[OS]นายช่างที่รัก [ว่านวัง NC-18]

[susuwatari]

[OS] นายช่างที่รัก
Rate : NC-18
Paring : คิงว่านและทั่นวัง
กรุณารับไม้ไผ่และเสื้อชูชีพแล้วมาถ่อแพกันค่ะทุกคนนนน

---------------
สถานที่แห่งนี้มีเพียงฤดูหนาวอันเป็นนิรันดร์

วังฉางไห่นึกเช่นนั้นเมื่อแรกเห็นทัศนียภาพรอบกายที่เต็มไปด้วยสีขาวอันเหน็บหนาวของหิมะชั่วนาตาปี คนที่มาจากพื้นราบอย่างเขาแม้จะสวมเสื้อขนสัตว์ทับกันสามสี่ชั้นก็ไม่อาจเคยชินกับสภาพอากาศดังกล่าวได้ง่ายๆ ยิ่งเมื่อถูกนำตัวขึ้นไปยังตำหนักทิพย์พิมานเมฆด้านบนทั้งแขนขาก็แทบจะไม่มีความรู้สึกเลยทีเดียว วังฉางไห่มองสิ่งก่อสร้างใหญ่โตใต้หิมะสีขาวโพลนของชาวตงเซี่ยที่เป็นสาเหตุให้เขาต้องมายืนอยู่ที่แห่งนี้

โต๊ะหมู่บูชาใหญ่โตเต็มไปด้วยของเซ่นไหว้มากมายจนถึงขนาดที่ว่าวังฉางไห่ยังนึกทึ่งอยู่ในใจถึงความสามรถในการลำเลียงข้าวของขึ้นมายังที่แห่งนี้ของชาวตงเซี่ย ขุนนางและชนชั้นสูงมากมายซึ่งรายล้อมกษัตริย์ว่านหนูอยู่นั้นหันมามองเขาที่ถูกคุมตัวมาเป็นตาเดียวกันพร้อมเสียงซุบซิบดังหึ่งขึ้นเมื่อเห็นลักษณะท่าทางที่ผิดแผกจากชาวตงเซี่ยโดนสิ้นเชิง
“ไม่เคยเห็นคนหน้าตาดีหรือยังไง” วังฉางไห่นึกค่อนขอดในใจ ทหารสองนายซ้ายขวาใช้มือหน้าดันหลังนายช่างหนุ่มซึ่งถูกมัดมือไพล่หลังให้ก้าวโซเซตรงไปยังเบื้องหน้าที่ประทับของกษัตริย์ก่อนจะถูกผลักให้คุกเข่าลง เข่าสองข้างสัมผัสหิมะเย็นเฉียบตามด้วยมือของทหารกดให้เขาก้มศีรษะลงแสดงความเคารพ ดวงตาเรียวจ้องผ่านผมยาวสีดำที่หลุดรุ่ยลงมาเห็นเพียงรองเท้าหนังสัตว์คู่ใหญ่ก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้า

“เงยหน้าขึ้น” เสียงทุ้มดังขึ้นใกล้ตัว แม้นายช่างหนุ่มจะพยายามต่อต้านแต่คนที่นั่งติดโต๊ะไหนเลยจะสู้แรงของทหารได้ วังฉางไห่สบตากับกษัตริย์หนุ่มตรงหน้า แม้จะเคยได้ยินเรื่องราวของกษัตริย์ว่านหนูผู้ลึกลับ ไม่แก่เฒ่าอยู่บ้างแต่เมื่อได้พบกันชายหนุ่มยังอดรู้สึกหวั่นเกรงไม่ได้

คนตรงหน้าดูเย็นเยียบลึกลับราวภูเขาหิมะอันไม่อาจคาดเดาได้ ดวงตาสีดำลุ่มลึกจ้องมองเขาอย่างพิจารณาด้วยแววตาแปลกประหลาดจนวังฉางไห่ต้องขยับตัวอย่างอึดอัด นานหลายนาทีกว่ากษัตริย์ว่านหนูจะละสายจากเขาแล้วหันหลังเดินตรงไปยังประรำพิธีด้านหน้า

วังฉางไห่ถอนหายใจเบาขณะถูกทหารร่างกายกำยำหิ้วปีกไปให้ไปยืนรวมกับข้าราชบริพานด้านหลัง นายช่างหนุ่มมองดูพิธีด้วยความประหลาดใจ ทั้งที่เคยมีประสบการณ์กับสุสานมานับไม่ถ้วนแต่วังฉางไห่ก็ยังอดตัวสั่นไม่ได้เมื่อเห็นภาพหิมะทั้งหมดที่ปกคลุมตำหนักทิพย์อยู่ละลายต่อหน้าต่อตาจากลมร้อนประหลาดที่พัดออกมาทางประตูขนาดใหญ่ด้านหน้า พลังของกษัตริย์ว่านหนูจากใต้พิภพช่างยิ่งใหญ่นัก

กษัตริย์ว่านหนูคล้ายรับรู้ความหวั่นเกรงของเขา ระหว่างเสด็จกลับดวงตาสีดำสนิทปรายมามองเขาแวบหนึ่ง สายตาในคราวนี้ทำเอาวังฉางไห่รู้สึกหนาวร้อนไปทั้งตัว ราวถูกจ้องทะลุเสื้อผ้าเข้าไปจนเห็นทุกอย่างที่ซ่อนอยู่ด้านใน ชายหนุ่มรีบก้มหน้าลงถวายคำนับก่อนจะถูกทหารหิ้วตัวตามขบวนเสด็จกลับลงไปเพื่อเตรียมงานบูรณะครั้งใหญ่

-----------------------------------------------------

ตั้งแต่ถูกอุ้มมาที่นี่ก็นับเป็นปีที่สามแล้ว มาอยู่เชิงเขาฉางไป๋ซานกับชาวตงเซี่ยก็นับว่ามีชีวิตค่อนข้างสบายเอาการ ถึงจะแตกต่างจากชีวิตหรูหราในเมืองหลวงอยู่ไม่น้อย เพราะที่นี่ไม่มีโรงเตี๊ยมใหญ่สำหรับพบปะเพื่อนฝูง ไม่มีหอคณิกาชั้นเยี่ยมตั้งเรียงรายสองฟากถนน ทั้งไม่มีหมี่เป็ดและซาปิ่นรสเลิศ แต่ก็ยังมีอาหารตาพอแก้ขัดไปได้บ้าง

