#ซาไห่ Part 1 Chapter 16 แผนการของอู๋เสีย

[anurakbeer]

Chapter 16
แผนการของอู๋เสีย

อาทิตย์อัสดงเป็นสีแดงเพลิง ทะเลทรายผืนนี้ดูเหมือนจะเป็นทะเลทรายที่บรรยายอยู่ในนิยายเรื่อง “ชอลิ้วเฮียง” ใต้แสงอาทิตย์สาดส่อง เนินทรายเปลี่ยนจากสีเหลืองทองเป็นสีแดง ส่วนที่อยู่ในเงา มืดลงทุกที ภูเขาทรายที่ต่อเรียงกันไม่สิ้นสุด ปรากฏเป็นภาพของแสงเงาที่มีมิติ ยืนมองจากมุมสูง อาทิตย์ที่ลับขอบฟ้ากับทะเลทรายที่กว้างไกลสุดกู่ ให้ความรู้สึกงดงามอย่างสะเทือนอารมณ์

มองดูภาพวิวเช่นนี้ ต่อให้คนที่เถื่อนสุด ไม่ยินยอมสัมผัสกับความงดงามที่สุด ก็ยังต้องยอมสยบ ตื้นตัน ไปกับความงามเช่นนี้

หลีชู่นั่งอยู่บนหลังอูฐ มองดูผู้คนข้างหน้า ลืมทุกสิ่งที่เกิดขึ้นไปชั่วขณะ ดื่มดำอยู่ท่ามกลางทัศนียภาพอันงดงามนี้ รอจนกระทั่งอูฐตัวหน้าหยุดนิ่ง เบื้องหน้าปรากฏทะเลสาบบกขนาดเล็กที่ล้อมรอบด้วยดงหญ้าสีเขียว เขาจึงตื่นขึ้นมาจากภวังค์ ตระหนักขึ้นได้ว่า ตนไม่รู้เลยสักนิด ว่าเหตุใดต้องมาที่นี่

เขาย้อนคิดครู่หนึ่ง เรื่องราวที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ น่าพิศวงและรวดเร็วจนเกินไปจริงๆ เขาถึงกับไม่มีโอกาสย่อยมันดีๆ เมื่อครึ่งเดือนก่อน เรื่องที่เขากังวลที่สุดยังเป็นไม้เรียวของพ่อกับอาจารย์หาเรื่อง ตอนนี้ สิ่งเหล่านี้กลับกลายเป็นเรื่องที่จิ๊บจ๊อยที่สุด เขาเริ่มจากแผ่นหลังถูกมีดขุดขีดเป็นแผลที่เหมือนภาพชิงหมิงริมนที ตอนนี้ยังถูกบังคับให้มายังที่ที่แม้แต่นกก็ไม่มาขี้

ไม่สิ เพิ่งนึกเช่นนี้จบเท่านั้น ก็มีนกที่ไม่รู้จักชื่อสองสามตัวบินออกมาจากทางทะเลสาบบก มุ่งสู่ดวงอาทิตย์ที่กำลังตกดิน ที่นี่ยังมีนกมาขี้นะ

ทำไมตนจึงมาถึงนี่ล่ะ ซ้ำยังไม่ห่วงเลยสักนิดว่าอาจารย์จะเช็คขาด เหตุผลของการขาดเรียนของตนมันเจ๋งแค่ไหน ถูกบังคับขู่เข็ญเชียวนะ

อยากทำให้ความยากลำบากอย่างหนึ่งกลายเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อย วิธีที่ดีที่สุดคือแบกรับความยากลำบากที่น่าสะพรึงยิ่งกว่าอีกอย่างหนึ่ง แต่ว่า หากไม่ใช่เพราะผจญด้วยตัวเอง ความยากลำบากพวกนั้น สำหรับหลีชู่แล้ว มันคือประสบการผจญภัยที่ตื่นเต้นที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิต

