[FIC] บันทึกเสี่ยวเสียแห่งอนุบาลลูกเจี๊ยบ ตอนที่ 1: "คบหา" {เพิ่มภาพประกอบ}

[CaiQing]

บันทึกเสี่ยวเสียแห่งอนุบาลลูกเจี๊ยบ
by CaiQing

ตอนที่ 2 ==> https://dmbjth.thai-forum.net/t1139-topic

ตอนที่ 1: "คบหา"




         ผมชื่ออู๋เสียฮะ ป๊ากับม๊าเรียกผมว่าเป๋าเป่า (สมบัติล้ำค่า) ส่วนอารองกะอาสามเรียกผมว่าเสี่ยวเสีย

         วันนี้ผมได้ไปโรงเรียนด้วยล่ะ ตอนแรกป๊าเอาแต่ร้องไห้กอดผมซะแน่นจนผมเกือบเข้าห้องเรียนสาย แต่อารองบอกป๊าว่าถ้าขืนป๊ายังไม่ปล่อยผมอารองจะฟ้องม๊า พอได้ยินอย่างนั้นป๊าเลยยอมปล่อย

         ที่โรงเรียนสนุกมากฮะ ผมมีเพื่อนแล้วด้วย เพื่อนผมคนนี้ตัวอ้วนกลมเขาชอบให้ผมเรียกเขาว่าเสี่ยอ้วน

         ผมมีแฟนด้วยนะฮะ เธอชื่อเสี่ยวฮัว เสี่ยวฮัวน่ารักมาก ตาโตสวยเหมือนตุ๊กตา แก้มแดงๆ น่ารักที่สุด ผมบอกเธอไปตามนั้นเสี่ยวฮัวก็หัวเราะคิกแล้วบอกว่า “ต่อไปนี้เราคบหากันแล้วนะ"

         พอผมไปบอกเสี่ยอ้วนว่าเสี่ยวฮัว "คบหา" เป็นเพื่อนผมแล้วผมก็โดนเสี่ยอ้วนสั่งสอนใหญ่เลยว่าผู้ชายกับผู้หญิง "คบหา" กันเค้าเรียกว่าแฟนไม่ใช่เพื่อน

         เสี่ยอ้วนยังว่าผมอีกว่าผมมัน "เทียนเจินอู๋เสีย" ซะจริงๆ เลย ผมได้แต่งอนฟึดฟัด ก็ผมไม่รู้นี่นาว่า "คบหา" มันแปลว่าอะไร

         ...ว่าแต่ "เทียนเจินอู๋เสีย" นี่มันแปลว่าอะไรหว่า?



         ตอนกินข้าวเย็นผมเลยเล่าให้ป๊า ม๊า อารองแล้วก็อาสามฟังว่าผม "คบหา" อยู่กับเสี่ยวฮัว ไม่ทันขาดคำป๊าก็พ่นข้าวที่กำลังเคี้ยวอยู่ออกมา ม๊าชะงัก อารองจ้องผมนิ่งๆ ส่วนอาสามร่วงจากเก้าอี้ลงไปหัวเราะท้องแข็ง

         "อาสามขำอะไรอ่ะ ขำเสี่ยวเสียเหรอ" ผมนิ่วหน้าใส่อาสามที่ยังหัวเราะไม่หยุด ผมพยายามเลียนแบบหน้าดุของอารองแต่สงสัยจะไม่ได้ผลเพราะพออาสามเงยหน้ามามองผมก็ระเบิดหัวเราะอีกรอบ อาสามนี่ประหลาดคนจริงๆ

         ผมไม่คุยกะอาสามแล้ว ผมหันไปหาป๊าแทน ตอนนี้ป๊ากำลังไอแค่กๆ มีม๊าลูบหลังเบาๆ ให้อยู่ สงสัยป๊าจะสำลักด้วยผมแอบเห็นป๊าน้ำตาคลอ ผมเคยสำลักข้าวหนนึงเพราะอาสามเล่าเรื่องตลกให้ฟัง ทรมานมากๆ เลยฮะ

         "ป๊าไม่เป็นไรนะฮะ" ผมเอียงคอมอง

         "ไม่ๆ ป๊าไม่เป็นไรหรอกเป๋าเป่า" ป๊าโบกไม้โบกมือโชว์ว่าสบายดี แต่ผมยังไม่แน่ใจเลยเหลือบไปมองอารอง อารองยังนั่งนิ่งเป็นปกติแสดงว่าทุกอย่างโอเควางใจได้

