[SF] - Memorial - 02 - ดอกไม้ [เสี่ยวฮัว & อู๋เสีย]

[Mill]

.

Daomu Biji fanfiction (盗墓笔记)

spoiler alert : vol.8+

pairing: 花邪 , 瓶邪

ตอนที่ 1

           ใบหน้างงงวยของอู๋เสียนั้นช่างน่าขันจนเขาอดหัวเราะออกมาไม่ได้ 
          หมอนั่นมองข้อเท้าตัวเองอยู่สักพัก กว่าจะเข้าใจความหมายที่แท้จริงของคำพูดของเขา  
          หลงกลเข้าไปเต็มๆ  เชื่อเขาเลย…


          “ชีวิตของนายคงน่าเบื่อแน่ๆ”  เขาตบบ่าอู๋เสียแล้วยิ้มเนือยๆ  
          แต่ที่จริงแล้วเขาเองก็ไม่มีสิทธิ์จะพูดประโยคนี้สักเท่าไรอยู่เหมือนกันนี่นะ




          สิ่งที่พวกเขาทำหลังจากนั้นคือรอคอย พวกเขาติดต่อกับคนข้างล่างเป็นระยะๆ  เฝ้ารอข่าวคราวจากทางฝั่งปาหน่าย  หากไม่ติดว่าห้อยตัวอยู่บนผาที่มีถ้ำประหลาด โครงกระดูก และเส้นผมที่น่าขยะแขยงนั่นแล้ว บรรยากาศขณะนี้ก็คลับคล้ายจะเป็นทริปท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ดีๆ นี่เอง   ทิวเขาเหยียดตัวยาวสุดลูกหูลูกตาปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาวบริสุทธิ์ เหนือศีรษะคือกลุ่มเมฆและหมอกที่ลอยวนอ้อยอิ่งเชื่องช้า ชวนให้รู้สึกเหมือนถูกโอบล้อมไว้ด้วยปุยนุ่นขาวละมุน ส่วนเบื้องใต้นั้นคือหุบเหวลึก เขาที่กำลังเล่นเกมเรียงอิฐเตอร์ตริสอยู่ในที่แบบนี้จึงดูน่าขันขึ้นมาทันที


          ขณะที่เซี่ยอวี่ฮัวเงยหน้าขึ้นมาจากจอเพื่อเพลิดเพลินกับแสงอาทิตย์อัศดงยามเย็นอยู่นั้น เขาก็พลันรู้สึกถึงสายตาคู่หนึ่งที่จ้องมองมา  เมื่อหันไปก็พบกับใบหน้าของนายน้อยสามแห่งสกุลอู๋  เขาไม่แน่ใจว่าสายตาที่ดูเหม่อลอยนั่นกำลังจ้องมองเขาหรือทิวทัศน์ที่อยู่เบื้องหลังเขากันแน่


          แต่ที่เขารู้คือ ความคิดของคนตรงหน้า ได้ลอยออกจากสถานที่แห่งนี้ไปไกลแล้ว


          “นายน้อยสาม ยังจำเรื่องตอนเด็กๆ ของเราได้อยู่ไหม?”
          คำถามนั้นเรียกสติของอู๋เสียกลับมา  เขากะพริบตาสองที ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ อย่างไม่แน่ใจเท่าไรนัก


          “ตอนนั้นนายยังเป็นเด็กผู้หญิงอยู่เลย” 
          “นายพูดเหมือนฉันไปแปลงเพศมาอย่างนั้นล่ะ”
          “ใครจะไปรู้ ดูอย่างตอนนายปลอมตัวเป็นซิ่วซิ่วสิ”

          เซี่ยอวี่ฮัวหัวเราะออกมา ไม่ใช่ว่าไอ้หมอนี่กำลังแค้นใจที่เมื่อตอนนั้นมองไม่ออกหรอกรึ 


          “ส่วนนายเองก็แทบไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด”



          ภาพความทรงจำในวัยเยาว์ค่อยๆ ผุดขึ้นมาในหัวของเขา  คุณชายสามตัวน้อยแห่งบ้านสกุลอู๋ผู้ไม่นิยมสุงสิงกับใครและมักจะนั่งเงียบๆ อยู่ที่มุมห้องคนเดียวเสมอในวันรวมญาติ


