[To my Secret] heikitsune

[heikitsune]

สวัสดีจ้าคุณซีเคร็ทที่รัก (=w=)/ เราขอฝากตัวและหัวใจล่วงหน้าเน้อ เข้าเรื่องๆ ซีเคร็ทของเรามีดังนี้

1.คู่เฮยเสียค่ะ อยากได้โมเม้นท์น่ารักๆแบบเสียจื่อแกล้งนายน้อยจนนายน้อยงอนตุ๊บป่องให้เสียจื่อต้องตามง้อตามโอ๋
2.คู่ปู่เอ้อร์กับฮูหยิน โมเม้นต์ก่อนแต่งงาน อยากเห็นตอนปู่จีบฮูหยินค่ะ
3.คู่เฮยฮัว ถ้าเกิดคุณชายมีหูกับหางแมว เสียจื่อจะทำยังไงค่ะ!
4.คู่ผิงเสีย ขอแบบไหนก็ได้ที่ไม่ดราม่าค่ะ (;; w ;Wink
5.คู่ปู่จางกับปู้เอ้อร์ค่ะ (\\\\w\\\\) ปู่เอ้อร์แกล้งปู้จางและโดนปู่จางเอาคืนบ้าง

ก็...อะไรทำนองนี้ ขอฝากความหวัง(ฮา)ของเราด้วยนะคะคุณซีเคร็ท หวังว่าที่ขอๆไปจะไม่ทำให้ลำบากใจนะคะ แงงงงง ( ;; w ;; )

[SilverCloud]

อรุณสวัสดิ์ค่า แหะๆ มาซะช้าเลย
ยัวซีเคร็ทคนนี้แวะมาหย่อยของขวัญรับวันใหม่ให้นะคะ ขอเลือกเป็นหัวข้อที่ 3.คู่เฮยฮัว คุณชายมีหูกับหางแมว ค่า
หวังว่าจะถูกใจนะคะ ><

--------------------------------------------------------


Title: Lovely Cat
Pairing: เฮยเสียจื่อ x เซี่ยอวี่ฮัว


สัมผัสเปียกชื้นบริเวณข้างแก้มปลุกให้ผมตื่นขึ้น แสงที่ส่องลอดผ่านม่านสีทึมเข้ามาบ่งบอกว่ายามเช้าได้มาเยือนแล้ว ดวงตาไร้สิ่งปิดกั้นยามปกติของผมสู้แสงได้ไม่ดีนัก พอลืมตาขึ้นมาจึงต้องรออีกพักใหญ่ภาพตรงหน้าจึงชัดขึ้น ห้องที่ผมอยู่ขณะนี้เป็นห้องรับรองห้องหนึ่งในคฤหาสน์หลังงามของตระกูลเซี่ย


ผมลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกียจ อ้าปากหาวก่อนจะสะบัดหัวไล่ความเมื่อยขบแล้วเอนกายพิงกับหัวเตียง ผ้าห่มสีเทาเข้มร่นลงจนปิดช่วงเอวลงไปไว้อย่างหมิ่นเหม่ เปิดเปลือยหน้าท้องแกร่งกล้ามเนื้อเป็นลอนสวย แผ่นอกตึงแน่นประดับรอยสีสดที่ไม่เด่นเท่ารอยข่วนลากยาวบริเวณกลางอกสองสามรอย


เมื่อคืนหลังจากคุณชายเก้ากลับมาจากหังโจวผมที่มารอเขาตั้งแต่บ่ายก็พุ่งเข้าชาร์ตทันทีก่อนจะเบรกแทบหน้าทิ่มเมื่อเห็นของที่คุณชายถือมาด้วยในมือซ้าย นางเอกงิ้วคนงามหัวเราะเมื่อเห็นท่าทางขยาดของผม ชูกล่องเค้กสีหวานในมือขึ้นแกว่งไปมาตรงหน้าผมอย่างหยอกล้อ บอกว่าเป็นของฝากจากหังโจว นายน้อยสามฝึกทำเค้กเองอยากให้เอามาให้ผมลองชิมฝีมือดู