         "เสี่ยวเสียเอ๊ย" อาสามกลับขึ้นมานั่งบนเก้าอี้ตามเดิมแล้วจับตะเกียบคีบไก่นึ่งให้ผมชิ้นนึง "เอ้ากินเยอะๆ เป็นหนุ่มแล้วนี่เรา ฮ่าๆๆ คบหากับเด็กบ้านสกุลเซี่ยคนนั้นอยู่เหรอเนี่ย ฮ่าๆๆๆ ให้ตายเหอะหลานฉัน"

         อาสามขำไปพลางคีบผัดผักกวางตุ้งมาวางคู่กับไก่นึ่งบนถ้วยข้าวผมไปพลาง ผมไม่ชอบกินผักกวางตุ้งซะหน่อย แต่พอทำท่าจะเขี่ยออกอารองก็ส่งสายตามาเตือนผมเลยได้แต่คีบขึ้นมาเคี้ยวตุ้ยๆ

         "เอ่อ เป๋าเป่าลูกรัก" ตอนนี้ป๊าหายสำลักแล้ว แต่สีหน้ายังดูแปลกๆ ผมเลยยกน้ำชาให้ป๊าจอกนึงแล้วสำทับว่าให้ดื่มชาก่อนจะได้ดีขึ้น ตอนนั้นที่ผมสำลักก็ดื่มชาตามรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย

         ป๊ารับถ้วยชาไปแล้วทำท่าเหมือนน้ำตาจะใหลอีกรอบหันไปพูดกับม๊าว่า "ม๊า...ป๊าว่าอย่าเพิ่งให้เป๋าเป่าของเราไปโรงเรียนเลยเนอะ ดูสิเสี่ยวเสียน่ารักน่าฟัดออกปานนี้ ไปเรียนวันแรกก็โดนคนจองตัวแล้ว ป๊าทำใจไม่ได้!"

         ป๊าพูดจบก็กระดกชาหมดถ้วย ผมรู้งานดีเลยรีบเทชาเติมกลับไปให้ทันที ป๊ามองผมแวบนึงแล้วคว้าตัวผมไปกอดร้องไห้โฮๆ ผมได้ยินเสียงม๊าถอนหายใจดังๆ ก่อนที่ม๊าจะช่วยแกะป๊าออกจากผมแล้วดุป๊าว่าให้ทำตัวดีๆ

         อารองวางตะเกียบลง ข้าวในถ้วยอารองพร่องไปไม่ถึงครึ่ง อารองทานข้าวเท่านี้จริงๆ

         มีหนนึงผมเคยถามอารองว่าแค่นี้จะอิ่มเหรอ อารองก็ตอบว่าคนที่ฝึกตนถึงขั้นเซียนแล้วนั้นอาหารไม่จำเป็นนัก และถึงจะกินอะไรก็เน้นเป็นผักผลไม้เท่านั้นละเว้นเนื้อสัตว์ ตอนนั้นอาสามเอกเขนกอยู่ไม่ไกลเลยได้ยินเข้าก็แทรกขึ้นมาว่า

         "ถุย! ไม่กินเนื้อเนี่ยนะ อาเอ้อร์แกอย่ามาเนียนเล๊ย ฉันคนนี้รู้ดีว่าแกได้โปรตีนมาจากไหน ทำเป็นนักพรตผู้ฝึกตนแต่จริงๆ แอบไปกินนอกบ้านล่ะสิไม่ว่า ถามจริงแอบเข้าไปกิน 'เนื้อ' ชั้นดีบ้านสกุลเซี่ยเค้าทุกคืนยังไม่โดนจับได้อีกเรอะ"

         ผมจำได้ว่าวันนั้นจบลงที่อารองไล่ตีอาสามด้วยพลองคู่ใจทำเอาอาสามเตลิดออกจากบ้านไปเกือบสามอาทิตย์ จนป๊าต้องขอร้องให้อารองละเว้นอาสามสักหนอาสามถึงได้กลับเข้าบ้านได้

         ผมไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมอารองถึงโกรธอาสามนัก บางทีอารองอาจจะอายที่อาสามรู้ว่าอารองแอบกินเนื้อ

         ผมพยายามปลอบใจอารองว่า "กินเนื้อบ้างก็ไม่เป็นไรหรอกฮะอารอง เสี่ยวเสียเองก็ชอบกินเนื้อเหมือนกัน" แต่อารองก็ทำหน้าแปลกๆ แล้วบอกให้เลิกพูดเรื่องนี้ซะ หลังจากนั้นทั้งผมทั้งอาสามก็ไม่กล้าพูดเรื่องกินเนื้อกับอารองอีกเลย

