[TRANS] 3.ป่าไม้ [SPOIL เล่ม 10]

[anurakbeer]

3 ป่าไม้

เสี่ยวฮัวบอกว่า เขาเจอมันในบ้านของคนจากบ้านเกิด ตั้งแต่เสียท่าครั้งหนึ่ง ผมก็ติดนิสัยมีเรื่องอะไรก็จะกลับบ้านเกิดไปเก็บของสักเที่ยว การเก็บของ ช่วยให้อ่านอะไรออกหลายอย่าง สภาวะเศรษฐกิจของสถานที่แห่งนี้สมัยก่อนเป็นอย่างไร มีตำนานเรื่องเล่าอะไรไหม ชิ้นส่วนเล็กๆ เหล่านี้ บ่อยครั้งสามารถประกอบกันเป็นข้อมูลมากมาย

“คนคนนี้ชื่อเหมียวเสวียตง พ่อเป็นคนงานของกรมป่าไม้ หัวลูกศรดอกนี้ถูกแงะออกมาจากไม้ผุท่อนหนึ่ง พ่อของเขาเจอมันตอนกำลังเลื่อยไม้ เขาบอกว่าหัวลูกศรแบบนี้ พบเห็นบ่อยมากในท่อนไม้เก่าในป่าไม้เขตของเขา ต่างก็ผุจนเป็นตะปุ่มตะป่ำไปหมดแล้ว”

“ป่าไม้?” นายอ้วนหันไปถามเจ๊ใหญ่ “เจ๊ใหญ่ ที่นี่มีศูนย๋ของป่าไม้ด้วยเรอะ”

“ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ มีหรือจะไม่มีศูนย์ของป่าไม้” เจ๊ใหญ่ไม่แม้แต่เงยหน้า

“ซ้ำยังตัดต้นไม้กันอีก กรุณาเก็บต้นไม้ไว้ให้ลูกหลานรุ่นหน้าสักหน่อยได้ไหม” นายอ้วนใส่อารมณ์ “ไม่รู้หรือไงว่าต้นไม้มันผลิตออกซิเจนได้ ไม่มีออกซิเจนเสี่ยอ้วนจะอยู่ยังไง”

“เก่งจริงก็ไปโวยกับป่าไม้สิ ฉันไม่ได้เป็นคนตัดซะหน่อย” เจ๊ใหญ่โมโห

นายอ้วนงึมงำ หันไปมองเสี่ยวฮัว “เจ๊ใหญ่แกรู้ว่าป่าไม้อยู่ไหน ประเดี๋ยวค่อยให้นางพาพวกเราไป อาฮัว นายเล่าต่อไปเลย”

“ฉันไม่ได้ชื่ออาฮัว” เสี่ยวฮัวกุมหน้าผาก

ผมจุดบุหรี่ บอกนายอ้วนว่าอย่าขัด

“ใต้พื้นดินของป่าไม้ที่นั่นมีซากต้นไม้จำนวนมาก เมื่อแซะผิวดินออก ก็เจอท่อนไม้ผุปูทับเป็นชั้นๆ” เสี่ยวฮัวกล่าว “ทั้งหมดนี้ ทหารกองโยธาเป็นคนลำเลียงออกมาจากภูเขาลึกเมื่อยุคก่อน ส่วนที่เนื้อไม้มีปัญหา หรือเกิดปัญหาในการออกคำสั่ง ก็จะไม่ได้ขนออกไป เมื่อกองไว้นานเข้าก็ผุ เหมียวเสวียตงบอกว่า ในเนื้อไม้พวกนั้น จะต้องยังมีหัวลูกศรแบบนี้อีก”

มีหัวลูกศรอยู่ในเนื้อไม้ ไม่รู้ว่าถูกยิงปักเข้าไปในต้นไม้เมื่อสมัยสงครามของราชวงศ์ไหน ดูจากรูปทรงของหัวลูกศร มีความเป็นไปได้ว่า จะเป็นแบบที่ใช้งานในสงครามใหญ่ครั้งสุดท้ายระหว่างชาวมองโกลกับกษัตริย์ว่านหนู ถ้ามีอยู่ในเนื้อไม้ส่วนใหญ่ แสดงว่าต้นไม้พวกนี้ น่าจะมาจากสมรภูมิโบราณแห่งเดียวกัน

