[Drabble] #dmbjdaily ‘Happy Birthday to Wuxie’ : 38

[asra]

Happy Birthday to Wuxie : 38


วันที่ 5 เดือนมีนาคมของปีนี้เป็นวันที่ผมอายุครบ 38 ปีเต็ม

จากเจ้าของร้านขายแผ่นลอกลายอายุ 28 ปีที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเมื่อ 10 ปีก่อน

เติบโตแบบก้าวกระโดดทั้งร่างกายและจิตใจจนกลายเป็นเถ้าแก่อู๋ผู้มีอิทธิพลในวงการคว่ำกรวยในวัย 38

คิดดูแล้วก็ค่อนข้างเหลือเชื่อ แต่ทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องจริง..

..

..

..

..

..


วันนี้ทั้งวันผมถูกลากไปลากมาเหมือนเป็นดาราคิวทอง

เริ่มต้นตอนเช้าด้วยการไปบ้านใหญ่เพื่อพบเตี่ยกับม้าและอารอง

เตี่ยทั้งกอดทั้งหอม อวยพรสารพัดเหมือนผมยังเป็นเพียงเด็กชายอู๋เสียตัวเล็กๆ

ม้าทำบะหมี่ให้กับผมกินตามธรรมเนียมจะได้มีอายุยืนยาวเหมือนเส้นบะหมี่

ส่วนอารองเพียงตบไหล่ผมเบาๆ อวยพรให้ผมประสบความสำเร็จในทุกสิ่งที่ผมจะทำต่อไป



พอช่วงใกล้เที่ยงเสี่ยวฮัวกับซิ่วซิ่วที่บินตรงมาจากปักกิ่งก็เป็นเจ้ามือพาผมไปเลี้ยงฉลองวันเกิดที่ภัตคารหรูหรา

เสี่ยวฮัวดื่มอวยพรให้ผมมีสุขภาพดี

ซิ่วซิ่วก็อวยพรให้ผมสมหวังในทุกเรื่อง

ผมยิ้มรับและขอบคุณพวกเขา

หลังมื้ออาหารทั้งสองคนขอตัวกลับปักกิ่งทันที เพราะมีธุระที่ต้องกลับไปทำต่อ

ผมเข้าใจดี ทั้งตระกูลเซี่ยและตระกูลฮั่วมีงานการล้นมือมากมาย การที่ทั้งสองคนยอมปลีกเวลาอันมีค่ามาหาผมถึงที่ ผมก็ซึ้งน้ำใจมากแล้ว



ผมแยกจากทั้งคู่ โดยแวะซื้อกับแกล้มที่ร้านประจำ ก่อนกลับมาที่บ้านตัวเองเพื่อรอนายอ้วนที่จะมาจากปาหน่าย

พอเปิดตู้เย็นเพื่อหาอะไรดื่ม ภาพตรงหน้าก็ทำให้ผมประหลาดใจ

เค้กวันเกิดก้อนใหญ่ในกล่องสวยถูกแช่ไว้ในนั้น ผมพอจะเดาได้ว่าเป็นฝีมือใครที่บุกรุกบ้านคนอื่นอย่างไร้ร่องรอยเพียงเพื่อเอาเค้กมาให้

ลายมือหวัดๆ บนกระดาษโน๊ตที่แปะอยู่หน้ากล่องเป็นคำอวยพรจากอาจารย์ให้ลูกศิษย์

ผมส่ายหัวอย่างเอือมระอา แต่เอาเถิดถึงแม้นายแว่นดำจะบ้าๆบอๆ แต่ยามเป็นอาจารย์เขาก็เป็นอาจารย์ที่ดี



หลังจากนั้นผมฆ่าเวลาที่เหลือช่วงบ่ายแก่ๆ ด้วยการเปิดดูข้อความอวยพรจากเพื่อนๆ และคนรู้จัก ไม่นานนักนายอ้วนก็มาถึง

“สุขสันต์วันเกิดเทียนเจิน ดูสิเสี่ยอ้วนเอาอะไรมาให้”

นายอ้วนส่งเสียงดังมาแต่หน้าบ้านในมือหิ้วของพะรุงพะรัง พอวางของได้ก็กอดผมแน่นจนแทบหายใจไม่ออก ตบไหล่ตบหลังผมหนักๆ อยู่หลายทีถึงยอมปล่อย

สุดท้ายพวกเรากินเหล้ากันอยู่ค่อนคืน พูดกันแต่เรื่องที่ทำให้มีความสุข

แต่ลึกๆ ผมก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงใครอีกคน

อีกด้านหนึ่งของสามเหลี่ยมเหล็ก

คนที่ผมเฝ้าคิดถึงมาตลอด

คนที่มีผมเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เชื่อมต่อกับโลกใบนี้


เมินโหยวผิง…


เสี่ยวเกอ…


จางฉี่หลิง…


ไม่ว่าจะเรียกแบบไหน ก็คือคนที่ผมกำลังคิดถึง

..

