[TRANS] อาจารย์เฮยเสียจื่อ ตอนที่ 3

[BleuOnMine]

อาจารย์เฮยเสียจื่อ ตอนที่ 3

-------

อู๋เสียที่หัวบวมปูดเป็นซาลาเปาไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนศีรษะถึงจะหายปวด ถ้ายังฝึกอีกหนึ่งชั่วโมง เขาอาจจะกลายเป็นเหมือนผลแตงโมผลหนึ่งที่ถูกทุบจนแตกละเอียด สมองกลายเป็นของเหลวจากนั้นก็ไหลออกทางรูจมูก

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาเริ่มจับการเคลื่อนไหวของเฮยเสียจื่อได้แล้ว ไม่ใช่โดยการใช้สายตา แต่เป็นการใช้ประสาทสัมผัสรับรู้มากกว่า

เฮยเสียจื่อบอกเขา การเพ่งสมาธิของเขาทำให้เกิดประสาทสัมผัสนี้ ขนอ่อนบนกายของมนุษย์ไวต่อกระแสลม แต่การรับรู้กระแสลมของมนุษย์ส่วนใหญ่ ไม่สามารถประมาณขนาดและทิศทางของมันได้

ในนิยายนักดาบ ผู้เก่งกาจถึงแม้ว่าจะตาบอดก็สามารถหยุดลูกดอกได้ นี่เป็นเรื่องยากที่จะทำสำเร็จ ถึงแม้ใช้เวลายาวนานในการฝึกก็อาจไม่สามารถทำได้

แต่ว่า เมื่อผ่านการฝึกอย่างเป็นระบบ ก็สามารถแยกแยะทิศทางของกระแสลมได้ ในทำนองเดียวกัน การหยุดการตอบสนองฉับพลันย่อมสามารถทำได้

ทั้งคู่นั่งลงเพื่อพักผ่อน อู๋เสียรู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังสั่นด้วยความยินดี เฮยเสียจื่อยกมือขึ้นมาข้างหนึ่ง อู๋เสียขยับหลบทันที แล้วค่อยมองเห็นเฮยเสียจื่อยื่นบุหรี่ให้เขา

“พูดถึงความหวาดระแวงแล้ว นายนี่มันที่หนึ่งจริงๆ” เฮยเสียจื่อพูดยิ้มๆ “ดีๆ ฉันชอบนาย บางทีนายอาจเป็นลูกศิษย์ที่ได้อยู่ด้วยกันยาวนานที่สุดของฉัน”

“นานที่สุดเท่าไหร่?”

“2 ปีครึ่งมั้ง”

“สั้นที่สุดล่ะ?”

“7 วัน”

อู๋เสียสูบควัน “นายไม่ได้คิดอะไรเลยใช่มั้ย?”

เฮยเสียจื่อหัวเราะ ฟาดหน้าผากของอู๋เสียอย่างรวดเร็ว อู๋เสียกระเด็นไปไกลกว่า 3 เมตร ความเจ็บปวดพลุ่งพล่าน

เฮยเสียจื่อจิ๊ปาก มองนาฬิกา “การระวังตัวลดจาก 100 เหลือ 0 ใน 50 วินาที เอาอีกแล้ว!”

เฮยเสียจื่อสูบบุหรี่ อู๋เสียนั่งห่างออกไปไกล 10 เมตร บนหัวบวมเป็นซาลาเปาลูกใหญ่

ทั้งคู่มองไปยังแสงอาทิตย์ตกที่ห่างออกไป ผ่านเถาองุ่นบ้านซื่อเหอหยวนของเฮยเสียจื่อ รู้สึกคล้ายกับการเล่นชีเฉี่ยวปั่น*สีเงางาม ช่างสวยงาม แสนสงบสุข

“ศัตรูไม่ใช่คนที่จะเหนื่อย เพราะฉะนั้นระวังไว้ อย่าได้วางใจ” เฮยเสียจื่อพูด

“อืม” อู๋เสียตอบกลับ “แต่ฉันเหนื่อยและง่วง หลังจากนี้ไป ฉันจะไม่อยู่ใกล้นายมากกว่า 10 เมตร”

“ความเร็วและมุมข้อต่อของนายมีปัญหามาก หากไม่ประชิดตัวศัตรู 10 เมตรเป็นระยะที่ดีเลยในการขว้างของฆ่านายแบบที่นายก็ไม่รู้ตัว”

