[OS] 'สูท' (ผิงเสีย :: จางฉี่หลิงxอู๋เสีย)

[velvetronica]

[OS] 'สูท' (ผิงเสีย :: จางฉี่หลิงxอู๋เสีย)


**กาวมากโปรดระวัง**
**เหตุกาวจากสิ่งนี้ >>> https://twitter.com/dmbjonly/status/606072255693516801


อาทิตย์หน้าผมต้องไปงานประมูลที่ภัตตาคารซินเย่ว์ตามคำเชิญกึ่งบังคับของเสี่ยวฮัว เสียงปลายสายห่างไกลจากปักกิ่งหวานเจี๊ยบแต่รู้แน่ชัดว่าปฏิเสธไม่ได้ ผมวางหูไปอย่างหนักใจก่อนจะเรียกถามหวังเหมิงถึงตั๋วเครื่องบินอาทิตย์หน้า

แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมาผมก็เจอกับสายตานิ่งสงบที่จ้องอยู่ก่อน สีหน้านิ่งเรียบไม่บอกอะไร แต่ผมก็ตัดสินใจได้ในนาทีนั้นแล้วตะโกนบอกหวังเหมิงอีกครั้งว่าให้เปลี่ยนเป็นสองที่

เสี่ยวเกอไม่หือไม่อืออะไรแม้ผมจะไม่ได้ถามความสมัครใจของเขาเลย...ตั้งแต่กลับมาจากฉางไป๋ซานเขาก็เป็นแบบนี้ นอกจากตามใจผมทุกอย่างก็ไม่ได้ทำอะไรอีก

มองสำรวจอีกฝ่ายในชุดลำลองตัวเก่าของผมเองแล้วก็คิดขึ้นมาได้ว่าสูทของผมให้เสี่ยวเกอใส่เห็นคงจะไม่เข้าท่า เสื้อผ้าทั่วไปใส่แล้วหลวมนิดหลวมหน่อยก็ไม่เป็นไร แต่สูทออกงานอย่างน้อยก็ควรเป็นของดีหน่อย...ไปในฐานะคนของเถ้าแก่อู๋ทั้งทียังไงก็คงต้องดูดีไว้ก่อน

ตะโกนบอกลูกจ้างหกร้อยหยวนอีกครั้งแล้วผมก็คว้าแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามก่อนจะดึงเบาๆ ให้เดินออกไป

"ไปซื้อของให้นายกัน"



ผมไม่ได้พาเสี่ยวเกอไปที่ห้างสรรพสินค้าทั่วไป แต่พามาที่ร้านตัดสูทมียี่ห้อ เรื่องพวกนี้เสี่ยวฮัวเป็นคนสั่งสอนผม แม้แต่ในวงการตักดินคว่ำกรวยรูปลักษณ์ก็ยังเป็นสิ่งสำคัญ ผมเองนานๆ ครั้งก็ต้องมาตัดชุดพวกนี้เอาไว้บ้างเหมือนกัน ถึงแม้ช่วงหลังมานี้จะไม่ค่อยได้ใช้แล้วก็ตาม

"คุณผู้ชายต้องการดูสูทแบบไหนครับ" พนักงานต้อนรับขยับเข้ามาด้วยท่าทีนอบน้อม ผมจึงบุ้ยหน้าไปทางคนที่เดินตามมาต้อยๆ
"ขอสูททางการที่เหมาะกับคุณคนนี้มาสักสองสามตัว ขอภายในอาทิตย์นี้"

พอสิ้นคำผม...พนักงานทั้งร้านก็พร้อมใจกันหอบเอาสูททุกแบบที่มีมากองตรงหน้า ผมที่ตาลายเลือกไปถูกก็ได้แต่พยักหน้าใส่เสี่ยวเกอลองไปทีละแบบ

...

เชี่ยแม่ง

...

"แบบนี้เป็นยังไงครับคุณผู้ชาย"
"แต่แบบนี้ก็จะไม่เป็นทางการเท่าเมื่อครู่ หรือรับไปทั้งคู่เลยดีคะ?"

