[OS] #dmbjdaily 163 days left : Classroom (ฮัวเสีย)

[mariqtan]

ㅡ ช่วงนั่งเรียนฟังครูสอนวิชาที่ไม่อยากเรียนเป็นช่วงน่าเบื่อสุด ยิ่งคาบเรียนที่เพิ่งกินข้าวมาอิ่มๆนี่เเทบก้มหน้าลงไปซุกโต๊ะเเบบเต็มรัก
ผมเทดินสอปากกายางลบออกจากกระเป๋าดินสอเเล้วนั่งวาดรูปเล่นบนสมุดงานเเก้ง่วงก็เเล้ว กระดิกเท้าก็เเล้ว หาวก็เเล้วก็ยังไม่หายง่วง จนรู้สึกถึงเเรงสะกิดจากคนข้างๆ

เสี่ยวฮัวยื่นขนมมาให้ผม แล้วเลิกคิ้วขึ้นข้างนึงเป็นการเชิญชวน ผมกลัวเพื่อนจะเสียน้ำใจเลยเอื้อมไปหยิบห่อขนมใต้โต๊ะเขามาวางใต้โต๊ะตัวเองเเทน เขาเลยขอบคุณด้วยการเตะขาเก้าอี้ผมเบาๆหนึ่งที

“ไม่เรียนหรือไง ปกตินายออกจะตั้งใจเรียน”

“มีคนมานั่งยุกยิกข้างๆมันเสียสมาธิน่ะ”

เสี่ยวฮัวตอบเบาๆก่อนเเจกยิ้มให้ผม นี่เเหละเสี่ยวฮัวคอมโบx1 หลังจากทำดาเมจไปครั้งนึง เสี่ยวฮัวหยิบขวดน้ำมาเปิดเเล้วล้วงหลอดขึ้นมา ระหว่างที่เขากำลังดูดน้ำจากขวดผมจึงจัดการทำดาเมจคืนด้วยการดันขวดชนคางเขา ภาพสวยงามก็เกิดขึ้นตอนที่เสี่ยวฮัวสำลักน้ำเเล้วตกใจปล่อยขวดตกลงพื้นเสียงดัง มีน้ำบางส่วนกระเด็นออกมาเปื้อนทั้งผม ทั้งเสี่ยวฮัวเล็กๆน้อยๆ และเสียงดังตอนขวดตกนั่นก็ไม่พ้นสายตาคุณครูหน้าห้องอยู่ดี



หลังจบคาบสุดท้ายพวกเราก็ได้มิชชั่นให้จัดการน้ำที่หกกระจาย ห้องเรียนตอนนี้ไม่มีใครเเล้วนอกจากผมกับมนุษย์ดอกไม้ คนอื่นกลับบ้านกันหมด เวรทำความสะอาดห้องวันนี้ตกเป็นของพวกเราทีมไม่เรียนเเล้วยังเล่นจนขวดตกน้ำกระจาย

ผมหยิบผ้าขี้ริ้วหลังห้องเรียนมาเช็ดน้ำ เสี่ยวฮัวกำลังกวาดห้อง เห็นเเบบนี้เขาก็มีความเป็นเเม่ศรีเรือนสูงมาก ท่าทางดูเป็นสาวน้อยคนหนึ่งไปเลย แถมยังกวาดเร็วหรือเพราะผมเช็ดช้าก็ไม่เเน่ใจ เงยหน้ามองเสี่ยวฮัวกำลังลบกระดานอยู่แล้ว เพราะตัวของเขาเล็กกว่าผมนิดหน่อย เขย่งเเล้วก็ยังลบกระดานด้านบนไม่ได้ เลยเลื่อนเก้าอี้มาปีนขึ้น

เเต่เสี่ยวฮัวคงขี้เกียจไปหน่อยที่จะลงจากเก้าอี้มาขยับเเล้วลบกระดานอีกฟาก เขาเอื้อมสุดเเขนเพื่อลบกระดาน
เพื่อนเเสนดีอู๋เสียอย่างผมก็ยังทำเเค่มองขำๆไม่ได้วิ่งเข้าไปช่วยอะไร พ่อดอกไม้น้อยหลังจากเอื้อมสุดชีวิตก็ตัดสินใจยืนขาเดียวเเล้วเบี่ยงตัวพยายามลบ เก้าอี้นั่นขาลอยขึ้นมาข้างเดียวเพราะน้ำหนักของเสี่ยวฮัวเทไปอีกข้างนึง เพื่อนเเสนดีอู๋เสียเลยวิ่งไปหาเขาคิดว่าจะช่วยจับเก้าอี้

