[OS] This Ain't Love (เฮยฮัว)

[ballo0ns]

[OS] This Ain't Love − at first ..at least.
Pairing: เฮยเสียจื่อ x เซี่ยอวี่เฉิน | implied เซี่ยอวี่เฉิน x อู๋เสีย (one-sided)

สำหรับคุณชายสกุลเซี่ยแล้ว มีคติประจำใจอยู่อย่าง


“The truth is, everyone is going to hurt you.
You just got to find the ones worth suffering for.”
― Bob Marley
(ความเป็นจริงคือ ทุกคนจะทำให้คุณเจ็บปวด คุณแค่ต้องหาคนที่ควรค่ากับความทุกข์ของคุณ)

เขากำลังหัวเสียเพราะไม่สามารถทำอะไรเพื่อ ‘คนสำคัญ’ ได้





ทุกๆ วันอู๋เสียจะยังมีช่วงเวลาเหม่อลอยที่เขาใช้คิดถึง ‘เพื่อน’ คนสำคัญ – หึ – บอกไปก็ไม่ฟังหรอก ว่าจากสายตาคนนอกนั้น สีหน้าที่แสดงออกมาถึงความ ‘สำคัญ’ ของคนๆ นั้นต่อเจ้าตัว มากเกินกว่า เพื่อน แค่ไหน





ที่เขาทำได้ คือ เฝ้า.. มอง..





เป็นแค่ เพื่อน ก็ได้แต่ อยู่เป็นเพื่อน





เขาพาอู๋เสียไปส่งบ้านก่อนจะกินข้าวเย็นด้วยกัน หมู่นี้อู๋เสียไม่ค่อยไปกินข้าวที่บ้านใหญ่บ่อยนักเพราะเจ้าตัวไม่อยากให้ ‘เตี่ย’ และ ‘ม๊า’ เห็นรอยแผลจากการลงกรวย – เพราะเจ้านั่น เพื่อเจ้านั่น





ช่างเถอะ อย่างไรเสีย คนที่มีตัวตนอยู่จริงตอนนี้ก็คือเขา





หลังจากกินข้าวเสร็จเรียบร้อย แอบลวนลามเจ้าตัวนิดหน่อย อยู่เป็นเงาจนราวสามทุ่มเขาถึงได้ฤกษ์กลับบ้านกลับช่องเสียที




“วันนี้ฉันกลับก่อนนะเสี่ยวเสีย พรุ่งนี้เจอกัน”



“นายไม่ต้องมาก็ได้นะ”




“...”




“เอ่อ..คือ นายอาจมีธุระที่อื่น ฉันก็ไม่อยากให้นายเสียการเสียงาน”




“ที่มาก็เพราะมาได้” เขายิ้มเล็กๆ “และที่สำคัญที่สุดคืออยากมา”







━ ❈ ━







ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ..





ถึงจะได้รับความเป็นห่วง แต่คนๆ นั้น ‘ใจดี’ กับใครต่อใครเสมอ เพราะฉะนั้นจะให้เรียกว่า ‘พิเศษ’ ก็คงจะไม่ใช่





ไม่บ่อยนักที่คุณชายเซี่ยจะปล่อยให้ตัวเองมานอนเอกเขนกแหงนมองท้องฟ้าไร้ดาวด้วยสายตาเหม่อลอย แถมได้แต่ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มครั้งแล้วครั้งเล่าราวกับคนขี้แพ้





แต่จะว่าอย่างนั้นก็ไม่ผิด





เขา ‘แพ้’ – แพ้คนที่ไม่รู้ว่ายังเป็นหรือตาย แพ้คนที่ไม่มีกระทั่งชื่อจริงๆ แพ้คนที่มีตัวตนอยู่เพียงในความทรงจำของคนอื่น





แต่เป็น ‘คนอื่น’ ที่สำคัญเหลือเกิน





เขาถอนใจแล้วยกแก้วขึ้นดื่มอีกครั้ง ก่อนจะชะงักเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของบรรยากาศในห้อง





