[OS] #dmbj daily (เบียร์) Beer [no pairing] [spoil เล่ม 10]

[aathewolf]

#dmbjdaily 287 days left หัวข้อ ‘เบียร์’


Title : Beer
Timeline : 2006 / หลังเหตุการณ์เล่ม 10 หนึ่งปี
Pairing : ไม่มี
Author : aathewolf
Rate : G

SPOIL ALERT เล่ม 10
==================================================================





วันนี้ผมตื่นเช้ากว่าปรกติ อาบน้ำก็แล้วแปรงฟันก็แล้ว ยืนเหม่อจนไม่มีอะไรทำแล้วท้องฟ้าก็ยังมืดอยู่ จะนอนอีกรอบก็กลัวจะไม่ตื่น สุดท้ายจึงตัดสินใจรีบมาที่ร้าน

ตั้งแต่เจ้านายขึ้นเงินเดือนให้เมื่อปีก่อน ผมก็รู้สึกเส้นทางชีวิตนี้สดใสขึ้น มานึกทีหลังรู้สึกว่าดีแล้วที่ตอนนั้นตัดสินใจยื่นคำขาดขอลาออก แม้จะกลัวอยู่เหมือนกันว่าถ้าเจ้านายแกเกิดบอกว่า ‘เออ เอ็งจะไปไหนก็ไป’ จะเกาะแข้งขาแก้ลำยังไงดี แต่ดูเหมือนตอนนั้นเจ้านายจะมีอะไรต้องคิดอยู่มาก จึงตกลงขึ้นเงินเดือนให้ง่ายๆ สีหน้าเขาช่วงนั้นไม่ค่อยดีนัก บางทีผมก็คิดว่าเอาเปรียบแกอยู่เหมือนกัน แต่ขึ้นชื่อว่าเกิดมาเป็นคน ไม่ชั่วสักเล็กน้อยก็คงไม่อาจมีชีวิตต่อไป ผมจึงคิดว่าคงไม่เป็นไร

หลังจากนั้นเจ้านายก็เพิ่มเงินเดือนให้ผมอีกสองครั้ง ถึงจะแค่เล็กน้อย(ครั้งละร้อยหยวน) แต่พอแกบอกว่าเพราะผมตั้งใจทำงานดีขึ้นเลยเพิ่มเป็นรางวัลให้ ผมก็รู้สึกดีใจ จากนั้นผมก็เอาใจใส่กับงานมากขึ้น กระฉับกระเฉงมากขึ้น เอาที่จริงพูดตรงๆ ผมแค่คิดว่าถ้าทำตัวขยันขันแข็ง บางทีเจ้านายอาจจะเพิ่มเงินเดือนให้อีกล่ะนะ

สรุปแล้วทั้งหมดนั่นก็เป็นเหตุผลที่ผมรีบมาที่ร้านตอนเช้าในวันนี้ ถ้าเจ้านายกลับมาถึงเห็นผมนั่งหน้ายิ้มแฉ่งเปิดร้านเช็คสตอครอต้อนรับแกเรียบร้อยแล้ว เขาคงพอใจ (และผมก็อาจได้รับการเพิ่มเงินเดือน)

ผมเดินผิวปากอารมณ์ดีรับลมเย็นยามเช้ามาตามทาง ไม่นึกว่าพอมาถึง ประตูหน้าร้านกลับเปิดอยู่แล้ว ผมตกใจนึกว่าตัวเองลืมล็อคประตูตั้งแต่เมื่อวานเย็นรึเปล่า พอเข้าไปตรวจข้างใน นอกจากกระป๋องเบียร์อันหนึ่งตั้งตระหง่านวางอำนาจอยู่บนโต๊ะกลางร้าน ก็ไม่มีเงาของใครสักคน

ผมมองกระป๋องที่อยู่ๆก็โผล่มาล่อตา จำได้ว่าเมื่อวานผมก้าวออกจากร้านก็เก็บกวาดเรียบร้อยไม่ได้ทิ้งอะไรไว้เป็นของดูต่างหน้า ภายในร้านยังมืดเป็นเงาตะคุ่มเพราะไม่ได้เปิดไฟสักดวง พอแอบเข้าไปดูใกล้ๆเพื่อสำรวจ จึงพบว่ากระป๋องเบียร์ยังมีน้ำอยู่เต็ม ยกขึ้นมาดมก็สรุปได้ว่าของเหลวข้างในต้องเป็นเบียร์แน่ๆ ทั้งข้างกระป๋องยังมีหยดน้ำเล็กๆเกาะอยู่ จับไปให้สัมผัสเย็นเฉียบ คนตั้งไว้ต้องยังทิ้งไว้ไม่นาน