แน่นอนว่าคนเกลียดของหวานเข้าไส้อย่างผมไม่มีทางเอามันเข้าปากแน่ๆ โดยเฉพาะสุดยอดของหวานอย่างเค้ก แค่คิดถึงรสชาติหวานมันของเนื้อครีมผมก็แทบคายของเก่าออกมาด้วยความขยะแขยงแล้ว แต่สุดท้ายคนงามยอดรักของผมก็ใช้ตัวเองแทนจานรอง หลอกล่อให้ผมต้องทานของหวานเนื้อนุ่มเปื้อนครีมไปตลอดทั้งคืน


นึกถึงคนที่ร่วมกินมื้อว่างยามดึกด้วยกันใบหน้าหล่อเหลาพลันปรากฏรอยยิ้มอ่อนโยน ผมหันมองข้างกายหวังจะได้เห็นใบหน้าหวานล้ำที่เป็นคนปลุกผมเมื่อครู่ กลับพบกับกองผ้าห่มยุ่งเหยิงแทน


ริมฝีปากยิ่งแย้มกว้าง แหม คุณชายคนงามกำลังเขินผมหรือไร เห็นกันก็ออกจะบ่อย


ยิ่งเห็นก้อนผ้าขยับหนีมือของผมที่เอื้อมไปจะแตะ ความอยากแกล้งก็ยิ่งเพิ่มสูง และไม่ต้องรอให้คิดซ้ำสอง ร่างแกร่งเคลื่อนกายท่อนบนคร่อมกองผ้า แขนข้างหนึ่งเท้าลงยังพื้นเตียงกักทางหนี มืออีกข้างสอดลึก ลูบไล้ยังบั้นท้ายเนียนมือภายใต้ผ้าผืนโต


แลเห็นก้อนผ้าห่มสะดุ้งน้อยๆ ผมฉีกยิ้มอย่างย่ามใจบีบคลึงผิวเนียนนุ่มไปทั่วกลั่นแกล้งอีกฝ่าย หึหึ ทนได้ทนไปนะครับคุณชาย แต่เอ๊ะ อะไรยาวๆ จำได้ว่าผมล้วงด้านหลังไม่ใช่ด้านหน้า พอคิดจะลองจับดูเจ้าสิ่งนั้นพลันตวัดพันรอบข้อมือผม สัมผัสฟูนุ่มที่ผิวเนื้อบอกผมว่าสิ่งนี้ต้องเป็นขนไม่ผิดแน่ แถมดูท่าแล้วมันจะงอกออกมาจากตัวคุณชายซะด้วยสิ


ผมรีบชักมือกลับออกมา ก่อนจะออกแรงกระชากผ้าห่มแสนเกะกะปาทิ้งไปทางปลายเตียง แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้สำรวจเจ้าสิ่งแปลกปลอมที่ว่านั่น ร่างที่ซ่อนอยู่ใต้กองผ้ามาตลอดพลันพุ่งกระโจนเข้าใส่จนตัวผมเอนหงายนอนแผ่ไปกับผืนเตียง โดยมีร่างขาวนวลนอนซุกอยู่บนตัว


ศีรษะทุยดุนดันคลอเคลียข้างแก้มผมอย่างที่ปกติไม่มีทางเกิดขึ้นแน่นอน ลิ้นเล็กสีชมพูแลบเลียปลายคางได้รูปน้อยๆ ไหนจะพวงขนสีขาวฟูฟ่องที่สะบัดตบลงบนตัวผมเป็นจังหวะเบาๆ ที่ถ้าผมไม่ได้ตาฝาดไปต้องเป็นหางแน่ๆ นั่นอีก มือใหญ่วางลงบนกลุ่มผมสีน้ำตาลเพื่อที่จะดันอีกฝ่ายออกเพื่อสำรวจเจ้าหางนั่นให้แน่ใจก็ต้องชะงัก เมื่อสัมผัสใต้ฝ่ามือคือก้อนเนื้อรูปสามเหลี่ยมนุ่มนิ่ม ที่เมื่อผมลองลูบจับดูร่างงามบนอกก็ส่งเสียงครางออกมาเบาๆ


ผมรีบยันตัวขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วจนร่างบางไถลลงจากตัว เอี้ยวตัวไปคว้าแว่นดำประจำตัวตรงข้างเตียงได้ก็รีบนำมาใส่ทันที และแล้วภาพที่เห็นตรงหน้าก็ทำเอาผมต้องตะลึงค้าง


เบื้องหน้าบนฟูกนอนสีเข้ม ร่างขาวเนียนของคุณชายนอนขดตัวอย่างไร้ทางสู้ วงหน้าหวานแดงก่ำงอง้ำ ดวงตาคลอน้ำใสตวัดมองผมอย่างตัดพ้อ ภายใต้เรือนผมสีน้ำตาลใบหูอย่างมนุษย์หายไป ถูกแทนที่ด้วยหูรูปสามเหลี่ยมสีขาวลู่แนบไปกับศีรษะอย่างน่าเอ็นดู เหนือบั้นท้ายกลมกลึงคือหางยาวฟูฟ่องสีเดียวกันกับหู ซึ่งกำลังตวัดตบพื้นเตียงอย่างแรง บ่งบอกอาการไม่พอใจอย่างชัดเจน


...ยิ่งรวมเข้ากับรอยสีสดประปรายแล้ว เฮยเสียจื่อแทบกำเดาพุ่งเลยล่ะครับ…


และเหมือนว่าผมจะมองค้างนานไปหน่อย แมวน้อยตรงหน้าจึงขยับตัว ยันกายขึ้นจนใบหน้าของเราอยู่ระดับเดียวกัน ก่อนที่ลิ้นสีชมพูสดจะตวัดเลียริมฝีปากผมเบาๆ นัยน์ตาสีน้ำตาลใสจ้องมองผมอย่างออดอ้อน ก่อนที่ปากบางจะเผยอออกเผยเขี้ยวคู่เล็กๆ สองข้าง แล้วร้องออกมาหนึ่งที


“เมี้ยว ~”


ช่วยบอกผมที ปล้ำแมวเนี่ยติดคุกข้อหาทารุณกรรมสัตว์ไหม?

.
.
.
.
.
หลังจากผ่านเรื่องช็อคยามเช้ามาแล้ว ผมที่หวุดหวิดจะได้รับประทานลูกตะกั่วเป็นมื้อแรกของวันเนื่องจากคนรับใช้ที่ขึ้นมาตามเราสองคนลงไปทานอาหารเช้าเปิดเข้ามาเห็นตอนที่ผมกำลังจะอุ้มแมวสาว?โดดหนีทางหน้าต่างอยู่พอดี เนื่องจากเคาะอยู่นานแล้วผมไม่ยอมไปเปิด เคราะห์ดีตรงที่เลขาคนสนิทของคุณชายเป็นคนฉลาด หลังจากที่ผมล้มเลิกความคิดที่จะพาแมวกลับบ้าน (เพราะดูท่าแล้วคงฝ่าออกไปยาก) เราสองคนนั่งคุยกันถึงปัญหาที่จะตามมาหากมีใครล่วงรู้ว่าเวลานี้คุณชายเก้ากลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว


สุดท้ายผลการเจรจาก็ออกมาว่า ผมที่มีตำแหน่ง ‘พิเศษ’ ภายในบ้านนี้จะเป็นคนรับหน้าที่ดูแลแมวหนึ่งวัน คนรับใช้และบอดี้การ์ดคนอื่นๆ จะเพิ่มเวรยามและการตรวจตรามากยิ่งขึ้น ส่วนงานของคุณชายในวันนี้เลขาคนนั้นจะเป็นคนทำแทนในส่วนที่จำเป็นเร่งด่วน ส่วนงานไหนที่สำคัญน้อยกว่าก็จะถูกเลื่อนออกไปจนกว่าคุณชายจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม


และเพื่อไม่ให้เรื่องที่คนงามมีหูหางงอกออกมาแพร่ออกไป นอกจากผม คนรับใช้ที่มาเปิดประตู บอร์ดี้การ์ดอีกสองคนและเลขาคนสนิทแล้ว คนที่เหลือล้วนรับรู้แต่เพียงว่าคุณชายไม่สบายหนักไม่สามารถออกไปไหนได้เท่านั้น ส่วนคนที่กลายเป็นตัวปัญหาตอนนี้จะให้ผมคอยเฝ้าไว้ในห้องแทน


ถึงจะเรียกว่าห้องนอน แต่จริงๆ ก็แทบจะเป็นคอนโดขนาดย่อมอยู่แล้ว ขาดแค่ไม่มีครัวอยู่ข้างในด้วยก็เท่านั้น เพราะมีห้องน้ำในตัวผมจึงตัดความกังวลเรื่องที่จะออกไปแล้วถูกคนอื่นเจอได้ ทีวีขนาด 45 นิ้วต่อสัญญาณดาวเทียม กับเครื่องเล่นดีวีดีก็พอจะถูไถกับการที่ออกไปไหนไม่ได้ ส่วนเจ้าตัวต้นเหตุที่ตอนนี้กินอิ่มแล้วกำลังเลียจัดแจ่งขน?อยู่บนโซฟาตัวยาวหน้าทีวี ไม่แม้แต่จะเหลือบหางตาแลผมแม้แต่น้อย


คิดแล้วก็น่าน้อยใจนัก ทีเมื่อเช้าล่ะอ้อนเอาๆ พอคนรับใช้ยกจานมื้อเช้ามา เสต็กแซลมอนหอมกรุ่นชวนน้ำลายไหล คุณชายร่างแมวส่งเสียงออดอ้อนใช้ศีรษะดุนดันให้ผมหยิบป้อนชิ้นปลาส่งถึงปากเล็ก คลอเคลียทานมื้อเช้าด้วยกันอย่างมีความสุข แต่ทันทีที่เจ้าตัวอิ่มแค่นั้นแหละก็สะบัดเชิดโดดขึ้นโซฟาไม่สนใจผมอีกเลย นี่ก็ผ่านมาตั้งชั่วโมงนึงแล้วที่ผมเพียรพยายามร้องเรียกคุณชาย ให้คนงามของผมหันมาสนใจกันบ้าง แต่ดูท่าจะคว้าน้ำเหลว


“คุณชายคร้าบ สนใจผมหน่อยสิคร้าบ”


ร่างบางที่ตอนนี้สวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีชมพูตัวโปรด ปิดโคนขาอย่างหมิ่นเหม่เนื่องจากติดพวงหาง จึงใส่กางเกงไม่ได้หยุดทำความสะอาดตัวเองแบบแมวเหมียว เบนสายตาหันมามองผมในที่สุด หางฟูสะบัดขึ้นลงเป็นจังหวะรัวเร็วแสดงออกถึงความรำคาญของเจ้าตัว ดวงหน้างามเชิดขึ้นน้อยๆ หรี่มองผมด้วยหางตาราวกับจะสื่อว่ามีปัญหาอะไรของแกกันเจ้าทาส


อื้อหือ ที่รักผมช่างราชินีได้ใจ


“คุณชายมาเล่นกับผมหน่อยสิครับ เล่นคนเดียวผมเหงา มามะ เมี้ยวๆ”


ลองเรียกเสียงหวาน เผื่อฟลุ๊กจะได้เล่นกับแมวแสนงาม แต่อนิจจาราชินีของผมกลับสะบัดเชิดใส่ หันก้นให้ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟา เล่นเอาผมยิ้มค้างในท่ากวักมือเรียกแมว ชีวิตเฮยเสียจื่อช่างน่าเศร้าแท้ ถูกแมวเมินซะงั้น แต่ไม่เป็นไร ตราบใดที่คุณชายยังอยู่ในร่างนี้ผมก็ยังมีโอกาสล่อลวงแมวอีกเยอะ เคยได้ยินไหมครับสุภาษิตที่ว่า ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จก็อยู่ที่นั่น!!

