[OS] #DMBJdaily (Lips and Eyes) [ผิงเสีย]

[sweetiepage]

[OS] #DMBJdaily :  Wu Xie’s part - Lips



เพราะต้องอำพรางตัวจากงูเทพอัสนีแดง  ผมจึงตามเมินโหยวผิงออกมาตักโคลนที่บึงน้ำ เขาใช้ถ้วยแปรงสีฟันตักน้ำขุ่นคลั่กขึ้นป้ายตามตัว ก่อนกวักมือเรียก พอผมกระโดดลงไปโคลนถ้วยหนึ่งก็โปะลงมาเต็มหน้า


ผมด่าเขาในใจ มือสองข้างปาดโคลนออกจากรูจมูก พอเมินโหยวผิงตั้งท่าจะสาดโคลนมาอีก ผมก็ยกมือห้าม “ฉันทำเอง นายจัดการตัวเองเถอะ”


เมินโหยวผิงไม่ได้พูดอะไร แค่ยื่นถ้วยที่บรรจุโคลนจนเต็มมาให้ ผมรับมาป้ายตามแขนขา อย่างน้อยใบหน้าก็ขอเก็บไว้เป็นที่สุดท้าย แม้จะถ่วงเวลาไปได้อีกนิด สุดท้ายผมก็ต้องกลั้นใจโปะโคลนหนึ่งฝ่ามือลงบนหน้าอยู่ดี แต่เพราะกะระยะผิด โคลนหนาหนักบางส่วนจึงโปะเข้าเต็มๆหัวตา พอใช้มือป้ายออก ผมก็หลุดสบถออกมา


นี่ผมเอามือที่เปื้อนโคลนไปขยี้ตาเสียได้...


ในขณะที่กำลังเผชิญกับความมืดและอาการแสบคันยิบๆในดวงตาทั้งสองข้าง ผมก็ได้ยินเสียงถอนใจ ก่อนตัวผมจะถูกดึงไปด้านหน้า แล้วมีสัมผัสอุ่นหนาเช็ดโคลนออกจากดวงตาให้


แม้จะได้รับการช่วยเหลือแทบจะในทันที แต่ผมก็แสบจนน้ำตาไหลพรากไปแล้ว ต้องหลับตาอยู่อีกสักพัก อาการปวดแสบจึงดีขึ้น


พอลืมตาได้ ผมก็ขอบใจเมินโหยวผิง พลางใช้หลังมือที่ยังมีส่วนสะอาดอยู่บ้างปาดรอยน้ำตาออกจากแก้ม ความจริงน้ำตาไหลแบบนี้ก็ช่วยล้างน้ำโคลนออกจากตาได้ดี ผมแหงนหน้ากะพริบตาถี่ๆ ไล่น้ำออกจากหางตา แล้วถึงสังเกตว่าจู่ๆเมิงโหยวผิงก็นิ่งไป สายตาจ้องมาเขม็งจนผมชักหวาด


แอบชำเลืองดูบนไหล่สองข้างของตนก็ไม่เห็นว่ามีตัวอะไรเกาะ พอทำใจกล้าหันไปด้านหลังก็ดูว่างเปล่า แว่วเสียงนายอ้วนคนหม้อก๊องแก๊งอยู่ไกลๆ ผมเงยหน้ามองเขาอย่างสงสัย “ทำไม ฉันยังป้ายโคลนไม่พอเหรอ”


เมิงโหยวผิงยังนิ่ง ผมยักไหล่เพราะชินแล้ว แต่พอจะเดินผ่านไปตักโคลนตรงริมน้ำเพิ่ม อีกฝ่ายก็จับแขนไว้


“ฉันทำให้ นายทำเองไม่ทั่ว”


ผมฟังแล้วนึกในใจว่านี่ผมไร้น้ำยาขนาดนั้นเชียว  ขนาดแค่ทำตัวเองให้เลอะเทอะแค่นี้ยังทำไม่ได้ ไม่ทันปฏิเสธ โคลนเหนียวเหนอะก็ถูกโปะลงบนหน้าอีกรอบ ผมจะเบี่ยงตัวหลบ แต่พอสบตาดำสนิทแล้วก็เหมือนถูกตรึงไว้