ในที่สุดทีมสำรวจก็หยุดเดินทาง เตรียมตัวตั้งแคมป์ หวังเหมิงกับนายหม่าเย่อลานั่น เห็นได้ว่าเป็นแรงงาน เถ้าแก่อู๋เสียเดินทอดน่องไปยังริมแอ่งน้ำ วักน้ำขึ้นล้างหน้า จากนั้นก็นั่งลงข้างน้ำ

หลีชู่เห็นว่าไม่มีใครเรียกให้ตนช่วยงาน จึงเดินไปหา เลียนแบบอู๋เสีย วักน้ำล้างหน้า แผลที่หลังของเขาคันยิบๆ และน้ำในทะเลสาบผืนนี้ก็เป็นน้ำจืด อุณหภูมิก็เย็น หากไม่ใช่เพราะมีคนอื่นอยู่ หลีชู่อยากถอดให้เกลี้ยงกระโดดลงไปแช่น้ำให้สบายตัวจริงๆ

แต่เรื่องสำคัญในตอนนี้ คือชิตแชตกับเจ้านายคนนี้ต่อ เมาท์มอยกันถูกคอ จะเป็นผลดีต่อเรื่องราวที่จะดำเนินต่อไปในภายหน้า ส่วนตัวเขาเอง ก็จะได้ข้อมูลมากขึ้นผ่านการพูดคุยด้วย หลีชู่นึก

แต่พอนั่งลงข้างอู๋เสียเท่านั้น อู๋เสียกลับลุกขึ้น เริ่มถอดเสื้อผ้า ไม่นานก็ถอดจนล่อนจ้อน เดินลงน้ำไป

เขาเดินตรงไปกระทั่งระดับน้ำเสมอเอว หันมาพูดกับหลีชู่ “ถอดเสื้อผ้าแล้วลงมา”

หลีชู่มองไปข้างหลัง ในทีมนั้นมีผู้หญิงด้วย เขาส่ายหน้าพูดว่า “ไม่เอา นี่มันผิดประเพณี”

“เธออยากรู้แผนการของฉันไม่ใช่หรือ” เขาวักน้ำใส่หน้า สูดหายใจลึก “พอฉันอยากเล่า กลับไม่อยากฟังแล้ว?”

หลีชู่รู้สึกเข้าใจยาก คนคนนี้เป็นบ้าจริงๆ แค่คุยธุระไม่เห็นต้องคุยอย่างนี้มั้ย

“ตกลงอยากฟังหรือเปล่า” อู๋เสียคล้ายกับเริ่มรำคาญ

หลีชู่มองไปที่แคมป์ด้านหลัง ทุกคนเหมือนไม่ได้สนใจเหตุการณ์ตรงนี้ นึกด่าในใจ พลางถอดเสื้อผ้า ก้าวลงน้ำอย่างระมัดระวัง

สายน้ำเย็นเยียบท่วมขึ้นบนตัวของเขา ผิวหนังที่แห้งผากเหมือนกับเมามาย ในชั่วพริบตา ความยินดีปรีดาล้นปรี่หัวใจ เขาเดินลึกลงไปอีก จนถึงข้างตัวอู๋เสีย วักน้ำใส่หน้า รู้สึกสบายจนแทบสลบไปตรงนั้น

อาบน้ำในแอ่งน้ำเย็นสบายท่ามกลางทะเลทราย คือความสุขสุดยอดของโลกมุนษย์จริงๆ

เขาเงยหน้าขึ้นมองอู๋เสียแวบหนึ่ง อู๋เสียเช็ดน้ำบนหน้าออกจนเกลี้ยง พูดว่า “เธอต้องรับปากฉันก่อน เรื่องที่ฉันเล่าให้ฟัง ห้ามบอกใครเด็ดขาด”

“แน่นอนอยู่แล้ว” หลีชู่ตอบ นึกในใจว่า การรับปากปากเปล่าแบบนี้มีประโยชน์ด้วยหรือ สถานการณ์ของฉันตอนนี้ ใช่ว่าจะปฏิเสธได้ ถ้าปฏิเสธไป คุณก็ไม่เล่าน่ะสิ

