักคือผิงเสียนะคะ แต่ทำไมออกมาเป็นฮัวเสียก็ไม่รู้..
ไม่ค่อยเข้าใจเสี่ยวฮัวเท่าไหร่ แต่งแบบกล้าๆกลัวๆมากว่าเจ้าหมอนี่จะเป็นแบบนี้รึเปล่าหว่า อาจผิดไปบ้าง ขอโทษนะคะ..
แต่ถึงจะพูดว่าทวง คิดว่าอย่างเสี่ยวฮัวคงไม่คิดจะทวงจริงจังหรอก แค่คอยมองดูอยู่ห่างๆนั่นแหละค่ะ //น้ำตาา

[Dreamy]

เสี่ยวฮัวววววววววววว //ชูป้ายไฟ
ที่จริงเราก็อยู่เรือหลักนะคะ แต่แอบโดดลงมาแจวเรือนี้บ่อยเหมือนกัน เลือกไม่ถูกกกกกก #ที่จริงหล่อนไม่ใช่คนเลือกนะ
ชอบตรงที่เสี่ยวฮัวบอกว่าจะทวงอะไรบางอย่าง แลดูเท่มากมาย ฟฟฟฟฟ
#ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านนะคะ ><

[Mill]

ชอบตรงที่อู๋เสียพูดเรื่องความสำคัญเลียนแบบประโยค
รู้สึกมันตอกย้ำเหลือเกินว่าในสายตามีแต่เสี่ยวเกอจริงๆค่ะ T T
เห็นผู้แต่งฮัวเสียหลายท่านก็สิงเรือหลักแต่โดดมาแจวแพงงๆเยอะอยู่
(เราก็ด้วย 555) ต้องโดนอะไรดึงดูดมาแน่ๆค่ะ!

[meanato]

เสี่ยวฮัวแย่งมาเลยลูก แมวไม่อยู่แล้วววววว//โดนดาบพาดคอ(ลืมไปว่าแอบส่องเสี่ยวเกออยู่)

[uxmishi]

เสี่ยวฮัววววว ชอบตอนที่บอกว่าจะทวงคืนมากเลยค่ะ แย่งกลับมาให้ได้นะ เอาใจช่วยอยู่นะ ฮืออออออ #เอาไม้ไปขัดหน้าประตูสำริด #โดนบิดคอหลุด

[kampe]

แย่งมาเลยค่ะเสี่ยวฮัว ทวงนายน้อยสามคืนมา~~~~~~~

[Naitear]

'ทั้งๆที่เป็นคนแรก แต่พอรู้ตัวอีกทีก็ไม่อยู่ตำแหน่งไหนเลยแท้ๆ' แงงงงงง เสี่ยวฮัวววว ; - ; เจ็บปวดข่ะะะ
ฟหกดกฟฟฟฟ ทวงคืนเลยค่ะเสี่ยวฮัว! แงงงงง เอาใจช่วยเสี่ยวฮัวนะคะ อย่าไปสนคนหน้านิ่งหลังประตูสำริ------ #โดนดาบดำฟาด ฟฟฟฟฟฟ

[karnalone]

ทวงเลยเสี่ยวฮัว ดิฉันเป็นกองหนุนเองค่ะ!! //โดนบิดคอ

เวลาตั้งสิบปี หมอนั่นก็ไม่อยู่ ยังมีหวังค่ะ ยังมีหวัง จัดไปๆ

สายตานายน้อยนี่มีแต่เสี่ยวเกอจริงๆ แต่อย่างน้อยสิบปีนี้นายต้องเห็นเสี่ยวฮัวอยู่ในสายตา! สู้ๆ ค่ะเสี่ยวฮัว

[leralalita]

นายน้อยน่ารัก ; v ; ) ความดื้อดึงที่แสดงออกมาด้วยท่าทางขรึมๆนี่น่ารักจังค่ะ ถึงจะอย่างไรก็เป็นอู๋เสียนี่เนอะ จากน้ำเสียงห่วงใยนั่น ฮือ *อวยไม่ลืมหูลืมตา*

ไม่รู้ว่านายเมินคนนั้นประมาท หรือจริงๆแล้วมั่นใจมากๆกันแน่นะคะ แง55555 นายน้อยเขายึดติดซะขนาดนั้น โฮ เสี่ยวฮัวสู้ๆ สิบปีจะว่านานก็นาน จะว่าสั้นก็สั้นนะ ._. ) เข้าใจเลย ยิ่งนายน้อยพูดคำที่เหมือนเลียนแบบมายิ่งทำให้รู้สึกว่า "เจ้านั่นมันสำคัญขนาดนั้น" เลยนั่นแหละ แน่ๆเลยล่ะ ฮือ

*ร้องโยเย* ต้องสู้นะคะเสี่ยวฮัว ได้ล่ะ ต้องได้ล่ะ ;////;

จริงๆทางนี้เองก็เรือหลักเรือสำราญค่ะแอ 55555 แต่ตกหล่มคู่นี้ไม่ไหวเช่นกัน ; w ; ) ฮึบ ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ ฟฟฟ

[Shiaeri]

มาให้กำลังใจเสี่ยวฮัว แย่งมาเลยค่ะ แย่งมาก กรี๊ด 555555555555 อยากเล่นตัวมุดหัวในประตูสิบปีเองนะนาย /โดนหักคอ

[kame_kazuha]

เสี่ยวฮัวววว โอ๊ยย อยากจะเชียร์ให้แย่งนะ แต่เรือหลักมันก็

[Yuwadee Wana]

เสี่ยวเกอที่อยู่หลังประตูคงเริ่มหนาว ๆ ร้อน ๆ กลัวของรักจะถูกแย่งไป

ของรักของข้าาาาาาา เย้ยยยย ผิดเรื่องสินะ