[Trans] ราชานักตก (钓王) #ตอนพิเศษตรุษจีน2016 - Chapter 02

[souless_angel]

ราชานักตก 2

ผู้เฒ่าตกปลา

หลายปีมานี้ ไม่บ่อยนักที่จะมีคนจรถามคำถามพวกเราแบบนี้ระหว่างทาง โดยเฉพาะการใช้รหัสวงใน แต่ภาษารหัสของตาแก่นี่เพี้ยนๆ จับที่มาไม่ได้
ท่าเดินของเสี่ยวเกอไม่ต่างจากคนปกติ หากสามารถมองเห็นอะไรได้จากท่าเดิน ตาแก่นี่ก็ต้องเป็นขุนโจรเก่า จะมองข้ามไม่ได้
เนื่องจากภาษาจีนกลางสำเนียงฮกเกี้ยนของตาแก่ ความจริงฟังเข้าใจยากมาก หากไม่ใช่เพราะช่วงเวลานี้ ผมคลุกคลีกินอยู่กับพวกชาวบ้านในหมู่บ้าน
ไม่มีทางฟังสำเนียงเขาออก แต่เพื่อความสะดวกของการบอกเล่า ผมขอบันทึกถ้อยคำของตาแก่ ด้วยสำเนียงภาษาจีนกลาง

หากเป็นเมื่อก่อน พวกเราอาจตอบกลับด้วยภาษารหัส แต่บัดนี้เมฆจางลมเอื่อย จะขุนโจรเฒ่าหรือปีศาจเขาทมิฬผมก็ไม่แคร์อีกแล้ว
อีกทั้งยุคสมัยเปลี่ยนไปเยอะ พวกคนหนุ่มๆ ไม่เอาด้วยกับแนวทางเก่าแก่พวกนี้แล้ว เสี่ยวเกอก็ย่อมรู้ดี ส่ายหน้ากับตาแก่ว่า "ไม่ใช่" แล้วหมุนตัวไปต่อ

ตาแก่ยืนอึ้งเล็กน้อย เห็นได้ว่าไม่นึกว่าจะได้คำตอบเช่นนี้ นายอ้วนโอบไหล่เสี่ยวเกอ แอบทำมือ "เจ๋ง" ให้ "เยี่ยม คีปคาเรกเตอร์นี้ไว้นะ"
ผมนึกขำ หมุนตัวเดินตามพวกเขา ตาแก่นั่นสุขภาพแข็งแรงดีมาก ซอยเท้าไม่กี่ก้าวก็ขึ้นไปดักหน้าพวกเราแล้ว พูดกับเสี่ยวเกอต่อว่า

"ไอ้น้องชาย ข้าดูไม่ผิดหรอก คนนอกดูไม่ออก ส่วนข้าช่วยดูต้นทางมาห้าสิบกว่าปีแล้ว กลิ่นบนตัวเจ้า ข้าดมปุ๊บก็รู้ ว่าเจ้าทำอาชีพอะไร"

ผมกับนายอ้วนสบตากันแว่บหนึ่ง นึกในใจว่า ตาแก่นี่ไม่ยอมเลิกรา นายอ้วนก็พูดขึ้น "ท่านผู้เฒ่า พวกเราเดินทางผ่านมา ต้องรีบกลับไปรับตรุษจีน ช่วยอะไรท่านไม่ได้"

ตาแก่จ้องหน้านายอ้วนอย่างโกรธเกรี้ยว "ลูกพี่ใหญ่แกยังไม่พูด ไอ้มือสมัครเล่นที่ 'ออกบวชกลางทาง' อย่างเอ็ง จะมาขัดลาภทำไม!"
(半路出家 ออกบวชกลางทาง---สำนวนจีน หมายถึงเรียนรู้หรือเข้าวงการใดๆ ในภายหลัง ไม่ได้มาทางนี้ตั้งแต่ต้น)

ตาแก่พูดเสียงเต็มปาก นายอ้วนของขึ้นทันที "ตาข้างไหนของเอ็งแม่งเห็นว่าเสี่ยอ้วนออกบวชกลางทาง เสี่ยอ้วนคนนี้ สามภูผาห้าขุนเขา---"
ผมรีบขวางนายอ้วนไว้ แล้วก็ได้ยินตาแก่นั่นพูดต่อ

