#ซาไห่ Part 1 Chapter 01 หนุ่มน้อยผู้บาดเจ็บ

[anurakbeer]

ซาไห่ 1 หนุ่มน้อยผู้บาดเจ็บ

"สิบราชันทรงม้า" ซูว่านวางหมากตัวดำ มองดูหลีชู่อย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง "เป็นไง ทรงพลังละสิ"

ในคาบเรียนด้วยตนเองช่วงค่ำ ตำราเรียนถูกกองไว้กับพื้น บนโต๊ะเรียนเป็นกระดานหมากล้อมไซซ์เล็ก หมากตัวดำบนกระดานมีความได้เปรียบทุกด้าน อีกเพียงไม่กี่ตา ก็ไม่ต้องเดินต่อแล้ว

อีกฟากของกระดานหมากล้อม หลีชู่เอียงคอ มองไปยังระเบียงด้านนอกหน้าต่าง ตรงทางเดิน อาจารย์ประจำชั้นยังคุยอยู่กับพ่อของเขา จิตใจของเขาไม่อยู่กับเนื้อกับตัว บีบที่หว่างคิ้วที่หนึ่ง แล้ววางหมากมั่วๆ ไปหนึ่งตา

"นายช่วยมีจรรยาบรรณวิชาชีพหน่อย ตั้งใจเดินหน่อยได้ไหม ตัวหมากที่นายขยับ มันเป็นของฉัน" ซูว่านจับหน้าเขาหันกลับมา

"อ้าว เหรอ โทษที" หลีชู่ดึงสติกลับมา แต่หาไม่เจอแล้วว่า หมากที่ตนขยับเมื่อครู่เป็นตัวไหน

"นายมามองหาตอนนี้มันไม่มีประโยชน์แล้ว ฉันจะบอกให เรื่องที่นายก่อ รับรองได้หนังลอกหนึ่งชั้น ตอนนี้ละก็กลัวเป็นบ้า ตอนแรกๆ มัวทำอะไรอยู่" ซูว่านวางหมากตัวดำกลับคืนที่ พลางบ่นว่า

หลีชู่เห็นพ่อของเขาพูดกับอาจารย์ไปพลาง หันมามองทางเขาแวบหนึ่ง เขารีบหันหน้ากลับมา ลางสังหรณ์ร้ายยิ่งทวีความรุนแรง

"ตกลงจะเดินไม่เดิน" ซูวานเริ่มรำคาญ

หลีชู่ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ส่ายหน้า "นายหาคนอื่นเล่นเถอะ ดูท่าฉันต้องเผ่นแล้ว"

"เฮ่ เผ่นตอนนี้ไม่ยิ่งแย่เรอะ" ซูว่านกล่าว

"นายไม่รู้จักพ่อฉัน นายดูเจ๊ใหญ่เรา" เขาชี้ไปที่อาจารย์ประจำชั้น หญิงสาวอรชรอ้อนแอ้น มองปราดเดียวก็รู้ว่าเพิ่งเรียนจบมหา'ลัยก็มาเป็นครูมัธยมเลย "ดุจบุปผาคล้ายหยก ต่อหน้าคนสวยๆ แบบนี้ พ่อฉันต้องทนไม่ได้แน่ๆ และเพื่อรักษาเสน่ห์แห่งความเป็นชายของตัวเอง รับรองจะต้องฟาดฉันต่อหน้าธารกำนัล"

"งั้นนายเผ่นไปก็ไม่ช่วยอะไรนี่"

"พ่อฉันอายุห้าสิบแล้ว พลังหยางมีไม่มากพอ โทสะของเขาเดือดต่อเนื่องได้ไม่นานนัก ฉันรอให้เขาไฟมอดก่อน แล้วหาเหล้ามาเซ่นสักหน่อย เขาก็หายแล้ว" หลีชู่สะพายกระเป๋า "นายมีเงินติดตัวเท่าไหร่ ให้ฉันก่อน คิดดอกเบี้ยให้"

"ช่างเถอะ ถือว่าพี่น้องช่วยเหลือกัน" ซูว่านควักแบงค์สีแดงออกมาจำนวนหนึ่ง บ้านเขาค่อนข้างรวย ไม่ค่อยแคร์เรื่องพวกนี้ ได้ยินว่าในบัตรของซูว่านมีเงินหมื่นกว่าหยวนให้ใช้ หลีชู่ตั้งแต่เกิดมาจนบัดนี้ ไม่เคยเห็นเงินจำนวนมากขนาดนั้นแบบเต็มตามาก่อน ต่อให้เป็นเงินเพียงสองสามร้อยหยวน ก็นับเป็นจำนวนมหาศาลมากแล้วสำหรับเขา

