[Drabble]#dmbjdaily 44 days left (Yukata) Midsummer Night (R-18)(ผิงเสีย)

[The_Dark_Lady]

"ของคราวนี้จัดว่าดีทีเดียวเลยค่ะเถ้าแก่..." เสียงสาวคู่ค้าดังขึนขณะอีกฝ่ายจรดปลายนิ้วรูปไล้แจกันเครื่องลายคราม ที่เพิ่งเจรจาซื้อขายกันเสร็จไป

"คุณก็พูดเกินไป..." เขาเอ่ยถ่อมตัว พลางรินชา "เชิญนั่งดื่มด้วยกันก่อนสิครับ"

หญิงสาวคนนั้นยิ้มให้เขาก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ แล้วหยิบถ้วยชาที่เขารินไว้ให้ขึ้นมาดื่ม

“ชาจีนรสชาติดีทีเดียวค่ะ...มีกลิ่นหอมดอกไม้เสียด้วย…”

“คงรสดีไม่เท่าชาญี่ปุ่นที่คุณกินมาตลอดหรอกกระมัง…”

เขาเอ่ยเย้าให้หญิงสาวหัวเราะคิกคัก เธอคนนี้ค้าขายกับเขามาแล้วหลายครั้ง คุยกันค่อนข้างถูกคอ สอบถามที่มาที่ไปจึงได้รู้ว่าเป็นคนญี่ปุ่นที่มีความสนใจในประวัติศาสตร์จีนเป็นพิเศษ

‘จีนกับญี่ปุ่นมีความสัมพันธ์ข้องเกี่ยวกันมาแต่โบราณ ต้องยอมรับว่าเรื่องบางอย่างญี่ปุ่นได้รากฐานมาจากจีน’ เธอพูดไว้ เช่นนั้น

เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกชื่นชม อันที่จริง...เธอคนนี้ก็นับว่าเป็นสเปคของเขาคนหนึ่งหญิงสาวสวย ที่มีนิสัยขี้เล่น ซุกซนซ่อนอยู่

“อันที่จริงฉันมีของมาฝากคุณด้วยล่ะค่ะ...แต่ว่าอยู่ที่รถถ้ายังไงก็ขอตัวไปหยิบซักครู่นะคะ…”

เธอลุกออกไปไม่นานพักหนึ่งก็กลับเข้ามาพร้อมกับของห่อใหญ่ เห็นดังนั้นเขาจึงไปช่วยถือเข้ามา

“ไม่น่าลำบากเลยนะครับ…”

“ไม่เป็นไรค่ะ...ฉันตั้งใจจะเอามาฝากอยู่แล้ว ไหนๆก็ทำธุรกิจมาด้วยกันตั้งนาน แล้วยังคงได้ทำต่อไปอีก”

หญิงสาวแกะห่อออกมา “นี่เตาจุปธูปหอมค่ะ แล้วก็นี่ชุดธูปหอมกลิ่นลาเวนเดอร์ จะทำให้รู้สึกว่าสงบและผ่อนคลาย ช่วยให้อารมณ์เกิดความสมดุล น่าจะเหมาะกับคืนที่อากาศร้อนๆ”

เธอวางเตากับธูปไว้บนโต๊ะ ก่อนจะลงไปหยิบของอีกห่อออกมา

“นี่ชุดยูกาตะค่ะ...เป็นชุดฤดูร้อนของทางญี่ปุ่น...ผ้าใส่สบายน่าจะเหมาะกับการใส่นอนนะคะ...ฉันซื้อมาให้คุณหลายชุดเลยค่ะ คิดว่าเหมาะกับคุณดี…”

อู๋เสียคลี่ชุดนั้นออกดู พอเห็นชุดที่กางออกเป็นผ้าผืนเดียวก็ส่ายหัว บอกกับเธอว่าคงจะใส่ไม่เป็น หญิงสาวก็หัวเราะใส่แล้วบอกว่าเดี๋ยวจะสอนวิธีใส่ให้ ก่อนจะไล่เขาไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำ

เขาใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นไว้ข้างในแล้วสวมชุดนั้นคลุมไว้ก่อนจะเดินออกมา หญิงสาวที่ยืนรออยู่สอนวิธีทบชายเสื้อโดยให้เอาชายเสื้อด้านซ้ายมาทับชายเสื้อด้านขวา จากนั้นก็นำผ้าผูกเอวมามัดเอาไว้ เธอสอนวิธีงัดเงื่อนผ้าผูกเอวก่อนจะแนะนำให้ฟังว่าสำหรับผู้ชายแล้วควรจะให้ผ้ามัดเอวอยู่ระดับใต้พุงเพื่อความเซกซี่

