[OS] #dmbjdaily (เบียร์) เบียร์กระป๋อง [ฮัวเฮย/เฮยฮัว]

[SilverCloud]

#dmbjdaily project หัวข้อ ‘เบียร์’
Title: เบียร์กระป๋อง
Pairing: เซี่ยอวี้ฮัว x เฮยเสียจื่อ (เอ๊ะ รึจะเฮยฮัวดี?)
Rate: PG



ผมไม่ใช่คนชอบดื่ม



ถึงจะมีบ้างที่ต้องออกงานสังสรรค์ชนแก้วเพื่อธุรกิจของตระกูล แต่นั้นก็ทำไปเพื่อการเข้าสังคม ‘สังคมจอมปลอม’



ผมไม่ใช่หนุ่มรักสุขภาพขนาดที่จะไม่แตะเครื่องดื่มของมึนเมาเลย แค่มีบ้างเวลาที่เครียดจัดจากเรื่องงานเท่านั้นล่ะ ‘โซ่พันธนาการที่ไม่มีวันดิ้นหลุด’



ผมมีร้านประจำที่ชอบไปนั่งดื่มอยู่เสมอ บรรยากาศของร้านตกแต่งอย่างหรูเหล่าลูกค้าก็มีแต่คนมีอันจะกินทั้งนั้นที่จะเหยียบย่างเข้าไป ไม่ใช่ว่าผมอวดรวยเหยียบขี้ไก้ไม่ฝ่อจนนั่งร้านริมทางไม่ได้หรอกนะ แต่เป็นเพราะที่นั่นมีโซนพิเศษสำหรับคนที่ต้องการความสงบส่วนตัวจริงๆ โดยเฉพาะ ผมจึงชอบที่จะไป




แต่ดูท่าวันนี้คงจะไม่ใช่วันดีของผม นอกจากจะต้องอารมณ์เสียกับคู่เจรจาเมื่อตอนกลางวันแล้ว ยังต้องมาหงุดหงิดกับเหตุการณ์ตรงหน้าอีก



‘ปิดให้บริการ 1 อาทิตย์เนื่อจากเจ้าของร้านออกไปตามหาสามี’




ผมเชื่อว่าสีหน้าของผมหลังจากอ่านป้ายที่แขวนไว้ตรงประตูร้านจบคงจะไม่น่าดูสักเท่าไหร่ลูกน้องที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ถึงได้แสดงกิริยาเสียมารยาทก้าวถอยหลังออกไปสองก้าวแบบนี้ ผมใช้หางตาเหลือบมองอีกฝ่ายให้สำรวม เจ้านั่นหน้าซีดเมื่อรู้ว่าตนทำเรื่องไม่สมควร กระแอมไอเอ่ยปากถามว่าผมต้องการจะกลับเลยไหม ในเมื่อร้านก็คงไม่เปิดแล้ว

“ไม่ต้อง พวกแกกลับไปได้เลย ถ้าฉันอยากกลับเมื่อไหร่จะโทรตามเอง” ไม่ต้องรอให้สั่งซ้ำสอง ชายในชุดดำโค้งกายให้ผม ก้าวขึ้นรถแล้วขับจากไป

♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠

แก๊ง



เป๊าะ




อึก… อึก… อาาห์



นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่?



ถ้าหากมีคนมาเห็นว่าคุณชายเก้าดื่มเบียร์กระป๋องราคาไม่กี่หยวนจากตู้ขายอัตโนมัติอยู่ละก็ตระกูลเซี่ยคงได้ถูกล้อไปอีกนานแน่ รสชาติของแอลกอฮอล์ดีกรีต่ำเทียบไม่ได้เลยกับเหล้าราคาแพงระดับร้านหรู แต่สำหรับผมในตอนนี้ แค่นี้ก็เพียงพอจะบรรเทาอารมณ์ขุ่นมัวที่สะสมมาทั้งวันแล้ว



ถึงจะแค่เล็กน้อย หากแต่ถ้าเผลอดื่มมากไปก็ทำลายสติความยับยั้งชั่งใจได้เช่นกัน ‘ดังเช่นตัวของเจ้านั่น’



ผมว่าที่คนทั่วไปมักจะติดเบียร์มากกว่าเหล้ากันคงเพราะรสสัมผัสที่นุ่มละมุนลิ้นกว่า รสขมที่ค่อยๆ แผ่ซ่านผ่านลำคอช่างชวนให้หลงไหล ‘รสชาติของหยาดเหงื่อยามขยับกายช่างชวนให้ลิ้มลองและเสพติด’



