[Trans] ราชานักตก (钓王) #ตอนพิเศษตรุษจีน2016 - Chapter 03

[souless_angel]

เจ้านักตก《钓王3》

ปาโกวจื่อ (แปดตะขอ)


"ตกปลา?" นายอ้วนจิบชาคำหนึ่ง "ยี่สิบปี? ปลาอะไรรึ ยี่สิบปีนี่ต่อให้เป็นพญามังกรก็ตกได้แล้วมั้ง"

ตาแก่ชอบใจ มองไปยังเบ็ดตกปลาเต็มฝาบ้าน "เวลายี่สิบปีนี้ ไม่ได้ใช้ไปกับคันเบ็ด เวลาส่วนใหญ่ใช้ไปกับการหาเหยื่อ ปลาตัวนั้น เหยื่อทั่วๆ ไปไม่กินเบ็ดหรอก"

ผมเคยได้ยินเรื่องราวของนักตกปลามาจำนวนหนึ่ง ลังเลเล็กน้อย จุดบุหรี่หนึ่งมวนแล้วกล่าว
"เรื่องตกปลาผมก็เคยตก ไม่นับว่าเชี่ยวชาญ แต่ก็ตกได้ไม่เลว เคยได้ยินมาว่า นักตกปลาเก่งๆ เมืองนอกหลายคน
กินกันที่วิธีทำเหยื่อชนิดพิเศษ ทุกคนต่างมีสูตรลับของตัวเอง" นายอ้วนพยักหน้า

"เสี่ยอ้วนก็เคยตกปลา เสี่ยยังทอดปลาด้วยซ้ำ ท่านผู้เฒ่า ท่านมีธุระอะไรก็ว่ามาตรงๆ เถอะ อย่าหลอกอำพวกฉันเลย
พวกฉันถูกคนหลอกอำมาสิบกว่าปีแล้ว เล่นด้วยไม่ไหวแล้ว"

ตาแก่ไม่รีบร้อน แต่ชงชามาให้อีกชนิดหนึ่ง ผมเอะใจ นึกในใจว่า ตาแก่นี่คงไม่ได้เตี๊ยมเวลากับพวกมอเตอร์ไซค์ไว้แล้ว
ให้พวกนั้นรอจนกว่าเราจะคุยกันจนพอใจแล้วถึงมารับ เชี่ย หมู่บ้านนั่นของผมไม่มีห่าเหวอะไรเลย
ถ้าเกิดเตี่ยกับม้าไปถึงก่อนผม ผมจะต้องถูกอารองยำขี้เล็ดแน่

ความร้อนใจบนใบหน้า ตาแก่นั่นดูออก เขาตบๆ ผมพูดว่า "ดูไปแล้วเอ็งเป็นผู้นำสินะ คนเป็นผู้นำใจร้อนไม่ได้ ดูอย่างน้องชายคนนี้สิ ไม่รีบร้อนอะไรเลยสักนิด"
เขาชี้ไปที่เมินโหยวผิง เมินโหยวผิงยังเพ่งพินิจคันเบ็ดพวกนั้นอยู่ ระยะนี้เขาเงียบสงบเกินไป ผมถึงกับเคยรู้สึกกลัว กลัวว่าเขาจะเงียบไปนานๆ จนป่วยเป็นโรคทางจิต

ผมพูดกับตาแก่ว่า "เวลาเขารีบร้อนขึ้นมา ท่านจะช็อก ท่านผู้เฒ่า ผมก็คิดเหมือนกันน่ะ มีอะไรท่านก็พูดมาตรงๆ เถิด ตรุษจีนแล้ว ยังมีคนแก่รออยู่ที่บ้าน"

แววตาของตาแก่ ฉายความเปลี่ยวเศร้า เงียบงันครู่หนึ่ง ก็ถอนหายใจพูดว่า
"เอาเถอะ ข้าจะไม่ปิดบัง ความต้องการของข้าคือ อยากให้พวกเจ้าช่วยขุดหลุมศพแห่งหนึ่งให้หน่อย ในโลงไม้นั่นมีของที่ใช้ทำเหยื่อชนิดพิเศษได้"

