[Trans] ราชานักตก (钓王) #ตอนพิเศษตรุษจีน2016 - Chapter 12

[souless_angel]

ราชานักตก 12《钓王12》

เย่อปลา


ตาแก่ไม่ดึงเบ็ด พวกเราไปไหนไม่ได้ สามคนนั่งอยู่บนโขดหิน เมฆลอยผ่านท้องฟ้า พวกเราไม่พูดอะไรกันเลย มองดูแสงอาทิตย์อัสดง ย้อมสีทองลงบนหินผา

ลมไม่แรง อากาศเย็นฉ่ำ คนสามคนนั่งเบียดกัน ทำให้ผมนึกถึงหลายเหตุการณ์ที่คล้ายกันนี้ เมื่อตอนนั้น ในใจของเราทุกคน ต่างมีเรื่องที่จำเป็นต้องทำ ส่วนบัดนี้ ในใจว่างเปล่า ไม่มีอะไรเลย

"สวยจริงๆ เมื่อก่อนเห็นภูเขาสูงๆ เห็นแม่น้ำใหญ่ๆ มาตั้งเยอะ ทำไมไม่เคยหยุดตั้งใจเชยชมมันเลยนะ" นายอ้วนกล่าว

นั่นสิ สวยจริงๆ ดวงอาทิตย์ค่อยๆ คล้อยต่ำลงมาถึงริมเส้นขอบฟ้า ผมเปิดมือถือ ที่นี่ไม่มีสัญญาณ จึงยังมีแบตเหลือเฟือ ผมเปิดดนตรีที่ไม่มีเนื้อเพลงขึ้นเพลงหนึ่ง
จากนั้นก็เอนพิงนายอ้วนแล้วหลับไป ตัวนายอ้วนมีกลิ่นใบยาสูบเคล้ากับกลิ่นไขมันอันเป็นกลิ่นเฉพาะตัวของคนอ้วน อยู่ในป่าสามเดือน บนตัวทุกคนต่างก็เป็นกลิ่นนี้กันหมดมั้ง

ตั้งแต่กลับจากฉางไป๋ซาน ก็ไม่เคยนอนหลับในป่าอีกเลย เมื่อก่อนทุกครั้งก่อนหลับ ผมจะภาวนาขอให้ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ไม่ฝัน ครั้งนี้ ไม่มีวันเกิดอะไรขึ้นอีกแล้วมั้ง

สองทุ่ม อุณหภูมิลดลง ผมหนาวจนตื่น นายอ้วนอ้าปากหวอ เมินโหยวผิงไม่อยู่ข้างพวกเรา ผมขยี้หน้า จุดบุหรี่มวนหนึ่งแล้วผลักนายอ้วนออก ยืนขึ้น
แล้วก็เห็นตรงขอบบึงลึกโคมไฟสองดวง ที่จริงมันคือไฟฉายเหมืองกันน้ำ เมินโหยวผิงช่วยถือส่องผิวน้ำให้ตาแก่ ตาแก่ย่ำอยู่ในน้ำ กำลังหมุนลูกกลิ้ง สาวเอ็นขึ้นมา

"มีอะไรกัน" ผมเดินไปหา ตาแก่บอก "กินเบ็ดแล้ว"

สายเอ็นตึงแน่ว ทุกการหมุนหนึ่งรอบ ตาแก่แทบต้องใช้สุดแรงข้าวต้ม เขาออกแรงหมุนมันสองสามรอบ แล้วก็พลันปล่อย ให้ลูกกลิ้งหมุนฟรีสิบกว่ารอบ แล้วจึงฝืนล็อกมันไว้

"ใช่ปลาตัวนั้นไหม" ผมนึกในใจ เห็ดโลงมังกรขลังขนาดนี้เชียว ตั้งกี่ปีแล้วไม่เคยติด คราวนี้ตกปุ๊บติดปั๊บ

