[OS] โทรศัพท์มือถือ [ฮัว>เสีย]

by **Narakas** Tue 14 Apr 2015, 15:39

โทรศัพท์มือถือ

เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังขึ้นพร้อมกับแรงสั่นสะเทือนในกระเป๋ากางกางของเซี่ยอวี่ฮัว เขาถอนหายใจเบาๆ แล้วหยิบมันออกมาดูหมายเลขที่ขึ้นโชว์อยู่หน้าจอ ก่อนจะกดรับด้วยท่าทีเหนื่อยหน่าย

"ว่าไง มีอะไรให้ฉันช่วย"

หมายเลขโทรศัพท์เดิมๆ มีเสียงเดิมๆ ลอดมาตามสาย

"ได้ เดี๋ยวฉันจะเตรียมรถไว้ให้"

พร้อมกับเรื่องเดิมๆ

"ไม่ต้องห่วง แค่นี้นะ"

และความรู้สึกเดิมๆ ...

**

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง เซี่ยอวี่ฮัวมองดูหมายเลขบนหน้าจอ เขาหลับตาพักหนึ่งเหมือนกำลังจัดระบบความคิดของตัวเอง จากนั้นลืมตาขึ้นมาแล้วกดรับ

"ฮัลโหล ว่าไง"

เสียงเดิมที่คุ้นเคย

"ได้ เดี๋ยวฉันจัดการเอง"

...กับเรื่องเดิมๆ

"อืม แค่นี้นะ"

และความรู้สึกเดิมๆ

**

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง และอีกครั้ง

เซี่ยอวี่ฮัวมองดูหมายเลขที่เขาจำได้ขึ้นใจบนหน้าจอโทรศัพท์ เขาจ้องมันอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งเสียงเงียบลง…

และดังขึ้นใหม่อีกครั้ง

เซี่ยอวี่ฮัวเม้มปากเบาๆ เขานิ่งอยู่นานก่อนจะผ่อนลมหายใจแล้วกดรับสาย

"อืม ว่าไง"

วัฏจักรเดิมๆ เริ่มหมุนเวียนอีกครั้ง…

"ได้..."

เสียงเดิมๆ

"เปล่า ฉันไม่ได้เป็นอะไร แค่เหนื่อยนิดหน่อย"

เรื่องเดิมๆ

"อือ ไม่ต้องห่วง สบายมาก"

ความรู้สึกเดิมๆ

"อืม แค่นี้นะ"

เขารู้สึกเบื่อแล้ว

เซี่ยอวี่ฮัวเหม่อมองโทรศัพท์ที่วางสายไปแล้ว

เขาไม่ได้มองที่ตัวโทรศัพท์ แต่กำลังนึกไปถึงคนที่อยู่ปลายสายโทรศัพท์

อู๋เสียช่างเป็นคนที่ร้ายกาจเหลือเกิน

เพียงแค่เสียงที่ส่งมาทางสายโทรศัพท์ ก็สามารถทำให้เขาวิ่งเต้นไปทั่วได้

เซี่ยอวี่ฮัวคิดว่า...

บางทีเขาควรเลิกรับโทรศัพท์ของนายน้อยตระกูลอู๋คนนี้ซะ

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า

เซี่ยอวี่ฮัวจ้องมองอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่กำลังแผดเสียงร้องบนโต๊ะอย่างครุ่นคิด เขามองอยู่อย่างนั้นโดยไม่ขยับเคลื่อนไหว เขาตัดสินใจแล้วว่าจะไม่รับสาย

จะไม่รับสายแล้ว...

จนกระทั่งเสียงโทรศัพท์เงียบลง และดังขึ้นอีกครั้ง เซี่ยอวี่ฮัวก็ยังคงจ้องมองอยู่อย่างนั้นเงียบๆ ไม่สนใจว่าคนในบ้านจะมีใครรำคาญหรือไม่

เขาแค่จ้องมันราวกับจะมองทะลุไปถึงคนที่อยู่ปลายสาย

ในที่สุด เสียงโทรศัพท์ก็เงียบหายไป

เสียงโทรศัพท์เงียบไปแล้ว และไม่ได้ดังขึ้นอีก

เซี่ยอวี่ฮัวกระพริบตาเหมือนได้สติ เมื่อเห็นโทรศัพท์เงียบไปแล้วก็คว้ามาเปิดดู

3 สายที่ไม่ได้รับ

แค่ 3 สาย…

แค่นั้นเองหรือ นายน้อยสาม

เซี่ยอวี่ฮัวยิ้มบางๆ มันเป็นยิ้มที่ไม่สามารถบอกได้ว่าเขากำลังรู้สึกอย่างไร

เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองกำลังรู้สึกแบบไหน

ขมขื่น...หรือสมเพช…

ท่ามกลางความคิด โทรศัพท์ในมือส่งเสียงอีกครั้ง เซี่ยอวี่ฮัวชะงักเล็กน้อยที่เห็นหมายเลขเดิมโทรเข้ามา

เขาหลับตา พยายามกลั้นยิ้มอย่างสุดความสามารถ ก่อนจะกดรับสาย

"ว่าไง นายน้อยสาม มีอะไรให้ฉันช่วย"

สายโทรศัพท์สายนี้ ไม่ว่ายังไงเขาก็ห้ามตัวเองไม่ให้รับไม่ได้สักที

------------------------------