[Trans] ราชานักตก (钓王) #ตอนพิเศษตรุษจีน2016 - Chapter 05

[souless_angel]

เจ้านักตก 5 《钓王5》

ทะเลสาบใต้พิภพ


เมื่อหลายปีก่อน เหลยเปิ่นชางเจอโจรขุดสุสานคนหนึ่งที่นี่โดยบังเอิญ โจรคนนั้นบอกกับเขาว่า ใน "ป่าสนร้อยต้น" หลังภูเขา มีสุสานโบราณแห่งหนึ่ง
เห็ดโลงมังกรในสุสานเริ่มงอกแล้ว อีกสักสามปี สามารถมาเก็บเอาเองเมื่อไหร่ก็ได้ อายุของเขานับวันก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เดิมทีก็ไม่อยากใช้พวกอวิชชาต่างๆ
แต่มาถึงบัดนี้ นี่อาจเป็นโอกาสเพียงหนึ่งเดียวที่จะช่วยให้เขาตกปลาตัวนี้สำเร็จขณะยังมีลมหายใจ

ผมฟังจนพอรู้ความเป็นมาเป็นไปแล้ว ทั้งที่เรื่องที่เขาอยากพูดและไม่อยากพูด ก่อนหน้านี้เขาบอกว่าเขา "กุมโคม" มาห้าสิบกว่าปีแล้ว พอเห็นเมินโหยวผิงปุ๊บ ก็รู้ว่าทำอาชีพไหน

"กุมโคม" เป็นหนึ่งในภาษารหัสในแถบจงหยวน (ประเทศจีนตอนกลาง) หมายถึงคนที่ทำหน้าที่จัดสรรส่วนแบ่งเมื่อคว่ำกรวย เมื่อหลายสิบปีก่อน
ในสุสานโบราณยังมีสมบัติเยอะ ขณะแบ่งทรัพย์สิน อัตราส่วนจะเป็นไปตามตำแหน่งหน้าที่ ประสบการณ์ และความเสี่ยง ตามการมีส่วนร่วมของแต่ละคน
อัตราส่วนเหล่านี้ จะตกลงกันตั้งแต่ก่อนเริ่มงาน ส่วนมากจะมีรหัสลับกัน ว่าจะแบ่งตาม "ดอกจิก" หรือแบ่งตาม "ปลาดาบ" หรือแบ่งตาม "ตู้รถไฟ" เป็นต้น
แต่โจรขุดสุสานไม่ค่อยจะมีวัฒนธรรมกัน พอขุดได้ของดี หลายคนก็กลับคำ จึงต้องมีคนกุมโคม ความจริงก็คือ เมื่อพวกโจรขุดสุสานตกลงกันเรียบร้อย
ก็นำเครื่องหมายของดอกจิก ปลาดาบ ตู้รถไฟ ไพ่ตัวคิง เหล่านี้มอบให้เขาไว้ หากมีใครกลับคำพูด ก็ให้มาขอหลักฐานพิสูจน์จากคนกุมโคม
ความจริงแล้วคนกุมโคมก็ทำอะไรพวกดื้อด้านหน้าไม่อายไม่ได้ แต่คนกุมโคมจะรู้ ว่าใครคนไหนเคยเล่นไม่ซื่อ ภายภาคหน้าเมื่อมีการคีบลามะกัน ผู้
คนส่วนมากก็จะมาถามความเห็นคนกุมโคม

ความจริงก็คือระบบการเก็บคะแนนความน่าเชื่อถือส่วนบุคคลนั่นเอง

คนกุมโคมเจอโจรขุดสุสานมาเยอะ ห้าสิบกว่าปี นั่นทำให้แทบจะมองออกได้ในแวบเดียว นายอ้วนเคยเล่าให้ผมฟังว่า ให้แม่เล้าดู "คุณหนู" ท่ามกลางฝูงคน
ไม่มีคำว่าดูพลาด แปดอาชีพเถื่อนนั้น มีบุคลิกท่าทางที่แตกต่างจากคนธรรมดา