ซึ่งในระยะนี้ มีอยู่บรรยากาศเดียวเท่านั้น




“มาทำไม” เขาเลือกที่จะถามออกไปเลยเพราะค่อนข้างมั่นใจว่าไม่ผิดตัว เรื่องไล่น่ะเขาเลิกไปนานแล้วล่ะ ก็หน้าด้านหน้าทนขนาดนี้นี่นะ



“สวัสดีคุณชาย” เสียงนั้นรื่นเริงจนเขารู้สึกคันหูขึ้นมาตะหงิดๆ หากก็ข่มใจลงได้ด้วยความเคยชิน



“มาทำไม”




ฝ่ายตรงข้ามก็ยังไม่ตอบ แต่กลับขยับตัวออกจากเงามืดเข้ามานั่งลงเยื้องๆ กับเขา จัดการเทเหล้าลงแก้วให้เสร็จสรรพ ก่อนจะยื่นให้เขา




“จะมอมเหล้าฉันหรือ? มันไม่ได้ผลทุกครั้งหรอกนะ”




ใต้แสงสลัวของพระจันทร์ เขาเห็นปากหยักนั่นขยับขึ้นเป็นรอยยิ้ม หากดวงตาใต้เลนส์สีเข้มนั้น..เป็นอย่างไรไม่เคยรู้




“ที่มอมเหล้าน่ะเพราะอยากให้คุณชายทำตัวน่ารักๆ เท่านั้นเอง” เฮยเสียจื่อขยับเข้ามาใกล้.. ใกล้จนปลายจมูกของพวกเขาชนกัน เขากระซิบเสียงแผ่วว่า “แต่จะ ‘ดื้อ’ หน่อย ผมก็ชอบนะ”




เขาเลือกที่จะหยุดปากหมาๆ นั่นด้วยปากตัวเอง การต่อปากต่อคำกับคนหน้าด้านแบบนี้รังแต่จะเสียเวลา เสียอารมณ์





สู้ทำสิ่งที่ทั้งสองฝ่ายต้องการไปเลย เดี๋ยวมันก็จะจบไปเอง เขารู้ขั้นตอนของมันดี





มันไม่ใช่ครั้งแรกของพวกเขาเสียหน่อย







━ ❈ ━







ครั้งแรกของพวกเขาเกิดขึ้นเพราะเขาเมา





เขาปีนป่ายไปบนตัวใหญ่ๆ นั่นและเริ่มต้นมันเอง ไม่แน่ใจนักว่าเจ้าแว่นดำนี่ทำอะไรไปบ้าง รู้ตัวอีกทีเขาก็หมดแรงเสียแล้ว หากสิ่งหนึ่งในใจที่ยังจำได้คือ เขาไม่อยากอยู่คนเดียว





ซึ่งความคิดนั้นก็ส่งผลให้เกิดครั้งต่อๆ มา





แรกๆ มันก็ขัดๆ อยู่หรอก เพราะหลังจากพายุอารมณ์ผ่านพ้นไปแล้ว ทุกอย่างมันก็กระอักกระอ่วนไปหมด เขายังไม่นึกเชื่อว่าตัวเองทำอะไรลงไป ทั้งอีกฝ่ายยังไม่ขัดขืนแล้วตามน้ำไปด้วยทั้งๆ ที่เขาก็เป็นผู้ชาย หากเจ้าตัวรังเกียจนึกจะเตะต่อยเขาแล้วหนีไปเลยก็ได้ ความจริงข้อนั้นยิ่งทำให้เขาสับสน ขณะที่จมอยู่ในห้วงความคิด คนข้างๆกลับลุกขึ้น เขาที่ไม่พร้อมเผชิญความว่างเปล่า ความเย็นเยียบของอากาศกลางดึก หรือรู้สึกโดดเดี่ยว เมื่อระลึกถึงข้อนั้น ฉับพลัน เขาลืมความกังวลจะที่จะถูกต่อยแล้วคว้าข้อมือคนข้างๆ ไว้เสียแล้ว





