[Trans] เรื่องสั้น -03-

[souless_angel]

3.

ผมเดินตรงเข้าห้อง มองดูคนที่กำลังก้มหน้าอยู่คนนั้น เขาสวมชุดคลุมตัวใหญ่ เครื่องแต่งกายของเขาเหมือนเป็นชูปา
(เครื่องแต่งกายพื้นเมืองของชาวทิเบต) แต่ก็ไม่เหมือนชูปา บนมือสวมลูกปัดเม็ดโตพวงหนึ่ง
กำลังดูโทรศัพท์มือถือยี่ห้อเก่าๆ เมื่อเห็นผมเข้ามา เงยหน้าขึ้นมองอย่างประหลาดใจ สลับกับมองเฮยเสียจื่อ
"พวกคุณขุดบล็อกคอนกรีตขึ้นมาได้แล้วหรือ"

นายอ้วนหัวเราะหึหึ มองผม ผมพยักหน้ากับคนคนนั้น บอกให้เฮยเสียจื่อช่วยแนะนำตัว เฮยเสียจื่อพูดว่า
"ผู้วิเศษ คนนี้คือพ่างเหยีย อ้วนเทวะแห่งพานเจียหยวน ส่วนคนผู้นี้คือ---"

"อู๋เสี่ยวซานเหยีย" (นายน้อยบ้านสกุลอู๋) นายอ้วนชิงพูด นั่งลงฝั่งตรงข้ามคนผู้นั้น "อย่าบอกนะว่าคุณไม่รู้จัก"

คนสวมชุดคลุมตัวใหญ่นั้นกดมือถือทีหนึ่ง เงยหน้าขึ้นมองผม ผมเห็นเขามีตอหนวดเต็มหน้า สีหน้าขาวมากแต่สกปรกมอมแมม
เห็นได้ว่าชื่อของผม ทำให้เขาสะดุ้งได้นิดหน่อย แต่ผมไม่เห็นภาพที่เมื่อคนได้ยินชื่อผมเป็นต้องดีดตัวผึงขึ้นมาตรงๆ
แล้วเปิดมือถือให้ผมสแกน QR Code เฉกเช่นทุกคั้ง เขานั้นเพียงตาลุกขึ้นแวบหนึ่ง แต่ไม่เชื่อในทันที

"ไม่เชื่อรึ" นายอ้วนเห็นปฏิกิริยาเช่นนี้ รู้สึกไม่อิ่ม พูดเสริมต่อว่า "อู๋เสีย นายน้อยแห่งบ้านสกุลอู๋ สมัยนั้นที่ริมทะเลสาบซีหู---"

"ผู้วิเศษ พวกเพื่อนๆ ของผม ได้ยินเรื่องของคุณ จึงมาคารวะเป็นการเฉพาะ เรื่องกรวยของคุณน่ะ ลองเล่าสักหน่อย
คนพวกนี้เป็นมืออาชีพเก่ากันทั้งนั้น ไม่มีใครยอดเยี่ยมไปกว่าพวกเขาอีกแล้ว"

"อู๋เสีย ล้างมือจากวงการไปแล้วไม่ใช่หรือ" เจ้าเสื้อคลุมพูดช้าๆ "คุณยังมีอะไรที่ต้องการอีก คุณไม่ต้องการอะไรอีกแล้วไม่ใช่หรือ"

ผมสำรวจตัวเขาอย่างละเอียด นิ้วมือของเขากำอยู่ มองความยาวสั้นไม่ออก ไม่ค่อยเห็นอัตลักษณ์ของคนบ้านสกุลจางเท่าไหร่นัก
ไม่รู้จะเป็นพวกต้มตุ๋นหรือเปล่า นับตั้งแต่เรื่องราวของผมร่ำลือออกไป พวกคนแซ่จางในวงการนี้ ค่าตัวพากันขึ้นหมด

"ถ้าฉันเล่า พวกคุณก็ต้องไป ไม่งั้นฉันไม่เล่า" เจ้าเสื้อคลุมจ้องมองเฮยเสียจื่อ ทำท่าไม่พอใจ เฮยเสียจื่อไม่สนใจ
นั่งลงข้างๆ ซูว่านเสิร์ฟชาบำรุงสายตาที่ชงเสร็จแล้วมาให้ เขาจิบคำหนึ่ง
"พวกคุณก็เลิกแกล้งเซ่อกันซะทีสิ ผู้วิเศษ คุณก็แนะนำตัวก่อนว่าคุณเป็นใคร ทุกคนมานับญาติกันก่อน"

เจ้าเสื้อคลุมมองผม พยักหน้ากล่าวว่า "คุณไม่เคยเจอฉันมาก่อน ฉันแซ่จาง ใครๆ ก็เรียกฉันว่าเสี่ยวจางเกอ"

ผมตัวสั่นทีหนึ่ง จ้องมองคนคนนี้ พยายามจำแนกใบหน้าของเขา พฤติกรรมของผมทำให้เขาตกใจ ถอยตัวไปเล็กน้อย "คุณรู้จักฉัน?"

ผมจ้องมองเขา พยายามมองให้ทะลุหนวดเครา เพื่อเห็นใบหน้า แล้วผมพลันพบว่า มีความรู้สึกคุ้นเคยอยู่หลายส่วนจริงๆ

"คุณเคยไปหา 'ปี้หมอ' มาก่อนใช่ไหม" ผมถาม เขาหน้าถอดสีทันที "เอ๊ะ! คุณ!"

(ปี้หมอ เป็นเนื้อเรื่องอีกช่วงหนึ่ง จากตอนพิเศษตรุษจีนปี 2014 ทำเป็นเนียนๆ ว่ารู้เรื่องไปก่อนนะ ไม่ว่างอ่านให้จริงๆ)


------------------------------

อ้าว นกหนักมาก คนที่ถือมือถือของน้อง แง
แอบมาอัพยามบ่าย
ขอบคุณคุณเบียร์ค่ะ

[arshura09]

พ่างเหยียผู้นี้ดูจะเอาแต่ใจใช่ย่อยอยู่ นายน้อยไปรู้จักมักจี่เมื่อไหร่กันล่ะนี่ แล้วเสี่ยวจางเกอต้องการอะไร ถึงได้อยากจะไปขุดก้อนคอนกรีตนี่นักหนากันล่ะ เริ่มมีเงื่อนงำๆ ขอบคุณคุณเบียร์ค่ะ

[yakusoku]

เสี่ยวจางเกอเป็ยใครกันแน่ ปี้หมออีกคน

[hnee]

เอากันแล้ว มาล้วงความลับกันเถอะ!!!