[OS] เทียนเจิน "เสียผิง"

by **bloodnine** Sat 08 Nov 2014, 23:42

นายอ้วนเคาะประตูร้านของคนที่เขาเรียกว่า เทียนเจินอู๋เสีย วันนี้อีกฝ่ายเรียกเขามาเพื่อคุยธุระบางอย่าง..
เขาเพิ่งรู้จักคนคนนี้ไม่นาน แต่กลับรู้สึกถูกชะตาอย่างประหลาด เทียนเจินเป็นคนซื่อๆ ออกไร้เดียงสา แถมใจดีเกินเหตุ ไม่เหมาะกับการคว่ำกรวยเป็นที่สุด
แต่ไม่รู้ทำไมถึงต้องมีเหตุการณ์ให้อีกฝ่ายต้องลงกรวยอยู่เรื่อย ทั้งยังเป็นกรวยอวบอีกต่างหาก
โชคดีที่มี เสี่ยวเกอ .. จางฉี่หลิง พ่วงไปด้วยบ่อยครั้ง พวกเราถึงรอดออกมาได้
เสี่ยวเกอเป็นยอดฝีมือที่หาตัวจับยาก เรียกได้ว่า ขอแค่มีคนๆนี้ไปด้วยก็รู้สึกอุ่นใจ..

แต่ว่านะ..
เสี่ยอ้วนรอจนบุหรี่หมดไปสองมวน เคาะจนมือแดงก็ยังไม่มีใครมาเปิดประตูซักที

แกรก..
อ้าว ? ไม่ได้ล็อค..
เทียนเจินนี่ไม่ระวังตัวเอาซะเลยจริงๆ
เสี่ยล่ะละเหี่ยใจ..
นายอ้วนถอนหายใจ ถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป

เดี๋ยวก่อนนะ..

บอกเสี่ยทีว่านี่เกิดอะไรขึ้น!!

นายอ้วนมองโต๊ะหน้าร้านตาแทบถลน ข้าวของบนโต๊ะระเกะระกะเรี่ยราดเต็มพื้นเหมือนถูกกวาดลงมาหมด...

บ๊ะจ่างบุกร้านเทียนเจินเรอะ..!

เดี๋ยวๆๆๆ!!!

นั่นมันเครื่องลายครามโบราณไม่ใช่เรอะ ทำไมไปนอนหงายหมดราคาอยู่แบบนั้น !
นายอ้วนพุ่งไปเก็บเครื่องลายครามมาวางบนโต๊ะ แต่กลับต้องเบรกตัวแทบโก่งเมื่อสายตาไปปะกับอะไรบางอย่าง..

เฮ้ย !

นั่น !

มัน !

กางเกงในลายลูกเจี๊ยบ!!
ข้างๆนั่นก็เสื้อฮู้ดสีน้ำเงิน..
เสื้อยืดสีดำ กางเกงพร้อมเข็มขัด..

นายอ้วนไล่สายตาตามเสื้อผ้าที่เป็นหลักฐานไปจนถึงบันไดขึ้นชั้นสองของร้านที่เจ้าของร้านยึดเป็นห้องพัก ก็ไปเจอเข็ดขัด.. ที่คุ้นตาว่าเป็นของเจ้าของสถานที่
เหมือนสวมวิญญาณนักสืบ นายอ้วนใช้มือต่างแว่นขยายสะกดรอยตามชิ้นส่วนหลักฐานไปทันที โดยไม่ลืมเก็บหลักฐานไปด้วย

..เอาละ ในที่สุดเราก็มาถึงสถานที่เกิดเหตุ..
นายอ้วนหยุดยืนอยู่หน้าห้องพักที่มีกางเกงกองอยู่..มืออวบสั่นระริกตอนกำลังจะวางลงบนลูกบิดประตู..

แกร่ก..
เฮือก!!!!
เหมือนหัวใจจะกระเด็นออกทางปาก เมื่อตู่ๆประตูก็เปิดออก..
“อ้าว เสี่ยอ้วนมาแล้วเหรอ” มาแล้วเหรออะไรล่ะ! นี่เขามาตั้งนานแล้ว! จนแทบจะกลายร่างเป้นนักสืบเชอร์ล็อค –ปี๊บ – ตามรอยอยู่เนี่ย!
“มาแล้วอะไรล่ะ! เสี่ยเคาะเรียกตั้งนานไม่เห็นมีคนมาเปิด”นายอ้วนบ่นอุบ “แล้วไหงเทียนเจินนุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวละ ?”
นายอ้วนมองอู๋เสียที่อึกอัก กระแอมแล้วเสตาหลบไป “ขอโทษที เพิ่งตื่นน่ะ”
ช่วงจังหวะที่เอียงคอไปนั่นเอง..

หืม..

หืมม..

หืมมม..!!

ที่คอเทียนเจินนั่นมัน.. รอยฟันนี่หว่า!

เดี๋ยวววว!!