ผมตกใจ หรือจะมีขโมยขึ้นร้านจริงๆ รีบวิ่งไปดูของ ของที่นี่บางทีชิ้นเดียวราคาเกือบแสนหยวน ยิ่งช่วงหลังเจ้านายดูแลกิจการของอาตัวเองควบไปด้วย ยิ่งมีลู่ทางหาของดีมาเก็บไว้เพิ่ม โดนกวาดไปสักสองชิ้นคงบรรลัย แค่คิดผมก็หนังหัวชา

ผมวนดูทั้งในตู้และที่อื่นๆตามสตอค นับแล้วนับอีกสามรอบ ก็ดูไม่มีอะไรผิดปรกติ ของทั้งหมดอยู่กับที่ครบดีไม่ต่างจากเมื่อวาน พอให้พอจะโล่งอกถอนหายใจ

ถ้าอย่างนั้นไอ้กระป๋องเบียร์นั่นมายังไง

ผมหันไปมองกระป๋องหน้าตาบ้านๆที่่คุ้นเคยดี เบียร์ยี่ห้อนี้ผมก็เคยดื่ม แพงกว่าปรกตินิดหน่อยแต่รสชาติดี แน่นอนว่าตอนนั้นไม่ได้ซื้อเอง แย่งที่เจ้านายวางทิ้งไว้แล้วรีบผลุนผลันออกจากร้านไปตามใครก็ไม่รู้กินเอา เออ….เรื่องนั้นไม่ใช่ประเด็น เราพูดถึงมันทีหลังก็แล้วกัน ตอนนี้คงต้องคิดให้ตกก่อนว่าไอ้กระป๋องนั่นมายังไง

คนมีกุญแจร้านนี้มีอยู่แค่สองคน คือเจ้านายกับผม คนแรกตัดทิ้งเพราะเจ้านายตอนนี้ไปเยี่ยมเพื่อนที่ปักกิ่ง สั่งไว้แล้วดิบดีว่าจะกลับวันนี้สายๆ ส่วนคนที่สองคือผมเอง ตัดทิ้งได้เหมือนกัน เพราะยืนมองมันอยู่ตรงนี่ ไม่ได้รู้สึกคุ้นหน้าค่าตากันแต่อย่างใด อีกอย่าง ทิ้งเบียร์หนึ่งกระป๋องเอาไว้แล้วเดินกลับบ้าน ผมจะทำเรื่องน่าเสียดายของแบบนั้นทำไม

กลับมาที่คำถามเดิม….แล้วไอ้กระป๋องเบียร์เย็นๆนั่นมาตั้งอยู่ตรงนี้ได้ยังไง

ผมจ้องมองมัน คิดถึงสัมผัสเย็นๆที่ได้จากตัวกระป๋องแล้วกลับรู้สึกหนาวสันหลัง ในหัวไม่ได้มีเรื่องอภินิหารอย่างเช่นเทวดาเห็นผมตั้งใจทำงานเลยประทานเบียร์เย็นๆมาเป็นกำลังใจให้แต่ประการใด เวลาคุณเจออะไรแบบนี้ คุณจะคิดได้แต่เรื่องสยองขวัญ เช่นมีใครสักคน หรืออะไรสักอย่างที่คุณมองไม่เห็นกำลังใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ เวลาเช้าๆที่ไม่มีใครมา อะไรบางอย่างนั้นเปิดกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่ม จากนั้นพอมีคนมา จึงต้องหยุดเอาไว้ แต่ยังเฝ้ามองจากที่ไม่ไกล...