สถานที่นั้นต้องมีเบาะแสแน่ๆ การนำผู้คนจำนวนมากขนาดนี้ เดินฝ่าเส้นทางหิมะเส้นเดิมนั่น ไม่ใช่วิธีที่ชาญฉลาดนัก ผมต้องทำความรู้จักกับภูมิประเทศนี้ให้มากขึ้น ผมไม่รีบ ยังห่างจากวันนัดหมายอีกนาน ผมถึงกับหยุดพักร้อนอยู่ที่นี่ได้ทั้งฤดู

รถขับไปนานมาก วนอ้อมเส้นทางภูเขา ยิ่งเข้าไปลึกก็ยิ่งแคบ โชคดีที่สมัยนี้ไม่มีถนนลูกรังอีกแล้ว ถนนคอนกรีตทอดไปถึงประตูใหญ่บานหนึ่งที่ไหล่เขา เมื่อเปิดประตูเข้าไป ข้างในเป็นที่ราบกว้างใหญ่ที่เกิดจากการตัดภูเขา บนนั้นมีท่อนไม้จำนวนมากกองอยู่ โดยกระจายกันเป็นหย่อมๆ เหมียวเสวียตงบอกว่า ช่วงนี้ไม่ค่อยมีไม้สักเท่าไหร่แล้ว

ขณะกำลังดีใจที่ถนนยังไปต่อได้ รถจิ๊ปก็มุ่งหน้าต่อ วิ่งไปบนถนนดินโคลนที่มีหญ้าขึ้นรก ไม่นานก็มาถึงประตูหลังของศูนย์ พวกเราเห็นประตูเหล็กที่เก่าแก่กว่า บานเล็กกว่าบานหนึ่ง บานประตูเป็นสนิมไปหมดแล้ว เกาะเต็มไปด้วยต้นฝอยทอง (菟丝子=Cuscuta Chinensis) ประตูเหล็กข้างหนึ่ง บานพับเป็นสนิมจนฉีกขาด บานประตูเหมือนห้อยคาไว้เฉยๆ บนนั้นมีตัวอักษรสี่ตัว เขียนว่า “ระวังไฟป่า” บนกำแพงอิฐอีกข้างที่เลื้อยเต็มไปด้วยต้นฝอยทองนั้น คล้ายกับมีแผ่นกระดานที่ผุบวมไปหมดแล้วแผ่นหนึ่ง

“ข้างหลังคือศูนย์ป่าไม้เก่า” เหมียวเสวียตงกล่าว “สิ่งของอยู่ในเขตของศูนย์เก่า”

พวกเราตรงเข้าไปดึงต้นฝอยทองทิ้ง กุญแจสมัยก่อนใช้วัสดุทนทาน แม้เป็นสนิมหมดแล้ว ก็ยังแข็งแรงเป็นบ้า เมื่อเห็นว่าในศูนย์ป่าไม้ไม่มีคน เราใช้เสื้อผ้าพันมือแล้วจับต้นฝอยทองปีนข้ามไป คนอีกฟากช่วยกันโยนเครื่องมือเข้ามา

เมื่อเข้าไปถึง ก็เจอพงหญ้าที่สูงเลยเข่า ข้างในเป็นลานกว้างขนาดเล็กกว่าหน่อย ขึ้นเต็มไปด้วยหญ้ารก ไม่มีท่อนไม้ มีเพียงโกดังเตี้ยๆ สองสามแห่ง

“มีปัญหา” ขณะผมกำลังจะเดินหน้า ก็เห็นนายอ้วนย่อตัวลง

“ทำไมหรือ” ผมถาม

นายอ้วนมองไปยังเหมียวเสวียตงที่กำลังปีนเข้ามา ตะโกนถามว่า “ในป่าไม้ที่นี่ เคยเกิดเรื่องอะไรหรือเปล่า”



Talk:
แปลสดแบบตอนต่อตอน จะเชื่อถือ 100% ไม่ได้นะครับ
หนึ่งคือต้นฉบับเองก็ยังไม่ผ่านบรรณาธิการ
สองคือเนื้อหาบางอย่างผู้แปลอาจตีความผิดเพราะข้อมูลไม่พอ

นพซซ. สู้ๆ

[GhostInGrave]

ขอบคุณคุณเบียร์มากๆเลยนะค้าาาาาาาา

ตายริ้วววว นายอ้วนของเราเค้าเปลี่ยนจากโจรปล้นสุสานไปเป็นนักอนุรักษ์ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย แล้วพอเจอปัญหาปุ๊บก็ตัดฉับเลยเหรอคะประมุข เสียใจแรง ;-;