อู๋เสียจำความแม่นยำในการปาของเมินโหยวผิงได้ จึงพูดว่า “ไม่ดีมั้งที่พูด—“ พูดยังไม่จบ ชิ้นส่วนเล็กๆในมือของเฮยเสียจื่อก็พุ่งออกมาโดนขมับของเขา

อู๋เสียลุกขึ้นมาจากพื้น วิ่งไปที่ประตูทางออกเหมือนคนบ้า ทันทีที่ถึงหน้าประตู ประตูก็เปิดออก ฮั่วซิ่วซิ่วถือตะกร้าขนมหวานเข้ามา มองอย่างหวาดกลัว “เกิดอะไรขึ้น?”

“คิดว่ามีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น กลุ่มคนพวกนี้ผิดปกติ ทุกๆคนมีความคิดและจินตนาการของตน ที่นี่ไม่ใช่โลกที่ปกติ หมัดสามารถกินกบ หมากรุกจีนสามารถเอาไปเล่นเป็นหมากโกะ มีหนทางเอาชนะ และเป็นชัยชนะที่คิดวางแผนมาก่อน”  ซิ่วซิ่วทาหัวบวมปูดของอู๋เสียด้วยน้ำมันดอกคำฝอย

อู๋เสียกินขนมซ่าฉือหม่า*ของซิ่วซิ่ว พูดว่า “ฉันยังไม่ค่อยมีสัญชาตญาณระวังภัยเลย”

“เพราะพี่ไม่รับมันไว้ ในเมื่อพี่รับมันไว้ในหัวบวมๆได้ในความจริง ทำไมพี่ถึงไม่รับมันไว้?” ซิ่วซิ่วใช้นิ้วผอมเคาะหัวบวมๆของอู๋เสียหนึ่งครั้ง อู๋เสียกรีดร้อง “ถ้าเป็นหนูอะนะ ก่อนฝึกจะอยู่บ้านสักค่อนคืน ทำให้ทั้งหัวของตัวเองบวม แล้วก็ ขั้นหนึ่ง ทำเหมือนกับว่าฝึกหนักไม่ได้พักเลย ขั้นที่สอง ในวันรุ่งขึ้น อาจารย์ก็จะเห็นหนูสภาพแบบนี้ เข้าใจว่าปวด บางทีอาจจะยอมสอนเคล็ดวิชาสำคัญเร็วขึ้นก็เป็นได้ คนบ้าก็เป็นคน ยอดฝีมือก็คือคนที่มีฝีมือ”

อู๋เสียมองซิ่วซิ่ว ใบหน้าภายใต้ครีมบำรุงผิวแสดงให้เห็นความเจ้าเล่ห์ที่แตกต่างกันตามวัย เด็กผู้หญิงคนนี้ก็เป็นเหมือนราชาปีศาจ ไม่ดีไม่ดี

“พี่สาวฮัวแนะนำให้เขามาสอนพี่ ก็คิดไว้แล้วเผื่อในกรณีที่พี่จะเล่นตุกติก ต้าชื่อฮุ่ยผู้ไร้อารมณ์ คนผู้นี้มีวิธีมากมายที่จะจัดการพี่ พี่วางใจได้ ถ้าพี่กำลังหาผู้ที่มีศิลปะการต่อสู้โดดเด่น ตอนนี้พี่อยู่กับเขาแล้ว”

“ทำไมเธอถึงตั้งชื่อเล่นให้คนอื่นอีกแล้วล่ะ?” อู๋เสียหัวเราะ รสน้ำมันดอกคำฝอยบนศีรษะผสมปนเปไปกับรสหวานหอมของชาฉือหม่า* ทำให้เกิดความรู้สึกแปลกๆที่ไม่คาดคิด แต่นี่เป็นสิ่งที่ซิ่วซิ่วทำเอง เขาเลยต้องแสดงให้เห็นว่าไม่เคยทานชาฉือหม่าแบบนี้

“ที่พี่รู้มา” ซิ่วซิ่วพูด “ใครบอกเขาไม่ให้ฉันไปยุโรปละ”