นี่อาจเป็นครั้งแรกที่เมินโหยวผิงมองผมอย่างตั้งใจขนาดนี้


สัมผัสหยาบของเนื้อโคลนถูกแตะลงบนผิวเนื้อ เมินโหยวผิงก็ยังคงเป็นเมินโหยวผิง แค่จะพรางตัวยังต้องรอบคอบ ผมได้แต่ยืนทำตาปริบ ให้เขาเกลี่ยโคลนลงทั่วหน้า ทั้งหน้าผาก หว่างคิ้ว สองข้างแก้ม ปลายคาง แม้แต่ใบหูทั้งสองข้างก็ไม่เว้น
ชั่วขณะที่สองนิ้วที่ยาวกว่าปกตินั้นปัดผ่านริมฝีปากล่าง ผมก็เผลอกลั้นหายใจ เหลือบมองดวงตาเรียวตรงหน้าแล้วรู้สึกแปลกๆ


เพราะเมินโหยวผิงคนที่ไม่เคยสนใจคนอื่นบนโลก ตอนนี้กำลังตั้งอกตั้งใจอยู่กับผม


ไม่สิ...กับโคลนบนหน้าผมต่างหาก...


เวลาเขาสู้กับบ๊ะจ่างพวกนั้น สายตาที่ใช้ก็คงเป็นแบบนี้


นึกแล้วก็ส่ายหน้าให้กับความฟุ้งซ่านของตัวเอง อยู่ดีไม่ว่าดี เอาตัวเองไปเทียบกับผีดิบเสียอย่างนั้น


ว่าแต่นิ้วเขาโดนปากผมอีกแล้ว...


ผมขมวดคิ้ว “ระวังหน่อย เดี๋ยวโคลนจะเข้าปาก...”


ไม่ทันขาดคำ ผมก็สะดุ้งโหยงเพราะโคลนจำนวนหนึ่งพรวดเข้าไปในปาก ผมถุยน้ำลายพรวด ไอค่อกแค่ก มองเมินโหยวผิงอย่างหาเรื่อง “เฮ้! ตรงปากนี่ไว้ก่อนได้ไหม ไว้กินข้าวเสร็จค่อยโปะโคลนก็ได้นี่”


เมินโหยวผิงมองผมด้วยสายตาเรียบเฉย ก่อนใช้มือยึดท้ายทอยผมแน่น ส่วนมืออีกข้างใช้สองนิ้วที่ยาวเป็นพิเศษไล่เช็ดโคลนออกจากริมฝีปากให้ช้าๆ


ผมขนลุก เป็นครั้งแรกที่คนอื่นมาจับปากผม


ไม่ว่าอย่างไรผมก็ยังเป็นเทียนเจินอย่างที่นายอ้วนว่า ประสบการณ์อะไรไม่เคยมีทั้งนั้น


โคลนหยาบหนาถูกแทนที่ด้วยสัมผัสอุ่น ผมรู้สึกถึงปลายนิ้วที่ไล้ไปตามริมฝีปาก จู่ๆหัวใจก็เต้นแรง


“เสี่ยวเกอ ฉันทำเองได้”


ผมพูดพลางหันหนี แต่แรงกดที่ท้ายทอยผมไม่ผ่อนลงเลย ขยับยังไงก็ไม่หลุด ดูแล้วถ้ายังไม่เสร็จเมินโหยวผิงคงไม่ปล่อย และยังไงผมก็สู้แรงเขาไม่ได้ สุดท้ายผมเลยยอมอยู่นิ่ง ให้เขาเช็ดปากจนพอใจ พอปล่อยมือเมินโหยวผิงก็พูดเสียงเรียบ


“หลับตา”


“หา?”