          บรรดาเด็กๆ ในเครือญาติรุ่นที่อายุพอๆ กันนั้น เห็นจะมีแต่อู๋เสียกับซิ่วซิ่ว รวมกับเขาแล้วก็เป็นสามคนด้วยกัน  แม้ว่าที่จริงแล้วจะมีเพียงซิ่วซิ่วกับเขาที่เป็นฝ่ายลากอู๋เสียไปเล่นด้วยอยู่ตลอด แต่ดูเหมือนเจ้าตัวก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร  ซ้ำคุณชายหนอนหนังสืออย่างอู๋เสียผู้ไร้เดียงสา กลับมองไม่ออกว่าตัวเขานั้นไม่ใช่เด็กผู้หญิง  ตอนนั้นเซี่ยอวี่ฮัวเห็นเป็นเรื่องน่าสนุก จึงปล่อยให้ความเข้าใจผิดนี้ดำเนินต่อไป



          ในงานเลี้ยงปีหนึ่ง ขณะที่บรรดาผู้ใหญ่ต่างสังสรรค์ รินสุราให้แก่กันและกัน เสียงพูดคุยดังเซ็งแซ่ไปทั่วห้องโถง  แน่นอนว่านั่นเป็นเรื่องที่น่าเบื่อสำหรับเด็กๆ อย่างพวกเขา  ซิ่วซิ่วชักชวนทั้งสองออกไปเดินเล่นชมดอกไม้ในสวน  แม้ว่าในตอนนั้นจะย่างเข้าฤดูใบไม้ผลิแล้ว แต่ดอกเหมยฮัวบนต้นก็ยังคงงามอยู่


          ซิ่วซิ่วเดินเล่นเรื่อยเปื่อยไปตามขอบสระบัว ในขณะที่อู๋เสียยืนนิ่ง เงยหน้ามองกิ่งก้านที่แผ่ขยายของต้นไม้ใหญ่ เมื่อเทียบกันแล้ว เด็กน้อยอย่างเขาดูตัวเล็กกระจ้อยร่อยลงไปในทันที


          “แปลกดีเนอะ”  อู๋เสียพูดขึ้น
          “อะไรเหรอ?”
          “ดอกเหมยฮัวนี่น่ะ ทำไมถึงบานในฤดูหนาว ไม่เหมือนดอกไม้ชนิดอื่นๆ ”


          เซี่ยอวี่ฮัวไม่เข้าใจในจุดประสงค์ของคำถามนี้ เขาไม่เคยนึกสงสัยในเรื่องแบบนั้นมาก่อน ดอกไม้มันก็บานตามธรรมชาติของมัน การที่ฤดูหนาวอันแห้งแล้งและเย็นชากลับมีดอกไม้ชนิดนี้เบ่งบานผลิดอกนั้นนับเป็นเรื่องที่ดีมากแล้ว  อีกอย่าง คำถามนี้ หากอู๋เสียหนอนหนังสือเองยังไม่รู้ เขาจะทราบได้อย่างไรกัน


          “ภูเขาก็มีความงามของภูเขา แม่น้ำก็มีความงามของแม่น้ำ”  เขาตอบ
          “เหมือนกับหิมะ เหมือนกับฤดูหนาว”  อู๋เสียต่อให้
          “ใช่...”


          ดอกเหมยฮัวดอกหนึ่งปลิดปลิวร่วงลงมาจากกิ่ง  อู๋เสียยื่นมือออกไปรับมันไว้ได้พอดิบพอดี  เด็กชายมองกลีบดอกสีชมพูสดใสปราศจากรอยบอบช้ำของมัน  ก่อนจะนำดอกไม้นั้น

          มาทัดไว้ที่ข้างหูของเซี่ยอวี่ฮัว



          “ดอกไม้ก็มีความงามของดอกไม้”



          เขาจำไม่ได้แล้วว่าในตอนนั้นเขาทำหน้าอย่างไรออกไป หรือได้พูดอะไรต่อหรือไม่  แต่เขายังคงจำรอยยิ้มของเด็กชายตัวน้อยได้เป็นอย่างดี

          เซี่ยอวี่ฮัวไม่ได้เล่าเรื่องนี้ออกไปในขณะที่พวกเขาคุยถึงเรื่องสมัยเด็กกัน  เขานึกถึงโต๊ะทำงานของเขา  ที่ข้างใต้ลิ้นชักโต๊ะ ดอกเหมยฮัวดอกนั้น ปัจจุบันยังคงถูกเก็บไว้อย่างดีในรูปแบบของที่คั่นหนังสือดอกไม้แห้ง



          ความหมายของดอกเหมยฮัวคือ ‘ความเข้มแข็ง’ 