ด้วยว่าชาวตงเซี่ยนั้นมีใบหน้าอ่อนเยาว์เหมือนหนุ่มสาว แม้จะอายุล่วงเข้าแปดเก้าสิบแล้วก็ตาม ครั้งแรกที่ได้รับรู้ความจริงข้อนี้วังฉางไห่แทบลมจับเมื่อได้รับเชิญไปงานวันเกิดครบรอบร้อยเอ็ดปีของขุนนางคนหนึ่ง เขาจ้องตาแทบถลนเมื่อเด็กหนุ่มหน้าใสที่ดูยังไงอ่อนกว่าเขาถูกแนะนำว่าเป็นเจ้าของวันเกิดใหญ่โตครั้งนี้ จำได้ว่าเขาอ้าปากพะงาบเหมือนปลาทองอยู่หลายนาทีกว่าจะตั้งสติกล่าวอ้อมแอ้มอวยพรเด็กหนุ่มตรงหน้าได้

หลังงานเลี้ยงครั้งนั้นวังฉางไห่รีบเรียกหัวหน้าสาวใช้มาถามไถ่ถึงวิธีบำรุงผิวพรรณของชาวตงเซี่ยด้วยความอยากรู้อยากเห็นตามประสา พอวันถัดมานางก็ให้คนแบกห่อผ้าขนาดใหญ่บรรจุสิ่งของมากมายเข้ามาวางเต็มโต๊ะเขียนแบบของเขา เมื่อแก้ห่อผ้าออกดูนายช่างหนุ่มถึงกับต้องกุมขมับ เพราะในห่อผ้าเต็มไปด้วยเปลือกไม้ กิ่งไม้ กลีบดอกไม้ ใบไม้และของแห้งหน้าตาประหลาดนับสิบชนิด “ชาวตงเซี่ยต้มทั้งหมดนี่กินทุกวันหรือไร” ชายหนุ่มเหม่อมองกองสิ่งของตรงหน้า

หัวหน้าสาวใช้นางนั้นก็ช่างแสนดีเห็นสีหน้าของเขาเข้าคงนึกว่านายช่างจากเมืองหลวงกำลังสนอกสนใจ ก็รีบกูลีกูจออธิบายวิธีการใช้และสรรพคุณต่างๆอย่างกระตือรือร้น ทั้งบดผสมกันพอกหน้าก่อนนอน ผสมน้ำอุ่นล้างหน้า แช่ในน้ำร้อนรมควัน ขัดหน้า นวดหน้า รวมไปถึงแช่น้ำโรยกลีบดอกไม้ 19 ชนิดและอีกสารพัดวิธีชวนเวียนหัว ครั้นวังฉางไห่ฟังขั้นตอนอลังการราวกับสาวงามที่เตรียมจะถวายตัวทำกันจบก็มีทีท่าเข้าใจขึ้นมา เขาอ้าปากจะเอ่ยตัดบท ที่ไหนได้สาวใช้นางนั้นนึกว่าเขาตกลงจะใช้เครื่องประทินผิวเหล่านั้นรีบขันอาสาจะเป็นผู้จัดการทุกอย่างให้ ดูแล้วคงกลัวว่าเวลาเข้าเฝ้านายของตนหน้าตาหม่นหมองสู้นายของเพื่อนไม่ได้กระมัง วังฉางไห่มองท่าทางกระตือรือร้นของหัวหน้าสาวใช้แล้วพยักหน้าตอบรับอย่างเพลียๆ

และนั่นก็เป็นเหตุให้สองครั้งในหนึ่งเดือนเขาจะต้องมานั่งเปลือยกายนิ่งๆเป็นรากบัวอยู่ในถังน้ำอุ่นใบใหญ่โรยกลีบดอกไม้หอมมากมายจนเวียนหัว ให้บรรดาสาวใช้จับขัดโน่นขัดนี่แทบทุกซอกทุกมุมตามใจชอบ “พวกนางนี่ก็เหลือเกิน” นายช่างหนุ่มนึกอยู่ในใจ “ข้าเป็นผู้ชายแท้ๆ ไม่ใส่เสื้อผ้าอะไรทำไมพวกนางเห็นแล้วถึงไม่รู้สึกอะไรบ้างเลย” นายช่างหนุ่มก้มลงมองรูปร่างตัวเองก็เห็นหน้าท้องเริ่มยื่นออกมาเพราะเอาแต่นั่งติดโต๊ะ เขาลอบถอนหายใจเบา

-----------

สภาพบ้านเมืองของชาวตงเซี่ยนั้นสร้างลดหลั่นกันไปตามบริเวณเชิงเขาฉางไป๋ซาน ขนาดของตัวบ้านก็เล็กใหญ่แตกต่างกันไปตามฐานะ ตัวพระราชวังของกษัตริย์ว่านหนูที่นายช่างหนุ่มพักอยู่นั้นปีกซ้ายและขวาสร้างก่ออิฐถือปูนอย่างปรกติ ส่วนกลางอันเป็นที่ประทับของกษัตริย์และราชนิกูลนั้นสกัดกินลึกเข้าไปในตัวภูเขาอันเป็นที่ตั้งของห้องหับซับซ้อนมากมายที่มีเพียงกษัตริย์ว่านหนูและข้ารับใช้เพียงหยิบมือที่สามารถจดจำห้องต่างๆได้หมด

และเนื่องจากใต้ภูเขาฉางไป๋ซานมีบ่อน้ำร้อนอยู่มากมายชาวตงเซี่ยจึงมีการนำน้ำพุร้อนขึ้นมาใช้ประโยชน์ต่างๆในชีวิตประจำวัน วังฉางไห่ที่เป็นนายช่างยังนึกชื่นชมระบบชลประทานของชาวตงเซี่ยอยู่พอสมควร พวกเขาวางท่อทองเหลืองมากมายนำน้ำร้อนขึ้นมายังห้องหับอันหรูหราทำให้กษัตริย์ ราชนิกูลและชนชั้นสูงสามารถใช้ชีวิตอันรุ่มรวยได้

