[Drabble] #DMBJdaily ขอโทษ (ฮัวเสีย)

[kampe]

ท้องถนนในหังโจวคืนนี้เงียบสงัด

หลังจากที่ให้อู๋เสียยืมเงินและกำลังพลไปจำนวนหนึ่งเขาก็ขอกลับมาจัดการธุระของตัวเองที่ปักกิ่งก่อน โดยสัญญากับอีกฝ่ายไว้ว่าจะรีบกลับมาสมทบก่อนจะพาคนไปฉางไป๋ซานด้วยกัน

ไปทำภารกิจยิ่งใหญ่ ที่สำคัญกับนายน้อยสามเอามากๆ

บนถนนที่เกือบจะปลอดรถนี้เขาเหยียบคันเร่งแรงเกินกว่าที่กฎหมายกำหนดด้วยความอยากจะไปถึงจุดหมายให้เร็วที่สุด เพื่อพบว่าที่ร้านของอู๋เสียนั้นไม่มีใครออกมารอต้อนรับเขาเลย

นี่มันผิดปกติ…

เซี่ยอวี่ฮัวเปิดประตูเข้าไปข้างในเห็นเพียงหวังเหมิงที่นั่งเฝ้าร้านอยู่ ไร้วี่แววของคนที่เขาสัญญาว่าจะรีบมาหา

เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูเจ้าลูกจ้างจอมขี้เกียจที่กำลังนั่งเล่นเกมไมน์สวีปเปอร์ในเครื่องคอมพิวเตอร์อยู่ก็สะดุ้งโหยง
“อู๋เสียล่ะ”
ถ้อยคำทักทายที่หวังเหมืองตั้งใจจะกล่าวถูกกลืนลงคอไปหมดสิ้น วันนี้คุณชายฮัวดูน่ากลัวกว่าปกติเอามากๆจนทำให้หวังเหมิงตอบเสียงสั่น “เถ้าแก่พาคนออกไปแล้วครับ เขาฝากข้อความถึงคุณชายด้วยว่า ‘ขอโทษนะเสี่ยวฮัว แต่ฉันทนอยู่เฉยๆต่อไปไม่ได้แล้ว’”

คุณชายเก้าพยักหน้าก่อนจะเดินจากไปเงียบๆโดยไม่เอ่ยคำลา

เซี่ยอวี่ฮัวขับรถไปเรื่อยๆไม่รีบร้อนเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว จุดหมายคือบ้านพักตากอากาศริมทะเลสาบซีหูที่เขาซื้อไว้เพื่อจะได้มีบ้านอยู่ใกล้ชิดกับใครบางคน
ใครคนนั้นที่ไม่เคยแม้แต่จะหันมาเหลียวมองเขาเลย…

ในทีแรกตั้งใจว่าจะกลับมานอนให้หายเหนื่อยจากการเดินทาง เหนื่อยจากการตามแผ่นหลังของคนที่วิ่งไปข้างหน้าโดยไม่เคยแม้แต่จะรู้สึกเลยว่ามีคนที่เหน็ดเหนื่อยจากการตามปกป้องเจ้าตัวอยู่เบื้องหลัง

แต่เมื่อเห็นกระบอกปืนที่วางอยู่บนหัวเตียงก็มีความคิดหนึ่งแล่นเข้ามาในหัว
เซี่ยอวี่ฮัวหยิบปืนกระบอกนั้นขึ้นมาดูพบว่ามันยังอยู่ในสภาพดีและมีกระสุนบรรจุอยู่ครบ เขาปลดล็อกไกปืน น้ำหนักที่ควรจะหนักอึ้งกลับเบาหวิว สัมผัสได้ถึงความเย็นของโลหะที่จ่ออยู่ตรงขมับ

ขอโทษนะนายน้อยสาม ฉันทนอยู่ในสภาพนี้ไม่ไหวแล้ว

ถึงฉันจะเป็นคนที่อยู่ข้างนาย ได้ใกล้ชิดนายมากที่สุด

แต่ก็เป็นได้แค่เพื่อนที่ช่วยเหลือนายได้ทุกเรื่อง

ฉันส่งนายมาจนสุดทางแล้ว จากนี้ไปนายต้องเดินด้วยตัวเองแล้วนะ

เดินไปกับคนที่นายรัก

คนที่ไม่ใช่ฉัน…

มุมปากยกยิ้มขึ้นน้อยๆราวกับเย้ยหยันให้ความน่าสมเพชของตัวเอง

“ฉันนี่ทำตัวเหมือนคนโง่เลยเนอะ”

น้ำตาค่อยๆไหลรินลงมาช้าๆ

น้ำตาสุดท้ายของเขา...

‘ปัง’

---------------------------------------
ตอนแรกตั้งใจว่าจะแต่งอะไรที่มันฮาๆ แต่มาลงเอยอีหรอบนี้ได้ไงก็ไม่รู้ค่ะ....
ไม่เคยแต่งแนวนี้มาก่อนเลยแอบกังวลว่าเวลาอ่านแล้วจะสะดุดมั้ย แต่ยังไงก็ขอขอบคุณที่เข้ามาอ่านติชมได้ตามใจชอบเลยค่ะ
ไม่มีอะไรจะพูดแล้วนอกจากขอแจวเรือฮัวเสียหนีก่อนนะคะ ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

[mariqtan]

ปังเลยค่ะตอนจบ *น้ำตาไหลเเรง*

[Tang_An-An]

โอ้่ย....ฮัวเสียทีไรเศร้าทุกทีเลยยย แง้...นายน้อยทำไมไม่เห็นความสำคัญของคนข้างกาย ทำไมมม
//ถึงเรือหลักจะผิงเสีย แต่ฮัวเสียเราก็รักนะเออ T^T