[OS] #dmbjdaily (หูกระต่าย) "กระต่ายของฮั่วซิ่วซิ่ว" [ฮัวซิ่ว]

[Charmkao]

Title: กระต่ายของฮั่วซิ่วซิ่ว
Paring: เซี่ยอวี่ฮัวXฮั่วซิ่วซิ่ว (+อู๋เสีย ดารารับเชิญ)
Genre: มุ้งมิ้ง(?)
Rate: G

.
.
.

“พี่ชาย พี่ชายฮัว”

เสียงเล็กๆใสๆดังขึ้น เซี่ยอวี่ฮัวจึงละสายตาจากตัวอักษรในหนังสือ เงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าของเสียงตัวน้อย

ฮั่วซิ่วซิ่วในวัยแปดปีกำลังจ้องมองเขาตาแป๋ว สองมือเกาะโต๊ะทำงาน คางมนเกยอยู่บนมือ ยิ่งมีซาลาเปากลมๆสองลูกบนหัวนั้น ใบหน้าจิ้มลิ้มดูน่ารักน่าชังเหลือเกิน

แต่ไม่ใช่สำหรับเขา แท้จริงแล้วเจ้าเด็กจากตระกูลฮัวนี่ซนราวกับลูกลิงตัวหนึ่งเลยทีเดียว ทั้งแก่นแก้วช่างสงสัย สมกับเป็นทายาทสืบทอดของฮั่วเซียนกู่ สตรีเพียงหนึ่งเดียวแห่งเก้าสกุลใหญ่

‘มาป่วนถูกเวลาอีกแล้ว’ เขาคิดพร้อมลอบถอนหายใจ ซิ่วซิ่วมักจะติดตามท่านย่าของเธอเสมอเมื่อจะต้องมาติดต่อธุระอะไรที่บ้านสกุลเซี่ย แล้วยังจะต้องมาชวนเขาออกไปเล่นด้วยเสียทุกครา

“วันนี้พี่อู๋เสียก็มา พวกเรามาเล่นด้วยกันเถอะ!” ซิ่วซิ่วกล่าวถึงเพื่อนเล่นของเธออีกคนหนึ่ง อู๋เสีย ทายาทแห่งสกุลอู๋ เป็นเด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันกับเขา ซึ่งเรียกได้ว่าสนิทกันไม่น้อยเลย

“พี่มีงานจะต้องทำนะ ซิ่วซิ่วๆไปเล่นกับเสี่ยวเสียก่อนสิ”

“ไม่อาว” เด็กน้อยเริ่มงอแง “ซิ่วซิ่วอยากเล่นกับพี่ฮัวด้วยนี่นา”

อวี่ฮัวถอนหายใจอีกครั้ง ดูท่าจะปฏิเสธไม่ได้ เดี๋ยวคุณเธอก็จะร้องไห้เป่าปี่ไปอ้อนท่านย่าฮั่วแล้วเขาก็จะซวยอีกว่าทำไมทำน้องร้องไห้ (ซึ่งเวลาที่เขาโดนดุซิ่วซิ่วก็หยุดร้อง ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังท่านย่า โผล่หน้าออกมาแลบลิ้นปลิ้นตาหลอกเขา เป็นกริยาที่น่าจับมาตีก้นสั่งสอนจริงๆ)

“ก็ได้ๆ ไปก็ไป”

เจ้าตัวเล็กร้องเย้ลากแขนเขาออกไปนอกห้องทำงานไปทันที





“สวัสดีเสี่ยวฮัว” อู๋เสียทักเขาพลางยิ้มแห้งๆอย่างรู้ชะตากรรม เขาได้แต่ส่ายหน้าอย่างปลงๆคืนให้อีกฝ่าย ไม่รู้วันนี้ซิ่วซิ่วจะเล่นอะไรแผลงๆอีกหรือเปล่า ปกติคุณเธอเล่นด้วยวิธีธรรมดาแบบเด็กทั่วไปที่ไหนละ