ตาแก่ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง "ไม่ใช่ คงเป็นปลาตัวอื่น แรงเยอะมาก น่าจะยาวสักเมตรกว่า ฉันเคยตกได้มาก่อน ไม่ใช่มัน ไม่อย่างนั้น---"

ผมไม่รู้ว่าตาแก่ไม่อย่างนั้นอะไร อาจจะเป็น ไม่อย่างนั้นเขาไม่มีทางสู้แรงไหว ผมเห็นเขาเริ่มเพิ่มแรงและความถี่ในการเก็บสาย
เมื่อนานเข้า แรงดึงและแรงกระชากจากอีกฟากเริ่มลดลง ตาแก่เริ่มเก็บสายไม่หยุด เมื่อถึงยามนี้ พวกเราก็เข้ามาช่วยได้แล้ว

หนึ่งคนเก็บหนึ่งชั่วโมง เมื่อถึงคิวผม ผมยังตื่นเต้นเล็กน้อย แม้ปลาจะไม่ขัดขืนแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกหนักมาก ไม่กี่นาทีแขนก็เปลี้ย ต้องพักสักครู่จึงทำต่อไปได้
ขณะนายอ้วนตื่น พวกเราก็ลากปลาขึ้นมาจากบึงลึกได้พอดี วินาทีที่มันกำลังจะพ้นน้ำ ผมมองเห็นว่า ใต้แสงไฟฉายเหมือง เงามืดกับเกล็ดสีขาวสะท้อนแสงปรากฏขึ้นใต้น้ำ
ผิวน้ำสามารถขยายขนาดภาพ เงานั่นประหนึ่งสัตว์ประหลาด

มันคือปลาเฉาดำยักษ์ (青鱼 Black Carp) ตัวยาวเมตรหกสิบ ดวงตาเสื่อมสภาพไปแล้ว ไม่รู้สายพันธุ์

"เคยกินปลาบึงไหม" ตาแก่ถามผม ผมไม่รู้ว่าพวกปลาที่ผมกินเป็นปลาจากไหน แต่รสชาติของปลามันก็คล้ายๆ กันไม่ใช่หรือ

"ปล่อยมันไปเถอะ โตมาตัวเท่านี้ไม่ใช่ง่ายๆ" ผมพูดกับตาแก่ "เราสี่คน กินได้ไม่เยอะ"

ตาแก่สาวเอ็นลากมันขึ้นมาถึงบนบก ส่ายหน้า ขณะนี้ผมจึงเห็นว่า บนท้องของปลาตัวนี้ มีรอยแหว่งขนาดใหญ่ แทบจะขาดกลาง

"เมื่อกี๊ไม่ใช่พวกเราที่เย่อมันจนหมดแรง เหตุที่อยู่ๆ มันก็นิ่ง เพราะมันถูกปลาตัวใหญ่กว่ากัด จนตายทันที"

ผมใช้ฝ่ามือวัดขนาดรอยแหว่งบนตัวปลาแล้วใจหายวาบ ปากไม่ได้ใหญ่มาก แต่พละกำลังและความแม่นยำของตำแหน่ง ฟ้องว่ามันเป็นสัตว์ดุร้าย
แทบจะฆ่าเหยื่อด้วยการกัดเพียงคำเดียว กระชากเอาเครื่องในไปแทบทั้งยวง

"เรื่องที่ข้าพูดเป็นความจริง ถูกต้องไหม" ตาแก่มองผม "มันอยู่ข้างใต้"

สีหน้าของเขาเป็นประกาย ความขุ่นมัวในดวงตาหายไปสิ้น มองดูผิวน้ำ เสมือนสามารถมองทะลุลงไปถึงใต้พิภพ

บางทีตลอดหลายปีมานี้ เขาเคยคิดระแวงสงสัยนับครั้งไม่ถ้วน ว่าปลานี้มีอยู่จริงไหม ผมนึก ตาแก่ยืนขึ้นเงียบๆ เอาปลาไปเสียบกับกิ่งไม้ เริ่มขอดเกล็ด ล้างเครื่องใน