.
.
.
.
.
แต่ตอนนี้ชักไม่แน่ใจแล้วแฮะว่าจะสำเร็จได้จริงรึเปล่า นี่ก็จะเที่ยงอยู่แล้ว ที่รักของผมยังไม่มีที่ท่าว่าจะลุกจากโซฟาพุ่งเข้าหาอ้อมอกของผมแต่อย่างใด ถึงปกติแมวมักจะนอนยาวหลังจากกินอิ่มก็เถอะ ผมแอบเห็นนะว่าหูสีขาวนั่นกระดิกทุกครั้งที่ผมเรียกน่ะ คุณชายยังไม่ได้หลับแต่แอบฟังเสียงผมอยู่สินะ


แต่ลองเรียกชื่อจริงก็แล้ว เรียกที่รักก็แล้ว แมวสาวสุดสวยบนโซฟาก็ไม่มีทีท่าจะหันมาสนใจผมแต่อย่างใด เหลือก็แต่อีกชื่อนึงที่ยังไม่ได้ลองเรียก คำเรียกที่ปกติเจ้าตัวแทบจะไม่อนุญาตให้ใครเอ่ยนอกจากนายน้อยสามผู้น่ารักคนเดียว ซึ่งผมเพิ่งจะได้รับอนุญาตเมื่อเร็วๆ นี้นี่เอง


เอาวะ ไหนๆ ก็ชื่อสุดท้ายแล้วนี่ ถ้ายังไม่ได้ผลอีกค่อยกับเจี๊ยะไปเลยแล้วกัน หลังจากนี้คุณชายน่าจะมีประกันค่ายาฉีดบาดทะยักให้ผมอยู่แล้ว


“...เสี่ยวฮัว”


“เมี้ยว ~”


เสียงครางรับเบาแสนเบาแต่ไม่อาจรอดหูของนักคว่ำกรวยมือฉมังแบบผมไปได้ทำเอาผมดีใจจนแบบกระโดดตัวลอย ในที่สุดคุณชายก็ตอบรับผมแล้ว!


“เสี่ยวฮัวครับ” เพื่อความชัวร์ ผมลองเรียกอีกที


“แง้ววว”


อา เสียจื่อชื่นใจจังเลยครับ ในที่สุดความพยายามของผมก็สำฤทธิ์ผลแล้ว


แลเห็นหางฟูขาวแกว่งไปมา บ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังอารมณ์ดี ผมลุกจากเตียงเดินเข้าไปใกล้จนได้ยินเสียงครางครืดเบาๆ อย่างแมว ใบหูรูปสามเหลี่ยมกระดิกน้อยๆ รับรู้ว่าผมเข้ามาใกล้แล้ว ผมลองชะโงกไปมองดวงหน้าหวานที่หลับตาพริ้มอย่างเป็นสุขแล้วอดแย้มยิ้มออกมาไม่ได้


...คุณชายดีใจที่เขาเรียกว่าเสี่ยวฮัว…


นั่นหมายความว่าพื้นที่ในหัวใจของคุณชายยอมรับสถานะของผมแล้วสินะ ความสำคัญที่ไม่แพ้เพื่อนที่เป็นรักแรกแบบนายน้อยสาม เป็นคนที่มีความหมาย มีค่ามากพอที่คุณชายจะให้เอ่ยเรียกด้วยชื่อนั้น


ผมขยับกายนั่งลงข้างร่างบนโซฟา มือแกร่งลูบไล้ศีรษะทุยด้วยความทะนุถนอมรักใคร่ ก้มลงประทับจูบอ่อนโยนใกล้ใบหูนุ่ม แว่วเสียงครางรับในลำคอของเจ้าแมวแสนงาม รู้สึกได้ถึงพวงหางที่ตวัดไล้เอวของผมอยู่ ราวกับจะบอกว่าเขาเองก็รักผมเช่นกัน


“เสี่ยวฮัว”


“เมี้ยวว”


“เสี่ยวฮัว


“แง้ววว”


“เสี่ยวฮัวของเสียจื่อครับ”


“ง้าววว”


โอ๊ยยย ทนไม่ไหวแล้วครับ!!