ไม่มีคำพูดใดๆ ระหว่างเขาสองคน แต่เขาเดาเอาว่าดวงตาภายใต้เลนส์สีเข้มนั่นต้องกำลังประเมินสถานการณ์น่าอึดอัดนี่อยู่แน่ เขากังวลเหลือเกินว่าเจ้าแว่นดำนี่จะสะบัดหรือปัดมือเขาทิ้งอย่างรำคาญเสียด้วยซ้ำ โดยไม่รู้ตัวเลยว่าดวงตาของตัวเองกำลังส่งผ่านความรู้สึกใดไปถึงคนตรงหน้า





เล่นเกมจ้องตากันได้ราวหนึ่งนาที เฮยเสียจื่อจึงขยับตัวเปลี่ยนท่าทาง เจ้าแว่นเอื้อมมือข้างหนึ่งมาปลดมือของเขาออก เขาใจเสียจนเกือบหลุดเสียงร้องออกมา แต่วินาทีถัดมากลับต้องช้อนตามองคนตรงหน้าอีกครั้ง เพราะเขาก้มลงมาบอกว่า “ปล่อยก่อน จะไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้” ก่อนจะเดินเร็วๆ หายไปทางห้องน้ำ





เขายังไม่มั่นใจนักกับสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้น จึงขืนตัวขึ้นมาชะเง้อมองไปที่ประตูตลอดเวลา ไม่ถึงนาทีต่อมาจึงเห็นนายแว่นเดินเร็วๆ กลับมาพร้อมกะละมังใบเล็กๆ และผ้าขนหนูสองสามผืน





ค่ำคืนนั้นเป็นครั้งแรกที่คุณชายเซี่ยเหมือนย้อนกลับไปยังวัยเด็กที่แสนจะร่าเริง เขานอนหลับอย่างเต็มที่ที่สุดนับแต่ขึ้นมาอยู่ ณ ตำแหน่งนี้ แม้จะยังมีสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาบ้างจามสัญชาตญาณ แต่เมื่อพบความอบอุ่นรอบกายก็หลับลงอีกครั้งอย่างง่ายดาย





จากนั้น.. ในครั้งต่อๆ มา มันก็เป็นเหมือนกิจวัตร.. เอ่อ คือมันไม่ได้เกิด ‘เป็นประจำ’ แต่หมายถึง ถ้ามันเกิดขึ้น มันก็เข้าอีหรอบนี้ ประมาณนั้น





มันไม่ใช่ความรัก เขารู้ดี อย่างไรเสีย เขาก็มนุษย์ปุถุชนคนหนึ่งที่จะมีอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ รวมถึงการตัดสินใจอย่างบ้าบอ อย่างเช่นการเอาตัวเข้าแลกกับความอบอุ่นของลมหายใจของคนอีกคน.. ให้รู้ว่าเขาไม่ได้ลำพัง





เขารู้ว่าความสัมพันธ์แบบนี้ไม่มีทางจบลงด้วยดี





แต่เมื่อมีใครอยู่เคียงข้างแล้วทำให้ความโดดเดี่ยวนั้นหายไป มันทำให้เขารู้สึกอุ่นในอกเหลือเกิน





ในตอนนั้นเขานึกแต่เพียงว่า นี่ดีแล้ว ไม่เป็นไร





ขอแค่มีใครซักคนข้างๆ ก็พอ







ใครซักคนที่ช่วยบรรเทาความว่างเปล่าในจิตใจของเขา...นั่นคือทั้งหมดที่เขาต้องการแล้ว

ตัวเขาในตอนนั้นยังไม่รู้หรอก.. ว่า Bob Marley มีคำกล่าวอีกคำหนึ่งว่า


“There will never be no love at all.”
― Bob Marley
(มันไม่มีทางที่จะไม่มีความรักปนอยู่เลย)