ผมกับนายอ้วนสบตากันแวบหนึ่ง นายอ้วนกระแอมทีหนึ่ง "สุดยอดไปเลย ท่านผู้เฒ่า นี่ท่านคงไม่ได้กำลังใช้ภาษารหัสหรอกใช่ไหม พูดตามตรง เสี่ยอ้วนคนนี้!" นายอ้วนตบอกปุ

"ไอ้บอดหนังสือ (文盲 เหวินหมาง หมายถึงคนไร้การศึกษา อ่านหนังสือไม่ออก) คนสุดท้ายของประเทศจีนใหม่ ฟังไม่รู้เรื่อง

"ไม่ใช่รหัสอะไรทั้งนั้น สื่อความตรงๆ" ตาแก่สีหน้าเคร่งขรึม "ดังนั้นข้าว่า พวกเจ้าควรฟังข้าให้จบ ไม่อย่างนั้นคนนอกวงการอย่างพวกเจ้าฟังแล้ว จะต้องไม่เชื่อแน่นอน"

ผมกับนายอ้วนมองตากันอีกรอบ นายอ้วนส่งสัญญาณกับผม หมายความว่า อั้นไว้ เพื่อมอเตอร์ไซค์

ผมลอบถอนใจทีหนึ่ง เตรียมใจรับมือกับถ้อยความยาวเหยียด แล้วนายอ้วนก็พูดกับตาแก่ว่า "ได้ งั้นท่านค่อยๆ เล่า พวกเราก็พักเท้าในตัว"

จากนั้น ท่านผู้เฒ่าใช้เวลาสองชั่วโมง บอกเล่าเรื่องราวของเขาให้เราฟัง
ดูจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อจากนั้น ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม การได้ยินได้ฟังเรื่องราวช่วงนี้ก็เป็นที่น่าสนใจ จึงควรนำมาบอกเล่าไว้ที่นี่
ผมเรียบเรียงเนื้อหาเล็กน้อย สิ่งแรกที่ควรรู้ไว้ก่อน คือความรู้บางส่วนเกี่ยวกับการตกปลา

การตกปลาเป็นกิจกรรมกีฬาที่เก่าแก่มากชนิดหนึ่ง ในบทเพลงกลอนกวีโบราณ การตกปลาถูกขับขานกว้างไกลในฐานะของกิจกรรมที่มีรสนิยม
มีหลักฐานประจักษ์ตั้งแต่ยุคของเจียงจื่อหยา (ก่อนยุคราชวงศ์โจว) แล้ว การตกปลาเป็นกิจกรรมแพร่หลาย
และไม่ได้เป็นเพียงกิจกรรมเพื่อการเลี้ยงชีพ แต่ยังเป็นกิจกรรมสันทนาการด้วย

การตกปลาที่บันทึกไว้ในกวีกาพย์กลอน มักมุ่งเน้นไปที่การตก มีความหมายลึกซึ้ง คนที่เป็นนักตกปลาจริงๆ น่าจะเข้าใจสิ่งที่ผมพูด
ตกปลา โดยพื้นฐานแล้ว คือเกมต่อสู้ด้วยไหวพริบกับปลา

สติปัญญาของคนนั้นสูงกว่าปลา หากว่ากันที่เทคนิคการล่าจับอย่างเดียว ปลาย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคน แต่ไอ้การ "ตกปลา" กลับช่วยสร้างสมดุลให้กับเกมนี้อย่างน่าอัศจรรย์
ปลาอยู่ใต้ผิวน้ำ คนต้องสู้กับปลา ผ่านคันเบ็ดที่เรียบง่ายเท่านั้น นี่เหมือนกับการวางกับดักล่าสัตว์ท่ามกลางหมอกหนา

ความพร้อมของข้อมูลอันมากมายในปัจจุบัน ทำให้เสน่ห์ในข้อนี้ถูกลดทอนลงไปมาก แต่หากเรานึกภาพคนโบราณที่ตกปลาในยุคแรกเริ่ม
เหวี่ยงตะขอลงไป ใต้ผิวน้ำคือโลกอีกมิติหนึ่ง คุณไม่มีวันรู้ ว่าจะตกอะไรขึ้นมาบ้าง ความสงสัยใคร่รู้และคาดหวังนี้ มันน่าตื่นเต้นมาก

