[OS] #dmbjdaily 30 days left : Alone [ผิงเสีย]

by **sudarat689** Sat 18 Jul 2015, 17:56

Alone - Project #dmbjdaily

นายอ้วนแม่ง...

วันนี้ผมหงุดหงิดทั้งวัน...
ก็วันนี้เป็นเวรที่นายอ้วนจะต้องเอาเมินโหยวผิงไปดูแล และผมจะต้องไม่เจอเขาเป็นอาทิตย์เลย... แค่คิดก็เหงาแล้ว ถึงเขาจะเงียบ พูดอะไรก็เออออตามผมไปหมด แต่คุณเคยอยู่กับความเงียบแต่อุ่นใจไหมล่ะ? ความเงียบที่เงียบสนิทแต่เขาก็อยู่ด้วยตลอดเวลาเลย อุ่นใจ..

เฮ้อ...
ผมเอามือกอดเข่าตัวเองอยู่หน้าร้าน วันนี้หวังเหมิงก็ไม่อยู่ เลยกลายเป็นว่าผมอยู่คนเดียวไปเลย ทำไมดูเหมือนบรรยากาศตอนเย็นมันเย็นเยียบและยาวนานแบบนี้ล่ะ? ถ้าผมนอนหลับไปความรู้สึกเหงาๆโหวงๆแบบนี้จะหายไปไหมนะ

หลังจากนั้นเหมือนเวลาจะผ่านไปพักใหญ่ และผมหลับไป...
ผมซุกหน้าเข้าอะไรอะไรสักอย่างที่เหมือนจะอุ่นๆอย่างคุ้นเคย นี่มันอะไรหรือ? กลิ่นกายคุ้นๆ ความเงียบเชียบแต่อบอุ่นนี่มันอะไรหรือ ทำไมรู้สึกตัวลอยๆ นี่ผมฝันอยู่หรือ ใช่หมอนั่นไหม
เมินโหยวผิง…
ใช่เขาหรือเปล่านะ?

...ผมลืมตาขึ้นมาเห็นเพดานห้องตัวเอง นาฬิกาข้างผนังบอกเวลาตีสอง นี่ผมหลับไปตอนไหน แล้วความรู้สึกเมื่อครู่มันอะไรกัน ฝันหรือ?
เอ๊ะ เดี๋ยวก่อน
ตอนเย็นผมจำได้ว่าผมนั่งอยู่หน้าร้านนี่ ทำไมอยู่ๆถึงมาโผล่ในห้องได้เล่า เมื่อคิดเท่าไรก็คิดไม่ออกจึงได้แต่ปล่อยไปและล้มตัวนอนต่อเพราะความง่วงงุนเริ่มรุกรานอีกรอบ

ผ่านมาสองวันแล้ว...
ผมกลับมามีความรู้สึกเหมือนเดิมช่วงเย็นๆเพราะไม่มีอะไรทำและหวังเหมิงกลับบ้านไปแล้ว เฮ้อนี่เราจะมานั่งเหงาแบบนี้ทำไมกันเนี่ย คิดถึงหมอนั่นก็โทรไปหาเขาก็ได้นี่? แต่ถ้าโทรไปนายอ้วนต้องแซวผมเละแน่ๆ ไม่ดีกว่า แล้วเมินโหยวผิงก็ไม่เห็นอยากจะติดต่อผมมาบ้างเลยล่ะ? นี่ผมเหงาและคิดถึงเขาอยู่ฝ่ายเดียวหรือไงนะ