ผมใช้ไฟฉายตนองส่องดูบึงแห่งนี้อีกครั้ง สำรวจตรวจตรามันใหม่ ลงมาที่รอบปากบึง เพื่อดูว่าระดับน้ำที่นี่สูงได้ถึงระดับไหน มันช่วยให้ผมมองเห็นสาเหตุที่แท้จริงของการเสียชีวิตของคนเหล่านั้น

ตามคำอธิบายของตาแก่ ก่อนคนพวกนั้นตาย มองเห็นสาหร่ายใต้น้ำกำลังเคลื่อนไหว ส่วนสาหร่ายนั้นงอกอยู่บนตัวปลา

ตอนนั้นมณฑลฝูเจี้ยนเกิดภัยแล้ง ระดับน้ำจะต้องลดต่ำกว่าตอนนี้ ผิวน้ำเองไม่ได้กว้างมากอยู่แล้ว หากระดับน้ำลดต่ำลงไปอีก
การพบปลาที่ตามตัวมีสาหร่ายเคลื่อนไหวอยู่ใต้อุโมงค์น้ำคับแคบ แสดงว่าปลาต้องตัวไม่ใหญ่มากเกินไป

ดูจากรอยแผลของปลาตัวเมื่อครู่ ปากของมันก็ไม่ใหญ่เท่าไหร่ สามารถสันนิษฐานได้หรือไม่ว่า มันเป็นปลาที่มีขนาดต่ำกว่าหนึ่งเมตร แต่ปลาตัวเล็กกว่าเมตร
จะมีเรี่ยวแรงมหาศาล ขนาดกัดปลายักษ์นี่ให้ตายในคำเดียวได้ไหม

ผมเกิดความสงสัย น่านน้ำแห่งนี้ ดูเหมือนขัดแย้งกันกับเบาะแสทั้งหมดที่ได้ยินมา แต่ผมเองก็มีความรู้เรื่องปลาไม่ถ่องแท้เหมือนกัน

ผมสูบควันฟอดหนึ่ง ในทะเลสาบใต้พิภพนั้นมืดโดยสัมบูรณ์ ทำไมบนตัวปลาจึงมีสาหร่าย หรือมันไม่ใช่สาหร่าย แต่เป็นสิ่งที่เหมือนสาหร่าย?

ผมเรียบเรียงข้อสงสัยเล็กน้อย : เสี่ยวเกอสนใจ, ทะเลสาบใต้ดินมีรูปทรงเป็นแผนภูมิไทเก๊ก, กลางทะเสาบมีกำแพงหินที่สร้างโดยมนุษย์,
ในทะเลสาบมีปลาประหลาดที่จะว่ายขึ้นมาผิวน้ำเพื่อล่าเหยื่อในยามแล้ง, น่านน้ำที่ปลาประหลาดปรากฏตัวเล็กมาก, บนตัวปลาประหลาดมีสิ่งที่คล้ายสาหร่าย

เหลยเปิ่นชางเป็นคนกุมโคมให้โจรขุดสุสาน

ผมหยุดการคิด วัตถุประสงค์พวกเราตอนนี้ยังเป็นแค่ตกปลา อย่าทำให้เรื่องนี้กลายสภาพไปเป็นอีกเรื่อง รักษาความคิดง่ายๆ เช่นนี้ไว้ เว้นเสียแต่ผมจะจับโกหกได้จริงๆ
เมื่อถึงตอนนั้น ผมจะทิ้งเหลยเปิ่นชางไป ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ตาม

เหลยเปิ่นชางจัดการปลาจนเสร็จ หั่นเป็นแถวๆ ใช้เป็นเหยื่อ เขาอ้างอิงจากขนาดของรอยกัด หั่นปลาเป็นขนาดราวครึ่งท่อนแขน นำไปแช่ไว้ในน้ำเมือกของเห็ดโลงมังกร

