[To my Secret] Jinze

[Jinze]

ขอรีบแปะรีเควสเพราะเดี๋ยวจะไม่อยู่ยาวค่า =v="
1. วันสบายๆ ของแก๊งค์สามเหลี่ยมเหล็ก (ขอโมเม้นต์สามคนนี้รวมตัวทำอะไรมุ้งมิ้ง น่ารักๆ กันค่ะ ;///
2. วิธีโอ๋นายน้อยสมัยเด็กของสามพี่น้องตระกูลอู๋ อยากเห็นว่าถ้านายน้อยร้องไห้จะทำยังไงกัน >w<
3. โมเม้นต์นายน้อยทำแผลให้เสี่ยวเกอหรือจะสลับกันก็ได้ค่ะ
4. สมมติว่านายน้อยกับเสี่ยวเกออยู่ในสมัยจีนโบราณแล้วมาเจอกันค่ะ

สิ้นคิดแล้วค่าาา ขอแค่นี้ล่ะค่ะ ขอบพระคุณล่วงหน้า//โค้งงง

[Rightway]

สวัสดีค่ะ คุณjinze ^^

งั้นก็มาหัวข้อที่เลือกเลยนะคะ

คือข้อแรกคะวันสบายๆของทั้งสามคนคะ เริ่มเลยนะคะ



------------------------------------------------
>'มาใช้หนึ่งวันมีชีวิตธรรมดาๆไปกับนายอ้วน!'






วันหนึ่งในสักเดือน ของปีนี้
           

จางฉีหลิงนั่งนิ่งมองไปนอกหน้าต่างในตึกแถวที่เป็นที่พักของนายอ้วนแซ่หวัง หลังจากที่เขาตื่นมาพบกับความว่างเปล่า ไม่รู้อดีต ไม่รู้อนาคต
ที่มาพร้อมกับลอยแผลตามเนื้อตัว พักฟื้นอยู่ในโรงพยาบาลก่อนจะย้ายมาพักกับคนที่อ้างตัวว่าเป็นคนรู้จักของเขาอีกคนหนึ่ง
ได้ยินเสียงเหมือนประตูเปิดออก ก่อนมีเสียงก๊อกแก๊กที่ด้านล่างสักพัก ก่อนเจ้าของบ้านจะเดินมาถึงห้องด้านหลังที่เขาอยู่
เจ้าของบ้านที่เดินขึ้นมาเอ่ยปากทัก ก่อนจะเริ่มพูดถึงความคับข้องใจของตน


“นี่เสี่ยวอ้วนรับคนมาอยู่ด้วย หรือว่าตุ๊กตาอับเฉา”
ตามมาด้วยบทสทนาประจำวันที่อีกฝ่ายจะเป็นคนพูดเสียมากกว่า



“น้องเสี่ยวเกอฉันก็เลี้ยงดูนายมาได้สักพักแล้วหนา ไม่ใช่ว่าฉันจะตัดช่องน้อยแต่พอตัวหรอกนะ แต่ว่าช่วงนี้เงินของเสี่ยวอ้วนก็กำลังขาดแคลน......”
พอเริ่มได้พูดก็ปาเข้าไปเสียเกือบสิบนาที สุดท้ายก็จบลงด้วยคำตัดเพ้อ
“ฉันไม่ได้นั่งเฉยๆแล้วก็มีเงินมาให้ใช้อย่างอู๋เสียหรอกนะ”



“......”



บางทีเสี่ยวอ้วนก็คิดว่าตัวเองนับถืออู๋เสียขึ้นมาระดับนึง





------




            ทำให้เช้าวันถัดมาเสี่ยวอ้วนตื่นแต่เช้า เขาวางแผนแล้วว่าช่วงนี้ที่น้องเสี่ยวเกอมาอยู่ด้วยก็ต้องหารายได้เสริม
ทดแทนที่ขาดหายไปกับการลงกรวยก่อนหน้า อยากไปสมัครงานให้ แต่ก็เจ็บปวดตรงก็ที่น้องแซ่จางไม่มีบัตรประชาชน!
เรื่องแบบนี้เทียนเจิ้นก็คิดไว้ก่อนหน้านี้แต่สุดท้ายก็ล้มเลิกไป แต่มันไม่ใช้กับเสี่ยวอ้วยคนนี้ งานดีๆมีเงินให้มันต้องมีละวะ!




