[OS] #DMBJdailyquote you-know-who #day201 [ผิงเสีย]

[IronY Triangle]

หัวข้อของวันที่ 01.02.2016
#dmbjdailyquote บนตัวผมมีผ้าห่มผืนหนึ่ง ไม่รู้ใครเอามาห่มให้ #day201



"you-know-who" (#DMBJdailyquote)

Daomu Biji (Grave Robbers’ Chronicles) One-shot Fan-fiction
Pairing: 瓶邪 ผิงเสีย (เมินโหยวผิงxอู๋เสีย)


**(a little bit) Spoiler Warning**



...นายน้อยสาม ช่วงนี้อากาศหนาวเย็น เชื่อว่าที่นั่นก็คงหนีไม่พ้นสภาวะอากาศแปรปรวนทั่วแผ่นดินใหญ่เช่นกัน อย่าลืมทำร่างกายให้อบอุ่น ดูแลสุขภาพด้วย



'...อย่าลืมทำร่างกายให้อบอุ่น ดูแลสุขภาพด้วย' ตอนท้ายของจดหมายจากเสี่ยวฮัวบอกเอาไว้เช่นนั้น

แต่ดูเหมือนคืนนี้ผมจะเผลอนอนดิ้นจนทำผ้าห่มหลุดหายไปเสียแล้ว...

อยู่ที่นี่มีไฟฟ้าให้ใช้จำกัด ยามค่ำคืนมืดมิดไร้แสง ทุกสิ่งรอบตัวกลายเป็นสีดำสนิท

เพราะรู้เช่นนั้นจึงไม่มีความคิดที่จะลืมตาขึ้นมาควานหาผ้าห่ม สิ่งที่ผมทำมีแค่เพียงกอดซุกตัวเอง ขดร่างฝังตัวลึกลงในที่นอนให้แนบชิดที่สุด หวังให้ฟูก ผ้าปูที่นอน หมอนช่วยป้องกันตัวผมจากลมหนาวที่พัดแทรกเข้ามาในตัวอาคาร

ส่วนอีกคนในบ้าน นายเรือพ่วงตลอดกาลคนนั้น พอตกกลางคืนก็ชอบเดินท่อมๆ ไปในบ้าน นอนบ้างไม่นอนบ้าง บางทีก็เดินออกไปสูดอากาศนับดาวทำตัวอินดี้ไปตามประสาของเขา ด้วยอารามง่วงตอนนั้น ผมไม่คิดสงสัยและไม่คิดจะตามหา ต่อให้เขาหายไป ผมก็ไม่รู้

ผมซุกหน้าลงกับหมอน นึกบ่นในใจ อากาศแปรปรวนจริงๆ ...รู้งี้เชื่อเสี่ยวฮัวดีกว่า คืนพรุ่งนี้จะใส่เสื้อขนเป็ดเข้านอนแม่งให้รู้แล้วรู้รอด

ยังดีที่ร่างกายของผมผ่านการฝึกฝนผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก อากาศหนาวแบบนี้ อย่างมากก็แค่ทำให้รู้สึกไม่สบายตัว แต่ไม่ถึงกับทรมาน ลองเทียบกับตอนปีนเขาฉางไป๋ซานแต่ละครั้ง หรือตอนที่ต้องนั่งหนาวล่อนจ้อนครั้งล่าสุด ความหนาวแค่นี้ไม่ทำให้เดือดร้อนสักเท่าไหร่

ระหว่างที่กำลังจะหลับต่อนั้นเอง ผมรู้สึกได้ถึงน้ำหนักของสิ่งสิ่งหนึ่งห่อคลุมลงบนตัวผม ในแวบแรกผมสะดุ้ง แต่พอรู้ว่าเป็นผ้าห่มของตนเองจึงเอามือคว้ากำสุ่มๆ แล้วดึงเข้าหาตัว

