[SF] Baby&Milk (ฮัวเฮย) ;#dmbjdaily (นม)

[Lithe]

#dmbjdaily 286 days left ‘Milk’



Pairing : เซี่ยอวี้ฮัว x เฮยเสียจื่อ



ลำดับไทม์ไลน์ของเรื่องจะเป็น Little Wish > Ale > Signet แล้วก็เรื่องนี้นะค่ะ เพื่ออ่านกันไม่รู้เรื่อง






เฮยเสียจื่อ’s Part



หลังจากเสร็จงานคว่ำกรวยครั้งหลัง ตอนนี้ผมก็เข้ามารับมางานเป็นบอดี้การ์ดให้คุณชายเก้าได้หลายวันแล้ว




งานนี้ทำให้ผมได้รู้ว่าชีวิตเขาเองก็ลำบากใช่เล่น อาจจะคนละแง่มุมกับผม แต่ก็ลำบากไม่ต่างกัน แต่ถ้าให้ผมเลือกผมขอเลือกลงกรวยไปสู้กับผีแม่ย่ายังดีเสียกว่าต้องมาสู้กับคนด้วยกันในสนามธุรกิจเพราะผมคงทำอย่างที่เขาทำไม่ได้




คุณชายดูสง่างามและทรงอำนาจเสมอเวลาเขาจริงจังในการทำงาน ดูเปลี่ยนไปจากเวลาอยู่ที่บ้านอย่างเห็นได้ชัด แต่สำหรับผมเขาก็ยังเป็นคนเดิม เป็นผู้ชายที่มีรอยยิ้มอ่อนโยนและช่างเอาใจใส่คนนั้น คนที่ทำให้ผมใจเต้นแรง




ถึงผมจะรู้ว่าไม่สมควรที่จะคิดกับเขาในแง่นั้น แต่ก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้เสียที ยิ่งได้มาอยู่ใกล้เขาตลอดเวลามันยิ่งทำให้ผมเห็นว่าเขาอ่อนโยนและอบอุ่นกับผมเหลือเกิน ไม่ได้ร้อนแรงจนแผดเผาให้ตายอย่างทรมาณ แต่กลับโอบอุ้มอย่างทะนุถนอม




เอาเถอะ ผมยังต้องอยู่กับเขาไปอีกพักใหญ่อะไรๆก็เกิดขึ้นได้ ไม่แน่ผมอาจจะเลิกใจเต้นกับเขาเข้าซักวันก็ได้


‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’




“คุณคะ ช่วยเรียนคุณชายให้ด้วยว่ามีแขกมาขอพบนะคะ”





“ใคร?” ผมถามแม่บ้านที่เปิดประตูเข้ามาอย่างสงสัย ช่วงเช้าวันหยุดแบบนี้ไม่น่าจะมีใครมาหากันแต่เช้าแบบนี้





“คุณหนูอู๋เสียกับผู้ชายตัวสูงๆผมสีดำใส่ฮู้ดคะ”นายน้อยกับเสี่ยวเกองั้นหรือ มาทำไมแต่เช้าจะว่าเรื่องคว่ำกรวยก็ไม่น่าจะใช่ เห็นว่านายน้อยสามโดยที่บ้านกักบริเวณไม่ให้ออกไปเล่นซนในกรวยซักพักนี่





“คุณชาย นายน้อยสามมาหาแหนะ”ผมเปิดประตูห้องหนังสือก่อนชะโงกหน้าเข้ามาบอกคุณชาย






“อู๋เสียนะหรือ”ผมเห็นเขาขมวดคิ้วอย่างสงสัย






“อ่าฮะ นายน้อยสามคนนั้นแหละ”



“มาทำไมกันแต่เช้า” ผมยักไหล่กับคำถามของคุณชาย ไม่แน่นายน้อยสามอาจจะหาเรื่องสนุกๆหาให้ทำก็ได้







เซี่ยอวี้ฮัว’s Part




ผมนั่งมองเพื่อนสนิทสมัยเด็กของผมที่ทำหน้าเจื่อน เหลือบไปมองเจ้าคนหน้าตายที่นั่งโอบเอวคนรักหน้าเฉย แล้วก็หันกลับมามองเด็กน้อยที่นั่งอยู่บนตักของอู๋เสีย