“นี่ไม่ใช่คำพูดลอยๆ” อู๋เสียกล่าว “ถ้าเธอบอกคนอื่น ผลลัพธ์ของมัน เธอต้องแบกรับเอง เมื่อถึงตอนนั้น อย่าได้โทษฉัน ฉันรู้ว่าเธออยู่ในที่นั่งลำบาก รับเงินของฉัน ติดตามฉันมา แต่ก็ไม่ได้เต็มใจ การเดินทางในทะเลทรายเที่ยวนี้ ฉันจะปกป้องเธอด้วยวิธีของฉันอย่างเต็มความสามารถ แต่ถ้าเธอรนหาที่ตายเอง ฉันก็ช่วยไม่ได้ สุดท้ายแันย่อมต้องปกป้องชีวิตตัวเอง”

หลีชู่พยักหน้า “เข้าใจแล้ว ผมไม่บอกใครเด็ดขาด”

อู๋เสียพูดว่า “ทุกสิ่งที่ฉันทำล้วนมีเหตุผล วันหลังเธอจะเข้าใจเจตนาของฉันเอง” เขาหยุดเว้นครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ “แผนของฉันคือติดตามคณะสำรวจนี้เข้าสู่กู่ถงจิง จากนั้นใช้วิธีของฉัน ทำให้คณะนี้ต้องติดอยู่กับที่สามถึงสี่วัน ในช่วงเวลานี้ ฉันจะใช้เครื่องหมายที่หวงเหยียนทำทิ้งไว้ หาทางถอดความลับของภาพบนหลังเธอ ถ้าฉันพบเจอเบาะแส ฉันจะหาข้ออ้างแยกตัวจากพวกเขา เพื่อไปทำธุระของฉันให้จบ ขั้นตอนทั้งหมด ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเธอ เธอแค่เตรียมตัวให้พร้อมแยกไปกับฉันทุกเวลาก็พอ แต่ว่า มีบางเรื่องฉันจำเป็นต้องเตือนเธอล่วงหน้า”

หลีชู่กล่าว “ว่ามาเลยครับ”

“เธอรู้สึกว่า ในคณะนี้ ใครคือคนที่ฉันไว้ใจมากที่สุด” อู๋เสียพลันถามเขา

หลีชู่งุนงง นึกในใจว่า ไหงอยู่ๆ ก็ถามอย่างนี้ ฉันจะไปรู้เรอะ “ผู้จัดการหวังมั้ง” เขาตอบมั่วๆ

อู๋เสียหัวเราะ “ไม่ คือเธอ”

“คือผม?”

หลีชู่นึกต่อต้านในใจว่า กำลังทำอะไรอยู่หรือครับนาย กำลังเพิ่มค่าความภักดีของฉันเรอะ ไม่มีประโยชน์นะ เล่นพูดอย่างนี้ ฉันไม่เข้าใจว่าคุณคิดอะไรกันแน่ ความภักดียิ่งดิ่งเหวเลย

คำพูดเช่นนี้ มันฝืนเกินไป พูดตามตรง ฉันเป็นกึ่งตัวประกันนา จะมาเชื่อใจฉันที่สุดได้ยังไง

“ช่วยฉันจับตามองคนทุกคนในคณะ ผู้ที่ปะปนเข้ามาในขบวนอย่างประสงค์ร้าย ไม่ได้มีแค่เรา” อู๋เสียกล่าว

หลีชู่พยักหน้า แอบยิ้มขื่นในใจ รู้สึกว่านายอู๋เสียคนนี้สมองมีปัญหาหน่อยๆ จริงๆ ฉันช่วยจับตามองคนอื่นให้คุณสิแปลก แค่จับตามองชีวิตน้อยๆ ของตัวเองได้ก็ไม่เลวแล้ว

ตอนนั้นเขาก็ไม่ได้ใส่ใจคำพูดพวกนี้เกินไปนัก และไม่ทันตระหนักด้วยว่า เหตุใดอู๋เสียต้องถอดเสื้อผ้าจนเกลี้ยงลงมาพูดเรื่องพวกนี้กับเขาในน้ำ

ทั้งสองคนแช่น้ำกันอีกพักหนึ่ง อู๋เสียไม่พูดอะไรอีก ทั้งคู่ทำเป็นอาบน้ำอย่างสบายตัว อีกสิบกว่านาที หลีชู่อดทนไม่ไหวจริงๆ จึงถาม “แผนการของคุณ มีแค่นี้?”