เขาหัวเราะกับคำกล่าวของเธอ ก่อนจะถูกไล่ให้แกะปมที่เธอผูกไว้ให้ออกแล้วลองผูกใหม่ด้วยตัวเอง

...แต่โชคร้ายที่ว่ายังไม่ทันจะผูกเสร็จดี เมินโหยวผิงก็ปรากฏตัวอยู่หน้าร้าน อีกฝ่ายเห็นเขาที่อยู่ในเสื้อผ้ารุ่ยๆกับหญิงสาวแปลกหน้าก็ขมวดคิ้ว ใบหน้านั้นเรียบสนิทเช่นเคยก็จริงแต่แววตานั้นไม่ใช่…

แล้วเมินโหยวผิงก็หมุนตัวผุนผลันเดินออกจากร้านไป…

เขายกมือค้างกะจะเรียกเอาไว้แล้วอธิบายว่าอีกฝ่ายเข้าใจผิด...แต่เมินโหยวผิงหายไปแล้ว เขาได้แต่ถอนใจ

“ทำแฟนหนุ่มของคุณเคืองเข้าซะแล้วสิเนี่ย…” หญิงสาวเอ่ยพึมพำ เขาจึงหันขวับ

“คุณรู้…”

“ฉันไม่เคยเจอเขาก็จริง แต่พอจะมองออกจากปฏิกิริยาวันนี้กับรอยแดงที่เขาทิ้งไว้หลังคอคุณหละค่ะ…” เขาตะปปหลังคอในทันที เรียกเสียงหัวเราะจากหญิงสาว “นอกจากนี้แล้วครั้งก่อนๆก็มีรอยอยู่ที่ซอกคอ หลังหู ใต้คาง...แหม ถ้าใครมองไม่ออกก็ตาถั่วแล้วค่ะ…”

“คุณจงใจแกล้งผมรึเปล่านี่…”

“บังเอิญหรอกค่ะ…” หญิงสาวยิ้ม เหลือบมองเอวเขา “คราวนี้คุณผูกถูกแล้วล่ะ กลับไปเปลี่ยนเป็นชุดเดิมเถอะค่ะ…”

เขาพยักหน้ารับด้วยสติที่ไม่ครบถ้วนเท่าไร พอเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาแล้วก็เห็นหญิงสาวนั่งรออยู่ที่โต๊ะ รินชาไว้รอเขาพร้อม

“เอาล่ะค่ะ...เพื่อเป็นการไถ่โทษ ฉันจะช่วยคิดวิธีง้อเขาให้ก็แล้วกัน…”






...หวังว่าจะได้ผลนะ… เขาถอนใจ เอนตัวนอนตะแคงหนุนเท้าแขนโซฟาห้องนั่งเล่น ด้านหลังเปิดประตูเฉลียงเอาไว้ให้ลมธรรมชาติพัดเข้ามา กระดิ่งลมที่แขวนกับกรอบประตูส่งเสียงดังกุ๊งกริ๊ง

ลมหอบกลิ่นลาเวนเจอร์จางลอยเข้ามาเขาตั้งเตาจุดธูปหอมที่หญิงสาวคู่ค้าให้มาเอาไว้ เขาสูดกลิ่นนั้นเข้าปอด รู้สึกสงบและผ่อนคลายอย่างที่อีกฝ่ายบอกไม่มีผิด

เขามัดปมผ้าผูกเอวไว้หลวมคอเสื้อจึงเลื่อนตกจากหัวไหล่ เผยให้เห็นผิวขาวนวล สาบด้านล่างก็แยกออกเผยให้เห็นเรียวขาลางๆ

เขารู้สึกเคลิ้มๆเหมือนจะหลับ ส่วนหนึ่งด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เขาดื่มช่วงหัวค่ำเพื่อย้อมใจให้กล้า ในใจนึกทบทวนวิธีง้อที่หญิงสาวคนนั้นสอนมา คิดแล้วก็หน้าร้อนผ่าว แล้วก็นึกถึงขึ้นมาได้

...ถ้าเสี่ยวเกอไม่กลับบ้านล่ะ…

เขาผุดตัวลุกขึ้นนั่ง คอเสื้อเลื่อนไหลลงจนไปกองอยู่ที่ข้อศอก เผยให้เห็นลำตัวท่อนบนของเขาที่เปลือยเปล่า เขาทิ้งขาข้างหนึ่งลงบนพื้นเตรียมจะลุกขึ้นยืน

