[OS] หมาบ้า [พานสาม]

[kakujo]

"เห้ พานจื่อ" ร่างแกร่งที่นั่งขัดปืนอยู่เหล่สายตาไปมอง ใบหน้ากร้านที่เต็มไปด้วยรอยแผลเป็นวันนี้ดุดันเป็นพิเศษ จริงๆ ก็ดุดันมาหลายวันแล้ว ทำให้คนหลายคนแถวๆ นี้ไม่ค่อยอยากยุ่งด้วย
คนมาทักกลืนน้ำลายลงคอ

"มีคนบอกว่าพี่สามกลับมาแล้วน่ะ ตอนนี้อยู่ที่บ้าน" สิ้นเสียงพูดร่างแกร่งก็ลุกพรวด มือหนาวางปืนลงบนโต๊ะแล้วพลุนพลันออกไปทันทีโดยไม่เอ่ยอะไรกับคนที่บอกข่าวเลย




บ้านของอู๋ซันเสิ่งมีลูกน้องอยู่สองสามคน ทุกคนพอเห็นเขาก็ทำท่าจะหันมาทักทาย แต่พอเห็นสีหน้าเขาก็หันกลับไปทำงานต่อไม่สนใจอะไร

เขาก้าวพรวดๆ ขึ้นไปชั้นบน ประตูห้องนอนเปิดแง้มอยู่ พอมองลอดเข้าไปก็เห็นพี่สามของเขานั่งสูบบุหรี่ใจลอยอยู่ที่โต๊ะคอมพิวเตอร์

เขาผลักประตูเข้าไปแบบไม่สนใจอะไร นัยน์ตาคมหันมามองผู้บุกรุก

"นี่ไม่คิดจะเคาะประตูหน่อยหรือไง"

"พี่สามหายไปไหนมาครับ" เขาไม่สนใจคำเอ็ด ยิงคำถามไปทันที คนฟังยักไหล่ไม่ตอบอะไรเพียงแต่สูดควันบุหรี่เข้าไปฟอดใหญ่

"หายไปเป็นเดือนโดยไม่บอกใคร ไปลงกรวยมาใช่มั้ยครับ!"

"ฉันจะหายไปไหนก็เรื่องของฉัน ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนายซะหน่อย"

"พี่เคยบอกไม่ใช่หรอครับ ว่าทุกครั้งที่ลงกรวย เมื่อมีอู๋ซันเสิ่งจะมีพานจื่อไปด้วย พี่สามเคยบอกแบบนี้ไม่ใช่หรือครับ" อีกฝ่ายปล่อยควันออกมายาว

"ครั้งนี้มันไม่ใช่เรื่องของนาย"

"เรื่องของพี่สามก็คือเรื่องของผม" อู๋ซันเสิ่งหัวเราะในลำคอไม่ตอบอะไร ด้วยความโมโหพานจื่อจึงขยับตัวแล้วเดินไปยืนประจันหน้ากับคนที่นั่งอยู่ เขาก้มหน้าลงมองก็เห็นว่าเจ้านายของเขาไม่เงยหน้ามองตอบ

"พี่สามครับ!" ครานี้ใบหน้าคมเงยขึ้นมา ริมฝีปากหนาเป่าควันบุหรี่ใส่หน้า

"เป็นแค่หมารับใช้ก็อยู่ส่วนของหมา อย่ามาหือกับเจ้านาย" พานจื่อหัวเราะขึ้นจมูก แขนทั้งสองข้างเท้าลงบนเก้าอี้แล้วก้มหน้าลงไปจนใบหน้าของทั้งสองห่างกันเพียงแค่ไม่ถึงสองนิ้วมือ

"แต่ถ้าหมามันโมโหเมื่อไร เจ้านายก็ห้ามมันไม่อยู่นะครับ" นักเลงแห่งฉางซาใช้มือข้างที่ว่างรวบคอเสื้อคนที่กำลังหาญกล้ากับเขา

"หมาที่มันไม่เชื่อฟัง นายรู้มั้ยว่ามันต้องทำยังไง"

"ก็ต้องปราบพยศให้อยู่หมัดสิครับ"

"ใครบอก" นิ้วแกร่งยื่นบุหรี่จี้ลงไปบนไหล่อีกฝ่าย พานจื่อไม่สะทกสะท้านราวกับสิ่งที่จี้อยู่ไม่ใช่ของร้อนติดไฟ

"หมาที่มันดื้อ ต้องฆ่าทิ้งเท่านั้น" ลูกน้องคนสนิทยังคงหัวเราะในลำคอ ใบหน้าคมขยับเข้าไปใกล้อีกนิด ใกล้จนจมูกแทบจะชนเข้าไปที่แก้ม

"แล้วฆ่าหมาตัวนั้นลงคอหรอครับ"

"อยากรู้ก็ต้องลองดู"

"ลองอะไรครับ?"