อย่างเช่นอ่างน้ำร้อนที่เขากำลังจะลงแช่แห่งนี้ก็เป็นหนึ่งในสิ่งอำนวยความสะดวกของชาวตงเซี่ยที่วังฉางไห่โปรดปรานเป็นที่สุด อ่างน้ำร้อนรวมสำหรับแขกซึ่งมีขนาดใหญ่โตไม่แพ้สระน้ำในวังหลวง ห้องอาบน้ำนี้ถูกสกัดลึกเข้าไปในส่วนของภูเขาเป็นคูหาถ้ำจำลอง ทางเข้าด้านหน้าตกแต่งด้วยผ้าม่านแพรผืนบางบังตาสลับซับซ้อนหลายชั้น มีเตาเครื่องหอมถูกจุดเตรียมเอาไว้ กลิ่นหอมชวนให้นึกถึงดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิทำให้วังฉางไห่รู้สึกผ่อนคลายจากอาการเมื่อล้าหลังเพิ่งกรำงานหนักบนตำหนักทิพย์ติดต่อกันมาหลายวัน

วังฉางไห่ใช้มือสางผมยาวตรงถึงเอวสีดำสนิทของตัวเองแล้วรวบขึ้นสูงเหนือกระหม่อม ถึงจะรวบทบกันแล้วแต่ดูท่าปลายผมก็ยังจะตกลงระน้ำอยู่ดี เขาอดนิ่วหน้าเพราะความรำคาญไม่ได้ ผมยาวขึ้นมากแต่ยังหาโอกาสตัดไม่ได้เสียที ตนเองก็ถูกสั่งห้ามจับอาวุธของมีคมส่วนพวกสาวใช้ก็ไม่มีใครยอมช่วยตัดให้สักคน เขาถอนหายใจแล้วเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าทั้งหมดออกพับวางไว้บนชั้นวางของติดผนังซึ่งทำขึ้นจากไม้สน

จากนั้นก็ก้าวเท้าเปลือยเปล่าลงไปตามพื้นเล่นระดับ อ่างน้ำอุ่นขนาดเล็กลอยกลีบดอกไม้ป่าถูกจัดเตรียมไว้ให้พร้อมผ้าขัดตัวอบเครื่องหอมอย่างดี วังฉางไห่คลี่ยิ้มอย่างถูกใจ ชาวตงเซี่ยแม้ก่อนจะมาที่นี่มีคนบอกว่าป่าเถื่อนหนักหนาแต่พวกเขากลับใส่ใจรายละเอียดเล็กๆน้อยๆเหล่านี้ได้อย่างไม่มีที่ติ ชายหนุ่มทำความสะอาดร่างกายจนสะอาดเอี่ยมแล้วก็ก้าวลงไปแช่ในอ่างน้ำร้อนใหญ่ที่อยู่ถัดไป

ความอุ่นสบายกำลังดีของน้ำทำให้ชายหนุ่มรู้สึกผ่อนคลาย เขาเอนกายพิงขอบอ่างแล้วหลับตาลง วันนี้ไม่มีตารางต้องขัดตัวไปทนฟังเสียงเจื้อยแจ้วของบรรดาสาวใช้ไปรู้สึกสบายหูอยู่ไม่น้อย ในห้องอาบน้ำนี้มีเพียงเสียงน้ำวนดังเป็นจังหวะชวนให้รู้สึกเคลิบเคลิ้ม วังฉางไห่ตั้งท่าจะผล็อยหลับอยู่แล้วกลับสะดุ้งสุดตัวเพราะมีเสียงเลิกผ้าม่านดังผ่านเข้ามา

เมื่อชายหนุ่มลืมตาก็เห็นเงาร่างสูงใหญ่ในชุดเต็มยศของคนที่เพิ่งเข้ามายืนตระหง่านอยู่ตรงหน้า “ฝ่าบาท” เขาครางแล้วลุกพรวดขึ้นมาจากน้ำด้วยความตกใจ ดวงตาคมเรียวรีสีดำวาวปรากฏประกายประหลาดเมื่อเห็นร่างเปลือยเปล่าขาวนวลอยู่ตรงหน้า ความตกใจค่อยๆเคลื่อนหายไปแทนที่ด้วยความอับอายเมื่อเห็นสายตาของผู้สูงศักดิ์กำลังจ้องมองโลมเลียร่างเขาอยู่ ตั้งแต่เล็กจนโตยังไม่เคยโดนใครแอบดูตอนอาบน้ำมาก่อน นี่เป็นครั้งแรกแถมยังเป็นผู้ชายเหมือนกันอีกด้วย

วังฉางไห่หน้าแดงฉ่าด้วยความอายเอามือปิดลำตัวด้านล่างให้วุ่นวาย แล้วหันซ้ายหันขวาคว้าได้ถุงเครื่องหอมเย็บเป็นรูปดอกไม้ซึ่งตั้งประดับเรียงรายกันอยู่ริมอ่างมาปาใส่หัวคนยืนจ้องร่างเขาทันที ถุงแรกโดนเข้าเต็มแสกหน้า หากถุงต่อมาร่างสูงใหญ่กลับหลบได้อย่างคล่องแคล้วสร้างความขุ่นใจให้กับวังฉางไห่ยิ่งนัก

“คนวิปริต ลามก จิตไม่ปกติ วันนี้เกิดประสาทกลับหรือไรถึงได้มาดูคนอาบน้ำ....”

