[OS] ผู้ยิ่งใหญ่มักวางอำนาจ [18 :: จางฉี่ซาน x ฉีเถียจุ่ย]

[feyralin]

“...”

เสียงแปลกปลอมดังขึ้นจากตรอกด้านข้างที่เพิ่งเดินผ่านมา จางฉี่ซานชะงักฝีเท้า สายตามองลึกไปยังความมืดมิดของตรอกแคบ


เหล่าทหารติดตามเห็นดังนั้นก็พลันตื่นตัว ถลันจะเข้าไปตรวจสอบ ทว่าไม่ทันออกตัว ฝ่ามือของคนตรงหน้าก็ยกขึ้นเป็นเชิงห้าม นายทหารคนสนิทกำลังจะเอ่ยปากถามก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อเห็นรอยยิ้มผ่อนคลายอันหาได้ยากยิ่งทาทับอยู่ที่มุมปากผู้เป็นนาย

จางฉี่ซานไม่เอ่ยคำใด เพียงทำมือเป็นสัญญาณให้ผู้ใต้บัญชาคอยเฝ้าระวังด้านนอก จากนั้นเป็นฝ่ายก้าวล่วงเข้าไปในตรอก ฝีเท้าสงบมั่นคงยิ่ง ไร้ซึ่งความหวาดหวั่นลังเลสักกระผีก คล้ายจะยืนยันในคำที่ตนเคยกล่าว 'มาถึงฉางซา ไม่มีผู้ใดดุร้ายไปกว่าข้า'


ตอนนี้พวกเขาอยู่ในเขตเก่าแก่ของฉางซา ทั่วทั้งละแวกนี้จึงค่อนข้างเงียบสงบ ฉะนั้น เมื่อเกิดความเคลื่อนไหวแม้เพียงเล็กน้อย ก็ไม่อาจหลุดรอดจากประสาทรับรู้อันเฉียบคมของเขาไปได้ ระหว่างย่างเท้าเข้าไปในซอยมืด จางฉี่ซานย้อนรำลึกความจำ คราวก่อนก็แล้ว คราวนี้ก็อีก ดูเหมือนว่าทุกครั้งที่ตนตั้งใจจะมาเยือนถิ่นคนผู้นั้น ต้องมีเหตุไม่คาดฝันเกิดขึ้นระหว่างทางเสียทุกครา

เรื่องตรงหน้า ก็นับเป็นหนึ่งในเหตุไม่คาดฝันเช่นเดียวกัน


"เมี๊ยวๆๆ"

สุ้มเสียงที่ถูกดัดให้เล็กแหลม คือเสียงแปลกปลอมที่เขาตรวจจับได้ตั้งแต่เมื่อครู่นั่นเอง ครั้นเข้าไปใกล้จนถึงระยะสายตา พ่อพระใหญ่จางก็หยุดเดิน กอดอกนิ่ง มองภาพประหลาดพิศดารตรงหน้าด้วยดวงตาที่ระยับแสงขึ้น

เจ้าของเสียงร้องเมื่อครู่นั่งยองๆ อยู่บนพื้น รอบด้านระเกะระกะไปด้วยเศษซากข้าวของที่ไม่อาจระบุชนิด ทั้งมืดทั้งรกเรื้ออย่างยิ่ง หากแผ่นหลังคนๆ นั้นกลับแผ่รัศมีที่ความมืดไม่อาจกลบทับออกมา จางฉี่ซานพินิศมองอีกเล็กน้อย จึงเห็นว่าอีกฝ่ายหาได้จิตว่างจนถ่อมาทำเสียงประหลาดอยู่ในตรอก


"มี๊ๆๆ อ๊ะ ไม่เอาน่า เล่นดีๆ อย่าตะปบสิ..."

"..."


ผู้ยิ่งใหญ่แห่งฉางซาพลันตกสู่สถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก รู้สึกหมดคำจะเอ่ยขึ้นมาเฉยๆ จางฉี่ซานรู้ว่าอีกฝ่ายย่อมรู้สึกถึงการเยือนของเขาแล้ว ด้วยเขามิได้เก็บกักเสียงฝีเท้า หากอาการหยอกล้อสัตว์หน้าขนอย่างไม่ทุกข์ร้อนนั้น เริ่มทำให้เขาทบทวนถึงสภาวะทางจิตของคนตรงหน้าอีกครั้ง

ทว่าก่อนที่ความอดทนของพ่อพระจะหมดลง เจ้าคนที่ทำเสียงเล็กเสียงน้อยจนถึงเมื่อครู่ก็ยอมยืดตัวขึ้น สองแขนขยุกขยิก คล้ายจะประคองบางสิ่งในอ้อมแขนให้เข้าที่ จากนั้นจึงได้ฤกษ์หันมาเผชิญหน้ากันเสียที

หากภาพเมื่อครู่ว่าพิศดารแล้ว ภาพตอนนี้คงต้องให้นิยามใหม่ว่า..พิลึกพิลั่น


แมวอุ้มแมว...