แม้จะรู้ว่าซูว่านมีเงิน หลีชู่ก็ยังซาบซึ้ง เขามองไปที่ระเบียง ดูเหมือนพ่อกับอาจารย์จะคุยกันใกล้จบแล้ว เขาชนหมัดกับซูว่านทีหนึ่ง แล้วก้มตัวเผ่นออกไปทางประตูหลัง

ออกจากประตูหลังไป พอเลี้ยวก็เป็นบันได เขาเดินอ้อมไปด้วยความเร็วสายฟ้าแลบ

ห้องเรียนอยู่ชั้นสอง ลงบันไดไปก็เป็นเต๊นท์จอดจักรยาน เขาใช้ความเร็วเท่าวิ่ง ขึ้นขี่จักรยานของตนอย่างรวดเร็ว ปั่นไปทางประตูใหญ่ วินาทีที่หลังศีรษะหลุดพ้นหลังคาเต๊นท์ เขาคล้ายกับได้ยินเสียงคำรามอย่างโกรธกริ้วของพ่อ ดังมาจากชั้นบน

ใต้แสงไฟส่องถนน หลีชู่ปั่นจักรยานไปพลาง ยิ้มไปพลาง ไม่ใช่ดีใจที่ตนรอดเคราะห์ไปเปลาะหนึ่ง แต่เพราะคิดถึงสีหน้าของอาจารย์ประจำชั้นเมื่อเห็นสภาพของพ่อเขา ว่าจะเป็นอย่างไร

รับรองไม่มีครั้งหน้าอีกแล้ว

เขารู้แก่ใจดี สภาพของพ่อตอนโกรธจัดนั้นน่ากลัวมาก อาจารย์ประจำชั้นเมื่อได้เห็นแล้วหนึ่งครั้ง วันข้างหน้าจะไม่กล้าเชิญผู้ปกครองของเขาอีกแล้ว นับจากนี้ ไม่ว่าเขาจะก่อเรื่องอะไรในโรงเรียน ก็ปลอดภัยแล้ว

เช้าวันนี้ ขณะเตะบอล เขาขอยืมลูกบอลมาสิบกว่าลูก จงใจเตะเข้าไปในหอพักนักเรียนกินนอนหญิง เตะไปทั้งหมดสิบกว่าครั้ง ทำให้เสื้อผ้าของพวกนักเรียนหญิงที่ตากอยู่ด้านนอกล้มลงกับพื้นหมด ทำให้ครูเวรโกรธจัดจนนำเอาฝูงนักเรียนหญิงมาจับตัวเขามัดส่งอาจารย์ประจำชั้น

อาจารย์ประจำชั้นคนใหม่เพิ่งมาสอนแค่หนึ่งเดือน ย่อมต้องเชือดไก่ให้ลิงดู เรื่องราวต่อมา ก็อยู่ในความคาดหมายของเขา

ความจริงเขาก็ไม่ใช่คนชั่วช้า ดังนั้นขณะทำความเลวจึงรู้สึกกดดันเป็นพิเศษ แต่เพื่อลดความยุ่งยากของวันข้างหน้า เรื่องอย่างนี้ ก็จำต้องทำลงไปสักครั้งไปตามธรรมเนียม

เขาพลันนึกถึงเมื่อเช้า ตอนที่จางเวยเวยโกรธเขา เธอสวมเสื้อกล้ามสีขาว โบกแขนเรียวที่ขาวสะอาดไปมาอย่างหัวเสีย แล้วก็แอบถอนหายใจ ไหนๆ เขากับเธอไม่มีวันอยู่แล้ว ปล่อยให้เธอเกลียดก็ไม่เป็นไร

พ่อแม่ของหลีชู่หย่ากันเมื่อครึ่งปีก่อน เขาไม่ได้มีปมเหมือนอย่างเด็กคนอื่นๆ สำหรับครอบครัวที่ทะเลาะกันทุกวัน มีข้าวของถูกทุบทำลายทุกวัน พ่อแม่แสดงด้านที่อัปลักษณ์ใส่กันตลอดเวลาแล้ว การเลิกกันเช่นนี้ แทบจะเป็นการหลุดพ้นจากเครื่องจองจำ แต่ก่อนหลีชู่ก็เคยเพ้อฝันว่าพ่อแม่ของเขาจะมีวันคืนดีกันได้ แต่ตอนหลังแม้แต่เขาก็รำคาญตัวเอง หวังแต่เพียงให้มันจบลงไวๆ