          และเขาเองที่ได้รับความเข้มแข็งมาในตอนนั้น  กระทั่งยืนหยัดต่อสู้อย่างเด็ดเดี่ยวมาได้จวบจนเวลานี้ ถึงคราวที่ต้องนำมันออกมาใช้เพื่อผู้อื่นบ้างแล้ว

          เซี่ยอวี่ฮัวคิด  ก่อนที่จะได้รับการติดต่อจากด้านล่างว่าสิ่งที่พวกเขารอคอยจากกว่างซีเพิ่งเดินทางมาถึง






talk
พยายามกับการเขียนฟิคที่เสี่ยวฮัวไม่ดราม่าอยู่ค่ะ
หวังว่าจะสำเร็จนะคะ U v U อยากเขียนเรื่องตอนเด็กมานานแล้ว
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้ค่า
.

[Naitear]

โอ๊ยยยย ฮือออออออ YY v YY แงงงงงงง เสี่ยวฮัววววววววววววววววว #ตายค่ะตาย

ชอบตอนที่นายน้อยบอกว่า'ตอนนั้นนายยังเป็นเด็กผู้หญิงอยู่เลย' แล้วเสี่ยวฮัวตอบกลับมาว่า'นายพูดอย่างกับฉันไปแปลงเพศมานั่นแหละ' 555555555555555 แต่ก็จริงนะคะ เสี่ยวฮัวตัวพลิ้วบางแบบนั้น ปลอมตัวเป็นซิ่วซิ่วได้เนียนๆนี่ก็หุ่นเพรียวจริงๆค่ะฮืออ U//v//U

รู้สึกคำว่า'นายก็ไม่เปลี่ยนไปสักนิด'ของเสี่ยวฮัวนี่มีความหมายอะไรมากกว่านั้นมากๆค่ะ T v T เหมือนกับสื่อว่าผูกพันกับนายน้อยมาก และนายน้อยก็ยังเป็น'คนเดิม'ในใจเสี่ยวฮัว #มโนไปสิคะด้วงมโนไปสิ แง

โอ๊ยยยยย ฟหกดหฟฟฟฟฟฟฟ ฮืออออ ////////// ฉาก 'ดอกไม้ก็มีความงามของดอกไม้' ใจเต้นตามจริงๆค่ะ อ่านแล้วเขินมาก เขินมากๆ /////// ลักพาตัวนายน้อยกลับบ้านได้มั้-------- #โดนพลองฟาด จะว่าไป ดอกเหมยฮัวนี่ก็คือดอกบ๊วยสินะคะ? /หรือว่าจำผิดเอง /ฮาา

ความเข้มแข็งที่เสี่ยวฮัวมีมาตลอด ที่แท้ก็ได้รับมาจากนายน้อยอู๋เสียนี่เองสินะคะ UvU #พีคมาก

ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะมิลซังงง ไม่ดราม่าค่ะไม่ดราม่า ///w\\\ รอติดตามต่ออยู่นะคะ เขียนได้น่ารักมากค่ะฮืออ //ปูเสื่อรอ

[ami.de.alamode]

“ดอกไม้ก็มีความงามของดอกไม้” (;__ อบอุ่นค่ะ นายน้อยเสี่ยวฮัว ชอบความสัมพันธ์ของคู่นี้มากค่ะ

[yakusoku]

ซึ้งคะ ^_^

[Rainxx_fon]

อบอุ่นมากเลยค่ะ บรรยากาศฟรุ้งฟริ้งงง
#ในที่สุดก็เจอฮัวเสียที่ไม่ดราม่า TT
ติดตามต่อนะค้าา น่ารักมากก

[galu]

ก็ไม่ได้บ้าคู่นี้ซักเท่าไร
แต่ยิงด้วย fanart แทนเค่อะ UvU


ฟิคนี้เนียนไปกับเนื้อเรื่อง แถมมุ้งมิ้งๆๆ ฮืออออ แต่งบ่อยๆน้าจะตามอ่าน XD

[Mill]

 จะว่าไป ดอกเหมยฮัวนี่ก็คือดอกบ๊วยสินะคะ? /หรือว่าจำผิดเอง /ฮาา

ใช่ค่ะ ดอกบ๊วยที่สวยๆนั่นล่ะค่ะ U v U

ขอบคุณทุกเม้นมากค่ะ มีกำลังใจ ฮืออออออ
ขอบคุณกาลูที่วาดแฟนอาร์ทให้ด้วย ; ; ดีใจจจจจ

[meanato]

อ่านเสร็จแล้วเห็นแฟนอาร์ต
นายน้อย ป้อสาว(?)ตั้งแต่เด็กเลยนะ