“ไป๋หลิงเหวิ่น วันนี้อย่างหวังว่าเจ้าจะหนีรอดไปได้!”
ชายในชุดจีนโบราณสีดำดูหรูหราเอ่ยขึ้น พร้อมกับส่งสัญญาณไปให้ลูกน้องของเขาที่เดินตามมาตัวงโอบล้อมชายในชุดจอมยุทธสีฟ้าเจ้าของชื่อ



“เจ้าฆ่าศิษย์น้องข้า ข้าชุนชิงเหลียนจะขอไม่อยู่ร่วมฟ้าเดียวกับเจ้า! จัดการมัน!”
เสร็จสิ้นคำสั่ง ลูกน้องในชุดเครื่องแบบเดียวกันตีวงโอบล้อมคนชุดฟ้าก่อนชักกระบี่ออกมาเตรียมพร้อม เช่นเดียวกับเหยื่อของพวกเขา ก่อนมีหน่วยกล้าตายคนหนึ่งเสือกตัวเข้าไป ตามมาด้วยเอฟเฟคของกำลังภายในที่ออกมาปะทะกัน พร้อมกับท่วงท่าในการจับกระบี่คล้ายการร่ายรำงดงาม



เดี๋ยวใกล้ถึงคิวที่เขาจะเข้าไปแล้ว คนรับบทชิงเหลียนคิดในใจก่อนมองคิวการแสดงข้างหน้า แต่สายตาพลันไปเห็นคนในชุดผู้ติดตามของเขาคนนึงที่ยังไม่ไปอยู่ในวงตามบท เขาส่งสายตาเป็นนัยน์ให้เจ้าบ้าที่ออกไปทำตามบท แต่เจ้าสต๊าฟคนนี้กลับไม่มองเขา แถมยังยืนนิ่งไม่ขยับไปไหน คิดในใจได้ว่าซวยแล้ว เขาต้องถ่ายอีกเทคเป็นแน่


หลังจากบทของหลินเหวิ่นเล่นจบ เจ้าตัวก็เงยหน้ามองมาทางเขาก่อนหันไปเห็นเจ้าสต๊าฟบ้านั่นที่ยืนนิ่งไม่ยอมเล่นตาบท แล้วส่งสายตาเป็นคำถามมาให้ แล้วจะให้เขาตอบอย่างไรละ!



“อย่าเพิ่งได้ใจไป ไป๋หลินเหวิ่นนี่คือลูกน้องที่ฝีมือดีที่สุดของข้า จัดการมัน!”
เขารีบเอ่ยขึ้นก่อนดันเจ้าบ้านี่ออกไปข้างหน้า รู้ตัวสักทีสิเว้ยเจ้าเซ่อ! ดีที่คนเล่นบทหลินเหว่นรับมุกทัน เลยตะโกนตอบนรับมา


“เข้ามา! จะกี่คนข้าก็มิหวั่นเกรง”
เจ้าบ้าข้างหน้าเริ่มขยับตัวเล็กน้อย พร้อมกับที่คนรับบทหลินเว่ยวิ่งเข้ามาพอดี ในเสี้ยววินาที




“ปั๊ก!”





หลังจากเกิดเสียงอันหน้าตื่นตะลึง กองถ่ายถึงกับเกิดความเงียบสงัด



“คัต คัต!!!! แกจะตีแสกหน้าพระเอกทำบ้าอะไร!!!!!!!!!!”
เสียงผู้กำกับตะโกนใส่โทรโข่งลั่นกอง  พร้อมกับเรียงหาคนมาพยาบาลดาราเจ้าของบท คนหากินกับหน้าตานี่มันลำบากขนาดนี้เหล่ะ
แต่ว่าเจ้าบ้านี่... มันตีแสกหน้าพระเอกทำไมวะ!?




เจ้าของชื่อเหมินโยวผิง ตามที่อู๋เสียเรียกเดินเข้ามาหานายอ้วนหวังที่ทำสีหน้าไม่ถูกอยู่ข้างหลังกองถ่าย

“ไม่เป็นไรน้องเสียวเกอ ไม่ต้องพูดอะไรก็ได้ฉันเข้าใจ”
เสี่ยวอ้วนไม่รู้จะพูดอย่างไร จะหัวเราะก็ไม่ออกร้องไห้ก็ไม่ได้ สมกับที่เทียนเจินพูด ว่าน้องเสียวเกอแม่งมีความล้มเหลวในการใช้ชีวิตระดับเก้า
พูดไม่ออกจริงๆ ขนาดให้ไปเดินเป็นตัวประกอบ แม่ง!ยังไปตีหน้าพระเอกเสียได้ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องเงิน ตอนแรกก็ได้แค่ 1500 หยวน
ตอนนี้จะได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ นี่ถ้ามีค่ารักษาพยาบาลเจ้าดาราหน้าขาวนั้นอีก ไม่อย่างนั้นต้องพึ่งบารมีเทียนเจินเสียแล้ว.....