“นายจะช่วยอธิบายให้ฉันฟังหน่อยได้ไหมอู๋เสีย”ผมเหยียดยิ้มกดดันนายน้อยสาม เขาโผล่มาที่บ้านผมแต่เช้าพร้อมคนรักกับเด็กผู้ชายที่หน้าตาถอดแบบเจ้าคนหน้าตายข้างๆไม่มีผิดเพี้ยน






“คือเรื่องมันยาวนะเสี่ยวฮัว”






“ไม่เป็นไร ฉันคิดว่าฉันมีเวลาฟังนายเล่าเรื่องทั้งวัน” สุดท้ายคนตรงหน้าก็ยอมเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังแต่โดยดี เขาบอกว่าเด็กคนนี้เป็นลูกชายของเขากับเจ้าคนหน้าตายจางฉี่หลิง เห็นว่าเกิดจากพลังของกิ่งสำริด



เล่าไปเล่ามาสุดท้ายเป้าหมายที่เขามาหาผมวันนี้คือจะเอาเจ้าหนูน้อยเสี่ยวเฟิงนี่มาฝากเลี้ยงไว้กับผม ด้วยเหตุผลที่ว่าวันนี้จะไปเดทกันสองคน ฟังแล้วอยากจะเอามือก่ายหน้าผาก





“อู๋เสียทำไมนายไม่เอาไปฝากเตี่ยนาย หรือบรรดาอาๆนายกัน ถ่อมาฝากฉันถึงปักกิ่งเพื่ออะไร”





“อารองหนีบอาสามกับอาเหลียนไปทัวร์เมืองนอกตั้งแต่สองวันก่อน เตี่ยกับม๊าฉันก็หนีไปฮันนีมูนรอบที่เท่าไรไม่รู้เมื่ออาทิตย์ก่อน กว่าจะกลับก็อีกหลายวัน เพราะงั้นขอร้องละเสี่ยวฮัวดูแลเฟิงเฟิงให้ฉันหน่อยเหอะนะ แค่สองวันเอง”






“นายน้อยขอผมลองอุ้มหน่อยได้ไหม”






“ได้สิ”






ตอนแรกผมว่าจะเอ่ยปฏิเสธ ผมเองก็ใช่จะดูแลเด็กเป็นแต่ทันทีที่เห็นภาพเฮยเสียจื่ออุ้มเด็กไว้ในอ้อมแขนรอยยิ้มบางๆฉายชัดบนใบหน้า ผมก็เปลี่ยนคำตอบทันที





“เอางั้นก็ได้ อีกสองวันนายจะมารับเขาใช่ไหม”





“ใช่ นายตกลงใช่ไหม เยี่ยมไปเลย ขอบคุณมากนะเสี่ยวฮัว นายด้วยนายแว่น”อู๋เสียเอ่ยขอบคุณผมเสียยกใหญ่ เขาก้มลงหอมแก้มลูกชายในอ้อมแขนของเฮยเสียจื่อก่อนจะรีบลากตัวจางฉี่หลิงออกไปอย่างรวดเร็ว








วันทั้งวันของผมกับเฮยเสียจื่อหมดไปกับการเรียนรู้วิธีการดูแลเด็ก ถึงแม้ดูแล้วเสี่ยวเฟิงจะอายุประมาณสามสี่ขวบได้ แต่เขาก็ยังต้องได้รับการดูแลเอาใจใส่อย่างถูกต้องอยู่ดี






“เฮยเฮย เสี่ยวเฟิงหิวแล้ว” อย่างหนึ่งที่ผมรู้เกี่ยวกับเสี่ยวเฟิงคือเขากินจุมาก ผมเพิ่งนั่งตรวจเอกสารอยู่ในห้องหนังสือได้ไม่นาน ส่วนเฮยเสียจื่อก็ดูแลเสี่ยวเฟิงอยู่ตรงโซฟามุมห้อง แต่ผมได้ยินเขาบ่นหิวกับเฮยเสียจื่อไม่ต่ำกว่าสามรอบ






สุดท้ายผมเลยต้องสั่งให้แม่บ้านชงนมเตรียมไว้ในห้องนี้เสียเลยเพราะผมคงต้องนั่งทำงานอีกซักพักใหญ่ๆ แต่ระหว่างที่ทำงานเหนื่อยๆแล้วเงยหน้าขึ้นมาเห็นคนทั้งคู่นั่งเล่นกันแล้วมันทำให้ผมรู้สึกอยากจะยิ้มออกมา บรรยากาศในห้องที่เคยเย็นชืดกลับดูอบอุ่นขึ้นมา