เขาล้างมือด้วยน้ำในบึงจนสะอาด กลับมาข้างพวกเราที่กำลังศึกษาหัวปลากันอยู่ แล้วเริ่มจัดการกับหัวปลา นายอ้วนนึกขึ้นได้
“ซุปหัวปลาเต้าหู้! แม่งเอ๊ย ฉันยังไม่เคยเห็นหัวปลาไซซ์ใหญ่ขนาดนี้มาก่อน หม้อพวกเราใหญ่พอไหม”

เหลยเปิ่นชางพูดว่า “ในเหยื่อผสมเห็ดโลงมังกรไว้ หัวปลานี่เรากินไม่ได้ มันล้างออกไม่หมด แต่สมองปลายังควักออกมากินได้ พวกเราพรุ่งนี้ค่อยเดินลึกเข้าไปต่อ
ไปถึงจุดที่ข้าเล่าให้ฟัง ว่าบ่อสองบ่อใกล้กันมาก แต่ปลาที่ปล่อยกลับลงไปต้องเว้นห่างกันหลายเดือน ต่อจากนั้นก็ต้องพึ่งพาพวกเอ็งแล้ว”

“ทำไมคุณไม่ลองอีกครั้ง เราก็ตกได้ที่บึงนี้ไม่ใช่หรือ”

“ผ่านไปนานหลายปีแล้ว ตกปลาได้เป็นเรื่องปกติ แต่ปลาตัวนั้น สักครั้งก็ไม่เคยกินเบ็ด ข้างใต้เป็นทะเลสาบขนาดใหญ่ การจะตกปลาเฉพาะเจาะจงสักตัว มันยากเกินไป” ตาแก่พูด

“ถ้าพวกเอ็งอยู่เป็นเพื่อนข้าสักครึ่งปี ข้ายังพอจะเสี่ยงดวงดูได้ แต่นี่มันเป็นไปไม่ได้ ข้าก็ไม่อยากเสียเวลาพวกเอ็ง”

ตาแก่ไอสองสามที แววตากลับมาขุ่นมัว หมุนตัวกลับเข้าไปในเต็นต์ พวกเรามองหน้ากันไปมา นายอ้วนกล่าว “ตาแก่นี่พร้อมตาย”

“หมายความว่ายังไง”

“เขารู้จุดจบของตัวเองว่าเป็นยังไง จิตใจแน่วแน่ไม่วอกแวก นายเคยเจอคนประเภทนี้ไหม”

ในหัวของผม ผุดภาพสีหน้าสุดท้ายของพานจื่อ หัวใจกระตุกหนึ่งที

---

หนานไพ่ฯ Talk:
ผมไม่ชอบวันหยุด เพราะ---
(เพลงประกอบ “A Chinese Ghost Story” ของเลสลี่ จาง)

คนแปล Talk:
ตอนนี้ผมไม่ค่อยชัวร์เรื่องชื่อปลานะครับ เจ้า Black Carp (青鱼 Mylopharyngodon piceus << เอาไปค้นรูปได้ ถ้าสนใจ) นี่เท่าที่ค้นมา มันไม่มีชื่อไทย (ถ้าสืบค้นวงศ์ตระกูลสูงขึ้นไปหน่อย มันเป็นวงศ์ปลาตะเพียน=Cyprinidae ครับ) ถ้า “ปลาเฉา” จะไม่ใช่ชื่อจีนชื่อนี้ แต่ “ปลาเฉาดำ” จะคนละอย่างกับปลาเฉาหรือเปล่าไม่รู้
อนึ่ง วันนี้ 20.02 เป็นวันเกิดท่านประมุขหนานไพ่ฯ (อายุครบ 34 ปี) ขอให้อะไรก็ได้ ดลใจให้แกปล่อย LC ทิเบต, ซาไห่, เก้าสกุล และไปเคลียร์ๆ 817 ให้จบๆ ซะทีด้วยเทิ้ดดด พวกตอนพิเศษก็รวมเล่มได้แล้วนะ ประเมี้ยวนะ
(แกจะ Talk เรื่องวันเกิดตัวเองในตอน 14 นะครับ)