[One Shot] หนึ่งรูปถ่าย - ฮัวเสีย/ผิงเสีย

[Roon]

เป็นช็อตฟิคที่เขียนไว้ตั้งแต่สมัยเล่มแปดออกใหม่ๆ ค่ะ อิงจากเหตุการณ์ตอนที่คุณชายกับนายน้อยไปลุยดันเจี้ยนสองต่อสอง (ฮา)


*สปอยล์เล่ม 8 นะคะ*

.

.

.

.

.

.

.


“รูปถ่ายส่งมาแล้ว”


เสี่ยวฮัวพูดพลางเดินเข้ามาหาผม ใบหน้ายิ้มแย้ม ในมือคีบซองจดหมายขนาดใหญ่แกว่งไปมาอย่างอารมณ์ดี ซึ่งก็ควรเป็นเช่นนั้น จดหมายนั่นถูกส่งมาจากฝั่งเมินโหยวผิง หมายความว่ารหัสที่เราแก้แล้วส่งไปให้พวกเขาอาจได้ผล


พวกเรารีบแกะซองออกดูทันที จนเมื่อเห็นรูปที่นายอ้วนยืนเก๊กท่าอยู่หน้าหินยักษ์ที่เปิดออก และข้อความด้านหลังที่ว่า ‘ทำได้ไม่เลว’ ผมกับเสี่ยวฮัวก็โห่ร้อง ตบมือแปะหากันเหมือนเด็กที่ระงับความดีใจไว้ไม่ได้


“ฉันจะเอาเหล้ามาฉลอง นายอยู่นี่”


เสี่ยวฮัวพูดเสียงแจ่มใส ตบไหล่ผมหนึ่งทีแล้วลุกออกไปทางปากหน้าผา ตะโกนให้ลูกน้องด้านล่างส่งของดีขึ้นมาให้เจ้านายเร็วๆ


ผมหัวเราะพลางบอกไล่หลังให้เขาเร่งมือหน่อย ก่อนจะหันมาให้ความสนใจกับรูปถ่ายปึกใหญ่ในมือ


ต่อจากภาพฝาผนังที่ถ่ายอย่างละเอียดกับความสำเร็จ นอกนั้นก็ไม่มีอะไรสำคัญอีก เป็นภาพผู้คนแสดงความยินดีเป็นส่วนใหญ่ ผมมองภาพที่หยุนไฉ่กระโดดโลดเต้นอยู่กับนายอ้วน ทั้งรู้สึกตลกและเวทนาในคราวเดียว ต่อหน้าพวกเรานายอ้วนลุยเป็นลุย หุนหันคิดจะบุกท่าเดียวจนน่าตบให้คว่ำ แต่พออยู่ต่อหน้าสาวน้อย อ้วนหมูก็กลายเป็นตัวตลกติ๊งต๊องไปเสียได้ ผมนึกขำ แต่เมื่อเปิดดูรูปถัดไปผมก็ต้องชะงัก


เป็นรูปของเมินโหยวผิง


เขาอยู่ในท่าหันหลัง ใบหน้าเรียบเฉยมองไปด้านข้างเหมือนกำลังพิจารณาอะไรบางอย่าง มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นรูปที่ถูกแอบถ่าย ผมไม่แปลกใจ อย่างหมอนี่ไม่มีทางโพสท์ท่าให้ใครถ่ายรูปอยู่แล้ว แต่ถึงจะรู้ตัวว่ากำลังโดนแอบถ่าย เขาก็คงไม่สนใจอยู่ดี


ผมพลิกรูปดูด้านหลัง ในใจไม่ได้คาดหวังอะไร เป็นการกระทำที่ทำไปด้วยความเคยชินเสียมาก


แต่ไม่คิดเลย ข้างหลังนั่นดันมีข้อความเขียนอยู่


‘ทำได้ดีมาก’


