[Drabble:AU] #dmbjdaily (Flower) ดอกไม้กับควันปืน ตอน “สีชมพู” [เฮยฮัวorฮัวเฮย]

[asra]

ตั้งใจจะส่ง dmbjdaily 186 days left : ดอกไม้ (Flowers)
แต่มัวทำงานเพลินเลยลืมส่ง แถมพอนึกได้ เนทก็เน่า ลงไปแล้วไม่ขึ้น
แล้วก็ไม่ว่างจนต้องมาลงวันนี้แทน T__T’’

สำหรับเรื่องนี้เป็นตอนพิเศษในซีรีย์ ดอกไม้กับควันปืน ของเราเองค่ะ
ซึ่งขอคงคอนเซปท์แพร์ริ่งที่ไม่ชัดเจนแบบนี้เหมือนเดิมนะคะ จินตนาการตามอัธยาศัย >w<


----------
สามารถอ่านตอนก่อนหน้าได้ที่
Drabble ดอกไม้กับควันปืน
ดอกไม้กับควันปืน 1
ดอกไม้กับควันปืน 2
ดอกไม้กับควันปืน 3
ดอกไม้กับควันปืน 4+5 (End)
----------

ดอกไม้กับควันปืน ตอน “สีชมพู”


ชิงอีคนงามแห่งปักกิ่งกำลังทำความสะอาดใบหน้าเพื่อลบเครื่องสำอางค์ที่แต่งแต้มไว้ออกภายหลังเสร็จสิ้นการแสดง

ด้านนอกของห้องแต่งตัวเต็มไปด้วยของขวัญล้ำค่าและช่อดอกไม้ราคาแพงมากมายจากผู้ที่หลงไหลในตัวเขา

หากแต่ชายหนุ่มไม่เคยสนใจ ไม่เคยแม้จะเหลียวแล

ยกเว้นไว้แต่ช่อดอกไม้ของคนๆ หนึ่งเท่านั้น

ดวงตาสีน้ำตาลคู่สวยมองไปยังช่อดอกไม้ช่อโตเพียงช่อเดียวที่ตนอนุญาตให้นำมาไว้ในห้องเหมือนทุกครั้ง

อดไม่ได้ที่จะคลี่ยิ้มบางเบาเมื่อนึกถึงหน้าคนให้

‘มือปืนอสรพิษ’ ที่ตอนนี้คงกำลังไล่ล่ามือสังหารเคราะห์ร้ายที่ต้องการฆ่าเขาเมื่อสองวันก่อนในข้อหาแย่งเหยื่อ

คนที่ไม่เคยมาดูการแสดงของเขาเลยแม้สักครั้งเดียว…

ร่างโปร่งลุกขึ้นเดินไปยังโต๊ะที่วางดอกกุหลาบชั้นดีหลายสิบดอกที่ถูกจัดเป็นช่อสวยงามผูกประดับด้วยริบบิ้นสีชมพูยาว นิ้วเรียวแตะไล้กลีบดอกแบบบางสีขาวบริสุทธิ์ที่ไม่ค่อยคุ้นตาเพราะปกติเจ้างูตัวนั้นจะส่งแต่ดอกไม้สีชมพูมาให้เขา


-- ชอบไหม? ขอโทษด้วยที่หาสีชมพูให้คุณไม่ได้ --


ข้อความที่ถูกเขียนด้วยหมึกสีเงินบนการ์ดสีดำเป็นเอกลักษณ์ทำให้ชิงอีคนงามถึงกลับหลุดหัวเราะกับการแสดงถึงความไม่มั่นใจของคนเขียนเป็นครั้งแรก


‘เจ้างูโง่เอ๋ย การที่เซี่ยอวี่ฮัวคนนี้จะชอบหรือไม่ชอบมันไม่ได้อยู่ที่สีสักหน่อย’


เขาละมือจากดอกไม้เพื่อผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าจนแล้วเสร็จ ก่อนจะเดินถือช่อดอกไม้ช่อนั้นออกมาจากห้อง พอดีกับที่คนคุ้มกันคนหนึ่งรีบเข้ามารายงานเขา


“คุณชายครับ วันนี้เปลี่ยนรถนะครับด้านหน้าแฟนคลับเยอะท่าทางจะวุ่นวาย”