เขาส่งเสียงก่นด่าไม่มีพักหายใจ ลืมไปแล้วว่าอีกฝ่ายเป็นถึงกษัตริย์ผู้สูงศักดิ์

เสียงตะโกนลั่นและของตกพื้นบ้างกระทบผ้าบ้างคงทำให้นางกำนัลที่เฝ้าอยู่ด้านหน้าได้ยินเสียง เงาร่างบอบบางสองสามร่างปรากฏขึ้นตรงชั้นนอกสุดของผ้าม่านทำท่าจะเดินเข้ามาดู ชายหนุ่มเห็นเข้าก็ตกใจรีบมองหาผ้ามาปิดคลุมร่างพลางนึกก่นด่าบรรพบุรุษของคนตรงหน้าอยู่ในใจ “วันนี้มันวันซวยอะไรกันแน่” หากเป็นกษัตริย์ว่านหนูส่งเสียงห้ามเฉียบขาดออกไป “เราอยู่ในนี้ พวกเจ้าไม่ต้องเข้ามา”

“ฝ่าบาท”

นางกำนัลด้านนอกประสานเสียงพร้อมเพรียงกันด้วยความตกใจ พักเดียวเงาร่างด้านหน้าม่านผืนบางก็ลับหายไปจนหมด วังฉางไห่ยิ่งหน้าแดง แบบนี้นางกำนัลไม่เอาเขาไปนินทาเสียๆหายๆว่าอยู่ในห้องอาบน้ำสภาพเปลือยกับกษัตริย์ว่านหนูสองต่อสองหรอกหรือ พวกนางคงไม่คิดว่าเขากับกษัตริย์เป็นอะไรๆกันหรอกนะ

ฝ่ายคนที่ยืนบนขอบอ่างหันกลับมามองสำรวจร่างเขาอีกครั้ง สายตาคู่นั้นส่อแววไม่ค่อยพอใจเมื่อเห็นว่าเขาพยายามใช้มือบังๆร่างกายของตัวเอง ระหว่างที่วังฉางไห่หยุดพักหายใจ กษัตริย์ว่านหนูก็เปลื้องผ้าแล้วก้าวลงมาในอ่างกว้างอย่างรวดเร็ว

ผิวน้ำกระเพื่อมเป็นระลอกคลื่นขนาดใหญ่ตามแรงปะทะจนปลายผมที่ระน้ำอยู่เปียกชุมไปหมด วังฉางไห่เบิกตาโตเท่าไข่หาน ปากอ้าค้างจะด่าก็ด่าไม่ออกเสียแล้ว เมื่อเห็นร่างเปลือยสูงใหญ่ขยับเข้ามาใกล้ นายช่างหนุ่มรีบหันมองซ้ายขวาหาทางเอาตัวรอด แต่ก็ต้องพบกับความผิดหวัง เนื่องจากทั้งสองด้านล้วนเป็นผนังหินเรียบสกัดเป็นชานตื้นๆเพียงวางข้าวของกระจุกกระจิกได้เท่านั้น

หนทางหนีเพียงทางเดียวคือต้องฝ่ากษัตริย์ว่านหนูออกไป ซึ่งคิดๆดูแล้วไม่ใช่ทางเลือกที่ดีนัก อีกฝ่ายทั้งร่างใหญ่และมีพละกำลังเยอะ ทำอย่างนั้นก็คงคล้ายกับวิ่งเข้าไปให้กอดโดยดีเสียมากกว่า วังฉางไห่มองหาทางเลือกอื่น จะดำน้ำหนีหรือน้ำก็ร้อนเกินไป หน้าตาที่เพิ่งพอกๆขัดๆมาจนเนียนกริบคงได้สุกพองหมดเป็นแน่ แถมคงจะโดนแม่หัวหน้าสาวใช้บ่นจนหูชาอีก สุดท้ายวังฉางไห่จึงทำได้เพียงก้าวถอยจนพาตัวเข้าไปในคูหาตื้นๆด้านซ้าย รู้ตัวอีกทีหลังก็ชนกับผนังหินเรียบเสียแล้ว

ชั่วชีวิตนายช่างหนุ่มไม่เคยรู้สึกจนมุมเท่าเวลานี้มาก่อน เขานึกก่นด่าคนสร้างห้องอาบน้ำนี้อยู่ในใจ ทำไมถึงไม่สร้างทางลับไว้ด้วยก็ไม่รู้ หากเกิดเรื่องระหว่างอาบน้ำขึ้นมาจะให้ทำอย่างไร ในห้องอาบน้ำโล่งๆมีแต่ตายกับตายเท่านั้น

พลันสัมผัสอุ่นร้อนราวับไฟก็แนบประชิดผิวกาย วังฉางไห่สะดุ้งสุดตัวเมื่อพบว่าระยะห่างของตนกับกษัตริย์ว่านหนูกลายเป็นศูนย์ไปแล้ว ครั้นจะดิ้นหนีก็ถูกร่างสูงใหญ่และอ้อมแขนกำยำกักตัวเอาไว้ ผมยาวที่รวบขึ้นสูงถูกมือของอีกฝ่ายปล่อยให้สยายระผิวน้ำ ขณะที่ใบหน้าคมไล่ฝังจมูกสูดดมกลิ่นหอมหวานของยาสระผมจากน้ำมันดอกไม้อย่างถือวิสาสะ

ชายหนุ่มรับรู้ถึงความปรารถนาอันร้อนรุ่มผ่านผิวเนื้อที่แนบสัมผัสกัน วังฉางไห่ขยับตัวแต่ไม่อาจสู้แรงคนตรงหน้าได้ พออ้าปากเตรียมจะกัดคอก็โดนประกบจูบเสียก่อน สุดท้ายก็ต้องยอมแพ้ยืนบ่นงึมงำอยู่ในลำคอให้อีกฝ่ายลูบๆคลำๆไปทั่วตัวอย่างตามใจชอบแต่โดยดี มือหนาไล้ไปตามแผ่นอกบางขณะที่อีกข้างเลื่อนไปลูบแผ่นหลังแล้วค่อยๆเคลื่อนต่ำลงไปวนเวียนอยู่แถวสะโพก ส่วนริมฝีปากก็ป้อนจูบให้เขาไม่หยุดจนหัวสมองค่อยๆว่างเปล่าขาวโพลน

