[OS] #dmbjdaily (Pan zi) Wish

[Cathareen]

**สปอยเล่มสิบค่ะ**







**************************************





..นายน้อยครับ กำลังจะโดนล้วงกระเป๋าแล้วนะ...


พานจื่อถอนหายใจขณะเดินตามนายน้อยสามที่มัวแต่ตกอยู่ในภวังค์ความคิดจนไม่ทันระวังมิจฉาชีพ


...ทำไมผมไม่เตือนน่ะหรือ? ก็เพราะตอนนี้พูดอะไรไปก็ไม่มีใครได้ยินผมอยู่ดี แตะตัวเขาก็ไม่ได้


ใช่...ตอนนี้ผมตายไปแล้ว ที่วันนี้มาติดตามดูนายน้อยก็เพราะพี่สามส่งขึ้นมา


ขนาดผมไม่อยู่แล้วก็ยังทำให้เป็นห่วง สมกับที่เป็นนายน้อยจริงๆ..


พี่สามคงรู้อยู่แล้ว ถ้ามาเห็นเองคงอกแตกตายที่ตบหัวหลานตัวเองไม่ได้











...โอ้ มีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยแล้ว..


พานจื่อในร่างโปร่งใสมองดูคุณชายเก้าเข้ามาลากหนุ่มเทียนเจินไปอีกทางก่อนที่โจรจะลงมือ


ผมลอยตามไป คุณชายฮัวพานายน้อยขึ้นรถ สงสัยจะพาไปบ้านนายอ้วนล่ะมั้ง?


..จะแอบฟังพวกเขาคุยกันก็ดูไม่ดีเท่าไหร่..


พานจื่อตัดสินใจเคลื่อนตัวไปนั่งบนหลังคารถแทน


...อากาศของปักกิ่ง..ไม่ได้สัมผัสนานแล้วเหมือนกัน...









จากเหตุการณ์ที่ใครบางคนเข้าประตูสำริดไป ก็ผ่านไปสองสามปีแล้ว


ผมเองตั้งแต่ไปอยู่กับพี่สามก็ไม่ได้ติดตามนายน้อยตลอดเวลาด้วยข้อจำกัดหลายๆอย่าง แต่ก็รู้ความเป็นไปโดยรวมของเขา


จะว่าไงดีล่ะ...อาจเป็นเพราะผมพึ่งตายไม่นานมั้ง? พลังมันไม่แก่กล้าพอ อย่างที่วันนี้ขึ้นมาตามนายน้อยนี่ ปีหนึ่งก็ทำได้ไม่บ่อยนัก


อืม..มาบ้านนายอ้วนจริงๆด้วย..ดีแล้ว ถ้าเป็นบ้านคุณชายสกุลเซี่ยผมคงตามเข้าไปไม่ได้


พานจื่อก้าวเท้าตามทั้งสองเข้าไปในบ้านของนายอ้วน


หลังจากมาส่งนายน้อยแล้ว คุณชายเก้าอยู่คุยได้ไม่นานก็จากไปเพราะมีธุระต่อ


โต๊ะนั่งพื้นตัวเล็กที่นั่งได้สี่คน บัดนี้เหลือเพียงสาม ไม่สิ....สำหรับพวกเขาก็เหลือสองคน


ผมนั่งฟังนายอ้วนกับนายน้อยคุยกันอย่างออกรส หัวเราะตามไปด้วยกับมุกตลกนั้น


..เวลาเปลี่ยน หลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนไป แต่บางสิ่งก็ไม่เคยเปลี่ยน..


ผมอมยิ้มมองพวกเขาคุยกัน แล้วก็สังเกตเห็นสายตานายน้อยที่เหลือบมามองพื้นที่ว่างทั้งสองบ่อยๆ


นายอ้วนเองก็เห็น เขาถามนายน้อยว่ามีอะไร


"อ่า เปล่าหรอก...แค่นึกถึงเสี่ยวเกอขึ้นมาน่ะ" นายน้อยชี้ไปยังที่นั่งที่คุณชายเก้าเคยนั่ง


"แล้วก็....ถ้าพี่พานอยู่ตรงนี้อีกคนด้วยที่นั่งก็ครบพอดีเนอะ" นายน้อยสามยิ้มเศร้า มองมาทางผม


ชั่วขณะนั้นเหมือนเขาจะสบตาแล้วยิ้มให้ผมจริงๆ


ผมยิ้มตอบ นายน้อยบางครั้งก็แม่นจริงๆ รู้ด้วยว่าผมนั่งที่นี้พอดี


นายอ้วนถอนหายใจ ตบบ่านายน้อยปาบๆ


"นายรู้อะไรไหม ที่จริงคุณพี่พานเขาก็นั่งอยู่ตรงนั้นล่ะ"


ผมถึงกับหันขวับไปมองนายอ้วน เขาเห็นผม?