"ลองพยศดูก่อนยังไงล่ะ แล้วแกก็จะรู้ว่า อู๋ซันเสิ่งฆ่าหมาในปกครองตัวเองลงหรือเปล่า"

"พี่สามทำไม่ลงหรอก"

"แล้วถ้าฉันบอกว่าฉันไม่ใช่พี่สามของแกล่ะ" เกิดประกายความไม่แน่ใจขึ้นในนัยน์ตาแกร่ง แต่ก็เพียงครู่เดียวเท่านั้น

"งั้นก็คงต้องพิสูจน์ครับ" สิ้นเสียงทุ้ม ริมฝีปากหนาก็แนบลงบนเรียวปากแกร่งอย่างร้อนแรง สัมผัสอุ่นที่แสนจะจาบจ้วงเต็มไปด้วยความเรียกร้องจนอู๋ซันเสิ่งได้แต่ถอนหายใจในใจ

ลิ้นแกร่งสอดแทรกเข้ามาในริมฝีปาก เก็บเกี่ยวความหอมหวานและรสสัมผัสของเขาไป

ครู่หนึ่งที่คนโดนกระทำเผลอปล่อยใจไปกับสัมผัสที่เต็มไปด้วยความปรารถนาของลูกน้อง

แต่ก็เพียงครู่เดียวเท่านั้น เพราะเขากดบุหรี่ให้ลึกลงไปอีก ความร้อนที่ถูกกดลงมาทำให้พานจื่อถอนริมฝีปากออก ร่างแกร่งถอยห่างออกไป...ไม่ถึงคืบ

"ก็เป็นพี่สามนี่ครับ รสชาติเหมือนเดิมเลย" เขากัดฟันแน่น นึกโมโหเหมือนกันที่ยอมให้ไอหมาบ้าละลาบละล้วงขนาดนี้ มืออีกข้างคว้าที่เขี่ยบุหรี่บนโต๊ะขึ้นมาปาใส่
ไอหมาบ้ารับไว้ได้อย่างแม่นยำ

"ไปทำรายงานเรื่องหน้าด่านให้เสร็จภายในครึ่งชั่วโมงแล้วมาหาฉัน" พอโดนสั่งงานอีกฝ่ายก็หัวเราะลั่น

"รับทราบครับพี่สาม" พูดจบก็แกล้งทำเป็นโค้งตัวอีกทีแล้วเดินอารมณ์ดีออกไป ท่าทีนั้นทำให้เขาหัวเสียนิดหน่อย

...ไอหมาบ้า อย่าได้ใจนักนะ...


--


แอะ ไม่เคยเขียนคู่นี้จริงจัง ผิดคาร์ไปหน่อยหรือเปล่านะ?

[KANAE]

ขอบคุณมากค่ะ
รู้สึกดีเวลาอ่านโมเมนต์พานสามแบบนี้ นี่คือฟิคชั่นเยียวยาจิตใจสินะ
ช่างสดใสเหลือเกินนนนนนน อยากเป็นลูกน้องสองคนที่อยู่บ้านอาสามจัง
จะได้แอบดู --แค่ก สอดส่องความปลอดภัยอาสามเวลาที่พี่พานมาหาที่ห้อง//อั่ก โดนลูกหลงจากที่เขี่ยบุหรี่

[darknessdearm]

พี่พานรุกหนักมาก //พี่สามชอบหายไปบ่อยๆเจอทีต้องจัดหนัก---ผิด
พี่สามก็จัดหนักเหมือนกัน //โดนบุหรี่จี้

[Rozenkreuz]

อ๊ากกกกกกกกกกก //ลงไปดิ้นกับพื้น
ผมไม่ได้ลงเรือพานสาม แต่ก็ชอบนะคร้าบบบ เมะหมาบ้าก็ดีย์นะเนี่ย