วังฉางไห่ที่ยืนตัวแข็งเหมือนก้อนหินนั้นรู้ดีว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น เขาเองก็ไม่ใช่เด็กอมมือ ใช่ว่าจะไม่เคยมีประสบการณ์กับเรื่องแบบนี้มาก่อน ตอนยังอยู่ที่เมืองหลวงก็เวียนเข้าออกหอนางโลมอยู่บ่อยครั้ง แต่ก็ยังไม่เคยได้ประสบพบเจอสถานการณ์สลับตำแหน่งเช่นนี้มาก่อน พอตระหนักความจริงข้อนี้ได้นายช่างหนุ่มถึงกับหน้าซีด มีชีวิตอยู่มาตั้งหลายสิบปีสุดท้ายจะต้องมาเสียท่าผู้ชายถึงตงเซี่ย คิดแล้วช่างน่าอายนัก ขืนใครรู้เข้าคงกลับไปสู้หน้าบรรพบุรุษไม่ได้เป็นแน่

พอขยับจะถอยห่างแขนแข็งแรงก็รั้งเอวเข้ามาแนบชิด วังฉางไห่ถลึงตามองคนที่เพิ่งปล่อยให้ริมปากบวมเจ่อของเขาเป็นอิสระแล้วเลื่อนขึ้นไปสูดดมกลิ่นเส้นผมของเขาก่อนอ้าปากสบถด่าออกไปหลายคำ “ปล่อยข้า ท่านประสาทกลับอยากลองของแปลกหรืออย่างไร” อีกฝ่ายไม่ตอบอะไรเอาแต่ลูบหน้าลูบหลังเขาอยู่นั่น

“เจ้าเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าตลอดเวลาข้ามองเจ้าแบบไหน” เสียงทุ้มกระซิบข้างหูคนที่แกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้มาตลอด นายช่างหนุ่มรู้ดีตั้งแต่วันแรกที่พบกันว่ากษัตริย์ว่านหนูสนใจเขา ไม่ใช่แค่สนใจที่เป็นนายช่างชั้นเลิศหรือเป็นคนต่างเผ่า แต่สนใจแบบล้ำลึกชนิดอยากจะถอดเสื้อผ้ารวมร่างนอนคุยกันบนเตียงเลยทีเดียว แต่เขาเป็นผู้ชายจะให้มานึกพิศสวาทผู้ชายตัวใหญ่ๆหุ่นเหมือนหมีควายด้วยกันได้อย่างไร ถึงอีกฝ่ายจะมีใบหน้าสมส่วนหล่อเหลาก็เถอะ แล้วยิ่งจะให้ทำอะไรๆด้วยยิ่ง....

“อ๊ะ”

วังฉางไห่สะดุ้ง “จับตรงไหนของท่านน่ะ” เขาขยับตัวดิ้นหนีพัลวันเมื่อมือหนาเริ่มออกแรงบีบเคล้นสะโพกพร้อมกับส่วนความแข็งขึงบดเบียดเข้ากับส่วนหน้าของเขาที่กำลังเริ่มตอบสนองช้าๆ วังฉางไห่สูดหายใจลึกๆข่มอารมณ์ที่กำลังเริ่มลุกโพลงอย่างไม่อาจห้ามได้ “ท่องไว้ผู้ชายเหมือนกัน” ซึ่งคาถานี้ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่นัก เขาห่างหายจากเรื่องอย่างว่านานเกินไปเสียจนถูกกระตุ้นเพียงนิดเดียวก็ตอบสนองเสียแล้ว

อีกฝ่ายหัวเราะในคอเบาๆเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเขา ดวงตาสีดำสนิทเปล่งประกายยั่วเย้า “ข้างานยุ่งจะตาย หากไม่เขียนแบบก็ต้องออกไปตรวจของบ้าง ตรวจงานบนตำหนักทิพย์บ้าง พอกลางคืนหัวถึงหมอนก็หลับเสียแล้ว ที่ไหนจะมีเวลาไปคิดเรื่องแบบนั้นกัน ดูท่าท่านคงว่างงานเกินไปสินะ” เขาออกปากแก้เก้อ “หากท่านทำอะไรเกินกว่านี้ข้าจะกัดท่านให้จมเขี้ยวเลยคอยดู” ชายหนุ่มตบท้ายด้วยคำขู่พร้อมสายตายังคงสอดส่ายหาช่องทางหลบเลี่ยงจากสถานการณ์จนมุมของตัวเอง

กษัตริย์ว่านหนูไม่ตอบ แต่กลับอาศัยช่องว่างตอนที่นายช่างหนุ่มเผลอประกบจูบอีกรอบหนึ่ง จูบคราวนี้เร่าร้อนรุนแรงกว่าครั้งแรกมาก ความปรารถนาถูกถ่ายทอดผ่านเข้ามายังร่างกายของวังฉางไห่จนนายช่างหนุ่มตัวสั่นหมดแรงขัดขืน มือข้างหนึ่งเลื่อนมากุมส่วนอ่อนไหวด้านหน้าที่ซ่อนอยู่ใต้ผิวน้ำแล้วขยับเบาๆ คนถูกกระทำครางในคอ ยิ่งบิดกายหนีมือหนายิ่งเพิ่มความรุนแรงขึ้นจนนายช่างหนุ่มอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขน

“รู้สึกดีใช่ไหม”

วังฉางไห่อยากจะด่าแรงๆสักสามหน้ากระดาษเป็นคำตอบ แต่สิ่งที่หลุดรอดออกมาจากริมฝีปากมีเพียงเสียงครางด้วยความพึงใจเท่านั้น สุดท้ายอีกฝ่ายก็บังคับให้เขาปลดปล่อยออกมาจนหมด

คราบสีขาวขุ่นลอยกระจายอยู่บนผิวน้ำอุ่นปะปนกับกลีบดอกไม้สีชมพูชวนให้คนมองรู้สึกหน้าร้อนเห่อไปหมด ยังไม่ทันที่วังฉางไห่จะทันคิดหาทางหนีร่างก็ถูกพลิกให้หันหน้าเข้าหาผนังหินก่อนสัมผัสเปียกลื่นพร้อมสายน้ำอุ่นจะรุกล้ำเข้ามาในตัว ชายหนุ่มหอบครางหมดแรงจะต่อต้าน

