[OS]คุณลูกตัวร้ายกับคุณพ่อสุดหื่น [ฮัวเฮย]

[kuramajoy]

โลกของผมนั้นเป็นสีเทา สีสันอันสดใสได้ตายจากผมไปแล้วตั้งแต่ในคราวที่รถยนต์คว่ำครั้งนั้นผมไม่ได้ไปกับพวกนั้นครอบครัวของผมมักจะทิ้งผมเอาไว้เสมอ พวกเขาบอกว่าผมเป็นตัวหายนะดังนั้นในวันหยุดยาวที่พวกเขาไปเที่ยวกันผมจึงไม่ได้ด้วย

แม่ของผมอาจจะเป็นโสเภนีที่พ่อซื้อสักที่ ตอนที่ผมรู้ความพ่อเพียงพูดแค่ว่าซื้อผมมาจากแม่ไม่นานนักผมก็ได้แม่ใหม่ที่ร่ำรวยพอกับพ่อและน้องสาวในท้องของพวกเขา
ผมยืนต่อหน้าหลุมฝังศพด้วยความรู้สึกว่างเปล่าเพราะโลกของผมนั้นว่างเปล่ามาแต่แรก ไร้สีสันไม่อาจสู้แสงตะวันได้เหมือนกับนัยน์ตาทั้งสองข้างนี้ ผมขยับแว่นตากันแดดสีชาเข้มรู้สึกมันต่อต้านแสงแดดได้ไม่พอจะเงยหน้าขึ้นมองฟากฟ้า

เขาว่ากันว่าท้องฟ้านั้นสีฟ้าแต่เมื่อมองผ่านแว่นตาคู่นี้โลกที่ผมคือสีเทา

“นายคือเฮยเสียจื่องั้นหรือ” น้ำเสียงนุ่มนวลครั้นเงยหน้าขึ้นไปผมก้พานพบเข้ากับชายหนุ่มรูปงามราวกับรูปปั้น ใบหน้างดงามอ่อนหวานนัยน์ตาคมเรียวสีดอกท้อดูน่าหลงใหลเขาสวยราวกับนางเอกในละคร

“คุณเป็นใคร” ผมเอียงคอมองเขายื่นกระดาษที่เขียนรายละเอียดเอาไว้พอหยิบมาอ่านแม้ผมจะเพิ่ง 10 ขวบก็พอจะเข้าใจว่ามันคือใบทวงหนี้

“พ่อของนายกู้ฉันเอาไว้หลายล้าน ดูท่าจะชดใช้ไม่ได้เสียแล้ว งั้นต้องขอเรียกเก็บจากนายแทนแล้วกระมัง” เขาหัวเราะหยิบกระดาษหนึ่งแผ่นนั้นไปสำหรับผมในตอนนั้นไม่รู้จะให้อะไรกับเขาดี ไม่มีทั้งญาติและเงินที่เหลือ

“งั้นคุณเอาบ้านผมไปแล้วกัน รวมทั้งของทั้งหมดในนั้น” ผมนึกถึงบ้านหลังไม่น้อยคิดว่าอาจจะไม่พอแม้จะบวกเลขไม่เก่งแต่ก็ไม่มีอะไรจะให้แล้ว

“เธอจะอยู่ที่ไหนละถ้าฉันเอาบ้านไป” เขาย่อตัวลูบศีรษะของผมมันเป็นสัมผัสแรกที่คิดว่าอบอุ่น

“จุดจบของเด็กที่ไม่มีผู้ปกครองคงมีไม่กี่อย่างมั้ง ไม่ต้องห่วงผมคงเอาตัวรอด” ผมหลับตานึกถึงโลกสีเทาที่ต่อไปมันคงจะกลายเป็นสีดำ