ชายหนุ่มพยักหน้ารับรู้ ยื่นช่อดอกไม้ให้คนคุ้มกันช่วยถือแล้วจึงเดินไปตามทางเดินส่วนหลังของเวทีเพื่อออกยังถนนด้านข้างของโรงละครเพื่อรอรถอีกคันมารับ


ชิงอีผู้มีเบื้องหลังเป็นมาเฟียในโลกใต้ดินเดินตามคนคุ้มกันพลางกดส่งข้อความทางโทรศัพท์มือถือไปด้วย จนพ้นเข้าสู่ถนน ใบหน้างามเงยขึ้นก็เห็นคนคุ้มกันของเขาโยกตัวหลบวูบพร้อมๆ กับเงาอะไรบางอย่างที่ฟาดโดนช่อดอกไม้ช่อใหญ่จนกระเด็น พร้อมๆ กับเสียงตะโกนบอก

“คุณชายระวัง!!”

ร่างโปร่งเบี่ยงตัวพ้นออกมาจากทางเดินแคบๆ สวนหมัดเข้าใต้ลิ้นปี่ของคนที่พุ่งเข้าใส่เขาจนมันลงไปทรุด ตามด้วยท่อนขาแข็งแรงเตะซ้ำจนหงายหลัง

เซี่ยอว่ี่ฮัวดึงมีดสั้นที่ซ่อนไว้ด้านหลังเข็มขัดออกมาถือไว้ในมือ กวาดตามองกลุ่มคนที่กำลังล้อมเขาและคนคุ้มกันไว้ตรงกลางเพื่อประเมินสถานการณ์

ชายหนุ่มยิ้มเหี้ยม เพราะคนพวกนี้ไม่มีใครพกปืน ถ้าจะสู้กันระยะประชิดมีหรือคนอย่างเขาจะเป็นฝ่ายแพ้

ฝ่ายตรงข้ามที่มีจำนวนมากกว่ารีบเปิดฉากเข้าโจมตีด้วยการเตะช่อดอกกุหลาบที่อยู่บนพื้นเข้าใส่คนคุ้มกันของชายหนุ่ม

โดยหารู้ไม่ว่า…. ภาพของช่อกุหลาบสีขาวลอยละลิ่วยับเยินที่สะท้อนอยู่ในดวงตาสีน้ำตาลคู่สวยนั้นราวกับเป็นสัญญาณเปิดประตูสู่นรกของฝั่งตนเอง

..
..
..
..
..
..

ในที่สุดคนเกือบสิบคนก็ลงไปนอนหมอบอยู่กับพื้นแทบเท้าเจ้าบ้านสกุลเซี่ยในเวลาไม่นานนัก

เซี่ยอวี่ฮัวก้าวเข้าไปหยิบช่อดอกกุหลาบที่แทบไม่เหลือสภาพเดิมขึ้นมาดูอย่างหงุดหงิด ตอนแรกเขาตัดใจจะทิ้งมันไป แต่ก็พบว่ายังมีดอกตูมสองสามดอกที่ยังอยู่ในสภาพดี

ชายหนุ่มปรายตามองร่างของศัตรูหลายคนที่นอนร้องโอดครวญก่อนแสยะยิ้ม

‘ตอนนี้เขาเริ่มอยากได้กุหลาบสีชมพูเสียแล้วสิ...’


**********

“เจ้าพวกนั้นบอกว่ามีคนลอบทำร้ายคุณ?”

เสียงทุ้มจากร่างสูงในชุดสีดำเข้ารูปถามไถ่แทบจะทันทีที่เขาเจอหน้าอีกฝ่าย ชายหนุ่มเพิ่งกลับมาจากไปจัดการสั่งสอนคนที่คิดมาแย่งเหยื่อของเขา

“ใช่” เจ้าบ้านสกุลเซี่ยตอบกลับเรียบ

เฮยเสียจื่อทำจมูกฟุดฟิด ประสาทสัมผัสที่เร็วกว่าคนธรรมดาของเขาได้กลิ่นอะไรที่แปลกไป มือแกร่งแตะแขนอีกฝ่ายเบาๆ

“คุณชายบาดเจ็บหรือเปล่า”

“ฉันสบายดี ทำไมรึ?”