"เขากำลังนั่งสูบบุหรี่ ฟังพวกเราคุยกันแล้วแขวะก็ฉัน"


ถึงตรงนี้ผมก็รู้ว่านายอ้วนมันมั่วแล้ว แต่นายน้อยทำหน้าตาตกใจ หันมาเพ่งแล้วเพ่งอีกจนผมเกือบนึกว่าเขาเห็นจริงๆ


"ฉันไม่ได้เห็นพี่พานนั่งอยู่ตรงนั้นหรอก หยุดเถอะเทียนเจิน" นายอ้วนหัวเราะ


"ฉันกำลังหมายถึงใจนายไม่เคยลืมเขา ไม่เคยได้ยินเหรอ คนตายจะมีชีวิตอยู่ได้ในความทรงจำของคนเป็นน่ะ"


ผมผิวปาก นายอ้วนพูดได้ดี


นายน้อยได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มสดใสขึ้น พยักหน้าเห็นด้วย


"ส่วนเสี่ยวเกอ....ก็คงต้องรอดูกันต่อไปสินะ" นายน้อยพูดต่อ สีหน้ากลับมาเคร่งขรึม


นายอ้วนพยักหน้าหงึก บ่นเบาๆ


"เสี่ยวเกอนี่ก็แย่จริงๆ ทำเหมือนจองตัวนายไว้จะแต่งในอีกสิบปีให้หลังงั้นล่ะ เจ้าสาวจะคิดถึงจนอกแตกตายก่อนสิไม่ว่า"


นายน้อยรีบเถียงทันควัน ด่าการเปรียบเปรยของนายอ้วนว่าห่วยแตกที่สุด คิดได้ยังไง


ผมขำมากจนเผลอตบโต๊ะ(แบบมือผ่านทะลุ)


ที่สุดทั้งห้องก็กลับมาเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะอีกครั้ง


พวกเขาคุยกันถึงเย็น นายอ้วนมองเวลาแล้วก็ชวนนายน้อยให้ลุกไปหาข้าวกินข้างนอก






...วันนี้คงพอแล้วล่ะนะ..


พานจื่อเคลื่อนตัวไปยืนข้างนายน้อยที่กำลังยืนรอนายอ้วนเข้าห้องน้ำ เอ่ยคำลา


"ขอบคุณ....ที่ไม่เคยลืมผมนะครับ"


"ความหวังของคุณที่มีต่อน้องเสี่ยวเกอ ถึงผมจะช่วยไม่ได้ แต่ก็มีคนอีกมากที่เป็นกำลังใจให้นายน้อย ทั้งนายอ้วน..คุณชายเซี่ย หรือแม้แต่พวกเราซึ่งได้แต่เฝ้ามองคุณ"


"โชคดีนะครับนายน้อย ขอให้ความปรารถนาของคุณเป็นจริง แล้วพบกันใหม่"


...วันนี้ผมกลับไปหาพี่สามได้อย่างสบายใจแล้ว....













ลมเย็นพัดผ่านวูบข้างตัว อู๋เสียรู้สึกเหมือนสายลมกำลังพร่ำกระซิบข้างหู แต่เขาก็ฟังไม่ออก


หันกลับไปมองโต๊ะที่นั่งกับนายอ้วนเมื่อครู่แล้วก็พบกลีบดอกไม้สีฟ้าร่วงอยู่กลีบหนึ่ง


..สายลมเมื่อกี้คงพามันมา..