“งั้นจะไปกับฉันไหม แค่บ้านไม่พอหรอกนะเธออาจจะต้องใช้หนี้อีกนาน” มือขาวผ่องยื่นมาหาทั้งที่สังหรณ์ใจว่ามันคือมือของซาตานแต่ผมในตอนนั้นกลับยื่นจับเอาไว้
แล้วโลกของเราสองคนก็ได้เริ่มต้นขึ้น คุณค่อยๆ เติมสีสันให้กับผม กลับกันผมคอยเอาแต่ป่วนให้คุณยิ้มและเลิกจากกากรทำงาน ไม่รู้ว่าโลกของใครมีสีสันมากกว่ากัน แต่ที่รู้คือโลกของพวกเราทั้งคู่มีสีสันร่วมกันนับจากวันนั้น

คนที่รับผมมาเลี้ยงคือเซี่ยอวี้ฮัว คุณชายเก้าผู้ร่ำรวยและมีนิสัยแปลกๆ เป็นที่โจษจันเรื่องการค้าขายและความหน้าตาดี

“กลับมาแล้ว” ผมสะพายเป้ ปาดเหงื่ออากาศในช่วงเมษายนร้อนจนแทบละลายกลางทาง หากไม่ติดว่าโรงเรียนใกล้บ้านผมคงไม่ออกไปเรียนให้เมื่อย

“กลับมาช้านะ” คุณชายเก้าเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารในห้องนั่งเล่นผมแลบลิ้นใส่เขาเหวี่ยงกระเป๋าลงกับพื้นก่อนที่จะแทรกตัวลงไปนั่งเคียงข้าง

“แหม แหม เตี่ยรอผมอยู่หรือ ไม่ยักกะรู้ว่าเดี๋ยวนี้เอาอกเอาใจลูกชายบุญธรรมคนนี้ด้วย” ผมหัวเราะร่าเริงกระแซะคุณพ่อที่ยังนั่งกดมือถือพลางเบ้ปาก “โห่ๆ ปะป๋ามีลูกชายแสนน่ารักนั่งข้างๆ ยังให้ความสนใจกับอย่างอื่นเนี่ยสอบตกความเป็นพ่อนะ”

“หึหึ งั้นฉันคงสอบตกแต่แรกที่เอาเธอมาแล้วล่ะ” เซี่ยอวี้ฮัวหัวเราะเขาวางมือถือลงเอื้อมมือมาลูบศีรษะสัมผัสอ่อนโยนที่พาให้เคลิบเคลิ้ม
“บู่ๆ พูดแบบนี้ช่างเป็นผู้ใหญ่ไร้ความรับผิดชอบชะมัด” ผมแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เขารู้ดีว่าตัวเองแสบแค่ไหน รู้สึกอยากจะลองดื้อลองกวนใส่ แต่ทุกครั้งคุณพ่อก็กลับไม่ดุด่าที่ไหนได้เขาเกรียนใส่ผมกลับแรงกว่าอีก

พ่อประสาอะไรเนี่ย!

“การบ้านทำเสร็จหรือยัง” เขารั้งตัวของผมขึ้นตักพลางโคลงศีรษะไปมา

“นี่ๆ เตี่ยผมอายุ 15 แล้วนะไม่ใช่วัยจะเอาขึ้นตักแล้ว” ผมเบ้หน้าใส่เตี่ยหัวเราะลูบหน้าอกของผมก่อนที่จะล้วงเอาซองถุงยางอนามัยออกมาจากกระเป๋าเสื้อเชิ้ตนักเรียน

“นี่อะไรเสียจื่อ” น้ำเสียงยังคงอ่อนนุ่มเช่นเคยผมจึงได้แต่บอกความจริง

“เพื่อนสาวให้มานะ เธออยากคบกับผม” ผมกลอกตานึกถึงสาวน้อยน่ารักเธอทั้งสวย ทั้งน่ารักเป็นไอดอลแต่ทำไมกันนะผมถึงคิดว่าพ่อตัวเองสวยกว่า

“งั้นหรือ อาเฮยถึงวัยนี้แล้วสินะ” คุณพ่อหัวเราะก่อนที่จะล็อกตัวผมเอาไว้แน่นใบหน้าได้รูปซบลงมาที่ไหล่ สัมผัสได้ถึงลมหายใจรดต้นคอพาให้เสียวซ่านก่อนที่ริมฝีปากเอิบอิ่มจะกระซิบแผ่ว “ให้พ่อสอนใส่ถุงยางให้เอาไหม”