"สหาย เข้าไปดูในบ้านหน่อยน่า ไม่ผิดหวังหรอก ข้าเองก็เพราะหมดหนทางจริงๆ ไม่อย่างนั้น ไม่ยอมเสียเปรียบให้พวกเจ้าขนาดนี้หรอก"

ผมสะดุดกึกในใจ หรือว่าแค่จะเดินทางลัดหาแก๊งมอเตอร์ไซค์ ยังอุตส่าห์เจอคีบลามะเถื่อน เสียดายที่ล้างมือในอ่างทองคำแล้ว
ไม่อย่างนั้น ดูจากท่าทาง ผมต้องเอาด้วยแน่นอน (金盆洗手 ล้างมือในอ่างทองคำ---สำนวนจีน หมายถึงถอนตัวจากวงการแล้วโดยสิ้นเชิง)

กำลังจะกล่าวปฏิเสธ หันไปมองนายอ้วน กลับเห็นเขาตาลุก บนหน้าแทบจะเปล่งแสงทองแจ่มจ้าที่ประกาศว่า "ได้งานแล้ว!"
ผมรีบตะปบไหล่นายอ้วน เตือนสติเขาว่า "โอกาสที่เริ่มดีแล้วจบดี ในชาติหนึ่งมีไม่มากหรอก"

นายอ้วนถอนหายใจยาว ตาแก่นั่นจึงสังเกตว่า เราสามคน ผู้ตัดสินใจคือผม แล้วแสดงสีหน้าประหลาดใจ
ผมรู้สึกรำคาญ อยากจะปฏิเสธตรงๆ อีกครั้ง ตาแก่นั่นก็ชูมือขึ้นห้ามผมไว้ พูดว่า

"เอาอย่างนี้ ข้าช่วยพวกเจ้าไปหารถมอเตอร์ไซค์ พวกเจ้าเข้าไปกินชาในบ้าน ใช้เวลานิดเดียว ข้าจะเรียบเรียงเรื่องราวให้ฟังชัดเจน
หากพวกจ้ายังคงไม่สนใจ ข้าก็ไม่ฝืน หมู่บ้านนี้สนิทกับทุกคน หากข้าไม่อนุญาตให้ใครส่งพวกเจ้า พวกเจ้าต้องเดินออกไปเอง เส้นทางไม่ได้เดินง่ายๆ พวกเจ้าคิดดูให้ดี"

เราสามคนมองหน้ากัน แม้ฟังดูน่าขำ แต่ถ้อยคำนี้ก็จับเหนือจุดตายพวกเราไว้จริงๆ
ผมมองหน้าตาแก่อย่างเย็นเยียบ ผมไม่ใช่คนเดิมที่จะรู้สึกสนใจกับเรื่องราวเช่นนี้อีกต่อไปแล้ว หมายจะราวีให้สิ้นเรื่อง
แต่กลับพบว่าเอวตัวเองกำลังกรีดร้อง กระดูกกระเดี้ยวเสียดสีกับซี่โครงหมูบนหลัง บดทับจนปานจะระเบิด

ครุ่นคิดไม่กี่วินาที ในที่สุดผมก็ยอมเจรจา เพื่อรถมอเตอร์ไซค์ ผมละวางศักดิ์ศรีของผู้ที่ได้ล้างมือในอ่างทองคำไปแล้ว จากนั้นก็พยักหน้า "ช่วยหารถให้ด้วย ขอบคุณท่านลุง"

เราสามคนเดินตามตาแก่ เข้าไปในบ้านเก่าที่แขวนป้าย "เหลยเม่ยเหลียน เครื่องตกปลา" ที่แท้บ้านอิฐหลังเก่านี่เป็นของเขา
ไม่รู้ว่าเขาชื่อเหลยเม่ยเหลียนด้วยหรือเปล่า แซ่เหลยเป็นแซ่ใหญ่ของชนเผ่าเซอ (畲族) แถบนี้ จึงไม่ใช่เรื่องแปลก

ทางซ้ายมือของโต๊ะแปดเซียน มีประตูบานหนึ่ง เข้าไปเป็นตัวบ้านชั้นใน จากข้างในเดินต่อไปอีกน่าจะเป็นสวนหลังบ้าน โครงสร้างบ้านยุคเก่าส่วนใหญ่เป็นเช่นนี้

