[Drabble] #30DCC โอบไหล่ [หวังเหมิง, หลีชู่]

[feyralin]

#30DCC Day 3: โอบไหล่


ตอนต่อจาก Day 2 นะคะ ไทม์ไลน์เดียวกัน
https://dmbjth.thai-forum.net/t1845-topic


---


ตลอดระยะเวลาหลังจากนั้น หลีชู่รู้สึกเหมือนถูกจับตามอง


ลำพังคำบอกเล่าที่ฟังดูร้ายแรงมากของอู๋เสีย ก็ทำให้เขารู้สึกกระวนกระวายใจมากพอแล้ว ดันมาถูกจ้องเอาๆ จ้องชนิดหมายมาดว่าจะมองให้ทะลุถึงตับไตไส้พุง ยิ่งทำให้เขารู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว

มองอะไรนักหนาเนี่ย?


ที่จริง คนร้ายในคดีนี้ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ มีอยู่คนเดียวที่คอยมองอยู่เงียบๆ กระทั่งช่วยเขาไว้ได้ตอนที่กำลังเข้าตาจน ถึงตอนที่ฝ่ายนั้นเสนอให้กอดแขนตนไว้ เขาจะเอ่ยปฏิเสธออกไปในท้ายที่สุด แต่หลีชู่ก็นับว่าเรื่องครั้งนั้นเป็นบุญคุณที่ต้องตอบแทนอย่างนึงเหมือนกัน

เพราะงั้น ถึงจะอึดอัดคับข้องเพียงใด ถึงจะคิดว่าเจ้านายกับลูกน้องคู่นี้แม่งน่าสงสัยสุดๆ ทว่าเขาก็ยังยอมให้อีกฝ่ายจ้องเอาฝ่ายเดียวจนพอใจ ใช่ว่าเขาจะสึกหรอ กะอีแค่ถูกสายตาคนมองได้เสียเมื่อไหร่


เจ็ดชั่วโมงต่อมา พวกเขาก็มาถึงค่ายทหาร ดูท่าคณะเดินทางนี้จะพอมีเส้นสายกับเค้าพอตัว มีทหารคอยจัดการให้ ผ่านไปครู่ใหญ่ คาราวานอูฐหนึ่งขบวนก็เตรียมพร้อมเดินทาง

ท่ามกลางคลื่นความชุลมุน หลีชู่พยายามโดดกระหยองกระแหยงจะปีนขึ้นหลังอูฐ แต่อูฐพวกนี้ตัวสูงใหญ่เกินไป แม้จะถูกผูกอาน ทั้งยังติดตั้งอุปกรณ์ช่วยหยั่งเท้าเอาไว้แล้ว แต่ให้เขาสู้รบปรบมือกับสิ่งมีชีวิตมีโหนกตัวนี้เพียงลำพัง ก็ยังรู้สึกว่าเกินกำลังไปอยู่ดี


"เหวอออ"

จังหวะที่กำลังจะโหนตัวขึ้น เจ้าอูฐไม่รักดีก็พลันขยับก้าวไปอีกทางพอดี ขาข้างนึงของหลีชู่วางพาดบนที่วางเท้า อีกข้างก้าววืดบนอากาศ เห็นชัดว่าอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า เขาคงหนีไม่พ้นต้องประสบเหตุก้นกระแทกให้ขายหน้าประชาชีเป็นแน่


หลีชู่หลับตาปี๋ นับถอยหลังรอเวลาเจ็บตัว ไม่นึกว่า จะมีมือข้างหนึ่งดึงร่างเขาที่กำลังเซล้มเอาไว้ พลางรั้งเข้ามาหาตัว แผ่นหลังของหลีชู่ กระทบเข้ากับแผงอกของอีกฝ่าย แทนที่จะเจ็บ แต่กลับพบว่าฝ่ายนั้นยั้งแรงไว้ในวินาทีสุดท้าย นับว่ายังพอใส่ใจกันอยู่บ้าง

ที่สำคัญ สัมผัสนี้ ใช่ว่าจะไม่คุ้นเคยเสียทีเดียว


หลีชู่แหงนหน้าขึ้นมอง เห็นเป็นผู้จัดการหวังอย่างที่คาด คนๆ นั้นโอบไหล่เขาเอาไว้ มองสำรวจดูทั่วตัว จนเห็นว่าเขาไม่มีที่ไหนบาดเจ็บก็พยักหน้าคล้ายพอใจ ทว่ายังคงโอบไหล่เขาไว้แน่นหนึบไม่ยอมปล่อย


"คราวนี้ ปฏิเสธไม่ได้แล้วนะ"

หลีชู่มองรอยยิ้มแบบคนเหนือกว่านั่นก็ให้ควันออกหู ขืนตัวสะบัดไหล่ของตนออกจากวงแขนที่โอบรั้งไว้


ผู้จัดการหวัง แม่ง คนๆ นี้ไว้ใจไม่ได้จริงๆ ด้วย!


.
.
.


นี่มันจะชักจะกลายเป็นซาไห่อันคัตเข้าไปทุกที OTL

แปะสารบัญเรือยางแยกไว้แล้วนะคะ
อยู่ตรงไหน...ไม่บอก 55555
ฉันไม่ใช่ดาราราย หาฉันให้เจอ :p /มุกแป้ก

[Rozenkreuz]

ผู้จัดการหวังงงงงง ในที่สุดวันที่นายดูหล่อและพึ่งพาได้ก็มาถึงแล้ววววว //เสียงใครร้องไห้
ซ่าไห่อันคัต 555 ใช่จริงๆ
เดี๋ยวกลับไปตบๆปัดฝุ่นภาพกี่เพ้าในหัวก่อน ฟฟฟฟ