สาเหตุที่พ่อแม่หย่ากัน เขาไม่เข้าใจเลยสักนิด พ่อติดเหล้า อารมณ์ไม่ดี แม่ก็วันทั้งวันไม่กลับบ้าน ทั้งคู่ต่างปัดความรับผิดชอบไปไม่พ้น ส่วนตัวเขานั้นยังไงก็ได้ หลังหย่ากันแล้ว เขาถูกตัดสินให้อยู่กับพ่อที่รับราชการ ส่วนแม่ย้ายไปเมืองอื่น ปกติคุณพ่อต้องเข้าสังคมบ่อยๆ ไม่มีเวลาเฝ้าเขา เขากลับรู้สึกว่าชีวิตดีงามยิ่งกว่าแต่ก่อน

ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่เขารู้สึกว่าอยู่ตัวคนเดียวก็ดีเหมือนกัน

อาจเป็นเพราะจางเวยเวยกระมัง ขณะที่เขาเจอสาวน้อยคนนี้ครั้งแรก ก็รู้ว่าเธอกับเขาน่าจะเป็นคนประเภทเดียวกัน ได้ยินว่าเธอก็เป็นลูกในครอบครัวเลี้ยงเดี่ยวเช่นกัน เสียดายที่พวกเขาไม่ได้เรียนห้องเดียวกัน มีโอกาสพบกันน้อยมาก แม้กระทั่งกายบริหารตอนเช้า ยังห่างกันตั้งหลายแถว

ณ เวลานี้ เขาก็ไม่รู้ว่าตนควรไปที่ไหน แต่ในมือมีเงินอยู่ตั้งห้าร้อยหยวน มีที่ให้ไปได้ตั้งเยอะ บางทีอาจเริ่มจากร้านเน็ตก่อน เขาคิด ต่อให้กลางคืนไม่มีที่ให้นอน ก็ยังหมกอยู่บนโซฟาได้

ขณะคิดอยู่นั้นเอง พลันได้ยินเสียงตะโกนดังลั่น "หยุดรถ!"

เขายังไม่ทันได้ตอบโต้ พลันรู้สึกถึงลมวูบหนึ่งจากด้านหลัง คนคนหนึ่งคว้าคอเสื้อของเขาไว้ เขาถูกระชากตกจากรถทันที จักรยานที่สูญเสียการควบคุม พุ่งลงไปในพุ่มไม้ข้างทาง ส่วนเขาก็หน้าคะมำอยู่กับพื้น

"พ่อ?" นี่เป็นความคิดแรกของเขา นึกในใจว่า เกิดอะไรขึ้น พ่อไล่ตามมางั้นหรือ หรือว่าความจริงพ่อเป็นเดอะ แฟลช เขาทะเลาะกับแม่ก็เพื่อไม่อยากให้ตัวจริงเปิดเผย?

ยังไม่ทันที่หลีชู่จะนึกอะไรออก เขาก็ถูกหิ้วลอยขึ้นมา ฉุดกระชากลากถูเข้าไปในตรอกข้างทาง ขณะนี้เขาจึงรู้สึกตัวว่าผิดปกติ ออกแรงขัดขืน หลีชู่เตะบอลเป็นประจำ แต่ไม่ใช่ประเภทจอมพลัง คนคนนั้นแรงเยอะมาก ไม่ว่าเขาจะดิ้นอย่างไรก็ไม่เป็นประโยชน์ เขาถูกลากลึกเข้าไปในตรอกอย่างรวดเร็ว

ในตรอกนั้นมืดสนิท มีเพียงแสงขาวของหลอดไฟส่องทางหนึ่งดวง เขาถูกเหวี่ยงไปที่มุมกำแพง ก็รีบร้องลั่นว่า "ฉันมีเงินอยู่ห้าร้อย เอาไปให้หมดเลย อย่าข่มขืน!"