ในหัวว่างเปล่าไปหลายวินาที ถึงแม้ตรงมุมด้านล่างจะมีลายมือไก่เขี่ยของนายอ้วนเขียนกำกับไว้ว่า ‘เสี่ยอ้วนเจ๋งไหมล่ะ’ บอกเรื่องราวว่าเมินโหยวผิงคงถูกนายอ้วนเซ้าซี้จนยอมเขียนมากกว่าสมัครใจ แต่ผมก็ยังอึ้งอยู่ดี


เมินโหยวผิงเขียนข้อความถึงผมด้วย? ผมเพ่งมองตัวอักษรที่หนักแน่น ชัดเจน และคมกริบเหมือนใช้ดาบตวัดด้วยความรู้สึกตกใจ นี่ก็คือลายมือเมินโหยวผิง? ที่แท้นอกจากภาษาต่างดาวเขาก็เขียนตัวจีนเป็นด้วย! ผมตกใจแล้วตกใจอีก แต่มุมปากกลับคลี่ยิ้มออกมา ความขุ่นใจตอนจากกันครั้งสุดท้ายมลายหายไปโดยสิ้นเชิงเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น


ด้วยนิสัยอย่างเขา ถึงจะโดนตื๊อจนโลกแตกอย่างไร ถ้าไม่คิดสนใจเสียอย่าง นายอ้วนเป็นพันคนก็ต้องพ่ายแพ้ แต่นี่เขากลับยอมเขียนมาให้ผมดู ทำให้ผมประหลาดใจจนอดนึกไม่ได้ว่า...บางที หมอนี่อาจไม่ได้เย็นชาเท่าที่ผมคิดก็ได้


“นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว ดูอะไรอยู่หรือนายน้อยสาม”


เสี่ยวฮัวกลับมาแล้ว เขาวางขวดเหล้าลงข้างตัวผม แล้วก้มมองรูปในมือที่ยังเห็นเป็นข้อความด้านหลัง


ผมพลิกรูปกลับมาให้เสี่ยวฮัวดู อธิบายยิ้มๆ


“เพื่อนฉันคนนั้นไง ที่นายเรียกจอมเทพหน้าดำอะไรนั่น หมอนี่ไม่ค่อยพูดจา มนุษย์สัมพันธ์ก็ไม่มี แต่ก็ยังอุตส่าห์เขียนข้อความมาให้ มันน่าแปลกใจไหมเล่า”


“หืม...”


เสี่ยวฮัวลากเสียงยาวในคอ เหลือบตามองผมหน่อยหนึ่ง แล้วพริบตาต่อมาก็ชิงเอารูปในมือผมไป


ผมมองเขาอย่างไม่เข้าใจ เกือบๆ จะเป็นขุ่นเคือง งานส่วนนี้ก็ทำเสร็จกันไปแล้ว ภาพพวกนี้ย่อมไม่มีประโยชน์อีก ไม่น่าใช่เรื่องที่เขาต้องเก็บกลับไป


เสี่ยวฮัวส่งยิ้มให้ผม “นายน้อยสามอย่าเพิ่งหมองใจ ฉันแค่จะบอกนายว่างานเรายังไม่เสร็จสิ้น รูปทั้งหมดยังต้องเช็คกันอีกเพื่อความรอบคอบ ไว้รอจบเรื่องนี้เมื่อไหร่ นายอยากได้รูปไหนก็ค่อยเอาไปได้ตามสบาย” เขานั่งลงข้างผม เอนหลังพิงชุดเกราะที่ห่อโครงศพกระดูกอย่างไม่คิดมาก มือก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาหนึ่งมวน ก่อนจะหันมาทำตาใส


“อ้อ ลืมเอาไฟแช็คขึ้นมาเลย นายน้อยสาม เมื่อกี้ฉันเป็นคนเดินแล้ว คราวนี้นายไปมั่งสิ”


ผมด่าเขาไปหนึ่งคำ แต่จนใจที่ตัวเองก็ไม่มีไฟแช็คติดตัวเหมือนกัน เลยต้องลุกออกไปจัดการให้เขาอย่างเสียมิได้


แต่เหตุการณ์หลังจากที่ผมลุกออกไป เป็นสิ่งที่ผมจะไม่มีวันรู้ไปชั่วชีวิต


เซี่ยอวี่ฮัวคาบก้านบุหรี่ไว้ในปาก นัยน์ตาซึ่งมองดูรูปถ่ายของชายหนุ่มผู้หนึ่ง พลันปรากฏแววเย็นเยียบ


แควก...