---------------


            สภาพอากศปักกิ่งวันนี้กำลังดี และด้วยความที่เป็นวันเสาร์เหมาะแก่การทำงานที่สุด แม่งมีแต่ความสงบสุขจนเสี่ยวอ้วนแทบน้ำตาไหลพราก
หลังที่พาจางฉีหลิงออกตระเวณหางานอย่างอื่นทำ ก็ได้งานที่แสนจะเหมาะสมกับนายใบ้จางคนนี้เสียที คิดแล้วก็มอง อีกฝ่ายในชุดมาสคอตไก่สีเหลืองหน้าตาน่ารัก
ส่วนเขาอยู่ในชุดพนักงานสีเดี๋ยวกับเจ้ามาสคอต ถือใบปลิวอยู่ในมือ

“น้องเสี่ยวเกอ นายแค่ยืนให้คนอื่นถ่ายรูปเฉยๆ”
พูดเช่นนั้นก่อนเริ่มทำงาน และมันก็เป็นการทำงานที่น่าจะเป็นไปได้ด้วยดี (?)


ถนนเฉียนเหมินวันนี้ช่างคึกคัก มีทั้งนักท่องเที่ยวต่างชาติและคนในประเทศมาท่องเที่ยว เพราะอยู่ใกล้กับจัตุรัสเทียนอันเหมิน และพระราชวังต้องห้าม
ทำให้ผู้คนผ่านมาทางนี้มากมาย เสี่ยวอ้วนหน้าตายิ้มแย้มยืนแจกใบปลิว ได้มา3000หยวน กับ 7500 สำครับมาสคอส
อย่างน้อยวันนี้พวกเขาจะได้เงิน 10500 หยวน ได้กำไรคืนมานิดหน่อย

เลยเวลาเที่ยงมาเล็กน้อยก็ฝากใบปลิวไว้กับน้องเสี่ยวเกอ แล้วออกไปซื้ออะไรมากิน เพื่ออีกคน พอกลับมาก็เห็นเพียงคนยืนมุงดูอะไรกันอยู่



“แม่ครับ เจ้าไก่มันตายแล้วหรอครับ”
มีเสียงเด็กดังขึ้นใกล้ๆพวกเขา พอหันไปมองก็เห็นเจ้าเด็กผอมแห้งคนหนึ่งเอ่ยถามผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้าง
ใครจะบ้าเอาไก่มาปล่อยกลางถนน นายอ้วนแซ่หวังผู้เมินเฉยต่อเรื่องไร้สาระรีบแทรกตัวท้วมๆของต้นเข้าไปดูทันที เห็นเจ้ามาสคอตสีเหลืองๆที่คุ้นตา นั่งอยู่ตรงม้านั่ง พร้อมกับนกพิราบฝูงหนึ่ง นี่เขาไปไม่นานเลยนะ..... อะไรนะคิดว่าฉันจะพูดโกหกหรอ!



แต่ว่า! เรื่องนี้ไม่สำคัญเท่าชุดเจ้าไก่เหลืองที่ยืมมา เลอะไปด้วยมูลสีขาวสวยของเพื่อนรักติดปีกตัดกับขนเหลืองๆของเจ้าไก่......
ค่าซักชุดมันเท่าไหร่วะ!!!!



“......”







เย็นวันนั้น


“เทียนเจินฉันมาคิดๆดูแล้ว น้องเสียวเกอเหมาะกับการลงกรวยที่สุดแล้ว” ไม่ก็เป็นตุ๊กตาอับเฉา คำหลังได้แต่คิดอยู่ในใจ

“ห่ะ? อะไรของนาย?”
เสียงปลายสายถามกลับมาอย่างประหลาดใจ ก็พ่อทูนหัวแซ่จางของนายไง เสี่ยแม่ง อยากสถบคำว่าแม่งใส่รัวๆ


“.......อย่างน้อยก็ขอค่าเลี้ยงดูรายเดือน”
ฉันแม่งดูเป็นคนเห็นแก่เงินชะมัด!



------------------------------------
สารระไม่มีอยู่จริงคะ ถถถถ ค่อนข้างหนักไปทางนายอ้วนคะ ตามน้ำหนักตัวเสี่ยวเขา ฮา
ขอบคุณค่ะ








อยากแถมบ้าง




เสี่ยวเกอผู้ไม่หวั่นไหวแม้จะโดนฉลามงับ /ไม่เกี่ยว

[Jinze]

โอ๊ย น่ารักมากมายยย เสี่ยอ้วนยังสมเป็นเสี่ยอ้วน
ขอบคุณมากๆ นะคะ >///<