เเล้วก็พลาดไป

เสี่ยวฮัวจริงจังกับการลบกระดานมากเกินไป ถึงจะลบสำเร็จเเล้วเเต่เขาก็ร่วงลงมาจากเก้าอี้ ผมที่วิ่งไปรับเสี่ยวฮัวไม่ทัน
เเต่ก็พระเอกพอที่จะสไลด์ตัวไปยกมือกันเก้าอี้ไม่ให้เอนลงมาทับเสี่ยวฮัวที่ลงไปกองกับพื้นอยู่แล้ว
แรงจากเก้าอี้ที่เอนมาไม่เเรงเท่าที่คิด ผมหลับตาปี๋รอรับความเจ็บอยู่เเล้วคิดว่ามันจะเเรงกว่านี้ พอลืมตาก็เห็นอีกเเขนช่วยยันเก้าอี้เอาไว้อยู่
เป็นเสี่ยวฮัวที่ทั้งร่วงลงจากเก้าอี้ ต่อให้ผมจะพระเอกมาช่วยเขา เเต่คนที่ยันเก้าอี้เเล้วโดนมันกระเเทกเข้าจังๆก็ยังเป็นเสี่ยวฮัว

“ไม่เป็นไรนะ ?”

“ประโยคนั้นมันของฉันต่างหาก ยกมือกันทำไม นายเจ็บอยู่นะร่วงลงมาน่ะ”

“ก็กลัวนายจะเจ็บ”

ไม่ชอบเลยพวกมาเเย่งเเมน สกัดดาวรุ่งกันอยู่ชัดๆ คิดเเต่ก็ไม่ได้พูดออกไป
เเต่ได้ยินอย่างนั้นผมก็ออกเเรงดันให้เก้าอี้กลับไปตั้งเหมือนเดิมเเล้วดึงเเขนเสี่ยวฮัวให้ลุกยืนขึ้นมา เขาลุกขึ้นยืนเเล้วเเต่ก็ยังจับมือผมเเน่นแถมยังยิ้มให้
เป็นยิ้มที่เเตกต่างจากเสี่ยวฮัวคอมโบx1ในคาบเรียน เป็นยิ้มที่ผมมั่นใจว่ารอยยิ้มเเบบนี้ของเสี่ยวฮัว ในบรรดาเพื่อนทั้งหมด ผมเห็นมันบ่อยที่สุดแน่

“กลับบ้านกัน เดี๋ยววันนี้ฉันไปส่ง”

ผมพูดก่อนเดินเนียนจูงมือเสี่ยวฮัวไปเก็บกระเป๋า อีกคนก็น่าจะเนียนจับมือผมไม่ปล่อย ตอนนี้เหงื่อในมือคงชุ่มไปหมดเเล้วเพราะตื่นเต้น ทั้งที่ปกติเเล้วก็จับมือกันลากไปไหนมาไหน ถึงอย่างนั้นเสี่ยวฮัวก็ไม่ได้ปล่อยผม เเล้วยังจับมือเเน่นกว่าเดิมอีก




ㅡ ไม่รู้จะโอเคกับฮัวเสียมุ้งมิ้งเล็กๆน้อยๆกันรึเปล่านะคะ T_T
แต่เราว่าสองคนนี้ก็มีมุมเด็กน้อยด้วยกันทั้งคู่น่าจะพากันน่ารักอยู่
หวังว่าทุกคนที่ทั้งหลงเข้ามาอ่านเเละตั้งใจจะอ่านขอให้สนุกนะคะ มาคืนความสุขให้เซี่ยอวี่ฮัว

ㅡ จริงๆเมื่อวานนี้osเสี่ยวฮัวคนล้างเเห้วท่อนสุดท้ายที่เสี่ยวฮัวบอกว่าไม่อยากจะล้างเเห้วเเล้วคือไม่อยากจะอกหักกับนายน้อยเเล้ว อยากจะเป็นตัวจริงบ้าง 5555555555555555 อยากจะสื่อความหมายเเบบนี้ค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านจริงๆนะคะ ขอบคุณค่ะ!♡

[casey]

แง น่ารัก ฟหกด่าสว แง้ เม้นไม่ถูก
ช่วงนี้เจอแต่ฟิคดราม่า เห็นอะไรที่มันชุ่มชื่นหัวใจแล้วตายอย่างสงบ o]--[

[Cathareen]

แอร็ยน่ารักมากเลยค่ะะ =//w//=
ไม่อยากล้างแห้วจริงๆแล้วหมายถึงอย่างนี้นี่เอง /สมองด้วงตัวนี้มันคิดไปไหนต่อไหน--
ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