เขาเดินไปหยิบมันขึ้น นึกได้ว่าเป็นที่เดียวกับที่พูดถึงพานจื่อพอดี


นายน้อยสามแย้มยิ้มเล็กน้อย หมุนตัวกลับมายืนที่เดิม ปล่อยให้กลีบดอกถูกสายลมพัดพาจากไปอีกครั้ง


"บางทีเมื่อกี้พี่พานอาจจะนั่งหัวเราะกับพวกเราอยู่ก็ได้นะ..."






END


*********************************


เป็นเรื่องเก่าที่แต่งไว้นานนน มากแล้วค่ะ จำได้ว่าจะส่งเดลี่ wish แต่ก็เปลี่ยนใจไม่ส่ง (แล้วก็เอาหัวข้อเดลี่มาเป็นชื่อเรื่องอีกฟฟฟ)

;w; เดลี่วันนี้ไม่อยากพลาด แต่คิดอะไรไม่ออกเลยค่ะ อยู่ในช่วงสมองตัน เลยขุดเอาเจ้านี่มาส่งแทน

;;;w;;; รักนะคะพี่พาน /ส่งหัวใจสิบล้านดวง

[Malangporyim]

ฮวากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ดีงามมากเลยค่ะ พี่พานโมเอ้ โมเม้นต์นายอ้วนแซวเล่นนี่ขำก๊ากเลย ฮือ พี่พานดูเป็นผู้ใหญ่จริงๆ เหมือนคนที่ผ่านความตายมาแล้ว เลยวางเฉย แต่ก็มีความหวังดีๆ ให้กับคนที่ยังอยู่ พี่พานหล่อวมากกกก ฟา่หฟสก่กสาหฟ่กส


ฮือออออ เป็นฟิคพี่พานที่ดีค่ะ น่ารักมากเลย ////7/// แอร๊ย

[The_Dark_Lady]

พี่พานน่ารักจังเลยข่าาาาาาาาา...//แทะ//โดนตบ
คือดีย์ ชอบค่ะ พี่พานน่ารักกกกกก //ไม่มีสติ
ชอบที่ว่าขึ้นมาดู กับแอบแซะว่าอาสามไม่กล้ามาดูเอง...ง่อววว นั่ลลั๊กกกกก
ไปอยู่กับอาสามบนนั้นสบายดีไหม...คนข้างล่างกอย่างที่พี่ได้เห็นนั่นล่ะ ฮรุ่มมมม
คำอวยพรของพี่พาน ละมุนละไม กับนายน้อยยาซาชี่ งืออออ สลบแปป น่ารักกกกก

ขออภัยที่เม้นท์แบบไม่ค่อยมีสติค่ะ แต่พี่พานกับนายน้อยน่ารักมากจริงๆ
PS.ทำไมพี่พานเข้าบ้านเสี่ยวฮัวไม่ได้?

[casey]

เฮียพานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน แงงง อบอุ่นมากเลยค่ะ เฮียพานคุณคัทน่ารักมากๆ ;-;

[darknessdearm]

พี่พานนนนนนนนนนน พี่น่ารักมากเลยอะ //โดดกอดพี่พาน//โดนเตะ
ทุกคนคิดถึงพี่พานเสมอ ไม่ว่าจะเป็นนายน้อย นายอ้วนและเหล่าด้วง(?)
ฮืออออออออออออ เป็นฟิคที่ดีมากคะ //ร้องไห้
ปอลอ พี่พานอยู่กิน(?)กับพี่สามสบายดีไหม... //โดนอาสามเตะ

[sudarat689]

TvT เศร้าค่ะ พี่พานของนายน้อยสาม แต่งดีมากเลยค่ะ ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ อินไปดด้วยเลย //เช็ดน้ำตา

[yakusoku]

คิดถึงจังเลยพี่พาน//น้ำตาจะไหล

[Rozenkreuz]

โหววววว หัวใจของผมเหมือนกำลังก้าวเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิบาน (หลังจากเป็นทุ่งน้ำแข็งมาเนิ่นนาน)
พี่พานมาหล่อๆเข้มๆเลยครับ
อ่านแล้วหัวใจอบอุ่น รู้สึกเลยว่าพี่พานไม่ได้จากพวกเราไปจริงๆ ยังอยู่ตรงไหนสักแห่งแน่ๆ เพียงแค่เรามองไม่เห็นเท่านั้นเอง ฮือ //วิ่งไปเอานอแรดมาเผา พี่พ๊านนนน *ร้องไห้งองแง*