[Trans] เรื่องสั้น -02-

[souless_angel]

2.

"บล็อกคอนกรีต?" ผมมองเฮยเสียจื่อ นึกในใจว่า จะขุดบล็อกคอนกรีตไปทำไม ขโมยเหล็กเส้นงั้นหรือ สมัยนี้อาชีพนี้ตกต่ำถึงขั้นนี้แล้ว?
บ้างไปขับรถซิ่ง บ้างไปขโมยเหล็กเส้น นายอ้วนก็งุนงงเช่นกัน ด่าออกไปว่า "นายนี่มันถูกไส้ติ่งกดทับเส้นประสาทใช่ไหม บล็อกคอนกรีตมีอะไรน่าขุด
ขนกลับบ้านไปทับฝาโอ่งดองผักกาดหรือไง ยังจะมามุง"

เฮยเสียจื่อเพียงยิ้ม ทำท่าแบบไม่อยากเสวนาด้วยกับนายอ้วน นายอ้วนยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ เปิดประตูทำท่าจะลงรถ
"เทียนเจิน ไป เราไปสังเกตการณ์การทำงานกัน" แต่ถูกผมดึงตัวไว้ ผมไม่อยากเสนอหน้าแสดงตัวในเขตปักกิ่ง
เมื่อผมปรากฏตัว โดยเฉพาะในสถานที่ที่มีข้อถกเถียงเช่นนี้ ง่ายแก่การเกิดข่าวลือในวงการ เมื่อถึงตอนนั้น หลายๆ อย่างที่ผมอธิบายชัดเจนไม่ได้

เฮยเสียจื่อขณะนี้จึงกล่าวว่า "บล็อกคอนกรีตนี่น่ะ ไม่มีราคา สิ่งที่มีราคาคือ มันถูกเอาไปฝังไว้ข้างใต้ยังไง เรื่องนี้ไม่มีใครรู้"

"งั้นพวกนายรู้ได้ยังไง ว่าตรงนี้มีของสิ่งนี้ฝังอยู่" ผมถาม เฮยเสียจื่อขณะนี้จึงเคลื่อนรถ ขับไปทางทิศเหนือ พลางพูดว่า
"ก่อนหน้านี้ มีผู้วิเศษคนนึงเดินทางมา จะคีบลามะ อ้างอิงคนที่เจอเขาบอกว่า คนคนนี้มียอดวิชา ไม่ธรรมดา สามารถเสกวัตถุให้เคลื่อนย้ายไปยังตำแหน่งหลายลี้
เรียกว่าวิชาห้าผีขนย้าย บล็อกคอนกรีตนี่ เดิมทีตั้งอยู่หน้าตลาดพานเจียหยวน นายยังจำหินกั้นรถลูกนั้นได้หรือเปล่า
ว่ากันว่าเขาเป็นคนใช้วิชาเสกมันมาไว้นี่ ใครก็ตามที่มีปัญญาขนมันกลับไป เขาก็จะพาขนชุดนั้น ไปคีบลามะใหญ่"

"วิเศษขนาดนั้นเชียว?" นายอ้วนสองตาเปล่งแสง "นายเห็นกับตางั้นรึ"

ผมนึกในใจว่า กลลวงประเภทนี้ ถูกเปิดโปงไม่รู้กี่รอบแล้ว "ห้าผีขนย้าย" เป็นศัพท์ที่ผมเห็นจากรายการทีวีชื่อ Approaching Science เมื่อหลายปีก่อนโน่นด้วยซ้ำ
แต่เมื่อนึกขึ้นว่าเฮยเสียจื่อยังป้วนเปี้ยนอยู่แถวนี้ แสดงว่าเขาเชื่อ วงศ์ตระกูลของหมอนี่ มีศาสตร์ทำนองนี้ไม่ใช่น้อย

จากนั้นเฮยเสียจื่อก็พยักหน้าจริงๆ "บังเอิญว่า เห็นกับตาจริงๆ"

ผมกับนายอ้วนสบตากันแวบหนึ่ง ผมพูดเสียงลอยๆ ว่า "นายบอด"

"เรียกอาจารย์ เราตกลงกันแล้ว วันขึ้นหนึ่งค่ำกับวันขึ้นสิบห้าค่ำนายต้องเรียกฉันว่าอาจารย์" เฮยเสียจื่อลูบศีรษะผม "เจ้าคนไร้หัวใจ"

เดี๋ยวนี้ผมหน้าหนามาก ไม่แคร์แม้แต่น้อย "ท่านอาจารย์ นายนี่แม่ง นี่คงถูกเขาคีบลามะไปแล้วสินะ วนเวียนอยู่แถวนี้ก็เพื่อช่วยคัดกรองคนอยู่ใช่ไหม"