“หะ” ผมค้างไปหนึ่งนาทีเต็มกว่าจะเข้าใจความหมายของเขาร่างกายอบอุ่นแนบเข้ามาจากด้านหลังมือเรียวแย่งชิงเอาถุงยางจากมือผมไปแกะซองออก

“อาเฮยอย่างแรกต้องแกะซองออกก่อนนะ”เซี่ยอวี่ฮัวแกะซองดึงเอาถุงยางอันเล็กออกมาโบกไปมา “เสียจื่อถุงยางนี่มันเป็นยางสามารถขยายได้ อืม... ไซส์นี้จะใหญ่เกินนายไปหรือเปล่า หึหึ”

“ไม่ใหญ่เกินไปหรอกผมโตแล้วนะ” ผมตวาดใส่เขาเซี่ยอวี่ฮัวหัวเราะมือข้างหนึ่งถือถุงยางอีกข้างเอื้อมสอดจากด้านหลังปลดกางเกงของผม

“เอาละมาลองใส่กันแถอะ”น้ำเสียงนุ่มกระซิบข้างหูผมดิ้นครั้งหนึ่งทว่าในยามที่มืออุ่นล้วงผ่านชั้นในดึงเอาเจ้าโลกของผมออกมาท้าทายอากาศหนาวผมกลับเป็นฝ่ายตัวสั่น

“คะ... คุณพ่อ ดะ...” คำว่าเดี๋ยวของผมกลืนหายไปในลำคอในยามที่สัมผัสหยาบโลนกอบกุมเข้ากับแก่นกายร้อนผ่าว ความรัญจวนที่แล่นขึ้นจนพาให้ต้องครางระเส่านี่เป็นความรู้สึกที่ผมไม่เคยพบพาน ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยบช่วยตัวเองแต่สัมผัสที่มีผู้อื่นปรนเปรอกับมือขวาของตนเองแตกต่างอย่าสิ้นเชิง

แถมคนผู้นั้นยังเป็นคุณพ่อคนงามที่เฝ้ามองมิห่างอีกต่างหาก

“อ๊า... อา” ความวาบหวามเข้าสู่โสตรประสาทตามนิ้วเรียวที่ลูบไล้ความอ่อนไหวของผมบวมพอง แผ่นหลังแนบชิดเข้ากับแผงอกแน่นตึงของผู้เป็นพ่อร่ำร้องเสียงน่าอายในทุกสัมผัสที่เขาขยับนิ้ว

“พะ... พ่อ” ผมปิดปากตัวเองแทบจะทันทีในยามที่มืออีกข้างของเตี่ยบีบเคล้นยอดแก่นกายหยอกล้อราวกับว่ามันคือของเล่น ริมฝีปากอุ่นขบงับเบาๆ ที่ต้นคอกระตุ้นอารมณ์สวาทให้ลุกโชน

อา... จะทนไม่ไหวแล้ว

“อะ... อา พะ... พ่อ” ผมครางระเส่าในยามที่บดเบียดสะโพกเข้ากับตักของผู้เป็นพ่อ

“ใจเย็นสิ ยังไม่ได้ใส่เลยนะ” เซี่ยอวี้ฮัวดันห่วงวงกลมเข้าสู่หัวของแก่นกายที่สั่นระริดบีบเคล้นคลึงเบาๆ ก่อนที่จะรูดคลายดันใส่เข้าไปในส่วนอ่อนไหวที่สั่นระริกด้วยความต้องการ เขาหัวเราะเบาๆ ก่อนที่จะดึงรูดอย่างเชื่องช้าราวกับยั่วยวนจนถึงโคน บีบมันเบาๆ รูดขึ้นเสียจนอยากจะปลดปล่อย

