[OS] ไปซื้อของกันเถอะ [ฮัวเสีย]

[MinMin]

dmbjdaily 286 days left
นม


ไปซื้อของกันเถอะ




ผมไม่แน่ใจว่าสถานการณ์ในตอนนี้เกิดขึ้นได้ยังไง แต่ผมต้องการเดินออกจากสถานที่แห่งนี้ให้เร็วที่สุด ผมยอมเดินลงสุสานไปเจอศพโลหิตมากกว่าจะต้องมายืนอยู่ตรงนี้

“พี่อู๋เสีย พี่ว่าตัวนี้กับตัวนี้ อันไหนน่ารักกว่ากัน” เสียงสาวน้อยถามแง้วๆอยู่ใกล้ๆ จนผมที่ก้มหน้าก้มตาต้องยอมเงยหน้าขึ้นมามอง ชุดชั้นในสองตัวที่ถูกยื่นมาจนแทบจะชนหน้าผมอยู่แล้ว ผมกัดฟันอยากตอบเหลือเกินว่า “จะมาถามฉันทำไม หยิบๆไปเถอะ” แต่ผมก็รู้ดีว่าในสถานการณ์แบบนี้ไม่สามารถทำอย่างนั้นได้ ผมจึงกล้ำกลืนคำพูดนั้นลงคออย่างช้ำใจ บอกว่า

“เธอชอบตัวไหนก็ตัวนั้น”

“ก็เพราะฉันเลือกไม่ถูก ถึงได้ถามพี่นี่ไง” ฮั่วซิ่วซิ่วตรงหน้าพองปาก ทำหน้างอน ดูน่ารักสมวัย และสมจริงมาก...ถ้าไม่รู้มาก่อน ผมคงไม่มีทางมองออกว่านี่คือฮั่วซิ่วซิ่วตัวปลอม

“พักนี้ฉันกินเยอะ น้ำหนักขึ้นด้วย ไม่รู้หน้าอกใหญ่ขึ้นตามหรือเปล่า พี่คิดว่ายังไง” สาวน้อยถามพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ ชี้ไปที่หน้าอกของตัวเอง ผมหน้าแดง ได้ยินเสียหัวเราะคิกคักจากพนักงานรอบข้าง ทั้งอายทั้งทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ส่งสายตาบอกให้คนตรงหน้าเลิกทำแบบนี้สักที แต่อีกฝ่ายกลับขยับเข้ามาใกล้ ผมก้าวถอยหลังจนชิดกำแพง ซ้ายขวาถูกขนาบด้วยชุดชั้นในนับสิบ

ไอ้ฮั่วซิ่วซิ่วเก๊ยิ้มน่ารักพูดว่า “พี่ช่วยวัดขนาดให้ฉันหน่อยสิ”

เชี่ย!!! ผมไม่ทนแล้ว!!!

ผมผลักเขาออก เดินไปยังประตูร้านอย่างรวดเร็ว ได้ยินเสียงตะโกนไล่หลังว่า “พี่รอฉันด้วยสิ” ท่ามกลางเสียงหัวเราะของพนักงาน ผมสบถในใจ ส่งคำทักทายบรรพบุรุษตระกูลเซี่ยทั้งหลาย ตัดสินใจเด็ดขาดว่าผมจะไม่มาซื้อของกับเขาอีกแล้ว

ผมยืนพิงกำแพงนอกร้าน จุดบุหรี่สูบ มือข้างหนึ่งนวดขมับตัวเอง รู้สึกว่าสติใกล้จะแตกเต็มที่ เวลาผ่านไปจนผมสูบบุหรี่หมดหนึ่งมวน ผมได้ยินเสียงเปิดประตูร้าน ฮั่วซิ่วซิ่วตัวปลอมเดินมายืนตรงหน้าผม ในมือถือถุงแสดงว่าซื้อของได้ตามที่ต้องการแล้ว

“พี่ไม่ยอมช่วยฉันเลือกเลย”

“นายเลิกแกล้งฉันแบบนี้สักที” ผมขอร้อง

“เพราะคิดว่าชีวิตของนายต้องน่าเบื่อแน่ๆ ฉันถึงได้ทำแบบนี้” สาวน้อยน่ารักตรงหน้าพูดด้วยเสียงผู้ชายของเสี่ยวฮัว ผมรู้สึกรับไม่ได้ยังไงไม่รู้ โชคดีที่ประโยคต่อมา เขากลับไปใช้เสียงของผู้หญิง “ฉันก็ไม่อยากเข้าร้านแบบนี้คนเดียวเหมือนกัน เลยต้องมาขอให้พี่ไปเป็นเพื่อน”

