[OS] #dmbjdaily "Good Bye" 153 Day(s) Left

by **anurakbeer** Tue 17 Mar 2015, 20:52

"นายท่าน ข้าคงอยู่ดูแลนายท่านอีกไม่ได้แล้ว นายท่านต้องดูแลตัวเองให้ดีๆ นะเจ้าคะ"
"ไม่นะ เจ้าต้องหาย เรายังขาดยาอีกแค่สองตัวเท่านั้น แข็งใจไว้ เจ้าต้องหาย"
"ข้ารู้ตัวดีเจ้าค่ะ ชีวิตนี้ข้าได้รับความรัก ความเมตตาจากนายท่าน ช่างเป็นบุญวาสนาเหลือเกิน ยาโถวไม่เสียชาติเกิดแล้ว"
"ไม่! เจ้าต้องเข้มแข็ง ข้าต้องช่วยเจ้าให้ได้ อาซื่อ! อาซื่อ! ยาที่ให้ไปหาซื้อ ได้มาหรือยัง"
"ข้าหาจนทั่วตลาด ทั่วเมืองแล้ว ไม่มีเลยขอรับท่านอาจารย์ ทุกร้านพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าถูกกว้านซื้อไปหมดแล้ว"
"แล้วเมืองอื่นล่ะ เมืองข้างเคียงล่ะ เจ้าจงรีบควบม้าที่ดีที่สุด ไปหาซื้อมาให้จงได้ หากล่าช้าจนอาจารย์แม่ของเจ้าเป็นอะไรไป เจ้าไม่ต้องกลับมาให้ข้าเห็นหน้าอีก"
"ข้าจะไปเดี๋ยวนี้ขอรับ ท่านอาจารย์"
"เจ้าต้องสู้นะ อดทนอีกนิด ข้ารู้ว่าพวกที่กว้านซื้อตัวยาสำคัญ เอายาทั้งหมดไปไว้ไหน"
"นายท่าน อย่าได้ลำบากเพื่อข้าอีกเลย เพียงเท่านี้ หนี้บุญคุณของนายท่าน ต่อให้ชาติหน้า ข้าก็ใช้ไม่หมดแล้ว"
"หนี้บุญคุณอะไรกัน ชดใช้อะไร ช่างพูดเป็นอื่นไปได้ เจ้าคือรักแท้และรักเดียวของข้า เจ้าต้องรอด! ข้าจะทำทุกอย่าง ! ยาโถว! เจ้า! ต้อง! รอด!"

ใบหน้าเรียวเล็กที่ร้อนผ่าวแดงฉ่าด้วยฤทธิ์ไข้ ไม่ปริปากโต้แย้งใดๆ อีกแล้ว เพียงเปลือกตาที่เลิกขึ้นสั่นระริกนั้น ไม่ยอมปิดลงแม้จะเหนื่อยล้าเกินกำลังฝืน เพราะต้องการจับภาพงามของชายผู้เป็นที่รักให้นานเท่านาน

*** *** ***

สายฝน เทซู่ลงมาอย่างไม่ขาดสาย สลับกับเสียงฟ้าผ่าฟ้าร้องดังระงม หน้าคฤหาสน์ใหญ่ที่ล้อมรอบไปด้วยทหารองค์รักษ์ รอบตัวกระหึ่มไปด้วยสารพัดเสียง นางเห็นแต่เพียงริมฝากปากงามนั้นตะโกนถ้อยความที่สติของนางเหลือไม่มากพอสำหรับแปลงสารของเสียงให้เป็นความหมาย

นางเป็นเพียงลูกสาวคนขายก๋วยเตี๋ยวข้างทางอันต้อยต่ำ หากไม่ได้นายท่านผู้สูงส่งช่วยไว้ในวันนั้น บัดนี้ไม่รู้ว่าต้องรอนแรมไปทนทุกข์ระทมอยู่ในหอคณิกา ณ ที่ใด แต่อนิจจา ยังไม่ทันที่นางจะได้ปรนนิบัติรับใช้ผู้มีพระคุณให้เทียบเท่ากับความดีที่เขามอบให้ สวรรค์กลับมาพรากชีวิตของนางไปด้วยโรคร้าย ในช่วงเวลาที่บ้านเมืองลุกเป็นไฟ จนโลกแห่งบุรุษของนางต้องตกอยู่ในความซับซ้อนจนเกินจะสะสาง

ได้รับความรัก นางพึงใจแล้ว แต่เพราะมิทันได้รักตอบอย่างเท่าเทียมต่างหาก ที่นางเสียใจเหลือแสน

"นายท่าน หากแม้นชาติหน้ามีจริง ขอให้ยาโถวได้รับใช้นายท่านอีก โปรดดูแลตัวเองให้ดีด้วย ยาโถวจะอยู่ข้างท่านเสมอ สุดที่รักของยาโถว ยาโถวขอโทษ ยาโถวขอลา..."

