[Drabble] #dmbjdaily (จาง) "จางหาย..." [ผิงเสีย]

[asra]

[Drabble] #dmbjdaily (จาง) "จางหาย..." [ผิงเสีย]


ผมถอนใจเป็นครั้งที่ร้อย เพราะคนตรงหน้าผมยังคงนั่งเหม่อไปเบื้องหน้า ดวงตาสีดำสนิทของเขาดูว่างเปล่า

นับจากวันที่ผมพาเขาออกมาจากประตูสำริดก็ผ่านมา 1 เดือนแล้ว แต่เมินโหยวผิงไม่แม้จะพูดออกมาสักเพียงครึ่งคำ

ตลอดสิบปีที่ผ่านมา ถึงเขาจะอยู่ที่หลังประตูนั่น แต่สำหรับผมแล้วเขาอยู่ในใจเสมอ
ตอนนี้ผมได้เขากลับมาแล้ว หากอยู่ใกล้ตัวกลับรู้สึกไกลยิ่งกว่า

นายอ้วนปลอบผมว่าอย่าคิดมาก เสี่ยวเกออยู่คนเดียวมานาน เกิดอะไรขึ้นบ้างหลังประตูนั่นก็ไม่มีใครรู้ ควรให้เวลาเขาปรับตัว
ถึงผมจะเห็นด้วยกับนายอ้วนแต่ก็อดกังวลไม่ได้


เฮ้อ…

ผมถอนใจครั้งที่ 101…

หันมองดูเมินโหยวผิง แสงแดดยามเย็นสีส้มนวลตายังคงอาบอยู่บนใบหน้าเฉยเมยนั้น

วูบหนึ่งผมเห็นตัวเขารางเลือน

คล้ายกำลัง…

จางหายไป...

รู้ตัวอีกทีผมก็พุ่งเข้ากอดเขาจนล้มกลิ้งลงไปด้วยกันเสียแล้ว เมินโหยวผิงเองก็ดูตกใจพยายามดันผมออก

แต่ผมไม่ปล่อยเขาหรอก ก็เขากำลังจะหายไป จางหายไปต่อหน้าผม

“.....”

“...เสีย”

“อู๋เสีย”

ใครมาเรียกตอนนี้ คนกำลังยุ่งอยู่ไม่เห็นเรอะ! ผมยังคงหลับหูหลับตาเกาะอีกฝ่ายแน่นเป็นลูกลิง

เสียงถอนใจระอาดังขึ้น พร้อมๆ กับที่ร่างผมโดนพลิกลงมาอยู่ด้านล่าง ผมสะดุ้งเมื่อแผ่นหลังสัมผัสพื้นเย็นๆ

พอลืมตามอง ก็เห็นหน้าของเมินโหยวผิงอยู่ในระยะใกล้ ทุกรายละเอียดบนใบหน้านั้นมันชัดเจน ไม่จางเลือนเหมือนเมื่อครู่

“เสี่ยวเกอ…”

ผมเห็นริมฝีปากบางนั่นหยักยิ้มนิดหนึ่ง ก่อนจะเลื่อนเข้ามาแตะที่ปากของผมเองแผ่วเบา ก่อนไล่ไปที่ริมหูร้อนฉ่าของผม

“อู๋เสีย…” เสียงทุ้มแหบพร่า เหมือนคนที่ไม่ใช่เสียงมานานดังขึ้น

“เสี่ยวเกอ..” ผมกอดเขา

“กลับมาแล้ว…”


-end-
-----------------

253 days left (จาง)

ส่ง daily ครั้งแรกค่ะ
ปัดฝุ่นสกิลเขียนนิยาย พั่บๆ
เรื่องบันทึกฯ นี่นับว่าเป็นแรร์ไอเทม ขุดแป้งขึ้นมาเขียนนิยายอีกครั้งเลยล่ะค่ะ
ราวปลุกผีออกจากหลุม ปลุกบ๊ะจ่างออกจากโลงเลยทีเดียว แบบว่าคันมือ
ไม่ได้เขียนฟิค เขียนนิยายมาเป็นสิบปี (บ่งบอกอายุมากว่าแก่แล้ว 55+) สำนวนฝืดไปบ้างต้องขออภัยนะคะ

[Duke_of_Florence]

กลับมาแล้ว อร๊ายยย ชอบประโยคนี้ของเสี่ยวเกอจังค่ะ
ยินดีต้อนรับกลับมานะ เสี่ยวเกอ ไม่ต้องหนีหายไปไหนอีกแล้วนะยะ
ตุ๊มๆต่อมๆว่าจะดราม่าป่าว จางหายอะไรนั่น
ชอบตอนจบ สั้นๆแต่ได้ใจ

[delivery]

อุ่นใจ นึกว่าเสี่ยวเกอจะหายไปอีกแล้ว

แล้วเสี่ยวเกอก็จัดการอุ้มนายน้อย เข้าห้องไป

[kame_kazuha]

ถึงนายจะจางหายไป แต่ฉันจะกอดนายไว้แบบนี้ โอ๊ยยย มโนเอง

กลับมาแล้วสินะเสี่ยวเกอ

[asra]

ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์ค่า >///<

ความรู้สึกตอนนั้นของนายน้อย ประมาณว่ากลัวจะเสียไปอีกค่ะ เลยถลากอดนายเมินแน่นหนึบ

"อย่าหวังว่าจะหายไปต่อหน้าช้าน~~"  นายน้อยไม่ได้พูดไว้ เอ๊ะ! หรือพูด  (>_+)

[faliona01]

ไม่หายไปหรอก ก็ใจมันอยู่ที่อู๋เสีย
คนเราต้องเป็นของคู่กัน กายกับใจ

อู๋เสีย โมชั่นนี้เเอบน่ารักอะ อุอิ

[Shiaeri]

โอไกรี๊ค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

โอ้ยยย ตอนแรกนึกว่าจะดราม่า
จบน่ารักค่อดดดดดดด ฟฟฟฟฟฟฟฟฟ กลับมาล้าวววววววววววววว หกด่าหกาด่สหกดาส

[Snake_Blind]

"กลับมาแล้ว"

แค่คำเดียว ที่นายน้อยรอมาสิบปี ด้วงขอระเบิดตัวตาย อร๊ากกกกกกกก

โอ๊ย เหมือนได้กลิ่นดราม่า แต่จบแบบหวานมาก น่ารักมาก อ๊ากกกกกก ขอบคุณค่ะะะะะะะะ