เขาฉีกมันขาดครึ่ง จากนั้นล้วงเอาไฟแช็คที่ตกอยู่ก้นกระเป๋าตลอดเวลาขึ้นมาจุดไฟ ใช้สายตาเรียบเฉยมองดูเปลวไฟลามเลียแผดเผาจนใบรูปกลายเป็นสีดำเกรียมแทบหมด จึงค่อยหย่อนมันลงในเกราะเหล็กด้านหลัง การกระทำทุกขั้นตอนนั้นไปอย่างคล่องแคล่วรวดเร็ว ไร้ความลังเล เสมือนว่านั่นเป็นเรื่องอันสามัญธรรมดาและไม่มีอะไรให้คิดมาก


ก็แค่หนึ่งรูปถ่ายที่จะสูญหายไป...ตลอดกาล


“เฮ้ย เสี่ยวฮัว! ในมือนายมันไฟแช็คนี่หว่า แล้วไหนบอกไม่มี”


พอผมกลับมา สิ่งแรกที่เห็นก็คือไฟแช็คที่ยังจุดค้างไว้จนได้กลิ่นควันในมือเสี่ยวฮัว ผมชี้หน้าด่าทันที ไอ้หมอนี่ให้ผมเสียเวลาไปกลับเล่นๆ งั้นหรือ


เสี่ยวฮัวรีบชูขวดเหล้าให้ผมพลางส่งยิ้มไร้เดียงสา


“พอล้วงดูดีๆ ก็เจออยู่ในกระเป๋าน่ะ แต่นายน้อยสามโปรดอย่าขุ่นเคือง วันนี้วันดี พวกเราเพิ่งได้ข่าวดีมานายก็อย่าถือสาอะไรเล็กๆ น้อยๆ เลย...มาๆๆ เดี๋ยวฉันให้นายเปิดนี่เป็นคนแรก”


ไม่มีการเกรงใจอีก ผมกระแทกตัวนั่ง ฉวยขวดเหล้าในมือเขามาซดดื่มอึกๆ จนเหลือแค่ครึ่งถึงส่งกลับไป


“เอ้า นายเอาไป ห้ามกินหมด!” ผมพูดเสียงเด็ดขาด แต่จริงๆ เหล้านี่มีข้างล่างอีกเป็นลัง ผมรู้ว่าแค่ขวดเดียวเขาย่อมไม่ถือสา


เสี่ยวฮัวหัวเราะขณะรับของไปจากมือผม เขายกขวดมาจรดริมฝีปาก ประกายตาฉายแววพอใจอย่างยิ่ง


“ไม่ขัดนายอยู่แล้ว”



.

.

.

.

.


จบจ้ะ


พูดถึงเซี่ยอวี่ฮัว คิดอะไรไม่ออกนอกจาก ผิงเสีย <- ฮัว จริงๆ orz ถ้าไม่ใช่รูทนั้นก็ต้องออกมาแบบฟิคนี้ คือสายยันไปเลย ซึ่งมันโคตรจะเหมาะกับคุณชาย #โฮววววววว


ขอบคุณที่อ่านนะคะ : )


ปล.จริงๆ ฟิคนี้เคยลงในกรุ๊ปบันทึกสาววายฯ ในเฟสเมื่อสมัยโคตรนานมาแล้ว...ตั้งแต่เมื่อครั้งที่ยังไม่มีใครเอาฟิคลงกรุ๊ป TTvTT ไหนๆ ก็สมัครบอร์ดมาแล้วก็เลยควรจะลงเสียหน่อย (หวังว่ามันจะไม่สายเกินไปใช่ไหมเธอ...)