ตาแก่คนนี้ชื่อเหลยเปิ่นชาง มีฉายาว่าปาโกวจื่อ (แปดตะขอ) สำหรับวงการนักตกปลาแล้ว นับได้ว่ามีฐานะระดับสามสกุลระนาบของเก้าสกุลใหญ่
เหลยเปิ่นชางหลงใหลการตกปลา แต่ไม่ชอบการแข่งขันแบบตกปลาในสระ วงการที่เขาคลุกคลีอยู่ เน้นการพนันขันต่อ ผู้ชื่นชอบการตกปลา
ออกจากบ้านเมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น กลับเข้าบ้านเมื่อดวงอาทิตย์ตก ลงขันพนันกัน ในพื้นที่ละแวกหูเป่ย เงินเดิมพันมหาศาล ความสนุกตื่นเต้นของการตกปลา
หลังๆ มักถูกแทนที่ด้วยความสนุกตื่นเต้นของการพนันไปแล้ว

จนกระทั่งเมื่อยี่สิบปีก่อน หรืออาจจะกว่ายี่สิบปี ตาแก่เองก็จำไม่ค่อยได้แล้ว ขณะแลกเปลี่ยนความรู้เรื่องปลากับพรรคพวก เขาบังเอิญได้ยินเรื่องเรื่องหนึ่ง
มันเป็นคดีการตายอย่างพิสดารระหว่างการตกปลาครั้งหนึ่ง ที่แม่น้ำภูเขาในมณฑลฝูเจี้ยน

กล่าวคือสหายนักตกปลากลุ่มหนึ่ง เดินทางไกลไปเที่ยวเขตภูเขาของมณฑลฝูเจี้ยน ระหว่างตกปลาอยู่ในลำธารภูเขาแห่งหนึ่ง ตกได้ปลาประหลาดชนิดหนึ่ง
เนื่องจากในตอนนั้น เป็นการตกปลากลางน้ำ ก็คือตัวลงไปอยู่ในลำธาร พักร้อนไปพลาง ตกปลาไปพลาง ดังนั้นขณะเกิดเรื่อง
จึงไม่มีใครเห็นเหตุการณ์ที่แน่ชัด มีคนตายสามคนติด ศพถูกลากเข้าไปใต้แม่น้ำ งมหาไม่เจอ

ขณะที่เหลยเปิ่นชางฟัง ก็รู้ทันทีว่าใต้ลำธารภูเขาแห่งนี้ จะต้องเชื่อมต่อกับแม่น้ำใต้ดิน ไม่อย่างนั้นพวกเขาก็ไม่ต้องลงไปตกปลาในน้ำ
เขาสามารถนึกภาพของก้นลำธารออก ก้นลำธารจะต้องมีหลุมขนาดใหญ่จำนวนมาก ลึกมาก สองฟากลำธารกว้างมาก แสดงว่าเกิดจากภูเขาปริแยก
หากไม่ลงไปในลำธาร ไม่สามารถเหวี่ยงเบ็ดไปถึงจุดที่ลึกสุด

ไอ้หนูพวกนี้จะต้องอยากตกปลาใหญ่ก้นบึง ปลาแม่น้ำใต้ดินในภูเขา บางทีเหมือนสัตว์ประหลาด แต่เขายังไม่เคยได้ยินว่า จะมีปลาที่สามารถลากคนลงไปฆ่าในน้ำ
ท่านผู้เฒ่าในยามนั้น เหมือนยอดฝีมือแห่งยุทธจักรได้ยินชื่อของคู่มือที่เป็นไปได้ พลันเกิดความกระหายใคร่รู้อันแรงกล้า

---

หนานไพ่ฯ Talk
ง่วงมาก ไม่มีแรงแก้คำผิดแล้ว

คนแปล Talk
อยู่ดอนเมืองครับ ปั่นยิกก่อนขึ้นเครื่อง ฝากดูคำผิดด้วยนะครับ เจอเน็ตแล้วจะเข้ามาแก้
อ๊ากกก เรียกแล้วๆ