“วันนี้จะเล่นอะไร?” เขาถาม ฮั่วซิ่วซิ่วยิ้มแปลกๆจนเขากับเสี่ยวเสียขนลุก เริ่มสัมผัสได้ถึงลางร้าย ร่างเล็กวิ่งดุ๊กๆไปที่กระเป๋าของตัวเองก่อนจะหยิบของออกมาสามชิ้น

อู๋เสียกับเซี่ยอวี่ฮัวหน้าซีด

ของในมือฮั่วซิ่วซิ่วคือ ‘หูกระตาย’ สีชมพู

เอ่อ ไม่ใช่หูกระต่ายที่เป็นเครื่องแต่งตัว

แต่คือหูกระต่าย ที่เป็นที่คาดผม ขนสีชมพูแหววฟูฟ่องน่ารัก(?)

“วันนี้เราจะมาเป็นกระต่ายกัน” กล่าวเสียงร่าเริง แต่เหมือนเป็นสายฟ้าฟาดลงกลางใจชายหนุ่มวัยรุ่นตัวโตสองคน

พวกเขาได้แต่ก้มหน้ายอมรับชะตากรรมไม่กล้าขัดคุณหนตระกูลฮั่ว โดนจับสวมหูกระต่าย ซิ่วซิ่วมองผลงานของตนอย่างชืนชม ตบมือแปะๆอย่างถูกใจ

เสี่ยวเสียกับเขามองหน้ากันแผ่รังสีทะมึน

เสียศักดิ์ศรีเป็นที่สุดสำหรับว่าที่ผู้นำสกุลใหญ่ทั้งสอง

“เอาล่ะ ตอนนี้ทุกคนเป็นกระต่าย กระต่ายต้องเดินยังไงน้า”

...นั่งยองๆกระโดดสองขาไปรอบๆ…

“กระต่ายต้องกินแครอทนะ”

...สองมือจับแครอทแทะ...

“กระต่ายต้อง...”
.
.
.
.
.

เซี่ยอวี่ฮัวนั่งหมดแรงอยู่บนเก้าอี้กลางสวน ข้างๆเขาคือยัยเด็กแสบที่เล่นจนเหนื่อย ขดตัวหลับปุ๋ยอยู่ ไม่ใช่เหนื่อยที่มาวิ่งเล่นกับเขา แต่หมดพลังไปกับการออกคำสั่งให้เพื่อนเล่นตัวโตสองคนรับบทกระต่าย กระโดดโหยงเหยงไปทั่วสวน แล้วยังมีหน้ามาหัวเราะเยาะอีก

ส่วนเสี่ยวเสียนะเหรอ? แอบดอดกลับไปแล้วไง พออารองของเขามาตามกลับก็รีบหนีทิ้งให้เขาโดนซิ่วซิ่วจับเล่นอยู่คนเดียว

เจอหน้าครั้งต่อไป ไม่ได้ด่ามันซักตั้งจะไม่ขอใช้แซ่เซี่ยอีก อวี่ฮัวตั้งมั่น

หันมาเจอร่างเล็กนอนกรนเบาๆเขาก็ได้แต่ถอนหายใจ จะปล่อยเอาไว้อย่างนี้ก็ไม่ได้ เขาเลยช้อนตัวคนนอนหลับขึ้นมาอย่างเบาๆระมัดระวังไม่ให้ตื่น

เขากลับเข้ามาในห้องของตัวเอง วางตัวเล็กในอ้อมแขนลงบนเตียง ก่อนจะจัดท่าทางให้นอนสบาย ห่มผ้าห่มให้เรียบร้อย เหลือบไปเห็นใบหน้าอ่อนเยาว์ยามนอนหลับ ช่างดูปราศจากพิษสงใดใด พินิจพิจารณาหน้าจิ้มลิ้มของเจ้าตัวเล็ก โตไปคงจะสวยไม่เบาเลย

อวี่ฮัวหัวเราะหึหึให้กับความคิดของตัวเอง ไม่รู้ถ้าโตไปเป็นสาวสวยแต่นิสัยแก่นแก้วไม่เปลี่ยนไปจากนี้ คงจะพิลึกน่าดู