"อย่าขยับ!" ในความมืด เป็นเสียงชายคนหนึ่ง

หลีชู่เงยหน้าขึ้น เป็นเพราะย้อนแสง ทำให้มองเห็นใบหน้าชายคนนั้นได้ไม่ชัด แต่เขาเห็นชัดเจนว่า ชายคนนั้นมีเลือดเต็มตัว แทบจะล้มลงกับพื้นพร้อมเขา แต่ในมือยังกุมคอเสื้อของเขาแน่น

หลีชู่เห็นภาพเช่นนี้ กลับสงบนิ่งอย่างประหลาด พ่อเขาเมื่อเมาเหล้ามักหกล้มหัวร้างข้างแตกกลับบ้านเป็นประจำ ในขณะนี้ ในสมองของเขามีแต่ความรังเกียจ ออกแรงดึงมือของเขาออกจากคอเสื้อ แต่มือนั้นประดุจคีมเหล็ก ง้างอย่างไรก็ไม่ออก ชายคนนั้นตื่นตระหนก ฟาดฝ่ามือใส่หนึ่งที หลีชู่ถูกฟาดจนในหัวร้องวี้ๆ

นี่เป็นการปล้น!

หลีชู่มักได้ยินว่ารอบๆ โรงเรียนมีการจี้ปล้น แต่เพราะปกติเขาแต่งตัวมอมแมม ซ้ำยังเดินไปเป็นกลุ่มกับพวกซูว่านและเพื่อนๆ ที่เตะบอล จึงไม่เคยเจอเหตุการณ์เช่นนี้ ไม่นึกว่าเพียงแค่ฉายเดี่ยวสองสามครั้งก็เจอ

นึกขึ้นว่าบนตัวมีเงินห้าร้อยหยวนของซูว่าน เขาก็เจ็บใจ ปกติไม่มีเงินไม่มาปล้น ตอนนี้พอดีมีเงินแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็มาปล้น นี่มันเป็นความไวต่อข่าวกรองแบบไหนกัน โจรสมัยนี้เป็นสายของซีไอเอกันหมดหรือไง

นึกถึงตรงนี้ เขาคำรามลั่น จ้องมองฝ่ามือที่ฟาดลงมาของชายคนนั้น กัดหมับลงไป ชายคนนั้นเจ็บปวดร้องลั่น ทำให้คลายมือ

"ตอนนี้แหละ" หลีชู่นึกสบถ รีบลุกขึ้นจะวิ่งหนี แต่เพียงพริบตาเดียว เขาก็เห็นชายคนนั้นหยิบอิฐปูพื้นก้อนหนึ่งขึ้นมา ฟาดผัวะลงบนหัวของเขา เขาหน้ามืดไปทีหนึ่ง ยังไม่ทันรู้สึกเจ็บปวดก็ล้มคว่ำลงกับพื้นแล้ว ไม่รอให้เขาได้ลุกขึ้น อีกฝ่ายก็ทุบลงมาอีกที ทำเขามึนงง

หลีชู่นอนลงกับพื้น เขาไม่มีความรู้สึกใดๆ ไม่รู้ว่าเกิดอะไร เขาหลับใหลไป ขณะสะลึมสะลือ คล้ายกับรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย แต่ก็รู้สึกเหมือนไม่ได้เจ็บปวดใดๆ

ฉันจะถูกฆ่าตายใช่ไหม ก่อนสติจะลับหาย ความคิดเสียดายเล็กน้อยผุดขึ้น

แต่ว่า เหมือนกับว่ามันก็เป็นเช่นนี้เอง

หลีชู่สติดับวูบไปโดยสมบูรณ์

"ขอโทษนะ ฉันก็ไม่อยากลากแกเข้ามาหรอก แต่หมดทางแล้วจริงๆ" ชายผู้โจมตีเขาไอโขลกๆ สองสามที ปาดเลือดที่ไหลมาถึงเปลือกตาทิ้ง หยิบมีดพกเล่มหนึ่งออกจากกระเป๋าด้วยมือที่สั่นเทา พลิกตัวหลีชู่ แล้วเริ่มกรีดเสื้อของเขาที่ด้านหลัง

[Malangporyim]

...หลีชู่...เธอมัน...มโน...เด็กมโน สมเป็นตัวเอกภาคต่อจากนายน้อยสาม *ซับหางตา*

แงงงง ดีใจ คุณเบียร์แปลต่อไวมาก แฮ่ก ฟืด ขอบคุณนะคะ รออ่านตอนต่อไปค่ะ

[Mayao]

โฮววววววว ขอขอบคุณคุณเบียร์มากๆๆๆๆๆๆค่ะ โฮววววววววว หลีชู่รู้สึกคล้ายนายน้อยไงก็ไม่รู้ค่ะ อยากเห็นนายน้อยผ่านสายตาหลีชู่แล้วว รอตอนต่อไปนะคะ

[schneewittchen]

เดี๋ยวๆ....ใครน่ะ อย่าบอกนะว่า..........!!!!!!!!!!!!!!!!