“ผมได้กลิ่นเลือด” ไม่พูดเปล่า ร่างสูงกว่าก้มลงสูดกลิ่นจากร่างตรงหน้า เขาได้กลิ่นสบู่อ่อนๆ และกลิ่นดอกไม้อันเป็นเอกลักษณ์ของคุณชายเก้าที่ยังคงเหมือนเดิม

คู่สนทนาหัวเราะ ย้อนถาม “คิดว่าชั้นเป็นใคร พวกกระจอกแบบนั้นมีหรือจะเรียกเลือดฉันได้”

คำตอบที่ได้รับทำให้มือปืนอสรพิษรู้สึกโล่งอก คิดเอาเองว่าตนคงคิดมาก ไม่ก็กลิ่นที่เขาได้รับอาจจะติดจมูกมาจากตอนเขาจัดการมือสังหารโชคร้ายคนนั้น

ขณะที่กำลังคิดดวงตาสีแปลกใต้แว่นกันแสงก็สะดุดเข้ากับแจกันสีขาวบนโต๊ะ...

ทุกครั้งช่อดอกไม้ที่เขาให้จะถูกนำมาจัดใส่แจกันใบนั้น แต่เขาจำได้ว่าดอกไม้ที่เขาสั่งให้ไปส่งที่โรงละครวันนี้เป็นกุหลาบสีขาวไม่ใช่สีชมพู คิ้วเข้มขมวดนิดหนึ่งอย่างไม่ค่อยพอใจ

“ก็ของนายนั่นแหล่ะ พอดีมีอุบัติเหตุเลยเหลืออยู่แค่นี้” เซี่ยอวี่ฮัวเปรยขึ้นอย่างเท่าทันความคิด

“ผมจำได้ว่าสั่งสีขาวให้คุณ”

เจ้าบ้านสกุลเซี่ยยิ้ม มือเรียวแข็งแรงดึงปกเสื้อหนังของอีกฝ่ายรั้งใบหน้าอีกฝ่ายให้ก้มลงมาใกล้ กระซิบเยือกเย็น

“ฉันก็แค่เติมอะไรลงไปในน้ำนิดหน่อย”

END


----------------------------------------

ตอนเห็นหัวข้อนี้ หน้าคุณชายก็ลอยแป้นแล้นมาแต่ไกลเลยล่ะค่ะ

แต่ดอกไม้แบบคุณชายไม่หวานมุ้งมิ้ง ยังคงเป็นดอกไม้ที่มีชีวิตอยู่ด้วยเลือดและควันปืนเหมือนเดิม >w<

วันวาเลนไทน์ ลงอะไรแอบโหด #โสดแล้วพาล 555+

[sha]

คุณชายยยย กรี๊ดดดด (กุมอก) ไอประโยคจะชอบไม่ชอบมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับสีของดอกไม้นั่นมันอัลไลกันนนน (ปากสั่นมือสั่น) จริง ๆ ก็รู้ใจตัวเองแล้วใช่ไหมล่า ไม่งั้นจะเล่นซัดคนที่ทำดอกไม้เละหรือ โอ้ย (เอาดอกกุหลาบฟาดพื้น ๕๕)

แล้วที่แว่นคลุงไปหาน่ะอัลไลกัน แสดงความเป็นห่วงน่ะอัลไลกัน คำพูดที่สนิทชิดเชื้อ ปานคนสนิทรู้กายรู้ใจนี่มันอัลไลกัน T___T คุณคะ ดิฉันไม่เคยอยากร้องไห้หนักเท่านี้มาก่อนค่ะ

ปล. แอบคิดเหมือนกันเลยค่ะว่าหัวข้อนี้มันต้องคุณชายเท่านั้น ๕๕ แต่คุณชายไม่ใช่ดอกไม้สวยเฉย ๆ อะ แกเป็นดอกไม้มีพิษ (ขอโทษค่ะขอโทษค่ะขอโทษค่ะ) ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านนะคะ มีความสุขจริงค่ะ อีกอย่างความรักของเมนต้องยิ่งใหญ่กว่าความรักของตัวเองอีก โอ้ย ๕๕