หมับ..!
นายอ้วนวางมือลงบนไหล่ของเพื่อน “เทียนเจิน..อา.. ไม่สิ อู๋เสีย ตอนนี้นานไม่ใช่เทียนเจินอีกต่อไปแล้วเสี่ยอ้วนรู้นะ..”
“พูดอะไรของนายน่ะ”
“จุ๊ๆๆ...”นิ้วอวบๆโบกไปมา “เมื่อคืนนายกับเสี่ยวเกอ –ปี๊บ- สาวกันสินะ.. สองต่อหนึ่งเลยเหรอ ? ไม่น่าเชื่อว่าแม้แต่เสี่ยวเกอจะร่วมด้วย เฮ้ ไม่ต้องทำหน้างงเลย รอยฟันนั่นน่ะหลักฐาน”
แหมๆ.. เรื่องพวกนี้เสี่ยวอ้วนรู้ดีอยู่แล้ว..
นายอ้วนมองอู๋เสียที่ยกมือขึ้นปิดรอยกัดทันที ถือโอกาสจับไหล่ของเจ้าตัวดันออกไป “ไหนละ แม่สาวคนไหนที่ร้อนแรงขนาดนี้” ใบหน้าอวบหันมองซ้ายขวา กวาดตามองรอบห้อง ก็ไม่พบแม้แต่เศษเสื้อผ้าซักชิ้น

เห็นก็แต่.. กลุ่มผมดำๆที่โผล่พ้นชายผ้านวม

“อ้าว.. แล้วนั่นเสี่ยวเกอยังไม่ตื่นอีก ?” นายอ้วนทำท่าจะเดินเข้าไปหาคนบนเตียง แต่ก็ถูกคว้าไหล่ไว้ก่อน “บ๊ะ! อะไรเล่า เสี่ยแค่อยากจะถามความรู้สึกเสี่ยวเกอเท่านั้นเอง ! รายนั้นก็ดูเหมือนจะไม่เคยเหมือนนายนั่นละ”
“เสี่ยอ้วนลงไปรอข้างล่างก่อน ผมแต่งตัวเสร็จแล้วเดี๋ยวตามไป”อู๋เสียคว้าเสื้อผ้าในอ้อมแขนอีกข้างของนายอ้วนไปถือไว้ มืออีกข้างรุนหลังอีกฝ่ายให้ออกไป
“เฮ้ยๆ ไล่กันเฉยเลย อ้าว.. นั่นเสี่ยวเกอตื่นแล้ว”
ดวงตาสองคู่มองไปยังคนผมดำที่ขยับตัวขยุกขยิก สองแขนพยายามค้ำยันตัวเองให้นั่งขึ้น คิ้วเรียวขมวดนิดๆ..

หืม..เสี่ยวเกอขมวดคิ้วเรอะ

ทำไมวันนี้มีแต่เรื่องแปลกๆ..

หือ..

นายอ้วนมองคนที่เมื่อครู่ยังดันตัวเองอยู่กลับเผ่นแผลวไปพยุงคนผมดำให้นั่งได้สะดวกแทน
เมื่อร่างนั้นลุกขึ้นนั่งผ้าห่มก็เลื่อนลงไปกองอยู่ช่วงเอว เผยให้เห็นเรือนร่างเปล่าเปลือยท่อนบน ที่เต็มไปด้วยรอยแดงจากการขบกัด

อื้อหือ.. สาวที่ไหนดุเด็ด เผ็ดมันส์ขนาดนั้น

นายอ้วนผิวปากหวือ..
“เฮ้ เสี่ยอย่ามองนะ”อู๋เสียดึงผ้าขึ้นไปบังให้คนผมดำที่ดูงัวเงียผิดวิสัย
“อะไรเล่า! ผู้ชายด้วยกัน มองนิดมองหน่อยห็ไม่เสียหายซักหน่อย”
ผู้ชายด้วยกันนะ! เสี่ยอ้วนไม่ผิด..
“ไม่ได้ๆ เสี่ยลงไปก่อน ผมจะได้แต่งตัว”อู๋เสียลุกขึ้นมาไล่อีกรอบ
คราวนี้นายอ้วนจึงยอมไปโดยดี..

...

..

.

ที่ไหนละ

พอออกจากห้องนายอ้วนไม่ได้ลงไปข้างล่างตามที่เจ้าบ้านบอก แต่แอบแนบหูฟังอยู่หน้าประตู
“ลุกไหวหรือเปล่า” แค่แอ้มสาว.. ถึงขนาดลุกไม่ไหวเลยเรอะ

“ขอโทษนะ เมื่อคืน..ชั้นรุนแรงไปหน่อย”
..ขอโทษอะไรกัน เอ..สำไมเสี่ยสังหรณ์แปลกๆ

“สะโพก..ดีขึ้นแล้วใช่มั้ย เมื่อคืนพอเห็นนายเลือดออกชั้นตกใจแทบแย่”
... โอเค เสี่ยไม่ได้สังหรณ์..

“หืม.. รอยสักขึ้นมาอีกแล้วละ สวยจังนะ..”
เฮ่.. เดี๋ยวอย่าเพิ่งลืมเสี่ยสิ..

“ไม่เป็นไรหรอก เสี่ยอ้วนรอได้.. อีกรอบนะ..”
โว้ยยยยยยย อิจฉา เอ้ย!! ไม่ใช่

กล้าดียังไงถึงได้บอกว่าเสี่ยรอได้ห๊ะ!!

นายอ้วนกัดฟันกรอดๆ แททบอยากจะพังประตูเข้าไป แต่ก็กลัว..
ไม่รู้ว่าเสี่ยวเกอจะขี้อายขนาดปาอะไรมากลางกบาลเขาหรือเปล่า..ยิ่งแม่นๆอยู่

รอก็รอ..

เทียนเจินนะเทียนเจิน..
ไม่สิ เรียกเทียนเจินไม่ได้แล้ว
อู๋เสียไม่ได้ใสซื่ออย่างที่เสี่ยคิด
ตอนนี้น่ะ อู๋เสียยังกับหมาป่า เสี่ยวเกอกลายเป็นลูกแกะไปแล้ว

แล้วนี่.. เสี่ยจะต้องรอถึงเมื่อไหร่กันละ
รอบนึงนี่นานขนาดไหน..

เฮ่อ..

-จบเถอะ-

ฮาาาาาาา หอบจากในเฟสมาโปะตรงนี้ค่ะ การจัดหน้าอาจจะแปลกๆนิดนึงน้าาา ฝากเรือกระจกเงานี้ด้วยนะคะTvTb