เสี่ยวเกอหมุนตัวมาหา เสื้อสูททรงเข้ารูปตัดเย็บด้วยเนื้อผ้าที่มีความยืดหยุ่นและแบบชุดเน้นช่วงร่างกายที่สมส่วนให้โดดเด่นอย่างมาก

นั่นทำให้ผมได้แต่จ้อง...อย่างละสายตาไม่ได้

พอตั้งสติกะพริบตาได้สองที เสี่ยวเกอก็หันมาหาผมใหม่ด้วยชุดสูทปกแหลมหกกระดุม ตัดเย็บด้วยผ้าสีดำขลับดูเข้ากับเสื้อยืดเก่าๆ ของผมจนดูดีอย่างเหลือเชื่อ

จากนั้นก็ตามด้วยสูทปกกว้างสีเทาเนื้อหนาที่ช่วงเอวไม่กว้างจนเกินไปดูเหมือนนักธุรกิจหนุ่มผู้มีแรงดึงดูดระดับทำลายล้าง และตบท้ายด้วยเสื้อสูทสองกระดุมเนื้อผ้าวูลผสมแบบเต็มชุดที่หมอนี่ใส่แล้วกลายเป็นคุณชายสกุลดังแทนผมไปในทันที

อา...

"เพื่อนของคุณชายนี่ดูดีจริงๆ นะครับ เป็นนายแบบหรือเปล่า"

ผมก็อยากจะถามเหมือนกัน...อะไรคือการที่หมุนตัวล้วงกระเป๋าราวกับรู้มุมกล้อง เป็นจางฉี่หลิงนายจำเป็นต้องดูดีขนาดนี้ด้วยหรือ?!

หลังจากหน้ามืดตามัวอยู่สักพักผมก็จิ้มๆ สูทให้เสี่ยวเกอมาสี่ตัว

"จะสั่งตัดใหม่ตามแบบนี้ หรือจะรับตัวสำเร็จรูปไปเลยครับ ถ้าสั่งตัดคิวพิเศษของคุณผู้ชายผมให้ได้5วัน"

ผมอ้าปากจะตอบตกลงกับการสั่งตัด ลงทุนทั้งทีผมก็อยากได้ของดีที่สุด แต่กลับมีเสียงทุ้มตอบตัดหน้าไป

"รับเลย"

กะพริบตาปริบๆ มองคนที่เงียบกริบมาตลอดแล้วก็ได้แต่พยักหน้าตามไป...ยังไงคนใส่ก็คือหมอนั่น ผมจะไปเรื่องมากเอาก็ใช่ที่

ชำระค่าเสียหายไปแล้วผมก็รู้สึกตัวเบา สูทพวกนี้ราคาแพงระยับจนเกือบได้เงินเดือนหวังเหมิงทั้งปี

อันที่จริงผมก็ไม่ได้อยากจะพาเขาไปออกงานที่ไหนบ่อยๆ...แต่พอเห็นสูทบนตัวเขาก็อดจะซื้อมาให้ใส่ไม่ได้จริงๆ

วะ...นี่มันความคิดแบบเสี่ยเลี้ยงเด็กหนุ่มหรืออะไร ตัวผมชักจะก้าวเข้าสู่เส้นทางที่ลึกล้ำมากขึ้นทุกทีแล้วหรือไง


"อู๋เสีย"

ผมสะดุ้งเมื่อมือเย็นเลื่อนมาแตะ เสี่ยวเกอดึงเอาถุงเสื้อผ้าไปจากมือก่อนจะดึงให้เดินตามไป ผมที่ยังเมาสูทระดับสิบก็เดินตามไปงงๆ จนรู้ตัวอีกทีก็กลับมาถึงบ้านแล้ว

แล้วรู้ตัวอีกที...ก็มาอยู่ในห้องนอน...

"เฮ้ย!?"

ผมสะดุ้งเมื่อจู่ๆ เสี่ยวเกอก็ถอดเสื้อออกจนเห็นร่างกายสมส่วน เขาหันมาสบตาผมครั้งนึงก่อนจะหยิบเสื้อสูททรงเข้ารูปพิเศษสีดำมาสวม แม้จะติดกระดุมบนสองเม็ดแต่สาบเสื้อก็แหวกจนเห็นแผงอกกว้าง

ผมกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากลำบากในขณะที่อีกฝ่ายขยับเข้ามาใกล้

"นายทำอะไร"

ถามออกไปแบบไปไม่เป็น แววตานิ่งสงบของเขามีประกายบางอย่างที่ทำให้ต้องก้าวถอยหลังจนชิดเตียง

"ตอนที่อยู่ในร้าน"

เขาตอบแล้วผลักให้ผมล้มลงกับฟูกหนานุ่ม

"นายทำหน้าเหมือนอยากจะถอดให้ฉัน"

ผมรู้สึกว่าแก้มทั้งสองร้อนวาบจนต้องตะโกนด่าออกไปเรียกร้องความยุติธรรมให้ตัวเอง

"จะบ้าเรอะ!? ถอดบ้าอะไรของนาย!"