ผมจ้องมองตาแก่ เกิดความรู้สึกมากล้น หลายปีก่อนหากผมเจอผู้อาวุโสระดับนี้ ขาผมต้องสั่น เฒ่าเจนวงการนั้น พูดจาเคลื่อนไหวใดๆ ต่างสร้างความกดดันสูง
บัดนี้เจอกับแต่แก่คนนี้ในหมู่บ้าน ความจริงเขาก็คือเป็นขุนโจรเฒ่า บุคลิก การวางตัว จิบชา พูดจา ก็ไม่มีตรงไหนอ่อนด้อย แต่ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่
ผมเห็นชายชราเช่นนี้ ในใจเหลือแต่เพียงความรู้สึกสงสารเวทนา

คุณเคยเดินทางไกลกว่าพวกเขา ดังนั้นจึงไม่มีความหวาดกลัวใดๆ อีกต่อไป

"หนังสือโบราณแบบนี้ เชื่อถือได้หรือ" ผมพลิกดูบันทึกการประมงเล่มถ่ายเอกสารเล่มนั้น

"ถึงจะไม่รู้ว่าหลังภูเขาอยู่ที่ไหน แต่เท่าที่ฟังดูก็น่าจะไม่ไกลจากที่นี่มากนัก ทำไมท่านไม่ไปเก็บเอง สุสานที่ผ่านโจรขุดมาแล้ว ไม่น่ามีอันตรายอะไร"

เหลยเปิ่นชางถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ส่ายหน้าพูดว่า

"แม้ข้าจะรู้จักโจรขุดสุสานเยอะ แต่ตัวข้าเองทำไม่เป็นนี่ ที่จริงหลายปีมานี้ ข้าก็เคยขอร้องคนไม่น้อย แต่พวกเขาต่างก็ไม่ยินดีช่วย คนพวกนี้ หากไม่ใช่งาน ไม่มีวันช่วยเหลือใคร"

สุสานโบราณแห่งนั้น เห็นได้ว่าผ่านมือโจรมาก่อน เป็นผมก็คงไม่อยากลงทุนลงแรงเพียงเพื่อช่วยใครเก็บเห็ดผีเหมือนกัน
แต่เมื่อครู่เขาพูดว่า มีเรื่องที่ยอมเสียเปรียบให้กับเรา ผมก็ถามเขาว่าคืออะไร

ตาแก่พลันมองไปที่ประตู ลุกขึ้นไปปิดประตูใหญ่ แล้วกลับเข้ามาในบ้าน พลางปิดประตูห้องด้วย จากนั้นขอให้พวกเราช่วย
ขนคันเบ็ดตกปลาทั้งหมดที่ผนังออก พวกเราต่างต้องประหลาดใจเมื่อเห็นว่า บนฝาผนังนั้น ขีดเส้นเอาไว้จนเต็ม

ลายมือพู่กันจีนของตาแก่สวยมาก มีคำอธิบายกำกับเส้นขีดพวกนี้ไว้หมด เส้นบางเส้นเห็นปุ๊บก็เข้าใจว่าเป็นภาพวาดภูเขา
ข้างๆ มีตัวอักษรพู่กันจีนของตาแก่เขียนอธิบายใต้ภาพภูเขาเหล่านี้ วาดเป็นเส้นแม่น้ำจำนวนมาก ผมดูแล้วก็รู้ว่า ส่วนใหญ่ไม่ใช่แม่น้ำลำธารบนพื้นดิน
เส้นขีดสีดำส่วนใหญ่ ที่ถูกถมดำเป็นทางยาวรูปทรงประหลาด ทั้งหมดเป็นแม่น้ำใต้พิภพ

"ข้าตกปลาในแม่น้ำใต้พิภพอยู่ที่นี่ เพื่อที่จะศึกษาทิศทางการไหลของเส้นทางน้ำใต้ดิน เมื่อตกปลาขึ้นมาได้ ก็จะทำเครื่องหมายไว้บนตัวมัน
แล้วปล่อยกลับลงไป สิบกว่าปีมา ปลาที่โยนลงบึงนี้ แล้วตกขึ้นได้ใหม่ที่บึงนั้น ระยะทางที่ห่างกันมากที่สุดคือสามสิบกว่ากิโลเมตร
ข้าเชื่อมโยงเส้นทางทั้งหมดของมันขึ้น บันทึกไว้ที่นี่หมดแล้ว นี่คือเครือขายของเส้นทางน้ำใต้ดินส่วนใหญ่ของที่นี่" ตาแก่ตื่นเต้นมาก เหมือนเด็กๆ ที่อวดแผ่นซีดีหนังโป๊ที่ตนซุกซ่อนเอาไว้