         อารองกระดิกมือเรียกผมไปหา ผมวางตะเกียบแล้วไปหาอารองอย่างว่าง่าย แล้วก็ถือโอกาสปีนไปนั่งตักอารองด้วยซะเลย ผมชอบนั่งตักอารองที่สุดเพราะนั่งตักอารองแล้วอารองไม่กอดผมซะแน่นเหมือนป๊า แล้วก็ไม่บ่นว่าผมตัวหนักเหมือนอาสาม อารองแค่นั่งนิ่งๆ ประคองผมไว้หลวมๆ สบายที่สุด

         "ฮะอารอง" ผมฉีกยิ้มกว้างใส่อารอง แอบหวังว่ามื้อนี้จะได้กินขนมส่วนของอารองด้วย เพราะนอกจากเนื้อแล้ว ขนมก็เป็นอะไรที่อารองเลี่ยงด้วยเหมือนกัน

         "พรุ่งนี้พอไปถึงที่โรงเรียนก็บอกเสี่ยวฮัวนะว่าบ้านสกุลอู๋ยังไม่อนุญาตให้ใครคบหานายน้อยสามตอนนี้ อนุญาตให้เป็นเพื่อนเท่านั้น" อารองสั่งเสร็จก็ยื่นขนมเปี๊ยะหอมๆ ให้ผม ผมรักอารองที่สุดเลย "เข้าใจมั้ยเสี่ยวเสีย?"

         ผมงับขนมเปี๊ยะเต็มปากพลางพยักหน้าแรงๆ หนึ่งที "เข้าใจแล้วฮะอารอง"

         อารองลูบหัวผมแล้วชมว่าผมเป็นเด็กดี ป๊าเริ่มกล่อมม๊าอีกรอบว่าอย่าเพิ่งให้ผมไปเรียนเลย ส่วนอาสามก็ยังหัวเราะก๊ากๆ แล้วหันมาพูดกับอารองว่า "นี่อาเอ้อร์ แกคิดว่าสกุลเซี่ยวางแผนให้เสี่ยวฮัวมางาบนายน้อยสามของเรารึเปล่าวะ ไม่แน่นะนี่อาจเป็นแผนการเอาคืนของบ้านนั้นก็ได้ ให้ตายเหอะกรรมของอาส่งถึงหลานเหรอเนี่ย อู๋เอ้อร์ไป๋ความผิดของแกกำลังทำร้ายหลานชายคนเดียวอยู่นะเนี่ย!"

         อารองคว้าชามข้าวจะเขวี้ยงใส่อาสามแต่อาสามไวกว่าเพราะยังไม่ทันที่อาสามจะพูดจบดีอาสามก็เด้งตัวลุกจากเก้าอี้แล้วกระโดดผลุงออกนอกหน้าต่างไปแล้ว

         "อู๋ซันเสิ่งอย่าให้ฉันเห็นแกแม้แต่เงาเชียวนะพ่อจะเหยียบให้จมดินเลยทีเดียว!" อารองแผดเสียงด่าตามหลังอาสามอีกหลายคำ ส่วนผมชินแล้วฮะ อารองกับอาสามชอบเป็นแบบนี้บ่อยๆ อีกสองสามอาทิตย์อาสามก็กลับมาเอง ถึงตอนนั้นอารองก็แค่เตะอาสามสักทีสองทีแล้วก็ยกโทษให้ เลิกแล้วต่อกัน

         คืนนั้นผมเข้านอนโดยมีป๊ากับม๊ากล่อมนอน ป๊ายังแอบมากระซิบข้างหูว่าถ้าเป๋าเป่ายังไม่อยากไปโรงเรียนก็บอกป๊าได้นะ ผมพึมพัมตอบไปว่า "เสี่ยวเสียอยากไปโรงเรียนฮะป๊า"

         ก่อนที่ผมจะผล็อยหลับผมก็ทบทวนสิ่งที่ต้องทำพรุ่งนี้ พอถึงโรงเรียนผมจะต้องรีบไปบอกเสี่ยวฮัวก่อนเลยว่าเราคง "คบหา" เป็นแฟนกันไม่ได้แล้วล่ะ

         อ๊ะ นี่ผมลืมถามอารองไปเลยว่า "เทียนเจินอู๋เสีย" แปลว่าอะไร เอาเถอะเอาไว้ถามพรุ่งนี้ก็ได้