หงุดหงิดงุ่นง่านอยู่นาน
และผมทนไม่ไหว... เดินไปคว้าโทรศัพท์มากดออกโทรหานายอ้วนทันที รอสายไม่นานเขาก็รับ
“ว่าไงเทียนเจิน นายมีความสุขดีใช่มั้ยล่ะ ฮ่าๆๆ”
“มีความสุขบ้าอะไรของนายวะ! แล้วนายแม่งขำอะไรไม่ทราบ” ผมหน้าเริ่มหงิกเมื่อนายอ้วนกวนตีนผ่านสายมา
“อ้าว? ทำไมไม่มีความสุขล่ะ ก็วันก่อนฉันไปรับเสี่ยวเกอมาใช่มั้ยล่ะ หมอนั่นขะ....”
“ไม่ต้องพูดแล้ว! นายแม่งจะเยาะเย้ยฉันไปถึงไหน ฉันคิดถึงหมอนั่น เหงาจะตายอยู่แล้วโว้ย”
ผมกดวางทันทีที่แว้ดใส่นายอ้วน หนอย กะว่าจะโทรไปหาสักหน่อย นายมีความสุขดีตอนอยู่ห่างฉันหรือไงเมินโหยวผิง?

ตกเย็น ผมฟุ้งซ่านจนไม่เป็นอันทำอะไร เลยเข้าไปในครัวหาทำอะไรง่ายๆกิน วันนี้ผมบอกให้หวังเหมิงกลับค่ำหน่อยเพราะผมจะให้เขาช่วยเป็นลูกมือทำกับข้าว
“หวังเหมิง นายหยิบซอสที่อยู่หลังตู้เย็นให้หน่อย”
“หวะ....อะ”
แรงสวมกอดหมันจากด้านหลังพร้อมใบหน้าที่ซุกเข้ากับซอกคอ ลมหายใจอุ่นๆที่คุ้นเคย... เมินโหยวผิง!

“คิด...ถึง”
“นะ...นาย...นายมาได้ยังไง?” ผมหันกลับไปพบว่าเป็นเขาจริงๆ สายตาที่มองผมกลับมาโหยหา ออดอ้อน
“...”
“นาย! ไอ้บ้า นี่! นายไปอยู่กับนายอ้วนไม่ใช่หรือไง? เหอะ สุขสบายดีจนลืมฉันแล้วใช่มั้ย? นายอ้วนเลี้ยงดีใช่มั้ยล่ะ นายไม่โทรหาฉัน ไม่คิดถึงฉันใช่มั้ย นะ.....อุ่บ”
เขาก้มหน้าลงแนบริมฝีปากกดลงมาหนักๆก่อนที่ผมจะพูดจบ ลิ้นร้อนๆสอดแทรกเข้ามาในปากของผมอย่างรวดเร็วเพราะผมอ้าปากไว้อยู่แล้วเพื่อจะพูดต่อให้จบ จูบเนิบนาบเร่าร้อน คิดถึงโหยหายจากเขาทำให้ผมแทบหมดลมหายใจ ก่อนที่เขาจะผละออกและเลื่อนใบหน้าไปที่ซุกไว้ที่คอ
“อะ....ไม่เอา หวังเหมิงอยู่...”
“กลับแล้ว”
อะไรนะ!
“บอกว่าคิดถึงฉันไม่ใช่หรือ งั้นคืนนี้....ขอนะอู๋เสีย”
พอพูดจบเขาก็ก้มหน้าแนบริมฝีปากลงมาอีกครั้ง ก่อนจะช้อนตัวอุ้มผมขึ้นแล้วเดินไปที่ห้องนอน...
นายอ้วน! เช้าเมื่อไหร่ฉันจะโทรไปเคลียร์กับนาย ส่วนผมคืนนี้และคืนต่อๆไปคงไม่เหงาแล้วล่ะ

♥

--------------------------------------------------------
อ่ะน่อว ขอทอร์คนิดนึงฮะ เพิ่งสมัครเข้ามาในบอร์ดเลย ฝากOSด้วย (อาจจะมีต่อมาเรื่อยๆ)
จริงๆอ่านและตามเรื่องนี้มานานมากแล้ว แต่เห็นพวกพี่ๆในบอร์ดแต่งฟิคชั่นแล้วน่ารักดีเลยขอลงบ้าง
ขอให้อ่านให้สนุกนะฮะ ติชมได้เลยนะฮะT///T คราวหน้าเดี๋ยวจะมายาวกว่านี้

sudarat689.
♥♥♥