“ใช่”

“แผนการแค่นี้ คุณจำเป็นต้องมาถึงนี่ แล้วพูดอย่างจริงจังขึงขังกับผมขนาดนี้ด้วยหรือ” หลีชู่แทบจะพ่นเลือดออกจากปาก

อู๋เสียส่ายหน้า ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง “ไม่ใช่ว่าร่ายยาวอย่างล้ำลึกจึงจะสำคัญ” เขาพูดกระซิบว่า “แต่ว่า ฉันมีของอย่างหนึ่งให้เธอดูได้”

พวกเขาสองคนกลับขึ้นฝั่ง อู๋เสียสะบัดหยดน้ำบนตัว แล้วใช้เสื้อผ้าเช็ดส่วนล่าง สวมกางเกง เปลือยท่อนบน หยิบรูปถ่ายใบหนึ่งออกมาจากเป้

“นี่คือ...” หลีชู่รับมา มองดูแวบหนึ่ง พบว่ามันคือรูปถ่ายหนึ่งใบ บนรูปถ่ายไม่มีอู๋เสีย มีเพียงภาพวิวทะเลทราย “นี่เป็นรูปอะไร”

“มันคือรูปถ่ายที่หวงเหยียนนำกลับมา เธอส่องดูให้ละเอียด บนนั้นมีเครื่องหมาย ระหว่างทางที่เราเข้าสู่ทะเลทราย เธอต้องคอยสังเกตเครื่องหมายพวกนี้ตลอดเวลา จะเป็นประโยชน์กับการแกะรอยเบาะแสที่หวงเหยียนทิ้งไว้”

หลีชู่มองดูรูปถ่าย มันคือห้องโกโรโกโสที่ก่อขึ้นด้วยหิน ดูคล้ายแทงค์น้ำ ครึ่งหนึ่งฝังอยู่ในทราย บนห้องหินห้องนั้น มีตัวเลข 033 สิ่งปลูกสร้างเช่นนี้ น่าจะเป็นป้อมยามในทะเลทรายสมัยก่อน

หลีชู่มองอู๋เสีย “033 คือเครื่องหมาย?”

อู๋เสียพยักหน้า หลีชู่กล่าวว่า “เครื่องหมายนั่นเรียงตามลำดับ ถัดไปยังมี 034, 035 อะไรอย่างนี้ เป็นการแสดงลำดับของการเกิดเรื่องอย่างนั้นหรือ”

อู๋เสียพยักหน้าอีกครั้ง หลีชู่ดูรูปถ่ายอีก ขมวดคิ้วพูดว่า “แต่ว่า เครื่องหมายตัวเบ้อเร่อขนาดนี้ เขาไม่กลัวคนอื่นเห็นหรือ”

อู๋เสียยิ้มๆ รับรูปถ่ายกลับมา “ข้อนี้ฉันเองก็แปลกใจ ไม่รู้ว่าหวงเหยียนเจออะไรที่นั่นกันแน่ หลังจากกลับมา เขาก็บ้าๆ บอๆ พฤติกรรมพวกนี้ ฉันก็อธิบายไม่ได้ ทำได้แต่เพียงเดินไปดูไป”

“คุณเชื่อเรื่องที่หลานถิงเล่าไหม” หลีชู่ถามอีก “ถ้าเป็นเรื่องจริง คุณก็ต้องมีมาตรการป้องกันบ้างสิ ไม่อย่างนั้นพวกเราไปถึง มิลงเอยแบบเดียวกันหรือ”