มีผ้าห่มอุ่นกว่าไม่มีจริงๆ นั่นละ

ผมไม่คิดอะไรมาก ปล่อยตัวเองให้หลับไป



เมื่อผมตื่นขึ้นมาอีกทีตอนเช้า บนตัวผมมีผ้าห่มผืนหนึ่ง ไม่รู้ใครเอามาห่มให้

"เมื่อคืนนายเก็บผ้าห่มมาห่มให้ฉันเหรอ?" ผมหันไปถามคนที่อาศัยอยู่ร่วมบ้านหลังเดียวกัน

เมินโหยวผิงกำลังยืนเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างไม่ได้สนใจผม ผมจึงถามย้ำอีกที

ต้องใช้เวลาสักพักกว่าเขาจะยอมหันมามองผมอย่างเรียบเฉย เขาไม่ได้ให้คำตอบแก่ผม อันที่จริงเขาไม่ได้พูดอะไรเลย เพียงใช้สายตามองมาแล้วก็หันหน้ากลับไป ไม่สนใจผมอีก

หากเป็นตัวผมในอดีต คงจะโมโหแล้วตามตื๊อถามจนกว่าจะได้คำตอบ แต่ตัวผมในปัจจุบันทำแค่เพียงถอนหายใจ อยู่กับเมินโหยวผิงมาจนถึงป่านนี้ ผมชินแล้ว เขาจะพูดหรือไม่พูดก็สุดแท้แต่ความปรารถนาของเขา

ที่ริมฝีปากผมกลับมีแต่รอยยิ้มอ่อนอกอ่อนใจ

ผมไม่รู้เล้ย ไม่รู้เลยสักนิด ว่าใครเป็นคนห่มผ้าให้ผม

...ทั้งๆ ที่ในหอดินแห่งนี้ก็เหมือนจะมีกันอยู่แค่เราสองคน

+++


END
03/02/2016

#dmbjdailyquote : 'บนตัวผมมีผ้าห่มผืนหนึ่ง ไม่รู้ใครเอามาห่มให้' (อู๋เสีย) #day201



Talk Time:

เราก็แค่ไม่ได้เขียนฟิคเต้ามู่นาน XD

ชื่อเรื่องฟิคนี้ โด้มาจากชื่ออังกฤษของเพลง "เพลงคนที่คุณก็รู้ว่าใคร" ซึ่งก็คือ "you-know-who" นั่นเองค่ะ



เพลงน่ารักมาก โด้มาแต่ชื่อ 55555 ฟิคเราน่ารักสู้ไม่ได้เลย แง U//////U #เหมือนแค่ชื่อที่เหลือสู้ไม่ได้

ฟิครอบนี้สั้นมาก 5555 และไม่รู้ว่ายังเขียนได้สนุกเหมือนเดิมอยู่ไหม ตั้งแต่เห็นสองคนนี้เข้าประตูเงินประตูทองไปแล้ว ก็รู้สึกฟิน (ปนหมั่นไส้) ได้รับการเติมเต็มมโนจนล้นปรี่ เรารู้สึกว่าตอนจบกับชีวิตของผิงเสียในปัจจุบัน (ออฟิเชียล) ดีอยู่แล้ว ไม่รู้จะมโนอะไรเพิ่มอีก เลยไม่ค่อยได้เขียนฟิคเต้ามู่เท่าไหร่แล้วค่ะ ถ้าฟิคเรื่องนี้ทำให้รู้สึกมุมิในหัวใจกับผิงเสียเวอร์ชั่นหลังแต่งงาน (?) ได้บ้างก็ดีใจแล้วล่ะค่ะ

ด้วยรัก จากด้วง M.

[yakusoku]

ชอบมากเลยค่า มีอยู่กันแค่2คนอีกคนก็ต้องห่มให้สิคะนายน้อย♡

[SilverCloud]

แหมะ ปากแข็งเหรอเสี่ยวเกอ