“มาถึงขั้นนี้แล้ว อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด” วังฉางไห่คิดอย่างปลงตกแล้วซบหน้าแดงก่ำลงกับท่อนแขน “ถือว่าเปิดประสบการณ์ใหม่เสียก็แล้วกัน อ๊ะ” เขาหลุดเสียงครางหวาบหวามออกมาอีกครั้งเมื่อนิ้วที่สองและสามถูกสอดเข้าไปเสียดสีภายในพร้อมกับส่วนหน้าถูกกระตุ้นอีกครั้ง

เพียงไม่นานสิ่งที่ใหญ่โตกว่าก็ถูกแทนที่เข้ามา นายช่างหนุ่มหวีดครางเมื่อสิ่งนั้นดุนดันเข้ามาถึงส่วนที่ลึกที่สุดภายใน ผิวน้ำกระเพื่อมเป็นจังหวะเมื่อสิ่งนั้นถูกถอดถอนและกระแทกเข้ามาซ้ำแล้วซ้ำเล่า แขนแข็งแรงของกษัตริย์ว่าหนูตรึงร่างของวังฉางไห่แน่นขณะที่ริมฝีปากพรมจูบสร้างรอยบนแผ่นหลังเนียนเรียบ เสียงทุ้มต่ำครางเบาๆในลำคออย่างพึงใจกับความอุ่นร้อนด้านใน

กษัตริย์ว่านหนูจูบซับน้ำตาบนแก้มเนียน “ข้างในของเจ้าสุดยอดมาก ทั้งอุ่นทั้งนุ่ม” เสียงทุ้มกระซิบข้างหู “แถมยังรัดข้าไว้อย่างน่ารักอีก” วังฉางไห่นึกเอาหัวโขกผนังหินให้สลบเสียให้รู้แล้วรู้รอดจะได้ไม่ต้องมาฟังถ้อยคำลามกที่ไม่รู้ว่าคนพูดไปสรรหามาจากไหน แต่แน่นอนว่าหัวที่เขาอยากโขกนั้นย่อมต้องเป็นหัวของกษัตริย์ว่านหนูไม่ใช่หัวของเขาแน่ๆ

ชายหนุ่มทำได้แค่นึกอยู่ในใจเพราะสิ่งใหญ่โตที่สอดเข้ามาลึกภายในร่างกายกระตุ้นความปรารถนาให้พวยพุ่งขึ้นมาไม่หยุดหย่อน เขาเปล่งเสียงครางดังสะท้อนไปมาในคูหาถ้ำคลอไปกับเสียงเฉอะแฉะของเนื้อกระทบกันในน้ำอุ่น ทั้งๆที่รู้สึกว่าเสียงของตัวเองนั้นน่าอายแต่กลับไม่อาจหยุดยั้งได้ สะโพกที่ขยับตอบรับเป็นจังหวะนั่นก็เช่นกัน

“เห็นแก่ความสุขสมหรอกนะข้าจะยอมทำเป็นลืมๆเรื่องที่ต้องอยู่ในตำแหน่งของผู้หญิงไปซักพัก” นายช่างหนุ่มคิด เขาตัวสั่นระริกรับรู้ได้ว่าปลายทางใกล้มาถึงเต็มทีแล้ว ผนังด้านในของเขาตอดรัดถี่รัวเช่นเดียวกับกษัตริย์ว่านหนูที่ขยับเร่งจังหวะรุนแรงขึ้นเรื่อยทั้งด้านหน้าและหลัง

“อา”

วังฉางไห่ตัวสั่นปลดปล่อยความปรารถนาออกไปในที่สุด เขาหอบหายใจจนแผ่นอกกระเพื่อม สองมือที่ค้ำยันผนังถ้ำสั่นน้อยๆอย่างอ่อนแรง ในหัวว่างเปล่าเพราะความสุขสมที่ได้รับ กษัตริย์ว่านหนูโอบกอดร่างของเขาแน่นแล้วปลดปล่อยเข้ามาภายใน นายช่างหนุ่มหน้าแดงวาบเมื่อรู้สึกถึงความอุ่นร้อนที่เติมเต็มเข้ามา

พักใหญ่ๆกว่าที่ความใหญ่โตนั้นถูกถอดถอนออกไปแล้วแต่กษัตริย์ว่านหนูยังคงซุกไซ้ต้นคอของนายช่างหนุ่มไม่เลิกรา เขาเองก็ไม่มีแรงพอจะผลักอีกฝ่ายออกเสียด้วย “ผิวเจ้าทั้งนุ่มทั้งลื่นดีจริงๆ” กษัตริย์ว่านหนูเอ่ยเบาๆมือสองข้างสาละวนไปกับการลูบไล้ไปทั่วผิวขาวเนียนที่บัดนี้แดงเรื่อเพราะกิจกรรมเมื่อครู่

“น้ำมันดอกไม้กลิ่นนี้ช่างเหมาะกับเจ้านัก” กษัตริย์หนุ่มกล่าวพร้อมประทับรอยจูบสีแดงลงไปจนเต็มซอกคอ วังฉางไห่เบิกตาโพลง “ท่านรู้ได้ยังไงว่าข้าใช้น้ำมันดอกไม้” กษัตริย์ว่านหนูหัวเราะเบาๆในลำคอ “หัวหน้าสาวใช้ของเจ้าแค่บังเอิญเคยเป็นหัวหน้าสาวใช้ประจำตัวข้าเท่านั้น”

วังฉางไห่ขยับปากกางเล็บจะโต้ตอบแต่ก็ไม่มีแรงเหลือพอ ตอนนี้แค่ยืนให้มั่นคงยังลำบากแทบแย่ สะโพกปวดไปหมด แข้งขาก็อ่อนแรงเสียจนหากไม่ได้อ้อมแขนแข็งแรงประคองเอาไว้คงได้ลงไปนั่งดำน้ำเป็นแน่จึงได้แต่ขมุบขมิบก่นด่าอีกฝ่ายเท่านั้น
กษัตริย์ว่านหนูลอบยิ้มเมื่อเห็นท่าทางดื้อดึงพยายามต่อต้านของคนในอ้อมแขน เขาตวัดร่างอีกฝ่ายขึ้นอุ้มอย่างง่ายดายแล้วก้าวตรงไปยังกองเสื้อผ้าที่ถอดทิ้งเอาไว้

