[OS] สักครั้ง [เฮียพาน-อาสาม] #dmbjdaily หวัง

by **JaBajang** Sun 02 Nov 2014, 11:36

=======Spoil vol. 10=======

ทุกสิ่งเกิดขึ้นเพียงชั่วพริบตา กว่าจะรู้ตัวอีกทีความเจ็บปวดเจียนตายก็แล่นริ้วขึ้นมาจากร่างกายส่วนล่างแล้ว

ผมกัดฟันก้มลงมองก่อนจะพบว่าร่างกายตั้งแต่ช่วงเอวลงไปนั้นถูกบดบังด้วยก้อนหินสีดำขนาดใหญ่

แม้จะลองพยายามขยับตัวแต่ก็ไร้ผล....ท่าทางเส้นประสาทคงจะถูกทับจนแหลกละเอียดไปแล้ว

แม้จะเตรียมใจไว้แล้วว่าทุกครั้งที่ลงคว่ำกรวยก็เหมือนมียมทูตมาจ่อรออยู่ที่ปลายจมูก แต่ก็ไม่คิดว่าจะต้องลงนรกไปทั้งแบบนี้

ความรู้สึกที่ยังไม่ได้สะสาง...
สิ่งต่างๆที่ยังติดค้างอยู่ในใจ...
คนคนนั้นที่คงไม่มีวันได้พบอีกแล้ว...

แม้จะเป็นเดนสงครามที่มือทั้งสองข้างชุ่มโชกไปด้วยเลือด แต่ก็ยังอยากลองขอร้องต่อสวรรค์ให้ผมได้เห็นหน้าคนคนนั้นอีกสักครั้ง

คนที่เป็นดั่งทุกสิ่งบนโลกสีดำของผม

ฉับพลันภาพผู้ชายหนวดเครารุงรังก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า...แววตาเจือความรำคาญกำลังมองตรงมา

"นายมาทำเชี่ยไรตรงนี้ห๊ะ คนอื่นเขาไปกันหมดแล้ว" พูดจบก็ควักบุหรี่ขึ้นอัดควันแรงๆเข้าปอดหนึ่งที ก่อนจะนั่งยองๆลงตรงหน้า

"พี่.....สาม...." ผมเค้นเสียงพูดออกมา ก่อนจะไอหนักๆสองสามที เลือดสีแดงเข้มไหลออกมาตามจังหวะการไอ จนกลิ่นคาวคลุ้งไปทั่วทั้งโพรงปาก

แม้จะได้ยินผมเรียกชื่อ แต่ผู้ชายคนนั้นยังคงนั่งจ้องหน้าผมอยู่เฉยๆ ไม่ขยับเขยื้อน ไม่แม้แต่กระพริบตา

ผมยิ้มขื่นให้ตัวเอง ก่อนจะพยายามใช้แรงที่พอมีเหลืออยู่ขยับมือไปยังคนตรงหน้า

ปลายมือของผมเอื้อมไปถึงใบหน้าของเขาแล้ว แต่ความรู้สึกที่ปลายนิ้วนั้นไม่ต่างอะไรกับการสัมผัสอากาศ

ผู้ชายคนนั้นยังคงอยู่ในท่าเดิมราวกับไม่รับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

ผมใช้มือสั่นๆสัมผัสใบหน้าที่ผมเฝ้าคิดถึงมาตลอดตั้งแต่หน้าผาก จมูก ไล่มาจนถึงปลายคาง

ถ้ามีกระจก ผมคงได้เห็นว่ารอยยิ้มของผมตอนนี้มันคงน่าเกลียดมากจริงๆ

ผมหลับตาลงทั้งที่ยังใช้มือสัมผัสปลายคางนั้นอยู่ ขอบตานั้นร้อนผ่าว กลั้นได้เพียงชั่วครู่น้ำตาก็ค่อยๆไหลซึมออกมา

"พี่สาม......."
"พี่สาม.........."
"พี่สาม.............."
"พี่.........."
ผมเรียกชื่อคนตรงหน้าซ้ำไปซ้ำไปซ้ำมา แม้จะไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมา

ปลายนิ้วมือ....สิ่งที่รู้สึกได้ยังคงเป็นความว่างเปล่าดั่งสายลม

-------- จบ ---------

Talk
สวัสดีค่ะ ชื่อจาวนะคะ นี่เป็นฟิคเต้ามู่ฯเรื่องแรกเลยที่แต่ง (สั้นมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)
ทุกอย่างเกิดขึ้นจากการฟังเพลง one more time, one more chance ค่ะ
เพลงนี้เป็นเพลงที่เศร้ามาก ฟังทีไรก็ต้องเสียน้ำตาให้เพลงนี้ทุกที
เพลงกล่าวถึงผู้ชายที่พยายามตามหาคนรักของเค้า ไม่ว่าเธอจะหายไปอยุ่ที่ใดก็ตาม
ซึ่งส่วนตัวเราเห็นหน้าเฮียพานลอยมาเลยค่ะ โดยเฉพาะฉากตามนาง(เอ๊ะ?)ในสุสานคิงว่านนั่นเอง
ที่เธอพยายามตามหาพี่สามแบบสุดหล้าฟ้าเขียว เรียกได้ว่าความรู้สึกที่เฮียพานมันเหมือนกับความยึดติดนั่นแหละ
ก็เลยได้ฟิคเรื่องนี้มาอย่างที่ได้อ่านนี่แหละค่ะ (แอบตรงกับหัวข้อ หวัง พอดีด้วย!)
ก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วงน้อยตัวนี้ด้วยนะคะ m(_ _)m