จะว่าไปแล้ว…...จำได้ว่าเจ้านายพึ่งได้สินค้าใหม่มาเมื่อวันก่อน บนนั้นมีคราบเลอะสีน้ำตาล….ดูคล้ายเลือดอยู่เหมือนกัน

ผมอกสั่น รู้สึกน้ำลายเหนียวในคอ กำลังจะรวบรวมความกล้าเดินผ่านโต๊ะนั่นไป….อืม…ไหนๆเจ้านายก็จะมาสายแล้ว นี่ก็ยังเช้าอยู่ ไปนั่งกินชากับหมั่นโถวของป้าแถวหน้าร้านสักหน่อย รอดวงอาทิตย์ขึ้นสูงกว่านี้สักนิดคงดีละมั้ง

ผมก้าวขาอย่างพินอบพิเทาผ่านโต๊ะและกระป๋องเบียร์ ในใจนึกอัญเชิญให้ใครหรืออะไรก็ตามที่กำลังพยายามจะดื่มมันจัดการให้เสร็จเรียบร้อย ...ใต้เท้าจะทำอะไรก็เชิญเถอะครับ ข้าน้อยไม่กวนนะ กระผมเป็นคนดีและเป็นมิตรมาก... ช่วงเวลายาวนานดูเหมือนจะผ่านไปด้วยดี ผมกำลังจะถอนหายใจเพราะประตูอยู่ห่างไม่ถึงสามก้าวแล้ว ก่อนที่จะ…..

ประตูข้างหน้าเปิดออก พร้อมกับเงาสีดำที่โผล่พรวดออกมา

"ว้ากกกกกกกกกก"

เสียงโหยหวนดังลั่น ปลุกยามเช้าของพื้นที่ส่วนหนึ่งในหังโจว








ผมเดินออกไปก้มหัวประหลกๆให้กับเถ้าแก่กับคุณป้าร้านข้างๆ แถมพี่ชายตัวใหญ่หน้าตาน่ากลัวอีกคนที่บ้านแกอยู่แถวนั้น จากนั้นโดนด่าอีกหลายสิบประโยคเรื่องมารยาทในการรักษาความสงบยามเช้า ก่อนจะมุดหัวกลับเข้าร้าน เจอเจ้านายตัวเองกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะ ข้างๆตัวเขามีกระป๋องเบียร์เจ้าปัญหา สีหน้าไม่มีเค้ารอยแห่งความหวาดกลัวต่อมันแต่อย่างใด

ก็แน่ล่ะ...ในเมื่อเจ้านายเป็นคนเอามันตั้งเอาไว้เอง

"เจ้านายจะทำผมช็อคตาย"

"ถ้าแค่ฉันเดินเข้ามาในร้านแกก็จะตายง่ายแบบนั้นแล้วก็ช่างเถอะ" เจ้านายตอบกลับมา

ใจดำได้น่ารักมาก...นี่ล่ะครับนายน้อยสามสกุลอู๋ เถ้าแก่ของผม….

“ไหนเจ้านายบอกว่าจะกลับตอนสายๆ”

“มีเรื่องนิดหน่อยเลยกลับมาก่อน ฉันมาร้านตัวเองผิดตรงไหนกัน” เขาเอ่ยตอบทำตีหน้าตาย แต่ผมอยู่กับเขามานานขนาดนี้ รู้หรอกนะว่าเขาพยายามกลั้นขำ

สรุปแล้วจากนั้นผมก็ถามได้ความคร่าวๆว่าเจ้านายเปลี่ยนกำหนดการไปจัดการธุระด่วนที่ร้านอาของเขาที่ฉางซาก่อนตั้งแต่เมื่อคืน เสร็จธุระแล้วก็จับเครื่องบินเที่ยวแรกที่กลับหังโจวได้จึงมาถึงแต่เช้ามืด เขามีธุระจึงเข้าร้านก่อน เดี๋ยวจะกลับไปนอนสักตื่น พอผมถามเขาว่าเขาเปิดกระป๋องเบียร์ทิ้งไว้แล้วหายไปไหน เขาก็ตอบด้วยใบหน้าเคร่งเครียดขึ้น น้ำเสียงก็จริงจัง

"ฉันลืมซื้อบุหรี่"

ผมมองเจ้านายที่พูดไปก็หยิบซองบุหรี่ออกมาจากถุงกระดาษ แปลกใจนิดหน่อยเพราะซองที่เห็นไม่ใช่ยี่ห้อประจำของเขา หรือจะแอบไปเปลี่ยนรสนิยมมาตอนไหน วันก่อนยังเห็นสูบหวงเฮ่อโหลวอยู่เลยนี่นา