อู๋เสียถอนหายใจเฮือกหนึ่ง แล้วพลันหัวเราะ “ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีนะ ฉันเป็นคนซวยๆ หน่อย รับรองว่าต้องได้เจอกับเรื่องที่มันกว่านี้อย่างแน่นอน”




Talk
สาวๆ ครับ เก็บอาการนิดนึง เขาคุยกันถึงเรื่องรูปถ่ายกันแล้ว ปริศนาน่ะ ปริศนา :p

แล้วก็ตามที่ประกาศไปเมื่อวันก่อน ภาคสิบปีแล้ว ตั้งแต่ตอน 4 เป็นต้นไปมีสปอยล์รุนแรง ผมจะหยุดแปลไว้แค่สามนะครับ (สิบปีแล้ว, หัวลูกศร, ป่าไม้) ใครที่ไม่กลัวสปอยล์แล้วมีสกิลแกะต้นฉบับได้ก็ลองได้นะ แต่จะไม่ออกไปจากปลายนิ้วผม (อย่างน้อยต้องดูว่า หากตัดท่อนสปอยล์แล้วจะรู้เรื่องไหม)

มาซาไห่กับผมก่อน ทางนี้ก็กล่อมบ.ก.สุดพลังเหมือนกัน แล้วก็ไหนจะหยงเจ่อ ไหนจะซีรี่ส์ ไหนจะงานออนลี่ โอ๊ย อิ่มหนำสำราญ :p

[scuroluce]

กรี๊ซซซซซซซซซซซซ เขาเปลือยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

สาวๆ ครับ เก็บอาการนิดนึง เขาคุยกันถึงเรื่องรูปถ่ายกันแล้ว ปริศนาน่ะ ปริศนา :p

ดูสิ คุณเบียร์แอบดักคอเหมือนรู้ใจกันเลยค่ะ XD //คุณเบียร์บอก อยู่กับพวกหล่อนทั้งวันไม่รู้ได้ไง...

เอาอีกแล้ว นพซซ. แกชอบเล่นมุกตัวเลขอยู่เรื่อง ไอ้เลขสองชุดนั้นคืออะไรยังไม่เฉลยเลยนะคะTT__TT

“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีนะ ฉันเป็นคนซวยๆ หน่อย รับรองว่าต้องได้เจอกับเรื่องที่มันกว่านี้อย่างแน่นอน”

นายน้อยเขาพูดเองขนาดนี้ ขอให้สนุกนะคะของหลี //โบกผ้าเช็ดหน้า

[Yuwadee Wana]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
นายน้อยเปลือยยยยยยยยยย
แถมยังโคตรยั่ว อะไรคือ "ถอดเสื้อผ้าแล้วลงมา" ยั่วเด็กระวังคนแก่ออกมาได้แล้วจะโดนดีนะคะนายน้อย
น้องหลีก็ตอบได้สุดๆ จะให้คิดลึก อะไรคือ"ไม่เอาผิดประเพณี" แค่ผู้ชายอาบน้ำด้วยกันผิดตรงไหนค่ะน้องหลี เจ๊รับประกันว่าไม่ผิ๊ด ไม่ผิด

คุณเบียร์ค่ะ เก็บอาการได้เท่านี้ค่ะ ต้องขออภัย

[Malangporyim]

เก็บอาหาร เอ้ย เก็บอาการหนักมากค่ะ

อ่านถึงเอาเสื้อผ้าเช็ดนี่อยากเสนอตัวเข้าไปช่วยเช็ดเหลือเกินค่ะ

อ่านถึง

“พอฉันอยากเล่า กลับไม่อยากฟังแล้ว?”