แสงสว่างวาบขึ้นก่อนจะตามมาด้วยเสียงเปรี้ยงแห่งอัสนี ประหนึ่งสาแก่ใจที่เห็นอีกหนึ่งคู่รักถูกพรากจากกันอย่างโหดเหี้ยม พร้อมกับที่ดวงวิญญาณบริสุทธิ์หลุดออกจากร่างในอ้อมกอด เสียงคำรามอันขมขื่นที่ข่มสิ้นทั้งเสียงลมเสียงฝนและเสียงฟ้า ก็แผดดังขึ้นมา

"ยาโถว...!!! จางฉี่ซาน...!!!"

153 Day(s) Left

Talk:
ทอล์กไม่ออก เช็ดน้ำตาแพ่บ
ทำไปทำไมเนี่ย...
อ่า... สารภาพว่า มาจากเสียง "แค่กๆๆ" จากใครจำไม่ได้แล้วที่ขอฟิคเก้าสกุลนะครับ -///-

by **28016** Tue 17 Mar 2015, 21:00

ฮืออออออออออออออ คุณเบียร์โหดร้ายยยยยยยยยยยยย #ร้องไห้หนักมาก

ดราม่ากระแทกตับไตมากค่ะ สงสารปู่เอ้อ ;;__;;

รู้อยู่เต็มอกว่ายามันไปอยู่กับใครแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่มองยัยหนูจากไปแบบช่วยอะไรไม่ได้เลย

ด้วงเสียใจ ด้วงเจ็บปวด ขอลาไปเช็ดน้ำตาค่ะ...

by **Malangporyim** Tue 17 Mar 2015, 21:06

ฮืออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ ยาโถววววววววววววววววววววววววววววววว

/กรีดร้อง แง แม่นาง
ฮือ ท่านเอ้อร์แมนมาก เท่มากๆ หล่อมากๆ ชอบค่ะ ครึ่งหลังคืออ่านจบแล้วอึนเลย อึนมาก สงสาร โฮ

ฮวือออออออออออออออออออออออร์ ที่ฮืออีกจุดคือซื่ออากงมีบทด้วย ฟิคคุณเบียร์ทั่วถึงเสมอ ดีค่ะดี โอย อ่านแล้วภาพมาเลย ในหัว โอย ฝนตก โอย ฮือ ฟ้าผ่า ฮือออออ

ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ คิดแล้วว่าวันนี้คุณเบียร์ต้องไม่พลาดแน่ๆ เบย (แต่ไม่คิดว่าจะมาคู่นี้ พรือๆๆๆ) แต่ก็สะท้านใจไปอีกแบบค่ะ จุกเลย T w T

ปล. "นายท่าน อย่าได้ลำบากเพื่อข้าวอีกเลย" ← เพื่อข้า....นะคะ แง ไม่เอา เพื่อข้าว หิวเลย

by **anurakbeer** Tue 17 Mar 2015, 21:13

Malangporyim พิมพ์ว่า:
"นายท่าน อย่าได้ลำบากเพื่อข้าวอีกเลย" ← เพื่อข้า....นะคะ แง ไม่เอา เพื่อข้าว หิวเลย

แก้แทบไม่ทัน ขอบคุณคร้าบ

by **karnalone** Tue 17 Mar 2015, 22:11

ปู่เอ้อร์ย่าเอ้อร์ รักคู่นี้จังค่ะ ฮรือออออ มันเศร้าได้จับจิตแท้

ปู่เอ้อร์เท่มาก ตอนไปตะโกนหน้าบ้านจางฉี่ซานนี่คงแทบจะพังประตูเข้าไปสินะ

ย่าเอ้อร์อายุสั้นไป ฮรือออออออ

ขอบคุณที่แต่งมามากนะคะ