เมินโหยวผิงชูมือเปื้อนโคลนมาตรงหน้าท่าทางจริงจัง เขาคงกลัวโคลนจะเข้าตาผมอีก ผมจึงยอมทำตามที่เขาบอก ท่ามกลางความมืด ผมเตรียมรับความรู้สึกเหนอะหนะ แต่สิ่งที่ได้มาคือสัมผัสอุ่นร้อนบนเปลือกตาทั้งสองข้าง ผมลืมตาทันที ตรงหน้าเป็นเพียงเมินโหยวผิงที่มองตรงมา


“เมื่อกี๊นายทำอะไร”


อีกฝ่ายไม่ตอบ หันไปตักโคลนใส่ถุงกันน้ำที่เตรียมมาจนเต็ม ผมยังสงสัย ถ้าเมื่อกี๊ไม่ได้จะเอาโคลนใส่หน้าผม แล้วจะให้ผมหลับตาทำไม แล้วเขาทำอะไรกับตาผมหรือเปล่า สัมผัสเมื่อครู่น่าจะเป็นนิ้ว หรือจะเป็นวิธีตรวจตาแบบหนึ่ง


“นายตรวจตาให้ฉันเหรอ ฉันไม่เป็นไร ไม่แสบตาแล้ว”


เมินโหยวผิงยังคงไม่พูดอะไร ผมก็จนใจ พอทบทวนดูก็รู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ ความรู้สึกตรงริมฝีปากกับเปลือกตามันไม่เหมือนกัน เหมือนรอยสัมผัสตรงเปลือกตาจะนุ่มกว่า ร้อนกว่า แถมตอนนี้เปลือกตาผมยังสะอาดสะอ้าน ไม่เปื้อนโคลนเลยสักนิด ก่อนปิดตา ผมว่าเห็นเมินโหยวผิงยกมือเปื้อนโคลนให้ดู ท่าทางเหมือนจะป้ายโคลน แต่สรุปก็ไม่ได้ป้าย ถ้าแบบนั้นเขาทำอะไรกับตาผมกันแน่


แล้วยังสัมผัสบนเปลือกตานั่นอีก เขาใช้อะไรตรวจตาให้ผม ถ้าไม่ใช่นิ้วแล้วเป็นอะไร หรือเมื่อครู่ผมจะดูผิด จริงๆแล้วนิ้วเมินโหยวผิงยังสะอาด...


ขณะกำลังคิดจนหัวแทบแตก เสียงนายอ้วนก็แว่วมา


“เทียนเจิน เสี่ยวเกอ ทำอะไรกันอยู่ มาชิมหม้อไฟสูตรพิเศษของนายอ้วนเร็ว”


เมินโหยวผิงหันมองผมแวบหนึ่ง ริมฝีปากสีอ่อนนั่นขยับเป็นรูปทรงประหลาด คล้ายว่าจะยิ้มและไม่ยิ้ม เหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่พูด ก่อนเมินโหยวผิงจะกลับหลังก้าวไปทางนายอ้วน ทิ้งผมไว้กับความงุนงง


อะไรวะ…




.

.

.





[OS] #DMBJdaily : Zhang Kylin’s Part - Eyes



จางฉี่หลิงชอบท้องฟ้า


เขาชอบทั้งเมฆสีขาวที่ตัดกับท้องฟ้าสีครามในยามกลางวัน และดวงดาราที่ส่องประกายริบหรี่บนท้องฟ้าสีดำยามค่ำคืน


จางฉี่หลิงเห็นดาวจากระยะใกล้ไกลมามาก แต่ในระยะที่เพียงเอื้อมมือก็คว้าถึงแบบนี้ นี่เป็นครั้งแรก


...

...

...