ด้วยปริมาณแอลกอฮอล์ที่ผสมอยู่เพียง 7.9 ดีกรี* ละเลียดจิบทีละนิดกว่าจะรู้ตัวว่าเมามายก็ยามที่สายไปเสียแล้ว ‘เพียงชั่วคืนที่ได้โอบกอด ราวหลงลืมทุกสิ่ง ลืมสิ้นซึ่งรักแรกอันบอบช้ำ เกี่ยวกอดคนตรงหน้าอย่างกระหาย กว่าจะรู้สึกตัวได้ก็โดนครอบครองไปแล้ว’



ผมดื่มเบียร์ในมืออย่างรวดเร็วจนหมด โยนกระป๋องเปล่าลงในถังขยะข้างทาง สองมือกระเป๋ากางเกงเดินทอดน่องอย่างไร้จุดหมาย ทั้งๆ ที่อากาศเริ่มหนาว แต่ผมยังไม่มีอารมณ์จะกลับไปที่ “บ้าน” เลยแม้แต่น้อย ‘ตั้งแต่วันนั้นที่ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม จะยังสามารถเรียกที่นั่นด้วยคำๆ นี้ได้อีกไหม?’

♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠

ขายาวภายใต้กางเกงเนื้อดีพาร่างของผมมาหยุดยืนอยู่หน้าประตูบานหนึ่งตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ รอบข้างไร้วี่แววของสิ่งมีชีวิต สถานที่แห่งนี้เหมาะสำหรับจะตั้งฮวงจุ้ยซะมากกว่าเป็นที่อยู่อาศัยของคนเป็น ‘ก็คงเหมาะกับคนอย่างหมอนั่นดี’



ก่อนจะทันได้ยั้งมือตัวเอง ผมก็เคาะประตูบานหนาตรงหน้าไปแล้ว ‘ไม่ได้จะอยากมาเจอ ก็แค่ขามันพามา’



10 นาทีก็แล้ว… 30 นาทีก็แล้ว…



จนตอนนี้นาฬิกาของผมบอกเวลานับจากตั้งแต่เสียงเคาะสุดท้ายจบลงก็ครบ 1 ชั่วโมงพอดี ‘บังอาจมากที่ทำให้คนอย่างฉันต้องมารอ’



สงสัยคงจะออกไปทำงาน เวลาที่หมอนั่นต้องออกไปคว่ำกรวยทีไรอย่างเร็วสุดก็สามอาทิตย์ถึงจะกลับมา คืนนี้ผมคงจะมาเสียเที่ยวซะแล้ว ‘ก็แค่แอบคิดถึงรสสัมผัสที่ไม่อาจลืมในคืนนั้น’




ฟุ่บ   หมับ

“เฮ้ย?!”



“หืมม ไม่นึกเลยนะครับว่าคุณชายจะมาหาผมถึงบ้านด้วยตัวเองแบบนี้”



อ้อมกอดจากทางข้างหลัง รัดแน่นเสียจนผมจะหันไปฟาดเสบด้วยพลองก็ยังทำไม่ได้ ราวกับงูที่รัดรึงเหยื่อ มันจะไม่มีวันปล่อยหากยังไม่ได้กลืนกินจนหมด ‘เบียร์กระป๋องราคาถูกที่ได้ลองเพียงครั้งเดียวก็ราวกับเสพติด’



“อย่ามาหลงตัวเอง ฉันแค่เดินเล่นเรื่อยๆ จนมาถึงที่นี่ก็เท่านั้น”



“เห~~ คุณชายมีรสนิยมเดินเล่นชมจันทร์ด้วยเหรอครับเนี่ย สนใจให้ผมเดินเป็นเพื่อนมั้ยครับ รับรองว่า ‘สนุก’ กว่าเดินคนเดียวเยอะ”



ผมหยิกเข้าที่มือซุกซนตรงหัวเข็มขัด เจ้าตัวดีทำทีเป็นร้องโอดโอยน่าหมั่นไส้แต่ก็ยอมปล่อยมือ ผมหมุนตัวไปเผชิญหน้ากับเขา จ้องมองใบหน้าหล่อเหลาสบตาคมผ่านแว่นตาสีชาที่ผมเป็นคนเลือกให้กับมือ ‘ดีกรีไม่ได้มากมาย แต่กลับค่อยๆ แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ก่อความร้อนรุ่มจากภายในให้แทบทนไม่ไหว’  