“ฮัวฮัว ไปเล่นกัน”ร่างเล็กๆของเสี่ยวเฟิงเดินมากระตุกชายกางเกงผมก่อนจะชูของเล่นในมือ อู๋เสียบางครั้งฉันก็สงสัยว่านายอยากให้ลูกนายโตมาเป็นแบบพ่อมันหรือยังไง ให้เด็กเล่นมีดตั้งแต่อายุแค่นี้ ดูท่าจะเป็นของจริงเสียด้วยสิ






“คุณชายมาเร็ว เสี่ยวเฟิงอยากจะเล่นเกมสู้กับบ๊ะจ่าง คุณชายมาเป็นบ๊ะจ่างให้หน่อยสิ”เจ้าคนตัวโตยิ้มกวนใส่ กล้าดีนี่จะให้ผมเป็นบ๊ะจ่างแต่จะยอมเล่นด้วยก็ได้









สุดท้ายเราก็เล่นกันจนมืดค่ำ






“เสียจื่อ ช่วงที่เสี่ยวเฟิงอยู่นายก็มาค้างที่นี่ด้วยกันเลยจะดีกว่า”แน่นอนว่าผมไม่ปล่อยให้ข้ออ้างอย่างดีนี้หลุดลอยไปเด็ดขาด ไหนๆเขาก็ต้องคอยช่วยผมดูแลเสี่ยวเฟิงอยู่แล้วมาค้างด้วยกันเสียเลยนี่แหละดีที่สุด













เฮยเสียจื่อ’s Part





ผมตกลงรับข้อเสนอให้มาค้างที่บ้านของคุณชายช่วงที่เสี่ยวเฟิงมาพักด้วย เด็กคนนั้นน่ารัก ถึงจะกินจุจนน่าตกใจแล้วก็แอบดื้อแอบซนนิดหน่อย แต่ก็ถือว่าเป็นเด็กดีคนหนึ่งเลยทีเดียว





เราตกลงกันว่าตอนนอนพวกเราทั้งหมดจะนอนด้วยกันในห้องนอนใหญ่ของคุณชายเก้า แน่นอนว่าเสี่ยวเฟิงนอนตรงกลางประกบด้วยผมกับคุณชาย






“มาเสี่ยวเฟิง ดื่มนมก่อนนอนเร็วเข้าตัวเล็ก”ผมยื่นขวดนมให้เสี่ยวเฟิงก่อนจะนอนตะแคงมองดูเขาดื่มนมอย่างเอร็ดอร่อย เห็นเขาแล้วนึกถึงตัวเอง ถ้าหากผมมีครอบครัวที่อบอุ่นแบบเขาบ้างก็คงจะดี






“คิดอะไรอยู่เสียจื่อ”นิ้วมือเรียวงามของคนที่เอนตัวอยู่ฝั่งตรงข้ามกับผมลูบแก้มของผมอย่างแผ่วเบา น้ำเสียงนุ่มนวลที่เอ่ยถามแฝงไว้ด้วยความห่วงใย ผมเอียงคอเล็กน้อยให้ใบหน้าแนบลงฝ่ามือนุ่ม







“คิดถึงตัวเองตอนเด็กๆนะคุณชาย”



“เสียจื่อ ถ้ามันไม่น่าคิดถึงสำหรับนาย ก็อย่าไปคิดถึงมันเลย”เขายิ้มอย่างอ่อนโยนให้ผมแล้วหันไปดึงเอาขวดนมเปล่าของเสี่ยวเฟิงไปวางไว้ที่หัวเตียงก่อนจะให้พ่อหนูน้อยดื่มน้ำบ้วนปาก ผ้าห่มผืนใหญ่ถูกดึงขึ้นมาห่มให้พวกเราทั้งหมด






“นอนกันเถอะ”







ไฟในห้องดับลงเหลือเพียงแสงเล็กน้อยที่ลอดเข้ามาจากด้านนอกของหน้าต่าง ผมปิดเปลือกตัวลงเตียงนุ่มสัมผัสอบอุ่นจากร่างเล็กๆที่ซุกตัวอย่างตรงอก กับความอบอุ่นจากอ้อมแขนที่โอบรอบเอวในคืนนี้คงทำให้ผมหลับฝันดี