เฮยเสียจื่อเปิดวิทยุ เริ่มฟังรายการ ไม่ตอบผม แต่ก็ไม่หือไม่อือ ผมรู้ว่าตัวเองพูดถูกแล้ว จึงพูดต่อว่า
"นายเป็นพวกเดียวกับเขาสินะ บล็อกคอนกรีตนี่นายเป็นคนขนย้ายมาเอง ถ้านายมีงานอยู่แล้วฉันก็ไม่มาเสนอหน้าแล้ว
หาสักที่ส่งฉันกับนายอ้วนไปนวดฝ่าเท้าไป ส่วนนายจะไปไหนก็ไป"

เฮยเสียจื่อหันมามองผม "นายอย่าเพิ่งรีบร้อนไปไหน คนคนนี้แซ่จาง"

ผมชะงักเล็กน้อย แล้วหัวเราะต่อ "คนแซ่จางฉันมีเยอะแยะ ของอย่างนี้เดี๋ยวนี้ไม่ใช่ของแปลกแล้ว เมื่อหลายวันก่อนหมู่บ้านฉันเพิ่งมาเป็นเบือ"

เฮยเสียจื่อพูดว่า "ไม่ใช่คนแซ่จางทุกคนจะพูดเก่งกันหมด จะว่าไป ไหนๆ นายก็มาแล้ว ควรไปฟังเขาเล่าเรื่องกรวยนั่นสักหน่อย
ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องกรวยอย่างนี้มาก่อนเลย อีกอย่าง เขามีวิชาวิเศษติดตัวจริงๆ"

ผมรำคาญใจจะแย่ อยากให้จอดรถ นายอ้วนสะกิดผม ส่งสายตาให้ ผมรู้ความหมายของเขา เขาอยากเปิดโปงกลโกงนี้ด้วยตัวเอง เขาชอบการตบหน้าคนซึ่งหน้าที่สุด

ผมจึงเงียบไป นั่งมาจนถึงบ้านของนายบอด บนนั้นมีข้อความตัวเบ้อเร่อเขียนว่า "รื้อถอน" ผมเห็นแล้วก็ยิ้ม "นายบอด นี่นายจะรวยใหญ่แล้วนี่ 'ซื่อเหอย่วน'
หลังนี้ถ้ารื้อจริงๆ นี่ซื้อหมู่บ้านฉันได้ทั้งหมู่บ้านเลยนะ"

เฮยเสียจื่อหัวเราะว่า "บ้านไม่ใช่ของฉันซะหน่อย" พูดพลางทั้งหมดก็เดินเข้าไปด้านในสวน แล้วก็เห็นซูว่านกำลังตากผ้าอยู่ที่ลาน ตัวสูงขึ้นกว่าเดิมเยอะ
กลายเป็นเด็กหนุ่มที่มีราศีองอาจอยู่หว่างคิ้วแล้ว เมื่อเห็นพวกเราเข้ามา ก็ตรงเข้ามากอดนายอ้วน "พ่างเหยีย คิดถึงจะแย่"
เฮยเสียจื่อชี้เข้าไปในตัวบ้าน ภายในตัวบ้านมืดตื๋อ มีคนคนหนึ่งนั่งอยู่ กำลังเล่นโทรศัพท์มือถือ



-------------------------------------

อเมซิ่งใช่มั้ยละ ลงทีละสองตอน หึ!
เพราะว่ามันกาว
ท่านอาจารย์กับศิษย์น่ารัก -///////////////////////-

[arshura09]

ใช้บล็อกคอนกรีตเลือกคนลงกรวย คนแซ่จางคนนี้ท่าจะไม่ธรรมดา ถึงขนาดทำให้เฮยเสียจื่อชื่นชมได้ขนาดที่ว่าต้องพานายน้อยมาหาด้วยตัวเอง แถมถึงขนาดให้เรียกอาจารย์ ลูบหัวแล้วลากไปด้วยเลยทีเดียว งานนี้นายอ้วนจะฉีกหน้าอีกฝ่ายได้จริงไหมนะ ต้องรอติดตามซะแล้ว ขอบคุณมากค่ะ

[yakusoku]

แหม มีลูบหัวกันด้วยนะคะ > <

[hnee]

น๊านนน มีการให้เรียกอาจารย์ด้วยอ่ะนายบอด อิอิๆๆ
ลูกศิษย์คนนี้โคตรดื้อด้านไม่เอาใคร(นอกจากเสี่ยวเกอ)ด้วยสิ
มีคนแซ่จาง แต่ไม่ใช่จางฉีหลิงของอาเสีย จะมีประโยชน์จูงใจได้กัน
ว่าแต่ซูว่านก็มีบทด้วย โอ้วววว ท่าทางน่าสนุกแล้ว