[mariqtan]

รู้สึกชอบคุณชายเก้าสายยันมากค่ะ ร้ายมากรอบนี้
ถึงกับฉีก ; - ;

[Malangporyim]

เรื่องนี้ เรา อ่าน แล้ว อิ♥ อ่านในกรุ๊ปจบแล้วไปสครีมๆๆๆ เขย่าคอเพื่อนมาแล้วด้วย (โดนเพื่อนตบ) ในที่สุดก็มีโอกาสได้คอมเมนต์กับเจ้าตัวเลยเสียที ไชโย!

จะบอกว่า เราก็รักคุณชายสายยันนนนน <3 *ทำมือหัวใจรัวๆ*

ฟิคเรื่องนี้เราชอบสตอรี่ ชอบคาร์ อ่านแล้วรู้สึกตรงอฟช. ส่งเสริมให้ความยันนี้ดูเป็นไปได้จริง 555

ชอบหลายองค์ประกอบในเรื่องนี้มากค่ะ แง ติดแค่การสับเปลี่ยนมุมกล้องของคุณรูน ที่บรรยายด้วย "ผม" แต่บอกว่า "ผมจะไม่มีวันรู้ไปชั่วชีวิต" อ่านแล้วสับสนเล็กน้อย (ว่าถ้านายน้อยไม่รู้ แล้วไอ้คนที่มาเล่าในเรื่องตอนนี้นี่มันใคร!) ซึ่งจริงๆ เราเมาและสับสนมุมกล้องของคุณรูนมาตั้งแต่ตอนอ่านนิยายออริฯ ของคุณรูนเรื่องที่เดบิวต์กับเอนเธอร์แล้ว /โดนตี ก๊าก เพิ่งมาบอกตอนนี้ ไม่กล้าพูดต่อหน้า เขิ๋น~

แต่ที่เหลือคือดีย์ คือมัน พริ้ม อ๊า เสี่ยวฮัวยันเดเระ เป็นฟิคเรื่องแรกๆ เลยที่เป็นเสี่ยวฮัวยันในไทยด้วยมั้ง ตอนนั้นเราเพิ่งอ่านเล่ม 8 จบแล้วหิวกระหายมากกก ฮว่ากกก ต้องการ เสี่ยวฮัว ยันเดเระ ที่ดี ตอนนั้นมองไปทางไหนก็มีแต่คุณชายแนวพระรอง (ซึ่งก็ไม่ได้ไม่ชอบนะ เราโอเค แต่ในใจอยากอ่านแบบยันมากกว่า) แล้วคุณรูนก็เขียนเรื่องนี้มา!!

ซึ่งทำให้เราจำฟิคคุณรูนได้แม่นมาก กร๊าก แล้วก็หลงฟิคคุณรูนมาก เย้ (ซึ่งคุณรูนน่าจะได้เห็นไปแล้วตอนเราเคยไปกรีดร้องโวยวายในทวีตว่าอยากอ่านฟิคคนนี้ต่อ จนคุณรูนโดนสหายต่างดาวซัมมอนตัวมาเล่นทวีตใหม่อีกหนเมื่อคราวนั้น พรากกกก เขิน ;; 7 ;; )

ฮือ ก็ติๆ มั่ง ชมๆ มั่งเนอะ ปนๆ กันไปแง 

อยากจะบอกว่าคาดหวังความยันเลเวลต่อไปของเสี่ยวฮัวนะคะ แอร๊ย (✿◠‿◠)๗

[Roon]

เรื่องนี้ เรา อ่าน แล้ว อิ♥ อ่านในกรุ๊ปจบแล้วไปสครีมๆๆๆ เขย่าคอเพื่อนมาแล้วด้วย (โดนเพื่อนตบ) ในที่สุดก็มีโอกาสได้คอมเมนต์กับเจ้าตัวเลยเสียที ไชโย!