เขาแต่งเป็นผู้หญิงเข้าไปยังไงก็ไม่ผิดปกติ แต่ผมเป็นผู้ชาย แค่ก้าวเข้าร้านพนักงานในร้านก็หันมามองเหมือนเป็นตัวประหลาดแล้ว

“นายจะซื้อไปทำไม” ผมจุดบุหรี่อีกมวน “ซิ่วซิ่วคงไม่ฝากนายซื้อหรอกใช่มั้ย”

เสี่ยวฮัวขำพรูด “พี่ไม่มีความละเอียดอ่อนเอาเสียเลย”

ผมปล่อยให้เขาหัวเราะจนพอใจ ไม่มีอะไรให้ผมเสียหายอีกแล้ว สงสัยผมคงต้องหลีกเลี่ยงไม่มาเดินแถวนี้อีกสักพักใหญ่ๆ

“หลังจากท่านย่าเสีย พี่ก็น่าจะพอรู้สถานการณ์ของตระกูลฮั่ว”

เสี่ยวฮัวเคยเล่าให้ผมฟังแล้ว ผมเป็นห่วงซิ่วซิ่วจริงๆ ถึงเธอจะเป็นผู้หญิงตระกูลฮั่ว แต่เธอยังเด็ก ไหนจะต้องสู้รบกับเสือสิงห์กระทิงแรด ไหนจะต้องจัดการเรื่องธุรกิจ เรื่องอำนาจการเมืองอีก ผมอยากจะช่วยเธอ แต่ก็รู้ดีว่าลำพังเรื่องของตัวเองยังไม่ค่อยรอดเลย ถ้ายังรั้นไปช่วยคนอื่นอีก สกุลอู๋กับสกุลฮั่วคงได้กอดคอกันล่มจมแน่ๆ อีกอย่างหนึ่ง ผมยังไม่ลืมว่าตัวเองก็ทำเรื่องที่โหดร้ายกับเธอเหมือนกัน ยังคิดไม่ออกว่าจะเข้าหน้ากันยังไงถ้าต้องเจอกันจริงๆ

ดังนั้นผมจึงเบาใจมากเมื่อรู้ว่าเสี่ยวฮัวยังคงช่วยเหลือซิ่วซิ่วตลอดเวลาที่ผ่านมา ทั้งที่งานของตัวเองก็เยอะพอแล้ว เขายังเอาเวลาไปช่วยคนอื่นได้ ผมนับถือเขาจากใจจริง โดยเฉพาะเมื่อผมได้รู้ความจริงอีกข้อในวันนี้ว่าหลายครั้งเขาปลอมตัวเป็นฮั่วซิ่วซิ่วเพื่อสู้รบปรบมือกับเสือสิงห์กระทิงแรดพวกนั้นแทน

สามวันก่อน เขาปลอมตัวเป็นซิ่วซิ่วและถูกลอบทำร้าย ชุดที่ใส่ในตอนนั้นเสียหายจนใช้การอีกไม่ได้ เขาจึงต้องมาหาซื้อใหม่ แต่จะไปบอกซิ่วซิ่วก็ไม่ได้ เพราะกลัวเธอจะคิดมาก เลยต้องแอบมาซื้อเอง แล้วก็เลยชวนผมมาซื้อด้วยเพราะอยากแกล้งผม (เขาพูดออกมาตรงๆ ผมถึงกับอยากจะวางมวยกับเขาสักที แต่รู้ว่ายังไงก็ไม่มีทางชนะ เลยได้แต่สบถสรรเสริญเขาให้บรรพชนได้ยิน)

เรื่องที่แกล้งก็ส่วนแกล้ง ถ้ามองในความจริงแล้ว ผมก็พบว่าเขาเสี่ยงชีวิตน่าดู แต่ก็ยังยิ้มระรื่นทำตัวสบายๆราวกับทุกอย่างที่เขาทำเป็นเพียงการแสดงฉากหนึ่งเท่านั้น เขาเพียงแค่ใส่หน้ากาก ขึ้นเวที พอแสดงเสร็จก็ลงจากเวที เตรียมการแสดงชุดใหม่ วนเวียนอย่างนี้เรื่อยๆ