ถึงไม่รู้ตัวเลยว่า
ภาพของเพื่อนที่เขาคิดเกินเลย กำลังจางลงช้าๆ
และถูกแทนที่ด้วยใครคนอื่นแทน

━ ❈ ━

สวัสดีอีกครั้งค่ะ m(_ _)m /โค้ง/
เป็นงาน ‘สุกดิบ’ อีกชิ้นค่ะ ได้แรงบันดาลใจอย่างยิ่งใหญ่มากมาก จากเพลง Stay With Me โดย Sam Smith ค่ะ



(ต้นแรงบันดาลใจค่ะ ไม่ใช่ต้นฉบับนะคะ เราชอบเพลง Duet ค่ะ อินกว่า เหมือนมีการตอบโต้ทางอารมณ์ ฮ่าๆ)
ต้องขอขอบคุณคุณแฟนหนุ่มของนางด้วยที่ทำให้เกิดเพลงนี้จนดังระเบิดระเบ้อ ฮ่า
เป็นเพลงที่ฟังปุ๊บ ไหลผ่านฟิลเตอร์ม่วงๆ ในหัว ก่อนจะได้ผลสมการออกมาเป็นคู่นี้ค่ะ
จริงๆ แล้วมีโครงการคู่ 15 กับ พานสาม อยู่ในหัวค่ะ (หัวเรือใหญ่ของเราเอง เยย้) แต่สุดท้ายพอฟังเพลงนี้แล้วไฟแรงมาก ใช้วิชาลวกจิ้มได้ออกมาเป็น OS เนื้อหาโดดๆ บรรยายความรู้สึกตื้นๆ เฉดหนึ่งของอารมณ์ของคุณชายเซี่ยค่ะ หวังว่าจะมีความสุขกับงานเลือดซิบชิ้นนี้นะคะ


ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

[KANAE]

ไม่รู้เป็นไรนะ แต่ตอนนี้กรี๊ดให้บทพระรองของทั้งคู่มากค่ะ
อ่านตอนแรกๆนี้บิดขาตัวเองเขียวไปหมดดด
เค้าแพ้คุณชายบทพระรองงง อ๋อยย คุณชายๆๆๆๆๆ//กรีดร้องงงง
คุณชายฮัวทำด้วงใจสั่นนนนนนน อยากโดดกอดคุณชายแป๊บ
เห็นเลยว่าคุณชายจะหูลู่หางตกแค่ไหนตอนอาเฮียบอกว่าไม่ต้องมาก็ได้
คุณชายขาาาาา ถึงเค้าจะอยากให้คุณชายสมหวังแต่ว่าเค้าก็ยังอยู่ในเรือผิงเสีย ดังนั้น ด้วงตนนี้ก็ขอกรีดร้องงงง อีกหลายๆครั้งให้กับบทพระรองอันเหมาะสมสำหรับคุณชายค่ะ
นายแว่นตอนนี้หล่อในหลายๆอย่างเหมาะกับคุณชายมากค่ะ
ขอบคุณมากนะคะที่แต่งมาให้ได้อ่าน เราจะเก็บช่วงเวลาที่นายสงบปากสงบคำมาดูแลคุณชายไว้ตลอดไปเลยยย ฮาาาา

ปล.คุณชายฮัวจะรู้มั้ยเค้าก็ความรู้สึกช้าไม่แพ้เสี่ยวเสียหรอกกกกก

[Cathareen]

=///q///= อ๊าาาาาา คุณชายช่างน่ารักน่าทะนุถนอมยิ่งนักกก
ดูแลคุณชายดีๆละนายเฮย
เห็นมีโครงการคู่15กับพานสาม เราจะรอนะคะะะ /นี่ก็แม่ยกพานสามเหมือนกันน

[ด้วงผิงเสีย]

ชอบเสี่ยวฮัว และต้องเป็นพระรองนะ ฮ่าๆๆ หัวเราะอำมหิต เพราะเก๊าผิงเสียน้าาา