แขนแกร่งตวัดรอบเอวผม ฉวยโอกาสตอนที่เผลอดึงรั้งเข้าแนบชิดจนจมูกแตะกันเบาๆ เจ้านั่นฉีกปากยิ้มแบบที่ชอบทำเป็นประจำ แต่ผมรู้ดีว่ามันต่างกันกับรอยยิ้มจอมปลอมของเจ้าตัว เพราะมันคือรอยยิ้มของผมคนเดียว ดึงรั้นคอเสื้อของเจ้าคนน่าหมั่นไส้ลงมา ประทับจูบแนบริมฝีปากแลกเปลี่ยนความอบอุ่น



แอลกอฮอล์ดีกรีน้อยนิดอย่างมากก็แค่พร่ามึนแต่มิได้พรากสติไป ตรงกันข้ามมันราวกับเชื้อไฟอย่างดี การที่ทำความผิดลงไปทั้งที่รู้ตัวดีนั้นช่างน่าเย้ายวน เพราะทุกสัมผัส ทุกการกระทำ ทุกจุดประทับตรึง จะหยั่งรากฝังลึกลงไปไม่มีวันลืมเลือน

‘เบียร์หนึ่งกระป๋อง ปริมาตรมีจำกัด ไม่จำเป็นต้องแบ่งกับใคร สร้างมาเพื่อให้ดื่มกินได้เพียงคนเดียว
เป็นของผมแต่เพียงผู้เดียว’

Fin


287 days left… ก่อนเราจะพบกันที่ฉางไป๋ซาน



*อ้างอิงจากดีกรีในยี่ห้อเบียร์ช้างค่ะ คนแต่งเองก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องพวกนี้ซักเท่าไหร่ เลยหยิบๆ มาจากตู้ใน 7-11 นั่นแหละค่ะ (แค่ตัวเลขนะคะ ไอ้กระป๋องๆนั่นหนูไม่ได้เอา 555)

[kuramajoy]

านจบน่ารักมาก คุณชายซึนอะ อยากได้ อยากดื่มก้บอกมา ฮึ่ม

[Feran.FS]

อึ้ยยยยยย คุณชายยยย ซึนอ่ะ ซึนนน

ชอบตรงที่เป็นตัวเอียงมากเลย เปรียบเทียบกับเบียร์ เอื้ออออออ

[Naitear]

แอร๊ยยยยยย น่ารักมากค่ะ นายเฮยเสียจื่อ! เผลอแปปเดียวก็จู่โจมคุณชายจากที่มืด!! นายคิดอะไรอกุศลอยู่แล้วใช่มั้------- !!!! #โดนกระป๋องเบียร์ฟาดหัว

คุณชายปากแข็งงงงง โฮววววว เลอค่าาาาาาา ชอบคุณชายปากแข็งแบบนี้มากๆค่าาาา U//v//U งื้ออออออ

ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะะ //ก้มคารวะงามๆ

[tear]

คุณชายคะ ไม่อยากมาหาแต่ยืนรอมันตั้งชั่วโมงเลยรึคะะะะะะ ซึนมากค่ะะะะะะะะ

[fay_13]

เล่นเล่น... ชมจันทร์.. ไม่ได้ตั้งใจมาหา... แต่ยืนรอมันชั่วโมงนึง??

คุณชายอย่าซึนสิค้าาาาาาาา / โดนพลองเสี่ยวฮัวฟาดดับ

[susuwatari]

คุณชายซึนมากก เดินมารอดื่มเบียร์กันถึงหน้าบ้านแล้วยังปากแข็ง
เชียร์นายแว่นจัดการโลดเลยค่ะ/ด้วงจะตั้งกล้องรอออ

[SilverCloud]

คุณชายไม่ได้ซึนนะคะทุกคน แต่แค่ความคิดคำพูดกับการกระทำมันไม่สอดคล้องกันแค่นั้นเอ๊งงง XD จริงๆ แล้วคุณชายไม่ได้มารอนายแว่นนะคะ แค่เดินมานานแล้วมันเหนื่อยเลยต้องยืนพักขาเฉยๆ เอ๊งง