[Malangporyim]

นายน้อยอู๋คะ สองตอนที่แล้วบอกว่าจะเลิกบุหรี่ ยังไม่ทันไรหยิบมาสูบอีกแล้วนะคะ /ตีมือ 555

ผมไม่รีบ ยังห่างจากวันนัดหมายอีกนาน ผมถึงกับหยุดพักร้อนอยู่ที่นี่ได้ทั้งฤดู

ชิลเหลือเกินนายน้อย แง 555 เราขำว่ายังไม่เวลาอีกนาน เลยเอาเวลามาสอดส่องเรื่องนั่นนี่ใกล้ ๆ ฉางไป๋ซานรึคะ 55555 เข้าข่ายหาเรื่องใส่ตัวอีกแล้วรึเปล่านี่

ตอนท้าย เริ่มการผจญภัยครั้งใหม่แล้ว ตื่นเต้นจุง ประมุขสู้ๆ คุณเบียร์สู้ๆ รอติดตามอย่างใจจดจ่อค่ะ♥

ปล. ต้นฝอยทองน่ารักจัง อุตส่าห์วงเล็บไว้ให้ด้วย พอเสิร์ชดูแล้วประทับใจ ไว้ต้องหาเวลาหาข้อมูล เพิ่งเคยรู้จักเนี่ยแหละค่ะ ; //// ;

[yakusoku]

ขอบคุณคุณเบียร์ที่แปลมาให้อ่านจ้า อยากรู้จังว่าเกิดอะไรขึ้น

[scuroluce]

ท่านประมุข ทำไมมันสั้น!!! มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ทำไมทิ้งด้วงให้อยากรู้อีกแล้ว!!!

[onihazard]

มาฉางไป๋ซานรอบบนี้นายน้อยเตรียมตัวมาเยอะจริงๆ แต่ก็มิวายมีเรื่องให้ผจญภัยก่อนถึงวันหมั้นหมาย เอ้ย วันนัดหมายอีกแล้ว
ตอนสามทิ้งช่วงไปค่อนข้างนานจนต้องย้อนกลับไปอ่านตอนหนึ่งกับสองใหม่ ขอบคุณคุณเบียร์มากค่ะที่ทำให้เราติดตามนายน้อยไปได้ถึงจุดหมาย =w=

[Yuwadee Wana]

นายน้อยใจเย็นไปไหมคะ หรือว่าเตรียมตัวมาดี เลยนิ่งนอนใจ คนอ่านใจร้อนจะแย่ว่าจะตามตัวนายเมินกลับมายังไง

นพซซ. สู้ๆ
คุณเบียร์สู้ๆ

[hnee]

ขำอิตรง "ฉันไม่ได้ชื่ออาฮัว" นี่แหละ 5555 ต้องเรียกเสี่ยวฮัวถึงจะได้รึไง เอิ้กๆๆๆ

"ผมไม่รีบ ยังห่างจากวันนัดหมายอีกนาน ผมถึงกับหยุดพักร้อนอยู่ที่นี่ได้ทั้งฤดู" งั้นอาเสียก็เตรียมตัวเก็บข้อมูลให้พร้อมเลยนะ พอถึงวันจริงจะได้ไม่ลำบากนะจ้าาาาาาาาาาาา

[arshura09]

ดูเหมือนธนูจะเป็นเบาะแสสำคัญถึงเรื่องราวอะไรบางอย่าง
หากตำหนักทิพย์พิมานเมฆในฉางไป๋ซานเกี่ยวข้องกับกษัตริย์ว่านหนู การได้รู้น่าจะเป็นประโยชน์
นายน้อยสามดูจะมีปริศนานำพาการผจญภัยอีกแล้ว
เสี่ยอ้วนก็ยังเป็นเสี่ยอ้วน ถามดีๆไม่ได้ มีเลี้ยวให้อีกฝ่ายเผยข้อมูลแบบง่ายๆได้อีกแล้ว หุหุ
แต่เซียะอวี้ฮัวดูจะไม่ชอบให้เสี่ยอ้วนเรียกชื่อห้วนๆนะ แต่พอนายน้อยเรียกเสี่ยวฮัวนี่กลับยอมหุหุ
รอติดตามการไขปริศนาครั้งนี้ต่อไป ว่าเสี่ยอ้วนเจออะไรเข้าค่ะ ตื่นเต้น