         หลังจากนั้นผมก็หลับปุ๋ยเลยไม่ทันได้เห็นม๊าเดินกลับมาบิดหูป๊าให้ออกจากห้องนอนผมซะที


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Author's Talk

แต่งเล่นๆ ระหว่างที่กำลังพยายามแต่งนิยายอีกเรื่องนึงค่ะ แบบว่ามันเครียด ฮ่าๆๆ เลยเขียนเรื่องของ Daomu ที่มีฉากหลังเป็นโรงเรียนอนุบาลซะเลย เรียกว่าเขียนเอามันส์เข้าว่าล่ะนะ ถ้าผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะคะ ^^

สำหรับตอนนี้เสี่ยวฮัวน่าสงสารต้องพ่ายแพ้ต่อหนมเปี๊ยะไปซะงั้น

อารองเป็นเซียนกินเนื้อ อาสามกวนประสาทตามปกติ ส่วนอาป๊าก็ขี้แย ฮ่าๆๆ สามพี่น้องสามสไตล์

เสี่ยวเสียของเราก็เทียนเจินเป็น default ค่ะ ยิ่งเป็นเด็กน้อยด้วยยิ่งเทียนเจินกว่าตอนโตซะอีก

ตอนหน้าเปิดตัวเสี่ยวเกอแล้วววว

[KANAE]

นายน้อยน่ารัก นายน้อยน่ารัก นายน้อยน่ารัก นายน้อยน่ารัก นายน้อยน่ารัก นายน้อยน่ารัก
นายน้อยน่ารัก นายน้อยน่ารัก นายน้อยน่ารัก นายน้อยน่ารัก นายน้อยน่ารัก นายน้อยน่ารัก
นายน้อยน่ารัก นายน้อยน่ารัก นายน้อยน่ารัก นายน้อยน่ารัก นายน้อยน่ารัก นายน้อยน่ารัก
นายน้อยน่ารัก นายน้อยน่ารัก นายน้อยน่ารัก นายน้อยน่ารัก นายน้อยน่ารัก นายน้อยน่ารัก
.....ช่างโมเอะเหลือเกินนนน//โดนดาเมจเทียนเจินน้อยพุ่งเข้าใส่รัวๆ
เทียนเจินอู๋เสียน่ารักเกินไปแล้วววววว
ชอบคำนี้...เซียนกินเนื้ออู๋เออร์ไป๋ มันเข้ากับอารองม๊ากกกกกกมากกก
ขอบคุณที่แต่งให้อ่านนะคะ^^

[DarkAki]

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

เสี่ยวเสียยยยยยยยยย

เทียนเจินซะจนพี่สาวไม่กล้าคิดอะไรๆเลย

คิดแล้วรู้สึกผิดบาปมากกก

รอเสี่ยวเกอเปิดตัวววว

[Malangporyim]

อาสามน่ารักมากค่ะ ชอบคาร์อาสามแบบนี้ แง กวนๆ ดี ซีนครอบครัวอบอุ่นนี่หายากมากในนิยายต้นฉบับ คือรู้ว่าอาสามกวน อารองดุ แต่ไม่เคยเห็นอยู่กันพร้อมหน้าเฮฮาขนาดนี้ นอกเสียจากในตอนพิเศษ (ซึ่งโดนหอยขมบุก...)

แง เสี่ยวเสียน่ารักมากค่ะ จะโดนงาบแล้วๆๆๆ 5555 เสี่ยวฮัวก็แทงกั๊กนะคะ ไม่ยอมบอกว่าเป็นเด็กชาย ฮ่าๆๆๆ *ขำตามอาสามไป*

แง ชอบเซตติ้งเรื่องนี้อะค่ะ น่ารักมุ้งมิ้งมากๆ เลย รอชมเสี่ยวเกอนะคะ ว่าจะเปิดตัวในบทบาทไหนๆๆ

[CaiQing]

ขอบคุณทุกๆ คนมากเลยค่า มีคนชอบก็ดีใจ เราจะพยายามเขียนตอนต่อเร็วๆ เดี๋ยวจะให้มีภาพประกอบเหมือนเดิมด้วย ก็น่าจะเป็นซีนในแต่ละตอนนั่นแหละ (จะไปบีบคอน้องให้วาดให้อีก ฮ่าๆๆ)

ตอนหน้าเจอกับเสี่ยวเกอแน่นอนค่า