จะบอกว่า เราก็รักคุณชายสายยันนนนน <3 *ทำมือหัวใจรัวๆ*

ฟิคเรื่องนี้เราชอบสตอรี่ ชอบคาร์ อ่านแล้วรู้สึกตรงอฟช. ส่งเสริมให้ความยันนี้ดูเป็นไปได้จริง 555

ชอบหลายองค์ประกอบในเรื่องนี้มากค่ะ แง ติดแค่การสับเปลี่ยนมุมกล้องของคุณรูน ที่บรรยายด้วย "ผม" แต่บอกว่า "ผมจะไม่มีวันรู้ไปชั่วชีวิต" อ่านแล้วสับสนเล็กน้อย (ว่าถ้านายน้อยไม่รู้ แล้วไอ้คนที่มาเล่าในเรื่องตอนนี้นี่มันใคร!) ซึ่งจริงๆ เราเมาและสับสนมุมกล้องของคุณรูนมาตั้งแต่ตอนอ่านนิยายออริฯ ของคุณรูนเรื่องที่เดบิวต์กับเอนเธอร์แล้ว /โดนตี ก๊าก เพิ่งมาบอกตอนนี้ ไม่กล้าพูดต่อหน้า เขิ๋น~

วรั้ยยยยยย 55555 ขอบคุณนะคะคุณปอ! มีอะไรติมาได้อีกค่ะ!!

ตรงมุมกล้องใครเล่านี่ถูกบก.ตีมาเหมือนกันค่ะ ; 7 ; ขอบคุณที่บอกจริงๆ นะคะ เราต้องพัฒนาฝีมืออีกค่ะ บางทีเขียนแล้วผิดพลาดไป จะระวังให้มากขึ้นค่ะ!!

ในนิยายออริ (หลังจากเล่ม 1 ที่แก้ไม่ทันแล้ว 555 orz) คิดว่าตัวเองน่าจะปรับปรุงข้อนี้แล้วค่ะ...มั้ง OTL

แต่ในฟิค...ตอนแต่งน่าจะจมถังกาวอยู่ ทำให้อ่านแล้วขัดเลย อา ข้อนี้ต้องขออภัยด้วยนะคะ ;w;

เราจะพัฒนาให้รอบคอบและรัดกุมกว่านี้ค่ะ ถังกาวมันเป็นแค่ข้ออ้างเท่านั้นแหละ!!!!

ขอบคุณคุณปอจริงๆ นะคะ! บางทีมีคนเกรงใจเราเลยไม่ได้บอก แต่จริงๆ เราต้องการคอมเมนต์ชี้ให้เห็นข้อผิดพลาดมากเลย ;w;

ขอบคุณข่าาาาาาาาาาาา //กอดรัดด้วยรักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก <3 <3 <3

[Cathareen]

เช้ดดด ชอบคุณชายยันจังค่ะ /w/
ยันเสร็จแล้วหันมายิ้มให้นายน้อยเหมือนเดิม
ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ

[DarkAki]

คุณชายตอนนี้รับบทตัวร้ายเป็นเต็มตัวมาก 5555 // โดนด้วงฝั่งคุณชายรุมแทะ

คุณชายใช่ประโยชน์จากนิสัยขี้ลืมของนายน้อยด้วยสินะคะ ทำเหมือนว่ารูปนี้ไม่เคยมีอยู่บนโลก หึหึหึ

[Rozenkreuz]

เฮ้ยยย นั่นมันแรร์ไอเท็มที่ใช้พิสูจน์ว่าเสี่ยวเกอก็เขียนหนังสือเป็นนะ
เผาทิ้งงี้ได้ไงคุณชายยย มีตบๆๆ //คุณชายตวัดพลองหวดด้วงเซี่ยใส่หน้า