[Drabble] #dmbjdaily 'Death' 130 day(s) left

by **anurakbeer** Thu 09 Apr 2015, 15:20

"ไอ้หนู ทำไมมานั่งร้องไห้ขี้มูกโป่งอยู่ตรงนี้ล่ะ"
"ฮึก ฮึก... อาสามดุผม"

"ซุกซนอะไรมาน่ะสิ ผู้ใหญ่ถึงดุ"
"ผมก็แค่จำกลอนที่อาสามสอนให้ท่องสลับที่เท่านั้น ไม่เห็นต้องดุกันขนาดนี้เลย ฮึก... ฮึก..."

"เอาเถอะน่า ลูกผู้ชายหรือเปล่าเนี่ย มีจู๋ใช่มั้ย"
"มีเสะ!"

"ลูกผู้ชายมีจู๋เขาไม่ขี้แยกันหรอกนะ" ชายหนุ่มในชุดลายพราง ล้วงมือหยาบกร้านเข้ากระเป๋า ควานหากุกกัก ก่อนจะชักออกมาพร้อมถุงพลาสติกใสยับๆ ใบเล็กๆ กับเยื่อกระดาษบางๆ

เขาหยิบเศษเส้นสีดำๆ กระจุกหนึ่งขึ้นด้วยปลายนิ้ว เกลี่ยลงบนแผ่นกระดาษ ม้วนๆ เคาะๆ ให้ไส้แน่น เลียให้ติดกันด้วยน้ำลาย คาบไว้กับปาก ควักกลักบุหรี่ออกมาจุดพรึ่บ สูดลมเข้าปากผ่านก้นม้วนกระดาษนั้น พร้อมๆ กับที่แสงไฟที่ปลายมวนแดงแจ๋ เปลวควันที่เกิดจากการลุกไหม้ของสสารก็ผ่านเข้าปอดอย่างเต็มสูบ

"ถ้าเป็นลูกผู้ชายจริง ต้องสูบนี่" เขาเป่าควันขาวออกมาเป็นวงๆๆ ก่อนจะพ่นยาวออกมาอีกก้อนใหญ่แล้วใช้มือปัด จากนั้นก็ยื่นให้

"บุหรี่? อารองบอกว่าเป็นเด็กห้ามสูบบุหรี่"

"บุหรี่ที่ไหนกัน มันคือยาเส้น เป็นสมุนไพรหายากที่ฉันเก็บมาจากเวียดนาม มีสรรพคุณคลายเครียดและกระตุ้นสมอง ยิ่งสูบยิ่งฉลาด"

"จริงรึ?" เด็กน้อยรับมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ หันปลายที่ไม่ติดไฟเข้าปาก แล้วสูบลมเข้าผ่านปากเหมือนกับภาพที่เห็นพวกผู้ใหญ่ทำเป็นประจำ

"แค่กๆๆ โขลกๆๆๆ"

"ฮ่าๆ ใจเย็นๆ ไอ้นี่มันแรง แต่ก็ตกลง ฉันยอมรับ แกมันลูกผู้ชายตัวจริง"

"พี่เป็นใคร"

"ฉันเป็นลูกน้องของพี่สาม เอ่อ...อาสามคนที่ดุแกนั่นแหละ แต่อย่าได้บอกใครเชียวนะว่าฉันให้แกสูบยา ลูกพี่เอาฉันตายแน่ ยิ่งช่วงนี้เจอแต่กรวยผุๆ พี่สามฉุนเฉียวชะมัด..."

***

"จะสิบปีแล้วนะ พี่อยู่ข้างล่างเป็นไงบ้าง มีอาซ้อให้ผมหรือยัง แล้วไอ้ยาเส้นอะไรของพี่เนี่ย ก็สูบให้น้อยๆ หน่อยล่ะ มะเร็งกินปอดตายรอบสองน่ะดูไม่จืดหรอกนะ อ้อ ตกลงเจออาสามบ้างหรือเปล่า ฝากบอกเขาด้วยนะว่าทางร้านราบรื่นดี มีหลานชายอัจฉริยะดูแลอยู่ทั้งคน สบายใจหายห่วง"

ผมตบป้ายวิญญาณสามที ยกถ้วยเหล้าที่ตั้งเซ่นไว้ที่พื้นขึ้นมา ยกประเคนจดหน้าผากด้วยสองมือแล้วรินลงพื้น หยิบก้นบุหรี่ที่ยังไหม้ไม่หมดขึ้นมาอัดแรงๆ ดวงไฟสีแดงที่ปลายบุหรี่สว่างวาบพร้อมกับเผาไหม้ใบยาสูบข้างในอย่างรวดเร็ว

ผมนั่งลงตรงหน้าหลุม ที่ข้างใต้มีแต่เสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวของเจ้าของชื่อ อมไว้พักใหญ่ ก่อนจะคายสารพิษเหล่านั้นออกมาพร้อมลมหายใจ ปล่อยให้ความคิดอันฟุ้งซ่าน ลอยหายจางจากไปพร้อมกับกลุ่มควัน

"ลูกผู้ชายเขาไม่ขี้แยกันหรอกนะ" ผมปาดหยาดน้ำที่หางตา พร้อมๆ กับเสียงแหบทุ้มของพี่ชายที่เคารพ สั่งสอนอยู่ในภวังค์

"เดี๋ยวนี้ผมได้เรื่องได้ราวแล้วนะ เผื่อพี่จะอยากรู้..."

130 Day(s) Left

Talk:

มาขออภัยกับมุกเปื่อยๆ ที่เล่นไปก่อนหน้านี้ด้วย Drabble หนึ่งตอน
Death... งั้นเหรอ อยากคารวะพี่ใหญ่คนนี้มานานแล้ว ถือโอกาสนี้เสียเลย

แด่พี่พาน