แล้วสติปลิวเลยค่ะ ; q ; ทำไมต้องพูดจาน่ารักด้วยแง แงแงแง นายน้อย โตขึ้น...เยอะเลยนะคะ

/ห่อซาไห่ภาคนี้ส่งให้คนหลังประตูอ่าน /ฟ้องแรง

เจอบางประโยคนี่แบบ อื้อหืออออออ 55555 ฮือออออ หลีชู่ เธออย่าทำให้นายน้อยต้องผิดหวังน้า ( ; 7 ; )ノ

ขอบคุณสำหรับตอนแปลค่ะ แฮ่ก เนื้อหากำลังเข้มข้นเลยจริงๆ เข้มข้นมาก มาก มาก /มองด้วงพ่นเลือดข้นคลั่กเต็มพื้นทราย

[feyralin]

อ่านแล้วก็ตบโต๊ะฉาด ฮือออออ เข้าใจแล้ว เข้าใจในบางสิ่งที่รู้สึกตะหงิดๆมาหลายตอนแล้ววววฟฟฟฟฟ #พ่นเลือด

แต่ถึงขั้นนี้นายน้อยก็ยังเป็นนายน้อย ฮืออออ น้องชายสู้ๆนะ อู๋เสียเชื่อใจนายถึงขั้นนั้น เชื่อใจคนนี้ๆหน่อยเถอะ ถ้ารักชีวิตก็อย่าทำเป็นเล่นเลยเด็กน้อย รู้สึกถึงความหนักหนาของเรื่องที แงงงงงงงงง

ฮือออออ อยากสกรีมหลายอย่างนัก แต่มันปนๆกันจนกดดันสมองบวมไม่ไหวแล้ว นี่มันเจ้มจ้นจริงๆ แงงง ขอบคุณสำหรับแปลค่ะ สู้ๆนะคะคุณเบียร์ รอซาไห่ที่ท่าน้ำทุกวันเลย

นายน้อยก็สู้ๆนะคะ น้ำตาไหลเป็นกาว--แค่ก

[DarkAki]

สติแทบจมหายไปกับอกเปลือยๆของเถ้าแก่

(จมลงต่ำมากไม่ได้ เดี๋ยวคนในประตูจะมาตามฆ่าเอา แงงงง555)

หลีชู่หนูคิดไปถึงไหนน่ะ (เท่าที่ด้วงคิดหรือป่าว)

แงงงงงงงงงงง คุณเบียร์ดักทางแหล่ะ

ไม่เป็นไรเดี๋ยวอ้อมไปอีกทาง แงงง555

ขอบคุณที่แปลให้ด้วงฟิน ด้วงคลั่งค่าาาา

[hnee]

ถึงกับต้องลงไปคุยกันในน้ำเพื่อปิดบังคนอื่นอย่างแนบเนียน หลีซู่ควรตระหนักได้บ้างว่าเรื่องที่อาเสียทำอยู่นี้ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ แม้ว่าจะดูเหมือนไร้แผนการที่น่าเชื่อถือ แต่อาเสียนั้นทำอะไรย่อมลงทุนจนถึงที่สุดเท่านั้น

“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีนะ ฉันเป็นคนซวยๆ หน่อย รับรองว่าต้องได้เจอกับเรื่องที่มันกว่านี้อย่างแน่นอน” <-- ไอ้คำว่าเป็นคนซวยๆหน่อยนี่มัน.........55555 ขอขำหน่อยนะ ไม่ไหวแล้ว เอิ้กๆๆ

ป.ล.อาเสียแก้ผ้ายั่วแล้วคับงานนี้! ยั่วให้แม่ยกเลือดพุ่งแล้ว โฮะๆๆๆ แหม...ในการ์ตูนยังมีกางเกง นึกมิถึงว่าของจริงนั้นถอดหมดกันเลย!!! เสี่ยวเสียของชั้นร้ายกาจจริงๆ!!!

ป.ล.2 อยากอ่านต้นฉบับนะคุณเบียร์ แต่สกิลจีนข้าน้อยเกินรับได้จริงๆ อยากได้สปอยจริงๆเลย ทำไงดีคะ? 55555

[annminki]

พวกแกจะถอดผ้าคุยกันทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย

ถ้าจะคุยแค่นั้น........