ไม่ไหวแล้ว อา... ต้องการ

“อ๊ะ... พอ... อือ” ผมอ้าปากแลบลิ้นระบายความร้อนในกายความเสียวซ่านแล่นซ่านไปทั่วอณูรู้สึกอยากทำมากกว่านี้ “พะ... พ่อทำแบบตอนที่สอนผมช่วยตัวเองเถอะ”

“หือ แบบนั้นจะดีหรือไหนว่าเจ็บอย่างไรล่ะ?” มือบางบีบเคล้นคลึงสะโพกนุ่มแนบชิดยังความร้อนผ่าวของเรือนร่างบดเบียดความปรถนาที่พาให้เด็กน้อยเตลิด

“อ๊ะ... อา แต่มันไม่พอ” ผมสะกดยังอารมณ์ที่พลุ่งพล่านอ้อนวอนยังสัมผัสที่คุ้นชินเซี่ยอวี่ฮัวหัวเราะบีบนวดเบาๆ ที่แก่นกายของผมรูดขึ้นเชื่องช้าให้มันกระตุก

“หือ ถุงยางมันไซส์ใหญ่ไปจริงๆ ด้วย” พ่อบุญธรรมหัวเราะสะกิดเกี่ยวเอาถุงยางที่ไม่พอดีออกมาพลางบีบเคล้นคลึงส่วนอ่อนไหวจนผมร้องลั่นกระตุกกายปลดปล่อยความปรารถนา
แต่ยังรู้สึกไม่เพียงพอ

“พะ... พ่อ” ผมออดอ้อนร้องขอสัมผัสที่หวานฉ่ำมากกว่านี้ เซี่ยอวี่ฮัวคลี่ยิ้มมองผมราวกับซาตานแสนงาม

“หือมีอะไรหรือ พ่อก็สอนวิธีใส่ถุงยางให้แล้วไง” พ่อทำสีหน้าเรียบเฉยแต่ผมรู้ดีว่าเขากำลังรู้สึกเช่นเดียวของแข็งที่สัมผัสได้จากตักที่นั่งอยู่

“ผม... ต้องการ” เขาบีบบังคับให้ผมพูดคำที่น่าอายออกมาจนได้เซี่ยอวี่ฮัวคลี่ยิ้มก่อนที่จะรั้งตัวผมขึ้นใช้สะโพกผมแนบตักหันหน้ามาชนกัน

“เอ... งั้นนายต้องพยายามทำหน่อยนะ หึหึ”

คนขี้แกล้ง

ผมสถบในใจขยับตัวดึงเอากางเกงพร้อมกับซับในเหลือเพียงร่างเปล่าเปลือยแนบเสียดสีเข้ากับร่างกายแน่นตึงลูบไล้ยังไหปลาร้ากว้างและแผ่นอกแน่น

อา ยังหุ่นดีไม่เปลี่ยน

“เอ ไม่ทำหรือ” เซี่ยอวี่ฮัวเร่งเร้าพาให้ผมแลบลิ้นใส่ ความปรารถนาในร่างกายที่ถูกทำให้คุ้นชินกับสัมผัสวาทของเขา ผมคงไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยขาดมือคู่นี้อีกต่อไปแล้ว

“คุณมันคนขี้แกล้ง” ผมทำปากพองเอื้อมมือไปรูดซิบของอีกฝ่ายก่อนที่จะโดนเขาทัก

“เสียจื่อพ่อเพิ่งสอนให้ใส่ถุงยางอนามันไม่ใช่หรือ หรือว่าชอบสดล่ะ” น้ำเสียงเนิบนาบไม่เดือดร้อนพาให้ผมหงุดหงิดผมรูดซิปถลกกางเกงของเขาอ้าปากโลมเลียแก่นกายใหญ่โต ดูเหมือนเขาเองก็เป็นพวกอารมณ์ร้อนเช่นกันจึงได้เกิดความปรารถนาเร็วเยี่ยงนี้