ยิ่งเรียกแล้วได้รับการตอบรับแบบนี้หัวใจผมยิ่งพองโต ไหนจะพวงหางสีขาวฟูนุ่มที่สะบัดพันรอบข้อมือผมข้างที่วางอยู่ตรงสะโพกอิ่มนั่นอีก กับเสียงร้องที่ออกจะเง้างอนหน่อยๆ เพราะถูกรบกวนการนอนด้วยแล้ว เฮยเสียจื่อจะไม่ทนครับ


ต่อให้ต้องติดคุกข้อหาทารุณกรรมสัตว์? ณ จุดๆ นี้ผมก็ไม่สนใจแล้ว ขอกดขอเจี๊ยะแมวสุดสวยตัวนี้ให้หนำใจหน่อยเถอะ!


สมองสั่งการแล้วร่างกายต้องไป มือแกร่งจัดการช้อนอุ้มร่างงามที่ครางประท้วงเบาๆ ขึ้นพาเดินไปที่เตียงหลังกว้าง จัดแจงวางลงอบ่างเบามือก่อนจะโถมกายทาบทับ ก้มลงจูบหอมฟัดอย่างมันเขี้ยวจนสุดทน



“แง้วๆๆ ม้าวว”


แว่วเสียงร้องอย่างตื่นตกใจของเจ้าเหมียว แต่อนิจจาคนหน้ามืดไม่สนใจอะไรอีกแล้ว มือแกร่งสอดล้วงหวังจะกอบกุมเนินเนื้อนุ่มนิ่ม ยันตัวขึ้นเพื่อจะจูบปลอบประโลมแมวน้อยไม่ให้ตื่นตกใจ กลับได้รับสิ่งตอบแทนอย่างเจ็บแสบข้อหาฉวยโอกาสกับคุณชายคนงามแทน


“ง้าววววว”


ฉัวะ!!


“โอ๊ยยย”


โครม!


ตึง!!

.
.
.
.
.
.
.
.
.
“...เสียจื่อ”


“...”


“เฮยเสียจื่อ!”


เฮือก!!


ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงเรียกเกรี้ยวกราดอันคุ้นเคย ก่อนจะเผลอครางออกมาเมื่อรู้สึกปวดหัวจนแทบระเบิด ฝืนลืมตาขึ้นมาแลเห็นใบหน้าของนางเอกคนงามคณะงิ้วเลือนราง ลองขยับตัวดูรู้สึกทุกส่วนในร่างกายมันหนักอึ้งไปหมดจนต้องยอมแพ้ ยอมหลับตาปล่อยให้ที่รักข้างกายใช้ผ้าชุบน้ำหมาดเช็ดซับเหงื่อไคลตามใบหน้าคม


...ดูท่าผมจะไข้ขึ้นจนเพ้อแฮะ…


“ตื่นแล้วใช่มั้ย ไหวรึเปล่า?” เสียงทุ้มหวานเอ่ยถามเจือปนความห่วงใย ผมทำได้แค่เพียงตอบรับเบาๆ ในลำคอไปเท่านั้น


แว่วเสียงถอนหายใจอย่างโล่งอก


“ดีแล้ว นึกว่านายจะเป็นอะไรมากซะอีก เห็นละเมอเรียกชื่อฉันซะดังลั่น” พูดพลางมือบางที่ไม่เคบปรนนิบัติใครก็คอยเช็ดตัวให้ผมอย่างเบามือ


“...”


“ว่าแต่ตลกดีนะ คนที่ขนาดฟัดกับบ๊ะจ่างยังไม่ตายแบบนาย ดันมาไข้ขึ้นกับแค่กินเค้กแค่เนี้ย ท่าทางจะไม่ชอบจริงจังเลยสินะ คราวหลังซื้อมาอีกดีกว่า นายจะได้อยู่ติดบ้านซะบ้าง”


โถ่ ที่รักครับ ไหงรังแกกันแบบนี้ล่ะ




Fin.