เสี่ยวฮัวไปที่เยอรมัน บนโลกมีเรื่องยุ่งยากมากมาย เขาเองก็ยุ่งขึ้นเรื่อยๆ

“อ้อ ใช่! ทำไมวันนี้ถึงมาหาฉันที่นี่ล่ะ?” อู๋เสียเคี้ยวชาฉือหม่าจนจะเสร็จ แล้วถามอย่างแปลกใจ เด็กผู้หญิงคนนี้ปกติจะอยู่แต่ในบ้าน ผิวหนังของครอบครัวเธอไม่ค่อยเหมือนคนอื่น ไม่ค่อยถูกกับแสงอาทิตย์ ถ้าหากอยู่ภายใต้แสงอาทิตย์ ผิวหนังน่ากลัวว่าจะถูกทะลุผ่าน

การที่มาอยู่ต่อหน้าแบบนี้ เด็กผู้หญิงคนนี้ถ้าไม่ใช่เพราะระบบครอบครัวแบบเหลาจิ่ว ก็คงจะอยู่แต่ในห้องส่วนตัวของตน

“ไม่ได้มาที่นี่เพื่อหาพี่ แต่มาหาเขาต่างหาก” ซิ่วซิ่วชี้ไปยังเฮยเสียจื่อที่อยู่ข้างหลังอู๋เสีย หลังจากหยิบกล่องขนมหวานขึ้นจากพื้นหิน “เขามีร้านแว่นตา ร้านแว่นตาแบบที่มีกระจกฝ้าที่ครอบครัวฉันใช้ ฉันมาเพื่อซื้อมัน”

พูดเสียงหนักแน่น เขาได้ยินเสียงเหยียบเถาองุ่นแตกจากข้างหลัง หันไปมอง เห็นเฮยเสียจื่อเหยียบลงบนเถาองุ่นใกล้ถึงตัวเขาแล้ว เขาเลยรีบหนีออกไป

------------

ชีเฉียวปั่น = แทนแกรม มันคือเกมนี้


ซ่าฉือหม่า = ชาฉือหม่า มันคือขนมชนิดเดียวกันค่ะ น่าจะเป็นแป้งหั่นเล็กๆทอดเคลือบน้ำตาลค่ะ
หน้าตาเป็นงี้


ปล. ซิ่วซิ่วเรียกเสี่ยวฮัวในนี้ว่า 花姐 (ฮัวเจี่ย) นะคะ แปลตรงตัวว่าพี่สาวฮัว แต่ไม่มั่นใจว่าปกติซิ่วซิ่วเรียกเสี่ยวฮัวแบบนี้รึเปล่านะคะ ไม่เคยเห็นเนต้าอื่นค่ะ ; w ;

[annminki]

ข้าวซอย?? นายน้อยอ้วนแน่ๆ

[Kip2532]

นายน้อยน่ารักมากเลยค่า

ขอบคุณที่แปลนะคะ

รอตอนต่อไปนะคะ

[ผ้าแพรผืนใหญ่ๆ]

กรี๊ดกร๊าดกับฮัวเจียเจีย>< โอย ไม่เคยอ่านแปลนี้มาก่อนเพิ่งรู้ว่าสุดท้ายเสี่ยวฮัวกับนายแว่นจะมาป๊ะกันตอนลากเขามาเป็นเทรนเนอร์ให้นายน้อยนี่เอง (อย่างน้อยท่านประมุขก็ยังให้คู่นี้ได้เจอกันบ้าง กร๊ากกก) นายน้อยขี้ระแวงทักษะไม่เข้าขั้นแต่ความขี้ระแวงสูงมากนะคะ มิน่าตาเรือพ่วงหายไปทีไรรู้ตลอดเลยยยยย


ปล.แถวบ้านเราเรียกข้าวซอยตัดอ่ะค่ะ ไม่แน่ใจว่าใช่มั้ยนะคะ 

[Bacioxxx]

ขอบคุณมากค่าา ฮานายแว่นจับเวลา 50วิ!
จาก100เป็น0 พลิกโผมากไปไหมคะนายน้อยสามมมม
แอบวินวินเนต้าเฮยฮัวจริงๆนะคะเนี่ย เสี่ยวฮัวให้นายแว่นดำมาฝึกนายน้อย
อ๊ายยยยยย พี่เฮยยยยยย x3!

[faliona01]

ใสซื่อซะ นายน้อยเอ๋ย....