เขาเดินนำอู๋เสียมาจัดการพอกโคลนเพื่ออำพรางตัว ตอนแรกเขาจะทำให้ แต่อู๋เสียไม่ยอม ซึ่งพอทำเองก็เดือดร้อนเขาจนได้


เขาล้างปลายนิ้วที่เปื้อนกับผิวน้ำส่วนที่ดูสะอาดที่สุด ดึงตัวคนที่ทำโคลนเข้าตาตัวเองเข้ามาใกล้ แล้วเช็ดคราบน้ำสกปรกออกจากตาให้ แม้เขาจะช่วยแล้ว แต่อู๋เสียยังปิดตาแน่น น้ำตาไหลอาบแก้ม ผ่านไปสักพักกว่าอู๋เสียจะลืมตา ซึ่งทำเขาชะงัก
ตรงหน้า อู๋เสียยืนกะพริบตาปริบ สองตาแดงก่ำจากความระคายเคือง ปลายขนตาชุ่มไปด้วยหยดน้ำที่พอสะท้อนแสงไฟก็เป็นประกายระยับ


เหมือนดาวบนท้องฟ้า...


เขาเผลอมองนิ่ง พออู๋เสียถามจึงรู้สึกตัว เขาเงียบเหมือนเคย อีกฝ่ายดูไม่ติดใจอะไร ตั้งท่าจะเดินผ่านไปตรงริมน้ำ แต่เขาพลันคว้าแขนไว้


รู้ว่าไม่จำเป็น แต่ก็ห้ามตัวเองไม่ได้


“ฉันทำให้ นายทำเองไม่ทั่ว”


อู๋เสียส่งสายตาเบิกกว้างอย่างงุนงงเป็นคำตอบ เขาไม่รอคำค้าน ใช้มือโปะโคลนลงบนผิวคนตรงหน้า ใช้แรงน้อยกว่าปกติหนึ่งระดับ อู๋เสียพื้นฐานร่างกายไม่ทนทานเท่าเขา ถ้าใช้แรงมากไป อีกฝ่ายจะเจ็บตัวโดยเปล่าประโยชน์


เขาเกลี่ยโคลนให้สม่ำเสมอทั่วทั้งใบหน้า จงใจเว้นรอบดวงตาไว้ แม้จะอยู่ท่ามกลางโคลนตม แต่ดวงตาสองข้างนั้นยังฉายแววสุกใส  กระทบแสงไฟเป็นประกาย


ที่สำคัญ... มีภาพเขาอยู่ในดวงตาคู่นั้น


เพราะสายตามันพาลแต่จะวนเวียนไปที่ดาวสองดวงตรงหน้า สุดท้ายเขาจึงทำโคลนเข้าปากอู๋เสีย อีกฝ่ายบ่นเขาตามเคย และไม่ว่าอย่างไรนี่ก็เป็นความผิดเขา จางฉี่หลิงจึงจับตัวอีกฝ่ายไว้ พยายามตั้งสมาธิอยู่ที่เรียวปาก


ริมฝีปากบางแห้งแตกไปบางส่วนเพราะความลำบากที่ผ่านมา แต่บางส่วนยังเป็นสีระเรื่อ รับรู้ถึงความอุ่นนุ่มจากบริเวณปลายนิ้ว แล้วรู้สึกถึงความผิดปกติของร่างกาย


หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้นเล็กน้อย


แต่เต้นเร็วในระดับนี้ไม่อันตรายเหมือนเวลาถูกพิษ ชายหนุ่มจึงไม่สนใจนัก พอเช็ดโคลนออกจากปากจนหมด สบตาคนตรงหน้า จางฉี่หลิงก็ทำในสิ่งที่คิดว่าไม่มีเหตุผลเอาเสียเลยอีกครั้ง


“หลับตา”


“หา?”


อู๋เสียยังตามไม่ทัน แต่พอเขาชูโคลนในมือให้ดู ก็เหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง จึงยอมปิดตาลงอย่างว่าง่าย


เขาก้มลงแตะริมฝีปากกับเปลือกตาทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว ทั้งหมดนี้กินเวลาไม่ถึงหนึ่งวินาที พออู๋เสียลืมตาจึงไม่เห็นว่าเขาทำอะไร อีกฝ่ายดูสับสน ใบหน้านั้นฉายแววงุนงงเหมือนที่เห็นอยู่เป็นประจำ อู๋เสียถามเขาอีกหลายประโยคแต่เขาไม่ตอบ พอนายอ้วนเรียกจึงหันไปสบตา คิดว่าจะพูดอะไรสักคำ แต่คิดอีกทีก็เปลี่ยนใจ