คำสามคำผุดขึ้นมาในห้วงความคิด จางฉี่ซานฝืนระงับตนมิให้เผยรอยยิ้ม หากปิดบังประกายขบขันในแววตาไม่มิด

"หากฝอเหยียมาถึงนี่เพื่อจะมาหาความบันเทิง ผู้น้อยคงมิอาจสนองความประสงค์ได้" พูดเสียยาวยืด ใจความคือข้าไม่ใช่ตัวตลก..นั่นแหละ ได้ยินดังนั้นรอยยิ้มที่เก็บกลั้นไว้จึงยิ่งระบายชัดบนใบหน้าอย่างไม่ปิดบัง แสดงเจตนาชัดว่าอยากจะกวนโทสะแมวตัวใหญ่

"อะไรที่ฝอเหยียบอกว่าดี ย่อมดีอย่างแน่นอน" พ่อพระใหญ่จางเอ่ยด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ "อะไรที่ข้าเห็นว่าน่าเอ็นดู ย่อมนึกอยากดูชม เจ้าก็อย่าทำห่างเหินกันนักเลย เถียจุ่ย"

"ไม่นึกว่าฝอเหยียจะเป็นคนรักสัตว์ ถ่อมาถึงนี่ก็เพื่อจะดูแมว ช่างมีเวลาว่างล้นเหลือยิ่ง" ฉีเถียจุ่ยแกล้งเฉไฉ มือก็ลูบขนเรียบลื่นปลอบเจ้าแมวในอ้อมแขนที่เริ่มส่งเสียงขู่ฟ่อใส่คนในเครื่องแบบตรงหน้าไปพลาง

"อืม..แมวเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสนใจ การสละเวลามาศึกษาพฤติกรรม ย่อมมิใช่การใช้เวลาว่างอย่างเปล่าประโยชน์" จางฉี่ซานทอดเสียง ตามองจับที่ใบหน้าใครบางคนขณะเอ่ยคำว่า 'แมว' อย่างจงใจ ฉีเถียจุ่ยเองก็มิได้เขลาเกินกว่าจะมองไม่เห็นซึ่งความนัย มุมปากที่งุ้มต่ำอยู่แล้วจึงยิ่งบึ้งลงไปอีก

"เอาเถอะ มาเยือนถึงหน้าบ้านแล้ว ใจคอจะไม่เชิญข้าไปร่ำสุรากันสักจอกสองจอกหรือ" เห็นอีกฝ่ายยังหน้าทนต่อไป หนึ่งคนหนึ่งแมวก็ได้แต่ถลึงตาใส่ ด้วยมิอาจล่วงเกินคนตรงหน้ามากไปกว่านั้น

"ตะวันยังส่องกลางฟ้าก็ชวนกันร่ำสุราเสียแล้ว กฎระเบียบกองทัพมิใช่หย่อนยานเกินไปหน่อยหรือ?" ฉีเถียจุ่ยกลอกตา ตัดใจเดินนำหน้าออกไปจากตรอก ทั้งขู่ทั้งปลอบแมวในอ้อมแขนที่ส่งเสียงขู่ครืดๆ ไปตลอดทาง แล้วก็ให้อดรำพึงออกมาไม่ได้


"ผู้ยิ่งใหญ่มักวางอำนาจ ผู้ยิ่งใหญ่มักวางอำนาจ.."

มองคนที่เดินนำโคลงศีรษะไปมา เปียเล็กด้านหลังขยับไหวไปตามจังหวะ ดูไปคล้ายแมวที่กำลังแกว่งหางอย่างสบายอารมณ์ จางฉี่ซานพลันขยับรอยยิ้มอีกครั้ง


อย่างที่คิด แมว..ช่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสนใจ





- END -


.
.
.


แจวจนได้ จนได้ จนได้...ฮว้ากกกฟหฟฟฟฟฟ //_\\

แรงบันดาลใจมาจากแฟนอาร์ตปู่ฉีอุ้มแมวของคุณเซลทิส รูปนี้ค่ะ
http://m.weibo.cn/1649163640/D3fyX9Qww
http://ww2.sinaimg.cn/mw1024/624c3d78gw1exw7ri48xfj20xb18gwrn.jpg

โมเอะมากกกก แงง แงงงงง แมวอุ้มแมวววฟฟฟ *กรีดร้องบ้าคลั่ง* ทีนี้ก็ไปกาวต่อกับคุณขนุน @poppycage ว่า อย่างปู่ฉีนี่ต้องเป็นประเภทที่แมวชอบแน่ๆ เลย เพราะมองเห็นอะไรที่เหนือธรรมชาติ(?)เหมือนกัน ส่วนปู่จางก็ต้องเป็นประเภทที่แมวเกลียดแน่ๆ กาวไปกาวมางอกเป็นฟิคนี้แหละค่ะ แอรรรร้

ส่วนเหตุการณ์ 'คราวก่อน' ที่พ่อพระเอ่ยถึง อ้างอิงมาจากบทแปลการ์ดเก้าสกุลที่คุณบ.ได้แปลลงบอร์ดไว้ อันนี้ค่ะ
https://dmbjth.thai-forum.net/t1881-topic


ยังไม่ค่อยชินกับภาษา + บทสนทนาโบราณๆ(...) ถ้ามีตรงไหนอ่านแล้วขัดๆ ยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ

ตอกเรือรัว อิ__อิ


ป.ล.กาต่ายเองค่ะ ไม่ได้ลงฟิคในบอร์ดมานาน เพราะย้ายแหล่งกบดานไปที่บล็อคค่ะฟฟฟฟ ก็ลงบล็อคจิ้มในมือถือสะดวกดีอะ -.- ใครสนใจจะโดนล่อลวงลงเรือยาง--แค่กๆ จิ้มตามไปได้นะคะ เลิฟ ♡ https://t.co/buwbozaSXS

[Zeth]

พ่อพระก็ชอบแกล้งซะเหลือเกินนะ อิอิ