เขาพาพวกเราเข้าไปในตัวบ้านชั้นใน ดึงเปิดหลอดไฟ ช่วยให้ห้องหับมืดหม่นอบอวลด้วยแสงอุ่น แต่ก็ยังคงเย็นชื้น เขาไปหยิบโทรศัพท์ชนิดเสียบแท่นขึ้นมาก่อน
ใช้ภาษาท้องถิ่นสั่งให้ช่วยหารถมอเตอร์ไซค์ให้พวกเรา เราฉวยโอกาสนั้นสำรวจดูรอบๆ ชิดผนังด้านในมีเตียงหนึ่งหลัง
ผนังรอบๆ แขวนเต็มไปด้วยไม้ไผ่ อ้วนบ้างผอมบ้าง เรียงซ้อนหลายชั้น ผมสังเกตดูอย่างละเอียด พบว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นคันเบ็ดตกปลาทั้งสิ้น

ผมชอบตกปลา มองดูคันเบ็ดพวกนี้ รู้สึกเคลือบแคลงในใจ ดูออกว่าแม้จะทำจากต้นไผ่ แต่คันเบ็ดพวกนี้ก็ยังให้ความรู้สึกที่แตกต่างกับผม
หันไปมองเมินโหยวผิง เขาก็กำลังสำรวจคันเบ็ดพวกนี้เงียบๆ เช่นกัน ดูไม่ออกว่ากำลังครุ่นคิดอะไรอยู่

ข้างเตียงมีโต๊ะตั่งตัวหนึ่ง มีชุดชงชาที่เห็นได้ดาษดื่นในฝูเจี้ยนวางอยู่ คนฮกเกี้ยน (ฝูเจี้ยน) ชอบดื่มชานั้นเป็นที่รู้กันทั่วประเทศ
ชุดชงชาของตาแก่ไม่นับว่ามีราคา แต่ก็ดูออกว่ามีความพิถีพิถัน ข้างๆ โต๊ะตั่งเป็นเก้าอี้ตัวเตี้ย พวกเรานั่งลง ปลดสัมภาระลงก็รู้สึกเบาตัว
จิบชาร้อนๆ อีกสองสามถ้วย แก้มที่เย็นเยียบเริ่มมีเลือดฝาด

"นี่ท่านมีอาชีพทำคันเบ็ดขายรึ" นายอ้วนเห็นว่าเรื่องหารถมอเตอร์ไซค์เรียบร้อยแล้วก็อารมณ์ดี มองไปยังไม้ไผ่รอบห้องแล้วถามขึ้น

"เปล่า คันเบ็ดพวกนี้ เป็นของข้าเองทั้งหมด" ตาแก่ตอบ "เล่าให้ฟังตามตรง ข้าไม่ใช่คนที่นี่ ข้ามาที่นี่ยี่สิบปีแล้ว เหตุที่ข้ามา ก็เพื่อตกปลาตัวหนึ่ง"

---

หนานไพ่ฯ Talk:
สุขสันต์วันปีใหม่จีน ขอให้สมปรารถนาทุกประการ
ค่ำคืนนี้ยังต้องทำงานเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกก็ยังเป็นตรุษจีนเหมือนทุกคน
เก็บลูกหมาได้สองตัว อายุราวหนึ่งเดือนกว่า

คนแปล Talk:
ปั่นแปลแบบตอนต่อตอนแบบนี้ ขอออกตัวก่อนนะครับว่า ไปถึงบทท้ายๆ อาจมีหลุดหลายอย่าง เพราะไม่รู้ว่าตอนต้นๆ นี้ความจริงมีหลุมอะไรที่ขุดดักไว้หรือเปล่า แล้วก็วันที่ 9-13 ผมไม่อยู่ไทยนะครับ แต่ถ้าโอกาสอำนวยแล้วมีตอนใหม่ จะรีบมาแปลต่อ
อ้อ #ตอนพิเศษตรุษจีน ปีนี้ชื่อเรื่องคือ "ราชานักตก" (钓王) ส่วนบรรทัดแรกของตอน คือชื่อตอนนะครับ (เครื่องตกปลาหมู่บ้านเก่า, ผู้เฒ่าตกปลา ไรงี้)