[OS] Sorry&Thanks [อู๋เสีย/เสี่ยวฮัว]

[Narakas]

Sorry&Thanks

ในสถานที่ชุมนุมชนแห่งหนึ่ง ผมสวมชุดสูทสีดำนั่งเงียบๆ อยู่ที่โต๊ะอย่างโดดเดี่ยว ผู้คนมากหน้าหลายตาภายในงานผมไม่คุ้นหน้าสักนิด เรียกได้ว่าสถานที่นี้ผมเหมือนเป็นคนนอก

ผมนั่งจ้องมองโทรศัพท์มือถือในมือตัวเองอย่างเหม่อลอย ปล่อยให้เสียงเซ็งแซ่ของคนรอบข้างผ่านเข้าหูซ้ายและทะลุหูขวาออกไปโดยไม่คิดจะสนใจ

ผมมองอุปกรณ์อีเล็กทรอนิกส์ที่นานๆ ทีจะได้เพ่งพินิจมัน แต่ก็รู้สึกว่าไม่มีอะไรน่าสนใจสักนิดเดียว พอนึกถึงคนที่โทรศัพท์ไม่เคยห่างมือแล้วก็อดสงสัยไม่ได้ว่า อุปกรณ์พวกนี้มีอะไรถึงได้ไม่ยอมวางห่างมือนัก…

แต่จะว่าไป...ช่วงนี้ผมก็ติดโทรศัพท์มากขึ้นเหมือนกัน

ผมเปิดดูรูปภาพในเครื่องที่มีรูปวัตถุโบราณมากกว่ารูปคน แม้แต่รูปตัวผมเองยังมีน้อยนิด ผมเลื่อนรูปภาพไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงภาพที่เป็นรูปเดี่ยวของใครคนหนึ่ง ภาพที่ผมมักจะเปิดดูซ้ำไปซ้ำมา

รูปของเสี่ยวฮัว

ครั้งแรกที่ผมเห็นรูปนี้ ผมไม่รู้ว่ามันมาอยู่ในเครื่องของผมตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ผมไม่ได้เป็นคนถ่ายแน่ๆ น่าจะเป็นเสี่ยวฮัวที่เอาโทรศัพท์ของผมไปถ่ายเอง และจากวันที่ที่ถ่าย มันผ่านมานานแล้ว

ผมมองรูปของเสี่ยวฮัวนิ่งๆ จนกระทั่งจอโทรศัพท์ดับลงไปแล้วจึงเงยหน้าขึ้น ลุกจากเก้าอี้ เดินออกจากสถานที่ที่คนพลุกพล่านไปยังที่ที่เงียบสงบกว่า พอเสียงผู้คนเบาบางลง ผมก็ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเบอร์ที่ในอดีตเคยติดต่อด้วยบ่อยๆ ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหู

แน่นอนว่าเบอร์นั้นไม่มีการตอบรับใดๆ นอกจากเสียงสัญญาณฝากข้อความ

พอเสียง ติ๊ด ดังขึ้น ผมก็ขยับปาก ในตอนแรกไม่มีคำพูดใดๆ หลุดออกมา

ผมนิ่งอยู่สักพัก จนกระทั่งเปล่งเสียงออกมาได้

“...เสี่ยวฮัว...”

เสียงของผมเบามาก…

“ถ้ามันสายเกินไป...ฉันขอโทษ...”

...และสั่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

“...ฉันมีอะไรจะบอกนาย...”

ผมผ่อนลมหายใจ เงยหน้าขึ้นเพื่อไม่ให้ของเหลวที่เอ่อล้นในดวงตาไหลออกมา

“...ขอบคุณนะ...”

แต่ละคำที่พูดออกมา ยากลำบากขึ้นเรื่อยๆ …

“แล้วก็...ขอโทษ...”

คำว่า ขอโทษ ของผมเบาหวิวจนแทบจะไม่ได้ยิน

“...ฝันดีนะ...เสี่ยวฮัว...”

ผมวางสาย เก็บโทรศัพท์ แล้วเดินออกมาจากสถานที่ประกอบพิธี

ผมรู้ว่าโทรศัพท์มือถือของเสี่ยวฮัวไม่เคยอยู่ห่างกายเขาแม้แต่ยามที่เขาหลับใหล จนกระทั่งตอนนี้มันก็ยังอยู่ในมือที่เย็นเยียบของเขา และผมรู้…


ว่าเขาไม่อาจตื่นขึ้นมาฟังข้อความที่ผมฝากเอาไว้ได้อีกแล้ว


------------------------------------

แค่อยากเอาท่อนแรกกับท่อนสุดท้ายในเพลง Nee มาเขียนค่ะ
/ยิ้มอ่อน.


เพลง Nee

[mariqtan]

ตอนเเรกก็สดใสค่ะ นายน้อยโทรหาเสี่ยวฮัวด้วย ดีใจเเทน 555555555555555555
U_U ดับฝันเเรงมากค่ะ ดับมืดเชียว

ถึงจะเศร้าเเต่ชอบอ่านฮัวเสียค่ะ เเหะๆ ขอบคุณที่เเต่งมานะคะ