[yakusoku]

พยายามเก็บอาการสุดๆเลยค่า

[DuongHuen]

นี่มันเรื่องของเทียนเจิน 1 กับ เทียนเจิน 2 เลยนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
[ตอนลงน้ำนี่มโน ปลิวไปไกลเลยค่ะ]

Chapter นี้ ทั้งตื่นเต้น ทั้งเขิล ทั้งฮา
ฮาเกือบทุกบรรทัด ใช้ศัพท์ได้อารมณ์มากกกกกก
ตั้งแต่เรื่องนกขี้ ไม่ขี้ ลงมาเรื่อยๆ ฮาตลอด จนถึงประโยคนี้ ของหลีซู่
"..ฉันช่วยจับตามองคนอื่นให้คุณสิแปลก แค่จับตามองชีวิตน้อยๆ ของตัวเองได้ก็ไม่เลวแล้ว.."
ลั่นเลยค่ะ หัวเราะนานมาก

ขำจริง อะไรจริง
ขอบคุณคนแต่ง ขอบคุณคนแปล ขอบคุณฮ๊าบบบบ

[murasaki]

กรี๊ดตอนนี้คืออัลไล น้องหลีผู้ชายแก้ผ้าอาบน้ำด้วยกันไม่ผิดประเพณีอะไรหรอกจ่ะเชื่อพี่ ฮุๆ
นายน้อยนี้กับน้องหลีดูเป็นเมะมาก กับเสียวเกอไหนดูเคะฟร๊ะ อร๊ายฉันเพ้ออะไร

[Xiamouren]

แอ๊ เพิ่งได้เม้นค่ะ ก่อนหน้านี้อ่านในมือถือ ไม่ได้ล็อกอิน เสียใจ T^T

เราว่าในชุดต้องมีเครื่องดักฟังค่ะ ไม่อาเสียก็หลีชู่ แต่อาจจะเป็นทั้งสองคนก็ได้ //กุมคางทำหน้าเข้ม ปิดฟิลเตอร์รังสีแปลกๆ ออกไป

คิดถูกแล้วค่ะนายน้อยที่ไม่ไว้ใจหวังเหมิง //มองนะ มองตอนก่อนๆ นะ...

หวังเหมิง นายพัฒนาตัวเองแล้วแหละ แต่นายคงต้องพยายามมากกว่านี้นะ ดูสิ่งที่นายตอบแทนเถ้าแก่สามสิ....

ถ้าเป็นคนอื่นน่ากลัวนายโดนเตะโด่งออกนอกตี้ตั้งแต่แรกแล้วนา OTL

ขอบคุณทั้งท่านประมุขและคุณเบียร์สำหรับตอนใหม่เลยค่าาาา รอตอนต่อไปที่ท่าน้ำ--- แค่ก ที่หน้ากรวยต่อไป 55555

////// มาอีดิตเพิ่ม ตกประเด็นจะเม้น แอร๊ย //////

1. อ่านแล้วรู้สึกภาพรวมเหมือนปรมาจารย์เทียนเจินรับศิษย์เลยค่ะ สำนักเทียนเจิน---- อั้ค //เถ้าแก่สามมองแรงมาก

2. น้องหลีคะ...... ถ้าจะผิดประเพณีจริง แนะนำให้น้องไปแปลงเพศก่อนนะคะ-------- //โดนรุมกระทืบ

[mikanchan]

มา Scream ดังๆ กราบบบบบ ขอบพระคุณงามๆค่ะ OJZ
ที่สำคัญ ตอนนี้ นายน้อยเปลือย นายน้อยเปลือย นายน้อยเปลือย นายน้อยเปลือย นายน้อยเปลือย นายน้อยเปลือย นายน้อยเปลือย นายน้อยเปลือย นายน้อยเปลือย นายน้อยเปลือย นายน้อยเปลือย นายน้อยเปลือย นายน้อยเปลือย นายน้อยเปลือย นายน้อยเปลือย นายน้อยเปลือย นายน้อยเปลือย นายน้อยเปลือย นายน้อยเปลือย นายน้อยเปลือย นายน้อยเปลือย นายน้อยเปลือย นายน้อยเปลือย
Q<-< #เก็บอาการหน่อย อิจฉาตาหลีชู่จริงๆ
ปล.มากับนายน้อยอู๋ทีไรใช่คำว่าซวยหน่อยๆไม่ได้นะ ไม่เคยมีเรื่องดีเลยต่างหาก ฮา