“นายไม่เหนื่อยเหรอ” ผมถามออกมาตรงๆ

เขาหันมายิ้มให้ผม แต่ไม่ตอบอะไร วินาทีนั้นผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงยื่นมือออกไปวางบนศีรษะของเขา แล้วลูบไปมาอย่างเบามือ อาจเป็นเพราะตอนนี้ความสูงของเขาอยู่ในระดับที่ผมลูบหัวได้พอดี อาจเป็นเพราะเขาอยู่ในระหว่างปลอมตัวเป็นซิ่วซิ่ว หรือบางที...อาจเป็นเพราะรอยยิ้มของเขาที่ทำให้ผมเผลอทำไปโดยไม่รู้ตัว

“อาเฮียอู๋เสีย ทำแบบนี้เดี๋ยวฉันก็ขอแต่งงานจริงๆหรอก”

ผมรีบชักมือกลับ หน้าแดงขึ้นมาโดยไม่รู้สาเหตุ ผมก้มหน้างุด ได้ยินเสียงหัวเราะตามแบบฉบับเสี่ยวฮัว อดด่าตัวเองไม่ได้ว่าเมื่อกี้ผมทำบ้าอะไรลงไป

เย็นวันนั้น ผมไปส่งเสี่ยวฮัวที่สนามบิน ก่อนขึ้นเครื่อง เขาหันมาถามผมว่า

“วันหลังฉันชวนนายไปซื้อของอีกได้มั้ย”

ผมพยักหน้าตอบ...ลืมไปเลยว่าเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนเพิ่งตัดสินใจเด็ดขาดว่าจะไม่ไปซื้อของกับเขาอีก
ผมคิดแค่ว่าถ้าเขาอยากมาก็มา ผมยอมถูกเขาแกล้ง ผมยอมถูกเขาหัวเราะ

...ขอแค่เขาไม่ยิ้มแบบนั้นอีกก็พอ

[Naitear]

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย U/////v/////U เสี่ยวฮัวววววววววววววววววววววววววววววว << ดูเหมือนว่าทุกฟิคที่มีเสี่ยวฮัวจะต้องสครีมแบบนี้ไปแล้วค่ะ //ฮาาา

ชอบตอนนางปลอมตัวเป็นซิ่วซิ่วมากค่ะแงงงง ท่าทีหวานๆน่ารักนั่นมันอะไรกัน ท่าทีอ้อนๆอู๋เสียนั่นมันอะไรกัน แล้วที่บอกว่าขอแต่งงานนี่มันอะไรกันนนน (โดนลูบหัวนี่เสี่ยวฮัวก็หวั่นไหวใช่มั้ยคะแงงง) //และท่าทีทั้งหมดก็แทบจะถูกดับฝันเมื่อนางพูดออกมาด้วยเสียงของผู้ชายค่ะ UvU #ฮรุ่ม #แต่เสี่ยวฮัวนางดัดเสียงเก่งจริงๆนะ นายน้อยแทบจับไม่ได้เลย 5555555

ตอนท้ายรู้สึกถึงภาระที่หนักหนาของเสี่ยวฮัวค่ะ เป็นเจ้าบ้านตระกูลเซี่ยแล้วก็ยื่นมือมาช่วยตระกูลฮั่วอีก ต้องจัดการกับพวกเสือสิงห์กระทิงแรดอีก เหนื่อยใช่มั้ยคะคุณชาย T___T #ฮือ

ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะมินมินซัง > w <

[Mill]

แงงงงงง ครึ่งแรกทำเราขำจนหยุดหัวเราะไม่ได้ค่ะ 555555555
ชอบที่บอกว่าพูดออกมาตรงๆ่าอยากแกล้งด้วย
เหมือนตอนบอกว่ารำคาญสินะคะ 5555
แต่เสี่ยวฮัวที่ปลอมตัวเป็นซิ่วซิ่วเพื่อช่วยรับมือแทนแถมยังโดนลอบทำร้ายนี่ ; ;
โอ๊ย นายจะเป็นคนดีเกินไปแล้วนะะะะ
ชอบตอนที่นายน้อยลูบหัวมากเลยค่ะ น่ารักมากๆๆๆ
ขอแต่งงานเลยค่ะคุณชายเก้า ฮืออออออ U////U

[uxmishi]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เสี่ยวฮัววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว TAT

แง๊ รู้สึกเหมือนคห.1 นี่เราต้องสครีมแบบนี้ในฟิคทุกเรื่องที่เป็นฮัวเสียเลยรึเปล่าคะเนี่ย ฮืออออออออ