คล้ายกับเห็นมุมปากกระตุกขึ้น เสี่ยวเกอโน้มตัวลงมาเท้าแขนคร่อมเอาไว้สาบเสื้อสูทแหวกออกมาขึ้นพร้อมกับลายกิเลนที่ค่อยปรากฎตัดกับสีผิว

"นายไม่อยากถอด?"

...เชี่ยแม่ง

อีกครั้งที่น้ำลายหนืดติดคอ ปลายนิ้วที่ยาวเป็นพิเศษเกลี่ยผมที่ปรกใบหน้าออกเบามือ เสี่ยวเกอจ้องตาผมราวกับเล่นเกมบางอย่าง

ผมมองตอบแล้วก็โดนดูดกลืนลงไปกับดวงตาของกิเลน กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็คว้าเอาคอเสื้ออีกฝ่ายให้โน้มลงมาประกบจูบ

บ้าชิบ...

เสี่ยวเกอที่เหมือนรอจังหวะนี่อยู่บดเบียดริมฝีปากอย่างหนักพร้อมกับมือที่ทำงานไปพร้อมกัน ชั่วพริบตาตัวผมก็โดนปลดเสื้อผ้าออกทั้งตัวโดยที่หมอนั่นยังมีเสื้อผ้าครบชิ้น

"ว่าไง...อยากถอดหรือยัง?"

...นี่มันบ้าโคตรๆ

ผมประนามตัวเองดังลั่นในความคิดขณะที่เลื่อนมือไปปลดกระดุมสูทของคนตรงหน้าอย่างมึนเมา

นี่มันต้องเป็นเพราะสูทแน่ๆ...เพราะสูทแน่ๆ แม่งเอ้ย...


...บางทีผมก็รู้สึกว่าตัวเองถลำลึกกับเส้นทางนี้เกินกว่าจะกู่กลับแล้ว...



::talk::

กาวกันเถอะเรา ヽ(；▽；)ノ

หยางฉี่หลิงชุดสูทรูปเดียว...ข้าตายแล้ววววววววววว

//เขียนดายอิ้งเมสเสจด้วยเลือดกำเดาว่าสูทที่ดีย์//

ไม่มีสาระ...แค่อยากสูทททท อยากสูทมากกกก แงงงงงงงงงง

ขอบคุณที่ร่วมกันกาวค่ะ //กราบ

[Cathareen]

กรี๊ดดด ฟหีรกเฟรีเสหรีกเฟ่ไ้กาห่กมไ่าก้เรา /ตาย
=/////////[]/////////= โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ สูทที่ดีข่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
จะตอนใส่ก็ดี จะตอนถอดก็ดี

เมาสูทตามนายน้อยเรียบร้อยแล้วค่ะ ฟาห่กฟหอา่กฟไ /คว้ายาดมหนัก

[zerin]

ฮือออ โฮกกกกกกกก//วิ่งมากร๊๊ดกับคุณเวลลล

[yakusoku]

กรี๊ดดดด ฟินค่า เมากาวไปด้วยคน

[hnee]

ซับเลือดกันอย่างด่วนๆเลยงานนี้ ให้คนดูดีทุกมุมอย่างเสี่ยวเกอลองสูท (คนรอดู)มันจะรอดมั้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อาเสียเอ๊ย~!! 555555555

[gustoon]

เมากาวตามกันไป จะเมากับสูทนี่แหละะ//ดมม

[Rozenkreuz]

shcidnsnxbhcoskxnnc฿)&@
โฮลี่ย์ เช้ทททททททททททส์ //คว้ายาดมอุดจมูกกันเลือดทะลัก
อยากจะสบถเป็นภาษาจีนผสมอังกฤษ แต่ดันพูดจีนไม่เป็น
นายน้อยซื้อเสื้อให้แปลว่าอยากถอด ถถถถถถถถถถถ
ใครว่าเสี่ยวเกอสกิลเข้าสังคมต่ำ ออกจะรู้งานเป็นงาน เอื้ออออออะ

[The_Dark_Lady]

ใครสั่งใครสอนให้ทำแบบนี้คะ จางฉี่หลิง...
นายน้อยคะ ยังไหวไหมคะ