“ปล่อย” น้ำเสียงขุ่นแต่อ่อนแรงของวังฉางไห่ดังขึ้น

“ไม่” กษัตริย์ว่านหนูขยับยิ้ม “ข้ารอโอกาสจะได้สัมผัสเจ้ามานานแล้ว เรื่องอะไรจะปล่อยไปง่ายๆ” เขายื่นมือไปคว้าผ้าผืนใหญ่มาเช็ดตัวให้กับคนในอ้อมแขน แล้วรวบเสื้อผ้าที่ถูกถอดทิ้งไว้ขึ้นมาก่อนจะอุ้มพาวังฉางไห่ออกไปด้านนอก

ชายหนุ่มสะดุ้งโหยง รีบออกปากให้กษัตริย์ว่านหนูวางร่างของตัวเองลงแต่อีกฝ่ายทำเป็นไม่สนใจ ก้าวยาวผ่านผ้าแพรหลายชั้นออกไปด้านนอกอย่างรวดเร็ว นายช่างหนุ่มได้แต่โอดครวญว่าขอผ้ามาปิดร่างกายหน่อยก็ยังดี หากออกไปพบบรรดานางกำนัลด้านนอกด้วยสภาพนี้เกรงว่าพอถึงพรุ่งนี้จะไม่มีหน้าออกจากห้องเป็นแน่

แต่นับว่าสวรรค์ยังเข้าข้างอยู่บ้างเนื่องจากห้องด้านนอกมีเพียงความว่างเปล่า ด้วยบรรดานางกำนัลมากมายเมื่อครู่ล้วนหายตัวกันไปจนหมดราวกับรู้เห็นเป็นใจกับกษัตริย์ว่านหนู ถ้าเช่นนั้นพวกนางก็ต้องรู้นะสิว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา บางทีพวกนางอาจจะได้ยินเสียงตอนกำลัง.... วังฉางไห่หน้าแดงสลับซีดมัวแต่ครุ่นคิดเรื่องรู้ไม่รู้ ได้ยินไม่ได้ยิน จนลืมไปแล้วว่ากำลังถูกกษัตริย์ว่านหนูอุ้มพาเดินผ่าพระราชวังไปในสภาพเปลือยเปล่า

มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ถูกวางลงบนเตียงสี่เสาขนาดยักษ์เรียบร้อยแล้ว “ท่าน....ท่านจะทำอะไรน่ะ” ชายหนุ่มพยายามดิ้นจนผมยาวถึงเอวกระจายเต็มหมอน กษัตริย์ว่านหนูเผยยิ้มเย็นขณะคร่อมร่างของวังฉางไห่พร้อมกดบ่าผอมลงกับฟูกนุ่มโดยไม่สนใจเสียงตะโกนโหวกเหวกและสองมือผอมที่ทั้งผลักทั้งดันทั้งข่วนให้วุ่นวาย กษัตริย์หนุ่มพลันกดจูบลงบนแผ่นอกบางทำเอานายช่างหนุ่มถึงหยุดชะงักด้วยความตกใจก่อนอาศัยจังหวะนี้มอบจูบที่เต็มไปด้วยความปรารถนาอันไม่มีที่สิ้นสุดให้

วังฉางไห่เผยอปากหอบเล็กน้อยขณะมองลึกเข้าไปในดวงตาสีดำสนิทที่ดึงดูดหัวใจเขาไปตั้งแต่ครั้งแรกที่สบตากัน “เอาเถอะ ไหนๆก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ลีลาเจ้านี่ก็ไม่เลวยอมๆไปหน่อยก็แล้วกัน” นายช่างหนุ่มนึกพร้อมหลับตาลงแล้วเลื่อนมือขึ้นโอบรั้งคอหนาให้เลื่อนต่ำลงมาแล้วเป็นฝ่ายเริ่มสัมผัสริมฝีปากของคนด้านบนก่อน

“หากคืนนี้ไม่ได้นอนอย่ามาโทษข้าก็แล้วกัน” กษัตริย์ว่านหนูกระซิบข้างใบหูก่อนจะจัดการละเลียดชิมความหอมหวานของนายช่างหนุ่มจนถึงเช้า

-------------------------------------------

“พระชายานายช่าง”

วังฉางไห่ที่เพิ่งเดินออกมาจากพระราชวังได้ยินเสียงเรียกแข็งขันก็แทบจะเอาหน้าซุกกองหิมะ ทำไมทหารทั้งกองถึงเรียกเขาออกมาแบบนี้ได้ ไม่รู้สึกกระดากปากบ้างหรือยังไง พระชายาอะไรที่ไหนจะเป็นผู้ชายทั้งแท่งแบบนี้กัน นึกแล้วก็อดก่นด่าคนต้นเหตุไม่ได้

แล้วนี่แค่ขึ้นไปตรวจงานบนตำหนักทิพย์ไม่ได้ไปรบที่ชายแดนทำไมต้องให้พกทหารไปด้วยตั้งหนึ่งกองร้อย ไม่พอเหล่าข้าราชบริพานที่ตั้งแถวส่งยางเหยียดต่างก็จ้องมองเขาด้วยสายตาภักดีสุดใจผิดกับเมื่อครั้งถูกจับตัวมาใหม่ๆลิบลับเล่นเอาเขาถึงกับขนลุกทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว

“ไม่รู้งานข้างบนจะเป็นอย่างไรบ้าง ปล่อยให้ทำงานกันไปเองแบบนี้สงสัยต้องตามแก้กันอีกตามเคย” เขานึกพลางเดินกุมสะโพกพลางหลังโดนกษัตริย์ว่านหนูอ้างว่าเป็นประเพณีกักตัวอยู่บนเตียงสิบวันสิบคืน โดนทำอย่างโน้นอย่างนี้แทบไม่มีหยุดพักยก ไม่พอยังอุตส่าห์ออกราชโองการประกาศแต่งตั้งวังฉางไห่เป็นพระชายาอีกต่างหาก ขุนนางก็เหลือเกินไม่มีใครคัดค้านดันเห็นดีด้วยจะจัดงานเฉลิมฉลองอีกต่างหาก