..

..

..

..


นายอ้วนเมาหลับไปแล้ว ส่วนผมเพิ่งอาบน้ำและยังคงมองดูตัวเองอยู่หน้ากระจก

ตัวตนของผมเปลี่ยนไปไม่น้อยจากร่างกายแบบคนไม่เคยออกแรงทำงานหนัก ตอนนี้มีกล้ามเนื้อขึ้นมาบ้างจากการผจญภัยและการฝึกจากนายแว่น ไหนจะความเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนที่สุดที่ประทับแน่นบนแขนซ้ายและลำคอจากเหตุการณ์ที่ผ่านมา

ผมไม่ได้เข้าข้างตัวเอง แต่ผู้ชายอายุ 38 ได้เท่านี้ก็ดีถมไปแล้ว

นอกจากนี้ 38 ก็เป็นตัวเลขที่ดี เป็นอายุของผมที่จะได้เจอกับเมินโหยวผิงอีกครั้ง

และ...

...

...


ผมใช้นิ้วเขียนเลขสามบนกระจกตรงที่มีไอน้ำจับบางๆ

3 คือพวกเราสามเหลี่ยมเหล็ก


ส่วนเลขแปด…

ผมเขียนเลขแปดต่อท้ายลงไปบนกระจก แต่แทนที่จะเขียนแบบปกติผมเขียนมันในแนวนอน

มันกลายเครื่องหมาย ∞

รวมแล้วก็คือ มิตรภาพของพวกเราสามคนตลอดกาล


“ทุกคนอวยพรวันเกิดฉันหมดแล้วนะเสี่ยวเกอ เหลือแค่นายคนเดียว อีก 165 วันเท่านั้นฉันจะไปทวงคำอวยพรย้อนหลังสิบปีจากนายที่หลังประตูสำริด...”


END

----------------------

สุขสันต์วันเกิดนะนายน้อยสาม

เอ้าทุกคนชนแก้วแล้วพูดพร้อมกัน “แด่มิตรภาพ!!!”

โหมด: เมาทั้งงาน เมาทั้งกาว

[KANAE]

มิตรภาพนี่ใช่มิตรภาพเดียวกันกับท่านประมุขรึเปล่าค่ะ? 5555
ขอให้นายน้อยไปทวงคำอวยพรจากไอ้หนุ่มพันปีสำเร็จค่ะ

แด่มิตรภาพ!! (แบบท่านประมุขหนานไพ่)

[peashyfox28]

แด่มิตรภาพ!!! *ฮายาวๆ*
อ่านแล้วฟินค่ะ เหลืออีกแค่ 165 วันเอง~ >u<

[DarkAki]

อะฮือออออออออออออออออออออ มิตรภาพ จงเจริญญญญญ//เมากาวแทนเหล้า

[Tang_An-An]

แด่มิตรภาพ!!

[Nepenthes]

เตรียมคำอวยพร ไว้ให้นายน้อยยย ดีๆนะ เสี่ยวเกอ

[Malangporyim]

ทำไมเราตกหล่นฟิคเรื่องนี้ไปได้

น่ารักมากกกกกก แอร๊ <3

เขินความเท่ของนายน้อย แหม อยากแซวเหมือนกันค่ะ ว่ามิตรภาพหรอม มิตรภาพแบบไหน สามเหลี่มเหล็ก หรือมิตรภาพแบบหนานไพ่ซานซู /นายน้อยเขวี้ยงที่เขี่ยบุหรี่ใส่

เราชอบตาเฮยจังงง แอบให้เค้กกก น่ารักกก <3

ขอบคุณสำหรับฟิคน่ารักๆ ค่ะ เรามาอ่านแบบดีเลย์มาก 555

[Rozenkreuz]

ถถถถ
แด่มิตรภาพครับ
อ่านแล้วชื่นใจมาก