น่ารักอ่าาาา น่ารักมาก ฟิคเรื่องนี้นำเสนอจุดเด่นของเสี่ยวฮัวที่ทำให้เราชอบออกมาด้วยล่ะค่ะ นั่นก็คือการที่เป็นได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชายในคนเดียวกัน เสี่ยวฮัวแมนเต็มร้อยแต่ก็มีความอ่อนหวาน ตอนเป็นผู้ชายก็หล่อมากๆ แต่ถ้าแต่งเป็นผู้หญิงก็แสดงได้สมบูรณ์แบบจนไม่มีใครสงสัย แม้แต่เสียงพูดก็ยังจับไม่ได้ ตรงนี้แหละที่ชอบมากกกกก TAT แง๊

ขอบคุณสำหรับฟิคน่ารักๆ นะคะ >< ปกติแล้วเวลาอ่านฟิคฮัวเสียเราจะร้องไห้ แต่เรื่องนี้ทำให้เรายิ้มเลยล่ะ น่ารักมากๆ แง๊ ติดตามเรื่องต่อไปค่า ><

[Dreamy]

อื้ออออออ หือออออออออออออออออ เสี่ยวฮัวแมนมากมาย แมนทั้งๆที่ยังอยู่ในคราบซิ่วซิ่วเลย เป็นผู้ชายที่เข้มแข็งเอามากๆ ทั้งๆที่สวยขนาดนั้นแท้ๆ ทำไมนายแมนได้ขนาดนี้ ขอแต่งงานนายน้อยทางอ้อมสินะ สินะ
//เพิ่งสังเกตว่าเสี่ยวฮัวลงทุนนั่งเครื่องบินเพื่อมาซื้อของกับนายน้อย ลงทุนมากค่ะคุณชายเก้า ฟฟฟฟ
ปล.ขอบคุณสำหรับฮัวเสียที่ทำให้จิตใจกระชุ่มกระชวยนะคะ >.,<

[FateKiRi]

ไปค่ะไป....นายน้อยไม่ไปเราไปเป็นเพื่อนได้นะเสี่ยวฮัว
แรกๆอ่านไปขำไปมาก ยิ่งนายน้อยมีปฏิกริยาแบบนั้นด้วยแล้ว
ยิ่งเข้าใจเลยว่ามันน่าแกล้งมากกกกก
ชอบโมเม้นที่นายน้อยลูบหัว เป็นเราก็อยากจะขอนายน้อยแต่งงาน

[Yuwadee Wana]

โอยยยยย เสี่ยวฮัวนายอย่าอ้อนนายน้อยสิ นายน้อยขี้ใจอ่อน นายอ้อนอย่างนี้ เดี๋ยวนายน้อยก็เสร็จนายกันพอดี อร้ายยยย เขิลลแทนนายน้อย

[faliona01]

ม้วนตัวกลมเป็นน้องแมว....

เสี่ยวฮัวววววว นายปลอมตัวแบบนี้พูดแกล้งเสี่ยวอู๋
นายแน่มาก!!! ชอบมากๆเลยอะ

พนักงานในร้านชอบกันหน้าดู ฟังคู่รักหยอกกัน

[Starsong]

“อาเฮียอู๋เสีย ทำแบบนี้เดี๋ยวฉันก็ขอแต่งงานจริงๆหรอก” ----> แต่งเลยค่ะ แต่งเลยย!!! หนับหนุนเต็มที่! ฮ่าาา XD

เสี่ยวฮัวแกล้งนายน้อยได้ร้ายมากๆ นึกภาพนายน้อยที่เขินหน้าแดงลนลานทำตัวไม่ถูกแล้วอมยิ้มจนหุบไม่ลงจริงๆ แต่ความหน่วงในช่วงท้ายๆเรื่องก็ชอบมากค่ะ ;;

รู้สึกเลยว่าเสี่ยวฮัวเสียสละมากๆ คอยช่วยเหลือทั้งนายน้อยทั้งซิ่วซิ่ว ทั้งที่ตัวเองก็งานหนักแทบแย่อยู่แล้ว

พยายามเข้านะ ทั้งเสี่ยวฮีวทั้งซิ่วซิ่วเลย แต่อย่าฝืนเกินตัวไปนะ ทั้งคู่เลย ถ้าอยากพักก็แวะมาแกล้งนายน้อยตามสบายเลยนะ ฮรือออ ;;v;;