เริ่มทำหน้าสะพรึงตั้งแต่บอกว่านาย[]เปลี่ยนไป

มาต่อเร็วๆนะคะ>0<

[Evan_tear]

โอ้ยๆๆ งานมโนหลี่ซู่มาเต็มมาก

[scuroluce]

กราบคุณเบียร์สักสิบตลบ

น้องหลี่ ทำไมมโนจัดขนาดนั้นล่ะคะ 55555555555555555

[nimosyne]

น้องหลี่เป็นเด็กแสบ นินทาพ่อตัวเองได้แสบสันมาก
มโนล้ำเลิศมากด้วย รึควรเรียกว่าตื่นตูม ทำไมขำ 5555555
มาแนวอู๋เสียเลยอ่ะ แล้วใครมาดึงน้องเข้าตรอก นายน้อยเหรอ
โหดร้ายกับเด็กจังเลย ฟาดไปขนาดนั้นหัวน้องเป็นไงบ้าง...

ขอบคุณนะคะ

[DarkAki]

ขอบคุณคุณเบียร์คร้าบบบบบบ

5555 น้องหนูลูกกกก หนูไปฝึกมากับนายน้อยใช่มั๊ยเนี่ย 5555

[Yuwadee Wana]

ขอบคุณคุณเบียร์ค่ะ

สมเป็นตัวเอกภาคต่อ งานมโนจัดเต็ม ปกติผู้ชายเขาร้องว่า "อย่าข่มขืน" กันเรอะ
อยากรู้เร็ว ๆ แล้วค่ะ ว่าคนอื่นมองนายน้อยเป็นยังไง

[hnee]

มาแล้ว ตัวเอกคู่ร่วมกับอาเสียในภาคซาไห่
ใครกันทำลับๆล่อๆ กำลังจะทำอะไรกันแน่อยากรู้จริงๆ
ไอ้ไม่มีทางเลือกนี่มัน....ความอยากรู้มันพุ่งปรี๊ดเลย!!

[Silver Fish]

ผู้สืบทอดนายน้อยอย่างเป็นทางการ

[chickys3]

ขอบคุณค่ะ
โถ่วว หนูมโนแรงมาก พ่อเป็นเดอะแฟลช? 'อย่าข่มขืน' คืออะไร
โอ้ยยยย ขำหนักมาก 5555555555

[sagacity191]

หลีชู่ช่างน่าสงสาร
จะโดนลากไปทำอะไรเนี่ย
ยังเรียนอยู่เลยแท้ๆ

ขอบคุณค่ะ

[nightsza]

มโนไปไกลเลยนะ หลี่ชู่

[prince501]

หลี่ชู่เหมือนร่างอวตารของนายน้อยเลย นิสัยเหมือนกันมากแต่ที่ต่างก็จะแสบกว่านิดหน่อย 555++

[Rozenkreuz]

จะโดนข่มขืนแล้ววววววววว //กรีดร้องงง //โดนตบ
ใครจะทำอะไรหนุ่มน้อยเทียนเจินคนนี้เนี่ย ถถถถ
ขำตรงเดอะแฟลช โอ้ย หลี่ซู่ที่มันร่างอวตารนายน้อยชัดๆ 5555

[meanato]

หลี่ชู่เอ๋ย...หลี่ชู่ ฉันเดาว่านายต้องเป็นภรรยาซูว่าน...//เอ๊ะ! ไม่ใช่เหรอ!?

[Nlm1122]

อย่าข่มขืนนี่คืออะไร ถถถถ ปกติผู้ชายเค้าต้องคิดว่ามาปล้นไม่ใช่ข่มขืนไม่ใช่เหรอลูกกกกกก

[arshura09]

จะชมหลีชู่ว่าเป็นเด็กฉลาดในทางมิชอบดี
หรือจะชมว่ามีปัญญาแต่ไปไม่สุดดี

เป็นเด็กที่ก่อเรื่องเล็กเพื่อกันเรื่องใหญ่
แต่สุดท้ายกลับต้องมาพัวพันกับอะไรที่เกินกำลังจนตัวเองต้องมาบาดเจ็บเสียได้

แล้วคนบาดเจ็บผู้นี้เป็นใครกันล่ะนี่
ทำไมต้องมาเล็งเด็กขี่จักรยานหนีพ่อที่กำลังโกรธจัดคนนึงด้วยกันน้า
ไปหาคำตอบดีกว่า

ขอบคุณคุณเบียร์ค่ะ