เราทั้งสามคนยืนขึ้น เข้าแถวหน้ากระดานเรียงหนึ่ง เลียนแบบเมินโหยวผิง สองมือล้วงกระเป๋า มองดูทุกสิ่งบนฝาผนัง
เส้นขีดสีดำเหล่านี้เป็นเหมือนกับหลอดเลือดที่เปลี่ยนเป็นสีดำ บนหลอดเลือดพวกนี้ เขียนตัวเลขเอาไว้จำนวนมาก มีถึงสิบกว่าแถวด้วยกัน

"นี่คืออะไร"

"นี่คือเวลา" ตาแก่ตอบ

"ระยะเวลาที่ปลาซึ่งปล่อยจากบึงนี้ เดินทางผ่านแม่น้ำใต้พิภพ ไปถึงบึงต่อไป
ฉันใช้คำนวณความคดเคี้ยวของแม่น้ำข้างใต้ มันอัศจรรย์มาก ระยะทางระหว่างบึงบางบึงห่างกันแค่กิโลสองกิโลเท่านั้น
แต่ปลาใช้เวลาเดินทางอยู่ใต้ดินบางครั้งสองสามเดือน ส่วนระหว่างบึงบางบึงห่างกันถึงสามสิบกว่ากิโล แต่ปลาใช้เวลาแค่ข้ามคืนเดียว ก็ไปโผล่ที่อีกบึงหนึ่งแล้ว"

"เป็นเพราะกระแสน้ำหรือเปล่า" ผมถาม

"เริ่มแรกข้าก็คิดอย่างนั้น แต่ไม่ใช่ เพราะเมื่อข้าปล่อยมันในบึงลึกที่อยู่ห่างออกไปไกลสามสิบกิโล ข้าสามารถตกมันได้จากอีกจุดหนึ่งที่ทวนกระแสน้ำได้ภายในหนึ่งวัน
ถ้าเป็นกระแสน้ำ ก็ควรจะเป็นทางเดี่ยวไม่ใช่ทางคู่ ต่อมาข้าจึงพบว่า อาจมีคำอธิบายอีกอย่าง เป็นไปได้ไหม สิ่งที่เชื่อมโยงอยู่ใต้พิภพไม่ใช่แม่น้ำ แต่เป็นอย่างอื่น"

เขาชี้ไปยังจุดศูนย์กลางของผนัง มีวงกลมขนาดใหญ่ ถูกระบายสีดำถมไว้ทั้งหมด แม่น้ำใต้ดินทุกเส้น ต่างเชื่อมกันมาถึงวงกลมนี้

"นี่คืออะไร" นายอ้วนถาม

"นี่คือทะเลสาบใต้พิภพ" ตาแก่กล่าวต่อ "แต่ไม่ใช่ทะเลสาบที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ มันเป็นทะเลสาบที่สร้างขึ้นด้วยมนุษย์"

---

หนานไพ่ ฯ Talk:
ราตรีสวัสดิ์
เขียนไปเขียนมากลายเป็นเต้ามู่ (นิยายขุดสุสาน) ไปแล้ว เขียนเรื่องตกปลาดีกว่า

คนแปล Talk:
โพสต์แปลรัวๆ อ่านเบื่อกันหรือยัง
กลับไทยพรุ่งนี้แล้วครับ เอาไว้แปลตอนพิเศษตรุษจีนของหนานไพ่ฯ จบ จะมีข่าวสารส่วนตัวของผมมาแชร์นะครับ หากไม่เป็นการรบกวนเกินไป จะขอความช่วยเหลือด้วยนะคร้าบ (มาฝากเอาไว้ก่อน)