แกร๊ก…

เสียงเปิดประตูดังขึ้นเสียก่อนพร้อมกับเสียงฝีเท้าที่เขาคุ้นเคย เสี่ยวเกอกลับมาแล้ว...อู๋เสียหันรีหันขวางก่อนจะตัดสินใจนั่งอยู่แบบนั้นนิ่งๆ

...เอาวะ…

เมินโหยวผิงเดินเข้ามาถึงห้องนั่งเล่น พอเห็นเขาอีกฝ่ายเบิกตากว้างขึ้นนิดหน่อยแล้วยืนนิ่งอยู่กับที่

เขาจึงยกมือขึ้นกวัก “มานี่สิเสี่ยวเกอ…”

อีกฝ่ายเดินเข้ามาช้าๆคล้ายๆกับเดินละเมอ ก่อนจะหยุดลงตรงหน้า เขาช้อนตาขึ้นมองอีกฝ่าย เห็นดวงตาสีนิลนั้นเรียบสนิทจึงเอ่ยปาก “โกรธเรื่องเมื่อกลางวันอยู่เหรอ…”

ชายหนุ่มไม่ตอบ อู๋เสียจึงคว้ามือของเขา ซึ่งมีสองนิ้วที่ยาวเป็นพิเศษขึ้นมาแนบหน้า “นายเข้าใจผิด...เธอเป็นคู่ค้า…”

“ทำไมต้องอยู่ด้วยกันสองต่อสอง...ทำไมถึงอยู่ในชุดแบบนั้น…”

“ของฝากน่ะ...แล้วเธอก็กำลังสอนวิธีใส่…” เขาปล่อยมือของเมินโหยวผิง ขยับแขนกางออกโชว์ชุดให้ดู “เธอบอกว่าเป็นชุดยูกาตะของญี่ปุ่น เหมาะสำหรับใส่นอนหน้าร้อน…”

เขาลดแขนลง “นายว่าเหมาะกับฉันไหม…”

เมินโหยวผิงไม่ได้ตอบแต่แวววตานั้นอ่อนลงแล้ว เขาคุกเข่าลงตรงเบื้องหน้าอู๋เสีย

...แล้วจับเรียวขาที่โผล่พ้นชายชุดยูกาตะอันเป็นข้างที่เขาวางยันกับพื้นขึ้นจูบ

อู๋เสียครางแผ่ว เมินโหยวผิงจูบไล่ไปจนถึงหัวเข่า ก่อนจะขมวดคิ้ว

อู๋เสียหน้าแดง เมินโหยวผิงคงเห็นแล้ว “เธอแนะนำว่าถ้าไม่ใส่อะไรไว้ข้างในคงจะง้อนายได้ดีกว่า…”

เมินโหยวผิงกระตุกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม นัยน์ตามีแววชอบใจ เขาวางขาของอู๋เสียลงแล้วถอดเสื้อฮู้ดแขนยาวสีดำของตัวเองออก เผยให้เห็นลวดลายกิเลนย่ำไฟที่ขึ้นลายเส้นชัดเจนบนแผงอกตึงแน่น

เมินโหยวผิง...ไม่สิ...จางฉี่หลิงปลดเข็มขัดของตัวเองแล้วเขวี้ยงลงกับพื้น นัยน์ตานั้นวางจับอยู่แต่ที่ตัวอู๋เสียในชุดยูกาตะหลุดลุ่ย

เห็นแบบนี้อู๋เสียก็เข้าใจในทันที…และอดไม่ได่ที่จะหวั่น…

“เธอซื้อมาให้อีกหลายชุดเลย...มีตัวหนึ่งน่าจะเหมาะกับนายจะลองใส่ดูไหม…”

“อู๋เสียใส่เหมาะกว่า…”

จางฉี่หลิงเอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะยืดตัวขึ้นเบียดแทรกระหว่างขาของเขา ริมฝีปากบางสีอมส้มของอีกฝ่ายบดเบียดมอบจุมพิตให้เขา เรียวลิ้นไล้เลียเรียกร้อง เมื่อเขาตอบรับก็เกี่ยวกระหวัดรัดพันอย่างดุเดือด

มือของจางฉี่หลิงเองก็ไม่ได้อยู่สุข เลื่อนลูบไล้ผิวเนื้อหัวไหล่ที่โผล่พ้นชายชุดแผ่วเบา ก่อนจะเลื่อนปลายนิ้วไปแตะยังยอดอกสีเชอร์รี่แล้วบดขยี้ อู๋เสียเสียวซ่านจนต้องบิดกายไปมา