เซี่ยอวี้ฮัว’s Part




สองวันที่เสี่ยวเฟิงมาอยู่ด้วยทำให้บ้านของผมเต็มไปด้วยสีสัน เจ้าหนูน้อยนั่นก็สรรหาอะไรมาเล่นตลอดเวลา ในขณะที่อีกคนก็ตามใจเจ้าเด็กน้อยเสียเหลือเกิน เฮโลกันพาไปเล่นนู่นเล่นนี้ตลอดทำเอาบรรดาแม่บ้านปวดหัวกันเรื่อยๆ





‘♬ ♪ ♩ ♫ ♬’ ผมมองหน้าจอที่แสดงชื่อสายเรียกเข้าก่อนกดรับ


“ว่าไงอู๋เสีย”





‘เสี่ยวฮัว อีกสักพักฉันจะเข้าไปรับเสี่ยวเฟิงแล้วนะ ใกล้จะถึงแล้ว’





“..โอเค นายมาถึงแล้วก็บอกแม่บ้านให้เขาพามาฉันแล้วกัน”



‘ ตกลงตามนั้น’





ผมมองโทรศัพท์ที่วางสายไปแล้วก่อนจะเดิมไปตามหาเจ้าตัวแสบทั้งสองหน่อที่ไม่รู้ไปเล่นกันอยู่ไหน




เดินตามหาอยู่ซักพักถึงเจอทั้งคู่นั่งเล่นการ์ดเกมกันอยู่ในห้องครัว




“เสี่ยวเฟิงเดี๋ยวเตี่ยกำลังจะมารับแล้วนะ เตรียมตัวกลับบ้านได้แล้วเรา”





“เตี่ยจะมาแล้วหรอฮะ”



ผมพยักหน้าก่อนจะเดินไปช่วยทั้งคู่เก็บการ์ดและของเล่นที่กระจัดกระจาย ไม่ทันไรอู๋เสียกับจางฉี่หลิงก็เดินเข้ามาในห้องครัว






“เสี่ยวเฟิงคิดถึงเตี่ยไหมเจ้าตัวแสบ”





“เสี่ยวเฟิงคิดถึงเตี่ยที่สุดเลยย”






ผมมองภาพครอบครัวเพี้ยนๆตรงหน้าแล้วก็หลุดยิ้ม เหลือบไปมองคนข้างๆที่ยิ้มเศร้าๆอย่างไม่รู้ตัว ผมไม่ชอบรอยยิ้มแบบนั้นของเขาเสียเลย แต่คงเพราะช่วงสองสามวันมานี้เฮยเสียจื่อเป็นคนเลี้ยงเจ้าหนูเสี่ยวเฟิงเสียเป็นส่วนใหญ่ บางทีเขาคงจะติดใจเจ้าหนูเสียแล้วละมั้ง




หรือจะให้เด็กซักคนมาให้เขาเลี้ยงดีนะ? ผมยิ้มจางๆก่อนจะกระซิบเบาๆที่ข้างหูเขา





“อยากมีซักคนไหมเสียจื่อ ฉันเป็นพ่อเด็กให้ได้นะ”





“แหม สินสอดผมแพงอยู่นาคุณชาย แน่ใจหรือว่าจะให้ผมเป็นแม่ของลูกคุณชาย”คนข้างๆหันมายิ้มยั่วใส่ผม แต่ผมแอบเห็นหลังหูของเขาขึ้นสีเรื่อเสียด้วยสิ

“หึหึหึ นั่นสินะแต่เป็นนายก็ไม่ได้แย่นี่”ถ้ามีลูกกับเขาได้มันจะมีอะไรที่ไม่ดี ก็เขาเป็นคนที่ผมรักนี่ เหลือก็แค่ต้องจีบให้ติดสินะ






ว่าแต่ไว้วันหลังคงต้องลองถามอู๋เสียแล้วละว่าจะไปหากิ่งสำริดนั่นได้จากไหนกัน...

[Feran.FS]

//ด้วงสะดุ้ง ชื่ออออ คือชื่ออออ ชื่ออออ//ปิดหน้า ชื่อเก่าเราเอง ฟหกดสวง

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกก ชอบค่ะ ชอบบบบบบบบบ