ผมมองเขาหยิบไฟแช็คขึ้นมาจุดบุหรี่ ก็ว่าจะหลบฉากไปทำงานไม่รบกวนแล้ว แต่แทนที่จะยกขึ้นสูบ เถ้าแก่อู๋กลับเหน็บบุหรี่ที่จุดแล้วกับฝากระป๋องเบียร์ซึ่งเปิดง้างข้างไว้อยู่ พร้อมจัดการเอาที่เขี่ยบุหรี่ราคาสองพันหยวน(มากกว่าเงินเดือนผมสองเดือน)มาวางรอขี้เถ้าไว้เสร็จสรรพ ก่อนจะหันมาสั่งผมที่แอบชะงักเท้ามองอยู่

"นายคอยดูเอาไว้ พอใกล้หมดก็ดับ อย่าปล่อยให้ไฟไหม้ล่ะ ไม่งั้นฉันจะหักค่าเสียหายเอาจากเงินเดือนนาย"

พยายามมาสองนาน เพิ่งจะขึ้นมาให้ไม่ถึงปีก็จะลดเสียแล้ว ผมย่อมให้เรื่องนี้เกิดกับเงินเดือนตนเองอีกไม่ได้ จึงเตรียมไปหาเก้าอี้มานั่งเฝ้า แต่เพราะไม่วายอยากรู้ ปากจึงเผลอถามออกไป

"เจ้านายจะจุดทิ้งไว้ทำไม"

"คราวที่แล้วส่งไปให้ไม่ยอมจุด เขาเลยไม่ได้สูบสักมวน คราวนี้ถ้าไม่จุดก่อนส่งไปให้อีก สงสัยคงได้โดนด่าตาย"

เจ้านายตอบพลางยิ้มเฝื่อนๆส่งมาให้ผม ดูเจ็บปวดชอบกล ก่อนจะหยิบสมุดบัญชีหายเข้าหลังร้านไป ทิ้งผมให้ยืนอยู่ต่องงๆ แน่นอนว่าคำพูดกับการกระทำของตัวละครสายบุ๋นแบบนั้น ไม่ได่ทำให้พบเข้าใจมากขึ้นแต่ประการใด

ผมลากเก้าอี้ประจำตำแหน่งตัวเองออกมาจากหลังคอมพิวเตอร์ นั่งมองบุหรี่ค่อยๆเปลี่ยนเป็นเถ้าเทา มองกระป๋องเบียร์เย็นๆที่สุดท้ายก็กลายเป็นอุณหภูมิห้องโดยที่น้ำสีเหลืองๆในนั้นไม่ได้หดหายลงไปแต่ประการใด

ชั่วหนึ่งมวนบุหรี่ไม่ได้ยาวนานอะไรนักหรอก

ว่าแต่เจ้านายจะกลับเมื่อไหร่นะ ผมจะได้แอบกินเบียร์



=========================================================



Talk :

เขียนเพราะอะไรก็ไม่รู้ แล้วทำไมต้องเป็นหวังเหมิงก็ไม่รู้ แล้วทำไมพลอตเป็นแบบนี้ก็ไม่รู้ 55555

ตอนแรกเห็นหัวข้อนี่ตีมึนเลยไม่รู้จะเขียนอะไร ตอนหลังกลับคิดได้เรื่องเบียร์กับเหล้า เกือบจะเขียนเป็นมุมมองอู๋เสียไม่ก็เฮียพานแล้ว แต่จับพลัดจับพลูไม่รู้ทำไม POV เลยกลายเป็นหวังเหมิงเฉยเลยค่ะ

เวลาพูดถึงเบียร์หรือเหล้า(เกาเหลียง) ข้าพเจ้าจะรีเฟอร์มันตรงดิ่งไปหาเฮียพานค่ะ O Q ฟิคนี้จึงผสมความงี่เง่าไร้สาระรวมกับความอึนๆลงไปนิดหน่อย

จะว่าไป....เป็นคนไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ชีวิตนี้ของนายน่าจะเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในเรื่องแล้วนะ นายหกร้อยหยวน (ที่ได้อัพเงินเดือนแล้ว)

ส่วนเหตุผลว่านายน้อยนึกครึ้มจัดพิธีโดยไม่มีป้ายวิญญาณทำไม ช่วยตีเบลอไปพร้อมกับคนเขียนแล้วกัน / โดนตบรัวๆ

[anurakbeer]

เข้ามาซึมซับรับรู้ในความรู้สึกผิดของนายน้อยครับ

[TanatOs_018]