...ยิ่งเคลื่อนไหว ชุดยิ่งขยับเปิดเผยผิวกายยิ่งขึ้น

อู๋เสียกอบโกยอากาศเข้าปอดเมื่อเสี่ยวเกอยอมถอนจูบออก ระหว่างริมฝีปากของทั้งคู่มีน้ำเหนียวใสเชื่อมอยู่ อู๋เสียปรือตามองภาพจางฉี่หลิงละมือจากยอดอกเขามาปาดเช็ดของเหลวออกจากริมฝีปากตนเองก่อนจะเอื้อมมาเกลี่ยริมฝีปากเขาเล่น

มืออีกข้างที่ว่างอยู่ของอีกฝ่าย สอดเข้ารอยแยกของชุดส่วนล่างลูบไล้เรียวขาเขาไปมา…

อู๋เสียสอดแขนกอดอีกฝ่ายเอาไว้ก่อนจะลากให้อีกฝ่ายขึ้นมาทาบทับบนตัว...แล้วก็พลิกตัวเปลี่ยนตัวแหน่งให้ตัวเองนอนแนบอยู่บนอกอีกฝ่าย…

เขาเงยหน้าขึ้นเห็นจางฉี่หลิงเลิกคิ้วขึ้นคล้ายประหลาดใจ เขาจึงเอ่ยถาม

“หายโกรธรึยัง…”

จางฉี่หลิงอมยิ้ม “ถ้าบอกว่ายัง…”

เขาอดหมั่นไส้ไม่ได้จึงหยิกหน้าท้องที่ปรากฏลอนซิกซ์แพคนั่นทีหนึ่ง ฝ่ายนั้นก็เอาคืนด้วยการกางมือตะปปบั้นท้ายเขาแรงๆอย่างหมั่นเขี้ยว

อู๋เสียค้อนควัก ก่อนจะเอี้ยวตัวหยิบของสิ่งหนึ่งออกมาจากใต้โซฟา ชูให้อีกฝ่ายดู ‘ของฝากจากญี่ปุ่น’ ก่อนจะโยนทิ้งไว้ข้างๆ แล้วเอื้อมมือไปปลดกระดุมกางเกงยีนส์ออก

เมื่อรูดเอวกางเกงลงมาได้ประมาณหนึ่งตัวตนอันแข็งแกร่งของอีกฝ่ายก็ปรากฏออกมา อู๋เสียหยิบสิ่งนั้นขึ้นมาบีบของเหลวข้างในแล้วชโลมลงบนมือ

“อยู่นิ่งๆละกัน”

มือที่ชโลมเจลสามารถสอดเข้าไปได้ง่ายและลึกกว่าที่เคย แต่ความไม่คุ้นชินก็ทำให้อู๋เสียสั่นสะท้าน ปกติแล้วเรื่องแบบนี้คนตรงหน้าจะเป็นฝ่ายบริการให้

...แต่คราวนี้เขาต้องง้อนี่นะ…

อู๋เสียครางเครือ ขยับเสียดสีร่างกายตนเองกับร่างกายของอีกฝ่าย มือที่เตรียมตัวก็ไม่หยุดขยับ เห็นดวงตาของจางฉี่หลิงเปล่งประกายวาบ ชายหนุ่มหายใจแรงและรัว จนเห็นกล้ามท้องกระเพื่อม ตั้งท่าจะดันตัวลุก แต่เขาก็โถมน้ำหนักตัวเองกดไว้

“บอกให้อยู่นิ่งๆ...ให้ความร่วมมือหน่อย ฉันกำลังง้อนายอยู่นะ…”

เขาเอ่ยด้วยเสียงปนหอบ ถอนมือออกจากช่องทางของตนเอง หยิบหลอดเจลมาบีบใส่มืออีกครั้งคราวนี้จับชโลมตัวตนของอีกฝ่าย ขยับรูดรั้งจนตั้งตระหง่านแล้วจึงละมือออก เอื้อมไปโอบคออีกฝ่ายเอาไว้เป็นหลักยึด ขยับสะโพกบดเบียดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงกดรับตัวตนนั้นเข้ามา

อู๋เสียขยับสะโพกขึ้นลงช้าๆสองสามครั้ง พอเริ่มคุ้นชินก็ค่อยๆเพิ่มความเร็วมากขึ้น

เขามองงอีกฝ่ายหลับตาพลางกัดฟันแน่น ไม่รู้ว่ามีแรงฮึดมาจากไหน เร่งขยับสะโพกเร็วขึ้น

จนกระทั่งเขาและอีกฝ่ายปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน อู๋เสียทิ้งตัวลงซานซบกับแผ่นอกกว้าง กระซิบถาม