เขาไม่มีทางรู้หรอกว่า ในเวลาไม่กี่ปีต่อจากนี้ จากลูกลิงแสนซน จะกลายร่างเป็นกวางสาวแสนงาม

ความทรนงที่มีอยู่ในสายเลือด แปรเปลี่ยนความไร้เดียงสาให้กลายเป็นความเฉลี่ยวฉลาดอันเต็มไปด้วยเล่ห์กล



วันที่เขาได้กลับมาพบหญิงสาวอีกครั้ง

กว่าจะรู้ตัวอีกที สายตาที่มองเธอจากน้องสาวตัวป่วน

ก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป…

......................................................................................................................................................................
Talk:

นอร์มอลลลลลล ให้ตายเถอะโจ เราชิพคู่นี้คะ //โบกธงอย่างเดียวดาย

เนื่องจากไม่รู้อายุของสองคนนี้ เดาจากในนิยาย เสี่ยวฮัวอายุน้อยกว่าอู๋เสีย 2 ปีก็น่าประมาณ 24-25 เนอะ
ส่วนซิ่วซิ่ว ดูจากการบรรยายของนายน้อย ไม่น่าจะถึง 20
สองคนนี้น่าจะห่างกันประมาณ 6-7 ปี แล้วก็เป็นเพื่อนสมัยเด็กกันด้วย (‘ ., ‘  ///) #ต่อมชิพสั่ล

ในฟิคซิ่วซิ่ว 8 ขวบ เสี่ยวฮัวก็ประมาณ 14-15 เป็นวัยรุ่นกำลังกรุบกรอบ(?) ยังใจดีคอยตามใจน้อง แอร๊ว
จริงๆเริ่มชิพมาจากแฟนอาร์ตพี่โอ ที่เสี่ยวฮัวกางร่มให้ซิ่วซิ่วนั่นละคะ

แต่งตอนแรกเกือบจะเรือแตกไปฮัวเสียแล้ว55 สุดท้ายดึงกลับมาทางเดิมได้ พลังวายช่างน่ากลัว

ทอล์คยาวไปหน่อย ฮาาาา ขอบคุณสำหรับทุกเม้นในฟิคที่ผ่านๆมานะคะ เป็นกำลังใจอย่างดี

อีก 254 วันเจอกัน

[kokoro.drakon]

ซิ่วซิ่วววววววว น่ารักกกก เสี่ยวฮัวกับซิ่วซิ่วคือดี คือดราม่า คือเจ็บนะะะ แต่รักเรือนี้ แงงงงงงงงงง

[tear]

ถ้านอมอลก็ชอบคู่นี้เหมือนกันค้า ถ้าวายก็ไปฮัวเสีย อิอิ

น่าร้ากกก โถหนูซิ่วอย่าแกล้งพี่อวี่ฮัวสิลูก ๕๕๕

[carrotkun]

อ่านจบแล้วค่ะ น่ารักมากๆเลย ชอบที่ราวกับมีสายฟ้าฟาดใส่สองหนุ่มนั่น คือ๕๕๕
ทั้งสองคนใจดีเล่นกับซิ่วซิ่วด้วยน่ารักมากค่ะ เราอ่านไปคิดภาพไปแล้วมันมุมิมากๆ ซิ่วซิ่วน่ารักจริงๆ
เวลาที่อ้อนๆแต่ก็แอบดื้ออยู่ในตัว

ตอนแรกฟิคมามุง้มิ้งแต่ช่วงท้ายแอบหักนิดๆไปทางจริงจังนะคะ เราอ่านแล้วก็ฟหกดอยู่พักนึงเลยค่ะ

[Mill]

กรี๊ดดดดดดดดดด นี่มันน่ารักมากกก
ว่านเขียนได้น่ารักมากอะ สำนวนก็ดี ฮูววว/////
โอ๊ย ชอบเลยคู่นี้ ประทับใจสาวแก่นจริงๆ

ว่าแต่ไม่สนฮัวเสียจริงอะ /โดนตี

[meanato]

ซิ่วซิ่ววววววววววววววว ///ทำไมมันน่ารักอย่างนี้เนี่ย