[Drabble] #dmbjdaily "หวัง" [พานสาม]

by **Naitear** Sun 02 Nov 2014, 15:16

Title : "หวัง"
Fandom : Daomubiji, บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน
Pairing : พานจื่อ x อาสาม [พานสาม]
Rate : PG

**คำเตือน : เนื้อเรื่องนี้มีการสปอยเนื้อหาเล่ม 10 ค่ะ**

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

ควันบุหรี่ลอยห่างออกไปในอากาศหนาวเย็นบนเทือกเขาแห่งหนึ่งในเมืองหังโจว

บนเทือกเขานี้มีทิวทัศน์ที่สวยงาม หากจ้องมองลงไปจากตรงนี้ก็จะเป็นทะเลสาบซีหูที่ส่องแสงสะท้อนล้อแสงแดดระยิบระยับ ดังบทกวีอันมีชื่อเสียงที่ว่า “หากฟากฟ้ามีสรวงสวรรค์ บนผืนปฐพีก็มีชูหัง*” ผมชอบมองภาพอันสวยงามนี้ ยังแอบคิดในใจว่าถ้าว่างเมื่อไหร่จะชวนพี่สามมาดูด้วยกันบ่อยๆ ทว่างานกลับยุ่งรัดตัวพวกเรามาก และในตอนนี้ก็ดูท่าว่าจะไม่มีโอกาสแล้ว

ตรงหน้าของผมมีธูปปักอยู่หนึ่งดอก

มันคือการไว้อาลัย เป็นการไว้ทุกข์ เป็นสิ่งที่ผมไม่อยากยอมรับที่จะทำ แต่นายน้อยก็ยังยืนกรานที่จะทำ เขาบอกว่ามันเป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้ระลึกถึงพี่สามได้ และมันก็จริง นอกจากของใช้ส่วนตัวบางอย่างของเขาแล้ว พี่สามก็แทบจะไม่มีอะไรเหลือให้พวกเราเก็บไว้อีก

มีเพียงความทรงจำที่เหลืออยู่ และยี่ห้อบุหรี่ที่พี่สามชอบ ซึ่งผมจะซื้อมาจุดสูบทุกครั้งที่ขึ้นมาบนเนินเขานี้

ในจดหมายที่พี่สามทิ้งไว้ให้นายน้อย เขาเขียนเอาไว้อย่างชัดเจนว่าเขาจะหายไป จากไปอย่างไม่มีวันย้อนหวนกลับ ซึ่งผมก็รู้ดี ผู้ชายอย่างเขา ผมคงจะเหนี่ยวรั้งเขาไว้ไม่ได้ ไม่ว่าใครก็เหนี่ยวรั้งเขาเอาไว้ไม่ได้ หากเขาต้องการ เขาก็จะหายไปอย่างที่กล่าวไว้จริงๆ

แต่ลึกๆแล้วผมกลับยัง ‘หวัง’

‘หวัง’ ให้เขากลับมา ‘หวัง’ ที่จะได้เห็นรอยยิ้มของเขา ‘หวัง’ ที่จะได้ยินเสียงเรียกชื่อผมของเขาอีก

แต่ผมก็รู้ มันก็เป็นเพียงแค่ ‘หวัง’

‘หวัง’ ลมๆแล้งๆเท่านั้น

.
.
.
.
แว่วเสียงเพลงสะท้อนก้องไปในโพรงถ้ำอันมืดมิด ผมรู้ว่าผมร้องเพลงได้ไม่ดีนัก แต่มันเป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมจะทำได้ ผมร้องเพลงสื่อไปให้นายน้อยว่าไม่ต้องเป็นห่วงผม ให้เขาก้าวเดินต่อไปข้างหน้า แต่ในขณะเดียวกัน ผมก็ไม่รู้ว่าเพลงนี้ผมต้องการร้องเพื่อที่จะไว้อาลัยให้พวกพ้องที่ตายไป หรือไว้อาลัยให้กับตนเองกันแน่

บางทีมันอาจจะเป็นอย่างหลัง

นายน้อยวิ่งออกไปแล้ว ลมหายใจรอบตัวผมแสบร้อนขึ้นทุกที ความเจ็บปวดเริ่มแล่นขึ้นมาจากช่วงล่างจนแทบทนไม่ได้ ผมแค่นหัวเราะออกมา มันคงถึงเวลาที่ผมต้องตัดสินใจที่จะจัดการกับตัวเอง

ในเสี้ยววินาทีนั้น ห้วงคำนึงสุดท้ายก็แล่นขึ้นมาในหัวอย่างแจ่มชัด

พี่สาม คุณรู้ไหม ?

เมื่อก่อนนี้ผม ‘หวัง’

‘หวัง’ ว่าคุณจะกลับมา

แต่ในตอนนี้ผมกลับ ‘หวัง’

‘หวัง’ ที่จะติดตามคุณไป

.
.
.
.
เปรี้ยง!

.
.
.
.
..............288 days left..................

.
.
.
.
.
END.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

*ชูหัง หรือ ซูโจวหัง ก็คือเมืองหังโจวในปัจจุบันค่ะ

TALK : ไม่รู้ว่ามุขนี้จะซ้ำกับท่านใดรึเปล่า หากซ้ำก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ ; w ; แต่อยากจะเขียนให้กับพี่พานจื่อจริงๆ ตอนอ่านตอนนี้จบนี่เราร้องไห้เลยค่ะ ทำไมเฮียถึงเป็นคนที่ทำเพื่อคนอื่นขนาดนี้ด้วยกันนะ
ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรจะทอล์คมากค่ะ ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันมานะคะ ^ ^