จาก 100 ไป 0 ว่าตามจริง แว่นนี้ฝึกโหดขริงๆ

ว่าแต่อะไรคือสั้นสุด 7 วันคะ!!! 5555555555555

[gustoon]

นายน้อยทั้งน่ารักและน่าสงสาร555555

[kuramajoy]

มิน่าถึงได้มีแว่นตาใช้ได้ตลอด ก๊ากก

[SilverCloud]

ที่แท้นายแว่นก็เปิดร้านขายแว่นนี่เอง ความรู้ใหม่เลยนะเนี่ย ถถถถ นายน้อยขี้ระแวงแต่พอเห็นว่าไม่มีอันตรายก็ลดการระวังเหลือศูนย์ทันที โดนนายแว่นดีดปลิวเลย

[Starsong]

อะไร! มีร้านขายแว่นด้วยเหรอนาย เป็นอีก1จ๊อบของนายแว่นงั้นเหรอคะเนี่ย ;D
พอรู้สึกว่าปลอดภัยก็คลายความระวังลงจาก 100 เหลือ 0 ภายใน 50 วิ..... //อาห์ เทียนเจินนี่ช่างเทียนเจินดีจริงๆ -w-
แต่ขำมากตอนโดนอ.แว่นขว้างของใส่แล้วสติแตกลุกพรวดพราดวิ่งหนีไปนี่เป็นเอามากนะนายน้อยขราาา 555555
แล้วๆๆ อะไรคือพี่สาวฮัวววว!!!! ปกติซิ่วซิ่วเรียกเสี่ยวฮัวแบบนี้อยู่แล้วรึเปล่า?? โอยๆๆอยากรู้เนต้าตรงนี้จังเลยค่า >___<

[Yuwadee Wana]

ไม่ค่อยเข้าใจประโยคที่นายน้อยบอกว่า "นายไม่ได้คิดอะไรเลยใข่ไหม"

นายน้อยได้รับการแนะนำจากเสี่ยวฮัวว่าให้มาฝึกกับนายแว่นนี่เอง อยากรู้จังว่าเสี่ยวฮัวกับนายแว่นไปรู้จักกันตอนไหน อย่างไร

แว่นแอบรวยอ่ะ มีทั้งบ้านซื่อเหอหย่วน และร้านแว่นตา อยากรู้ความเป็นมาของแว่นจังเลย

[hnee]

ขอขำนานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆหน่อยนะ 555555555
อาเสียช่างน่ารักเสียจริง จะอยู่ใกล้หรือไกลก็ไม่มีผลหรอกอาเสีย โดนหมดนั่นแหละ ขำๆๆๆมากๆๆๆ นี่จะวิ่งหนีไปเรื่อยๆใช่มั้ยเสี่ยวเสีย? อิอิๆๆๆ เจออาจารย์เฮยสายโหดก็อดทนนะอาเสีย เอาใจช่วยเต็มที่เลยจ้าาาาาาา!!!!

[nimosyne]

ซ่าฉือหม่านี่คล้ายๆข้าวซอยตัดแบบที่บ้านเราเรียกเลยค่ะ 55555
สะดุดมากกับคำว่าพี่สาวฮัว น้องซิ่วซิ่วเรียกแบบนี้เลย อห
นายน้อยก็น่วมอย่างต่อเนื่อง อาจารย์เฮยดูแฮปปี้กับการสอนนะคะ
ท่านอาจารย์สายเอสเหรอ #ผิด แอบมีเรื่องกระจกแว่นด้วย สงสัยตรงนี้
ว่าแต่เสี่ยวฮัวไปเยอรมันกับแนะนำพี่แว่นมาสอนอู๋เสียนี่อะไรยังไง
โปรยเนต้ามาให้อีกแล้ว โง่ยยยยยยย เควสชันมาร์คเต็มหัว

[arshura09]

นายแว่นโหดจริงจัง ยังไม่ทันจะตั้งตัวก็โดนเข้าให้หลายดอก
นายน้อยน่วมไปหมดทั้งตัวจนต้องหนีกันเลยทีเดียว
ยังดีที่ซิ่วซิ่วโผล่มาพร้อมขนมรับขวัญได้พอดี
แถมยังมีอารมณ์ขันมาให้นายน้อยอีกเสียด้วย
เลยได้รู้กันเสียทีว่าใครเป็นคนแนะนำอาจารย์ดีมาให้นายน้อย
เสี่ยวฮัวนี่รักแล้วก็ตามใจนายน้อยซะจริง
ทีกับซิ่วซิ่วชอบกันเธอไปอยู่วงนอกเสมอเลย
คงเพราะเธอเป็นผู้หญิงที่ควรปกป้องล่ะมังนะ

เอาใจช่วยนายน้อยค่ะ ระแวงระไวจนไม่เป็นอันทำอะไรแล้วนั่น