วังฉางไห่ก้าวลงบันไดพลางลอบบ่นในใจ “ปวดสะโพกจะตายอยู่แล้ว ทำอะไรไม่ถงไม่ถามสุขภาพข้าเลยซักคำ กระแทกเอาจนเอวข้าแทบหักอยู่แล้ว”

“ฝ่าบาทเสด็จ”

พูดไม่ทันขาดคำก็ได้ยินเสียงประกาศดังมาจากด้านหลังพร้อมกับบรรดานางกำนัลยอบตัวลงถวายคำนับกษัตริย์ว่านหนู วังฉางไห่ที่กำลังจะก้าวขึ้นเกี้ยวชะงักค้างหันกลับไปก็พบว่าอีกฝ่ายก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้าพร้อมเสื้อคลุมขนสัตว์ในมือ “ตายยากจริงๆ” วังฉางไห่นึกค่อนขอดอยู่ในใจ

“ข้ามาส่งเจ้า”

กษัตริย์ว่านหนูเอ่ยพลางคลี่เสื้อคลุมคลุมตัวให้ด้วยสายตาหวานเชื่อม นายช่างหนุ่มเลิกคิ้ว “ไปตรวจงานแค่สามวันทำอย่างกับข้าไปซักสามเดือน” ก่อนที่เขาจะเอ่ยตอบอะไรก็ถูกมือหนารวบเอวเข้าไปประกบจูบชนิดไม่อายฟ้าอายดินเสียก่อน วังฉางไห่หน้าแดงจะดิ้นก็ไม่กล้าได้แต่ยืนเป็นตอไม้ให้อีกฝ่ายจูบเอาๆ แว่วเสียงของขุนนางชั้นผู้ใหญ่กระซิบคำว่าข้าวใหม่ปลามัน

หลังถอนริมฝีปากออกอ้อมแขนแข็งแรงนั้นยังคงโอบลิ้มตัวเขาอยู่ นาทีถัดมาร่างผอมบางของนายช่างหนุ่มที่กำลังหอบเบาๆก็ถูกอุ้มพาขึ้นเกี้ยวอย่างรวดเร็ว “ข้าเปลี่ยนใจแล้ว ครั้งนี้ข้าจะไปตรวจงานกับเขาด้วย” วังฉางไห่ถลึงตาใส่เมื่ออีกฝ่ายยัดตัวเองเข้ามาในเกี้ยวแล้วจับให้เขานั่งลงบนตัก แว่วเสียงบรรดาขุนนางถวายคำนับดังตามมา

“เจ้าจะตามข้ามาทำไม”

“เปลี่ยนบรรยากาศไง ทำแต่ในห้องไม่ค่อยเร้าใจเลย”

“เร้าใจบ้าอะไร จะ...จับตรงไหนน่ะ เจ้าเอามือออกไปเดี๋ยวนี้นะ อ๊ะ”

“นิดๆหน่อยๆเท่านั้นเอง ประเดี๋ยวพอถึงข้างบนเราค่อยไปต่อกัน”

“ต่ออะไรของเจ้า ไอ้กษัตริย์ลามก”

สุดท้ายบรรดาทหารและผู้ติดตามก็ต้องทำหน้านิ่งทนฟังเสียงครางของพระชายาหมาดๆไปตลอดทาง

----------------

Talk
เป็นฟิคที่ดองไว้นานมาก กลับมาอ่านนี่คือ....เอ็งแต่งฉากได้ยังไงค่ะ ฮา
คิงว่านกับทั่นวังแอบหลุดเล็กน้อยค่ะ/อยากเน้นแนวฮาๆคิงแอบหื่นค่ะ
ขอบคุณที่มาร่วมถ่อแพกันนะคะ กอดทุกคนนน

[Yuwadee Wana]

อ๊ากกกกกกกก เลือดหมดตัวตายยยยค่ะ
>\\\\\\\<

[The_Dark_Lady]

ปาดกำเดาอย่างอาจหาญ...นี่มันดี ดีเหลือเกิน
เป็นแผนใช่ไหมคะคิงว่าน ให้นางกำนัลตัวเองไปคอยขัดสีฉวีวรรณให้ว่าที่ชายา--แค่ก--
พอเข้าคอร์สเจ้าสาว--แค่ก--ครบก็จับกินเลย
...นายช่างอร่อยมากไหมคะ...
แต่กินกันตั้งสิบวันสิบคืนแถมยังจะลามไปกินกันบนเขาต่อ เราว่านายช่างต้องอร่อยมากแน่ๆ
อยากลวนลามนายช่างบ้างจัง//โดนโยนลงเขา

[Rozenkreuz]

ปั้ก ปั้ก ปั้ก ปั้ก ปั้ก ปั้กปั้กปั้ก.....//เสียงหัวใครบางคนโขกกำแพง
สะลึมสะลือมาเปิดฟิคอ่านหลังปั่นงานเสร็จ.... ตอนนี้ตื่นเต็มตา พร้อมเลือดที่หายไปสามถัง
ง้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คิงว่านนนนนนนน ช่างดีอะไรแบบนี้ //ปาดเลือดที่อาบหน้าทิ้ง สะบัดมือรัวๆ
สิบวันเลยเร้อ พระชายานายช่างเอวพังพอดี ฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

[darknessdearm]

อ่านจบเลือดเต็มและเลือดหมดตัวคะ //ปาดเลือดที่หน้าออก
คิงคะ ..จัดคอร์สการเป็นชายาให้นายช่างใช่ไหมคะ..
พอจบคอร์สก็จัดเลย จัดหนักจัดเต็มแบบเน้นๆ
จัดแบบนายช่างแทบเดินเองไม่ได้เลย ฟฟฟฟฟ

[schneewittchen]

เรือแจวว่านวังคือดีงามค่ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
กำลังรอการอัปเกรดเป็นเรือยนต์............