ถึงอู๋เสียจะความตื่นตัวต่ำ แต่ถ้าเขาพูด อีกฝ่ายอาจสังเกตขึ้นมาว่าทั้งตัวเขาตอนนี้ ส่วนที่ยังไม่ถูกโคลนพอกคือดวงตากับริมฝีปาก…


เงียบไว้เหมือนทุกคราวน่าจะดีกว่า


จางฉี่หลิงลุกยืน ไม่สนใจคนด้านหลังอีก ในสมองทบทวนแผนการขั้นต่อไป แม้จะยังไม่รู้ว่าทางเดินข้างหน้าต้องเผชิญกับอะไรบ้าง แต่เขาก็ไม่หวั่น


และแม้ต้องกลับไปอยู่ท่ามกลางความมืดอีกก็ไม่เป็นไร เพราะอย่างน้อย เขาก็เคยได้สัมผัสดวงดาวมาแล้วถึงสองดวง




.

.

.



END




เพิ่งอ่านบันทึกจอมโจรขุดสุสานครบสิบเล่มเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว จากนั้นก็กรี๊ดเสี่ยวเกอกับนายน้อยแบบกู่ไม่กลับ ชอบนายน้อยมึนๆใสๆ กับเสี่ยวเกอนิ่งๆที่สุด
เป็นฟิคเรื่องแรกที่เขียนคู่นี้ ลงเรื่องlipsไม่ทัน วันนี้เลยรวบสองหัวข้อเลย ทั้งlips+eyes
เพิ่งเคยลงฟิคครั้งแรก ผิดพลาดตรงไหนแนะนำได้ค่ะ ^^

[Tang_An-An]

เขิน////

[DarkAki]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เสี่ยวเกอออออออ แต๊ะอั๋งอ่ะ เนียนนะเนียน ว๊ายๆๆๆๆ ><

ตอนอ่านเห็นหน้านายน้อยแบ๊วมาแต่ไกลเลย

ปล. เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนจะหวานกัน แม้แต่โคลนก็ทำอะไรไม่ได้ 5555

[yakusoku]

กรี๊ดด ฟินค่าา สนุกทั้ง 2 พาทเลย
เสี่ยวเกอแอบแต๊ะอั๋งสินะ
นายน้อยก็เทียนเจินเหมือนเคย เฮ้ออ

[Nepenthes]

โอ๊ยยย ใจเพ่จะละลายยย ขนาดพอกโคลนยังหวานกันได้ ฟินเลยงานนี้ ///

[faliona01]

หลอกแตะอั๋งนี้!!!!!!!!!!!!!

[asra]

กรี๊ดดด เสี่ยวเกอ นี่มันสกิลตีเนียนขั้นเทพชัดๆ!! >////<

ส่วนนายน้อยยังคงเทียนเจินอย่างคงเส้นคงวา แต่สเน่ห์ของนายน้อยก็อยู่ตรงความเทียนเจินนี่ล่ะนะ

ฟิคน่ารักมากเลย ขอบคุณนะคะ

[seemyeye]

อ่านมารอบนึงแล้ว ตามมาเม้นต์ต่อ แงงงงง ชอบเรื่องนี้มากค่ะ
เขินมาก ฮือออ นายน้อยก็สมกับเป็นนายน้อยจริงๆ แต่เสี่ยวเกอนี่จะน่ารักไปไหน //บิดไปมาด้วยความเขิน

[Dreamy]

Wwwwwwwwwww ฮรืออออออ อ่านเองก็เขินเอง แอบสงสารเสี่ยอ้วนนิดๆ

[Rozenkreuz]

เคยสัมผัสดวงดาวมาแล้วถึงสองดวง
เอื้ออออะ ดาเมจรุนแรงเหมือนโดนเมเทโอพุ่งชน