[Drabble] ซองขาว (หวังเหมิง & อู๋เสีย)

[Narakas]

ฟิคนี้เกิดจากเดลี่ Letter ค่ะ

(ไม่ได้ส่งเช่นเคย)

---------------------------------------


ซองขาว

วันนี้ ตอนที่ผมแอบอู้อยู่ที่ร้าน จู่ๆ เจ้านายก็เดินเข้ามาหาพร้อมสีหน้าอ่านยาก ผมรีบเช็ดน้ำลายบนเคาน์เตอร์ก่อนจะเบิกตาทำท่าว่ากำลังทำงานอย่างแข็งขันสุดฤทธิ์

“ไม่ต้องมาทำเนียน ฉันเห็นนะ” เจ้านายพูดดัก เขายังคงทำสีหน้าอ่านยากผมเลยได้แต่ห่อเหี่ยวเตรียมฟังคำดุ ครั้งนี้ก็คงไม่รอดพ้น ได้แต่หวังว่าจะไม่โดนหักเงินเดือนอีก

พูดถึงเรื่องหักเงินเดือน ผมไม่ค่อยแน่ใจว่าเจ้านายหักเงินเพราะโมโหที่ผมอู้งานจริงๆ หรือว่าเพราะไม่มีเงินจะจ้างผมกันแน่ ยิ่งเห็นตัวเลขแดงๆ ในบัญชีด้วยแล้ว

บัญชีร้านติดตัวแดง แต่เจ้านายกลับตะลอนๆ ออกไปข้างนอก ไม่เคยอยู่ดูดำดูดีร้าน ผมอยากร้องไห้หนักมาก

เหมือนผมจะเผลอทำสีหน้าออกมา เจ้านายเคาะหน้าผากผมทีหนึ่งก่อนจะยื่นซองจดหมายสีขาวให้ ผมรับมาอย่างงงๆ แล้วพลิกไปมา บนซองจดหมายสีขาวไม่มีลายลักษณ์อักษรใดๆ ผมเงยหน้ามองเจ้านาย สีหน้าเขาอึมครึม ไม่พูดอะไรทั้งสิ้น มองผมอย่างมีนัยแฝง

ผมยังงงอยู่ เลยถามเขาว่า “เจ้านายเอาซองจดหมายมาให้ผมทำไม หรือจะใช้ให้ผมไปส่งจดหมาย”

เจ้านายขยับตัวเล็กน้อย แล้วพูดขึ้นด้วยเสียงเหมือนกำลังลำบากใจ “หวังเหมิง รู้ใช่ไหมว่าตอนนี้บัญชีที่ร้านติดตัวแดง สภาพทางการเงินแย่มาก ฉันต้องกำจัดรายจ่ายที่ไม่จำเป็นออกไป”

ผมพยักหน้าหนึ่งครั้ง เจ้านายนิ่งเงียบ ไม่พูดต่อ ตอนนั้นเหมือนผมจะรับรู้ได้ว่าเจ้านายต้องการจะสื่ออะไร ซองจดหมายสีขาวในมือรู้สึกหนักอึ้งขึ้นมาซะเฉยๆ

หรือว่า นี่คือจดหมายไล่ออก...

เจ้านาย...จะไล่ผมออก?

คราวนี้เป็นฝ่ายผมที่เงียบบ้าง ผมอ้าปากค้างพูดไม่ออก ทั้งอึ้งทั้งตกใจ เหมือนมีสายฟ้าผ่าลงกลางหัว เคยคิดอยู่ว่าร้านนี้ไม่น่าจะไปรอด แต่ก็ไม่เคยเห็นมันจะเจ๊งจริงๆ สักที พอมาวันนี้โดนไล่ออก ผมรู้สึกเหมือนโลกกำลังจะแตกอยู่ตรงหน้า

“จะ เจ้านาย ถึงกิจการจะไม่ดีแต่เดี๋ยวมันก็ผ่านไปนะ แค่เจ้านายไปลงกรวยคว้าของดีติดมือมาบ้างสักสามสี่ห้าครั้งก็น่าจะช่วยกู้ร้านได้ เวลาเจ้านายไปลงกรวยเดี๋ยวผมจะอยู่เฝ้าร้านให้เอง อย่าไล่ผมออกเลยนะ” ผมแทบจะคลานไปกอดขาเจ้านายที่กำลังทำหน้าเหมือนถูกผมหลอกด่าไว้ ร้องไห้ฟูมฟายใส่ ยกเหตุผลล้านแปดมาอ้างไม่ให้เขาไล่ผมออก

เจ้านายสะบัดขาถีบผมออก พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด “หวังเหมิง! เป็นบ้าอะไร ใครจะไล่แกออก!”

ผมเงยหน้าถาม “ละ แล้วเจ้านายยื่นซองขาวให้ผมทำไมล่ะ”

“นั่นซองผ้าป่า! ป้าในตลาดเขาฝากฉันมา แกก็รู้ว่าบัญชีฉันติดตัวแดง ฉันเลยเอามาให้แกไงเล่า!”

ซองผ้าป่า?

ผมรีบแกะจดหมายข้างในดู ซองผ้าป่าจริงๆ ด้วย!

คราวนี้เงิบกว่าเดิม ไม่คิดว่าเจ้านายจะถังแตกขนาดไม่มีเงินใส่ซองผ้าป่า หรือผมควรจะร้องไห้ฟูมฟายกอดขาเขาให้เปลี่ยนใจไล่ผมออกแทนดีกว่า

“ตอนแรกฉันก็ลำบากใจนิดหน่อย แต่พอเห็นแกฟูมฟายไม่อยากออกจากงานขนาดนี้ฉันก็ดีใจ งั้นซองนี่ฉันจะหักจากเงินเดือนแกใส่ไปแล้วกันนะ” เจ้านายคว้าซองสีขาวในมือผมแล้วเดินออกไปโดยปล่อยให้ผมนั่งเงิบอยู่กับพื้น


“เจ้านาย ผมเปลี่ยนใจแล้ว! ผมขอออก! ไล่ผมออกเถอะ!!!”


------------------------------------------

[Rozenkreuz]

555555
หวังเหมิงเอ้ย มีเจ้านายเป็นเทียนเจินต้องทำใจ ระบบความคิดมันล้ำจนไม่รู้จะบรรยายอย่างไร ถถถถ
คิดซะว่าโดนหักเงินเดือนแล้วชินซะ ฮ่าๆๆ

[yakusoku]

โถ่ หวังเหมิง555