“หายโกรธรึยัง…”

จางฉี่หลิงไม่ตอบแต่ขยับพลิกร่างขึ้นคร่อมโดยไม่ให้ส่วนที่เชื่อมต่อนั้นหลุดจากกัน ศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมสีดำซบอยู่บนหน้าอกเปลือยของเขา

“เสี่ยวเกอ…” เขาเรียกซ้ำ

อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้น นัยน์ตาสีดำสนิทส่องประกายพราวระยับ ริมฝีปากสีอมส้มนั้นแย้มยิ้มออกมา

...อีแบบนี้นี่หายโกรธแล้วแน่…

...แต่ว่า…

จางฉี่หลิงจับขาซึ่งโผล่พ้นชุดยูกาตะขึ้นพาดบ่า ส่วนอีกข้างจับเกี่ยวไว้ที่เอว สิ่งที่อยู่ในร่างเริ่มแข็งขืนขึ้นมาอีกครั้ง

อู๋เสียเบิกตาโต “หายโกรธ...แล้วก็พอสิ…”

ฝ่ายนั้นส่ายหัวไปมาเบาๆ เริ่มขยับสะโพกเบียดวน เรียกเสียงครางเครือในลำคอ

“อู๋เสียน่ารักขนาดนี้ รอบเดียวไม่พอหรอก…”






ห่านี่...คราวหน้าจะไม่เปลืองตัวง้อแบบนี้แล้ว...ขาดทุนชะมัด...


END


ยูกาตะ นอกจากงานเทศกาลก็ความอีโรติคนี่แหละค่ะ...
เรทเต็มรูปแบบครั้งแรก แต่งไปเขินไป ภาษาอาจจะแปลกๆไปบ้างนะคะ
เรียวขาที่เห็นจากรอยแยกของชายยูกาตะมันก๊าวจริงๆ นะ ฟฟฟฟ
PS.สเปคอู๋เสียอ้างอิงจากที่นางบอกเคยชอบแบบลูกสาวเฒ่าไห่

[ri0bik]

So hot!!

[Rozenkreuz]

โอ่ยยยยย ยูกาตะบันซายยยยยยย
ยูกาตะซามะคือเทพแห่งฉาก NC ฟฟฟฟฟฟฟฟ
อะไรกันนายน้อย ไม่ง้อเปลืองตัวไม่หายโกรธง่ายงี้หรอกนะบอกเลย เคี๊ยกกกกกก

ด้วงญี่ปุ่นผู้รู้งานคนนั้นน่ะะะะะ Good Job มากครับ ฮือออออ เสี้ยมสอน(?)นายน้อยได้ดีมาก

[yakusoku]

โอ้ววว สาวญี่ปุ่นคนนั้นเป็นสาววายนี่เลยค่าา ฟินน//หยิบกล้องมาแอบถ่าย

[schneewittchen]

สาวคนนั้นเป็นหนึ่งในด้วงที่แปลงกายไปหลอกล่อนายน้อยใช่มั้ยคะ สารภาพมาดีๆ!

[mama moosap]

คิดอยู่เลยค่ะว่ายูคาตะมันเหมาะกับเรื่องแบบนี้จริงๆ << สมองนังนี่หมกมุ่นมาก
อ่านไปก็เขินไป เสี่ยวเกอคนงกรอบเดียวไม่พอ นายพูดออกมาได้ไง หน้าไม่อาย
นายไม่อายแต่ฉันอายเเทนเถ้าแก่นะ >///<

ส่วนหญิงสาวคู่ค้า...นี่เป็นแผนใช่มั้ย แผนของเธอใช่มั้ย!?

[Cathareen]

///q//// เป็นคำแนะนำที่ดีมากข่ะะะ แถมของที่ซื้อมาฝากยังสุดยอดมากข่ะะะ
แฮกกกกกกกก ยูคาตะที่ดียย

[nightsza]

สาวคนนั้นเป็นสาววายสินะ ง้อแบบนี้สิดี เสี่ยวเกอชอบเลย

[hnee]

จะเอาใจเสี่ยวเกอทั้งที มันก็ต้องทุ่มสุดตัวนะอาเสีย ไหนๆก็ทำเซ็กซี่ยั่วยวนขนาดนี้แล้ว อย่าให้เสียของเลย จัดเต็มค่ะจัดเต็ม!!!

[sudarat689]

เอื้อออออออออออออ //ตะเกียกตะกายเกาะขอบถังกาว
ไอ้เรารึก็คิดว่าจะเกี้ยวสาว....