ทำไมพี่ลัดคิวเอาหวังเหมิงมาเขียนก่อนเสี่ยวฮัวคะ(.....) //โดนพี่เอเอตี

ฟิคน่ารักมุมินักแต่เบื้องหลังของเรื่องที่หวังเหมิงไม่รู้เรื่องนี่ทำเราเจ็บมากเลยค่ะ //ตีพี่
นายน้อยมีสำนึกผิดด้วย ดีค่ะดี คราวนี้จุดบุหรี่ให้เขาแล้วนะคะ (ไม่จุดอีกคราวนี้อาจโดนตามมาบีบคอถึงที่ได้)
ถ้าเป็นเหล้าเกาเหลียงนี่คงยิ่งชัด แต่ตั้งแต่ตอนมีเบียร์เปิดทิ้งวางไว้บนโต๊ะแล้วก็เดาได้ว่าพี่จะเขียนถึงใคร //ฮึกกกกกก

ปล. พี่นี่เป็นกระบอกเสียงของสภาอย่าลืมฉันจริงๆนะคะ

[Feran.FS]

ฮึกกกกก เจอเรื่องจุดบุหรี่นี่ หนึบเลออออ โฮฮฮฮฮฮ เฮียพานนนนนนนนน

[Malangporyim]

หวังเหมิงงงงงงงงงงงงง น่ารักกกกกกกกกกกกก น่าตีก้นมากค่ะ 5555

ฮือๆๆๆ ตอนบอกว่าคราวที่แล้วไม่ได้จุดให้เลยไม่ได้สูบสักมวนนี่มัน จึ้ก จึ้ก... กำลังฮาหวังเหมิงอยู่ดีๆ แท้ๆ โถ่

บอส..เอ้ย เถ้าแก่อู๋ของหมาเอเอซังน่าร๊ากกกก ให้อารมณ์เจ้านายรังแกลูกน้อง แง น่าจับตีก้นๆๆ อีกคน

[Naitear]

ฮือออออออ ฉากที่นายน้อยพูดว่า "คราวที่แล้วส่งไปให้ไม่ยอมจุด เขาเลยไม่ได้สูบสักมวน คราวนี้ถ้าไม่จุดก่อนส่งไปให้อีก สงสัยคงได้โดนด่าตาย" แล้วยิ้มเจ็บปวดนี่เจ็บจึกมากเลยค่ะ TT - TT อ่านแล้วก็เฮิร์ทมาก เอาผ้าห่มปลอกหมอนทิชชู่ผ้าเช็ดหน้าข้างๆมาซับน้ำตา แง

/มาโดนคิลมู้ดตรงประโยคสุดท้ายค่ะ แอบดื่มเบียร์แล้วถูกจับได้นี่ระวังโดนหักเงินเดือนอีกนะหวังเหมิง #ก๊าก

ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ > w <

[Ak_Zokyo]

เหมิงเหมิงแบบของพี่น่ารักกก ตีหยิก น่าตีให้ตาย ไอ้ความคิดในหัวเนี่ย ฟ้องนะคะฟ้อง เถ้าแก่อู๋คะ หักเงินเดือน! หักเงินเดือน! 555555555555555555 /แล้วนี่เรามาเย้วๆอัลไล

ฟิคน่ารักที่แอบจึ๊กลึกๆ เศร้าแบบซึมเหมือนแผลเก่าที่ตกสะเก็ดแล้วขอแอบแกะนิดหน่อย (ไม่ได้เผลอไปแกะไปเกาด้วย มือบอน) เพราะเป็นมุมมองของหวังเหมิงที่ไม่รู้อะไรด้วย จ้อบ เอาอีกๆ เอาเหมิงๆอีก 555555

[kaikaizt]

อ่านแล้วสะอึกเลยค่ะพี่เอเอววว แงงงงงง

นายน้อยของเรา ฮืออ

หวังเหมิง เราชอบนายนะ55555 //ขอสัญญาว่าจะไม่เรียกชื่อนายสลับกับเหลาหย่างอีกแล้ว555

[natsume]

โอย... แอบเจ็บจี๊ด

พูดถึงพี่พานแล้วเป็นคนเดียวเลยที่รู้สึกว่าจากไปได้แบบ... หน่วง น้ำตาจะไหล...

ปกป้องนายน้อยจนตัวตาย //ร้องไห้...