[sagacity191]

ฉันเป็นคนซวยๆ หน่อย รับรองว่าต้องได้เจอกับเรื่องที่มันกว่านี้อย่างแน่นอน

ชอบประโยคนี้จริงๆ
55555+

ขอบคุณค่ะ

[qiuyan_zhen]

อู๋เสียถอนหายใจเฮือกหนึ่ง แล้วพลันหัวเราะ “ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีนะ ฉันเป็นคนซวยๆ หน่อย รับรองว่าต้องได้เจอกับเรื่องที่มันกว่านี้อย่างแน่นอน”

โห นายน้อยว่ามางี้ก็ต้องมันแน่ๆ ใช่ไหมคะ แต่นายน้อยเพลาๆ มือกับเด็กมันบ้างน้าา

[prince501]

นายน้อยจะยั่วมากเกินไปหน่อยมั้ย ถอดเสื้อผ้าลงน้ำ แถมบอกให้น้องหลีลงมาด้วย โอ้ยสติพัง

[FunnyLee]

อุ่ยยยยย คุณเบียร์รู้ใจเลยอ่ะว่าสมงสมองไม่ได้มีภาพปริศนาเลย
มีแต่ภาพอู๋เสียอยู่ในน้ำ >////<

[Rozenkreuz]

นายน้อยยยยยยยย นี่มันผิดประเพณี //ตีแขนเพี๊ยะๆๆๆๆ
ไปแก้ผ้าล่อนจ้อนลงน้ำกับชายอื่นได้อย่างไรรรร
กร๊าซซซซซซซ ด้วงอยากจะพ่นเลือดใส่หน้าหลีซู่ บังอาจๆๆๆๆ

[nightsza]

นายน้อยไม่ได้อ้อยหลี่ชูใช่ไหม แล้วเสี่ยวเกอล่ะๆ

[meanato]

อ่านไปอ่านมา...จับประเด็นจับประเด็นได้เเค่"เปลือยทั้งตัว"//กลิ้งลงหลุม

[Nlm1122]

สาเหตุเดียวคือคนหลังประตูล่ะซี้ แหมมมม ไม่ต้องเขินหรอก ด้วงเค้ารู้กันหมดแล้ววว 555

[arshura09]

นึกว่าเป็นเถ้าแก่อู๋แล้ว วิสัยขี้ระแวงจะลดลง
ก็ไม่เป็นอย่างนั้นสินะ นายน้อยของเราก็ยังขี้ระแวงไม่เปลี่ยนแปลง
การแบ่งปัน"ความลับ"ครั้งนี้
ก็แสดงว่านายน้อยไว้ใจหลีชู่จริงดังว่า
กับคนอื่นลับพรางลวงตา
ด้วยการถอดผ้าอาบน้ำ

เล่าความนัยให้เฉพาะคนที่ตัวเองสืบประวัติมาอย่างดี
แถมยังมีความคล้ายคลึงกับตัวเองในอดีตเช่นนี้

คงไม่ใช่เพื่อปลูกฝังเจ้าตัวน้อยให้เป็นเหมือนตัวเองหรอกนะคะนายน้อย คึคึ

แผนนายน้อยจะสำเร็จหรือไม่ งานนี้ก็ต้องมาลุ้นกันล่ะ
หลีชู่เอ๋ย ฝึกวิชาตามนายน้อยไปดีๆนะเจ้าคะ

[temslaw]

แหนะๆๆ มีชวนน้องเขาถอดเสื้อผ้าลงน้ำด้วย น้องหลีนี่ 18 ปียัง 5555