“พอแล้วเสียจื่อขึ้นมานี่สิ” ผมถูกรั้งตัวขึ้นตักสัมผัสได้ถึงความร้อนผ่าวที่จ่ออยู่ ช่องทางมีมืออุ่นบีบเคล้นคลึงสะโพกสอดเสียดนิ้วรุกล้ำเข้าไปจนต้องแอ่นตัวรองรับรสสัมผัสที่หวานอมขม

“อ๊ะ... ดะ.... อื้อ” ผมกรีดร้องโอบกอดรอบคอคุณพ่อเอาไว้แน่นหอบหายใจก่อนที่จะจูบรสหวานดึงสติไปเสียหมดความหวานที่ปรนเปรอทำให้ลืมสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างได้แต่บิดตัวอยู่บนเรือนร่างเขาออดอ้อนขอสัมผัสที่มากกว่านี้

“อะ..อ๊า...อือ” ความเสียวซ่านแล่นผ่านไขสันหลังนิ้วเรียวเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อยชักเข้าออกรูดรั้งแก่นกายที่หลับใหลให้ตื่นขึ้นมา

“อ๊า! ผมร่ำร้องเมื่อนิ้วที่รุกล้ำออกไปแทนที่ด้วยแก่นกายร้อนระอุเสียบเข้ามาจนมิดด้ามในทีเดียว เสียวเสียจนแหงนหน้าอ้าปากกอดรัดเขาเอาไว้แน่น เซี่ยอวี่ฮัวกดศีรษะของผมให้ซบเข้าที่ไหล่ของเขาก่อนที่จะจับรั้งสะโพกมนเบียดเสียดแก่นกายใหญ่โตเข้ามาในช่องทางคับแคบขยับกายด้วยไฟราคะที่แผดเผาเราทั้งคู่

“อ๊า.. อา... พะ..” ริมฝีปากของผมถูกจูบปิดปากแรงเสียดทานจากด้านล่างกระแทกหนักหน่วยเสียจนขาสั่นร่างกายทั้งร่างตกอยู่ใต้การควบคุมของเขาโดยสมบูรณ์แบบ

“ไม่ใช่พ่อเสียหน่อย ตอนนี้ต้องเรียกว่าอย่างไร เสียจื่อ” น้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมกับความรัญจวนที่ถูกยัดเยียดให้จนแทบหายใจไม่ออกล้างสมองของผม พาให้ลืมสิ้นทุกสิ่งอยากกอดเขาเอาไว้แน่นสูดกลิ่นหายหอมหวาน ปรนเปรอด้วยราคะหอมหวานเด็ดชิมผลไม้ต้องห้าม ลืมเลือนยังศีลธรรม

“อวี้ฮัว” ผมร้องเรียกเขาบิดตัวกระแทกสะโพกกลับลงไปให้รู้ว่าร่างกายนี้เป็นของใคร ต้องการเขาแค่ไหนเซี่ยอวี่ฮัวหัวเราะก่อนที่จะจับผมเอนลงบนโซฟาขาทั้งสองข้างถูกรั้งขึ้นบ่ากว้าง

“เสียจื่อนายน่ารักไปนะ คืนนี้ฉันขอจัดเต็มเลยแล้วกัน” ใบหน้างดงามของผู้เป็นพ่อเลียริมฝีปากราวกับกระหาย ก่อนที่จะจับสะโพกผมยกขึ้นกระแทกถี่หมุนคว้านยังส่วนลึกสลับกับแรงกระแทกหนักพาให้อารมณ์พลุ่งพล่าน ปากได้แต่ร่ำร้องชื่อเขาในจังหวะรักที่ดำเนินราวกับเพลงร็อค

“อ๊า... อา... ผมจะ.. ออกอื้อ” เซี่ยอวี่ฮัวได้ยินผมร่ำร้องจึงเร่งเร้าจังหวะเลิกหยอกเย้ากอบกุมแก่นกายที่ชูชันปรนเปรอไปจังหวะเดียวกับการกระแทกจนโซฟาส่งเสียง
อา หวังว่ามันจะไม่พัง

“อ๊า... อวี้ฮัว” ผมกางแขนออกโอบรอบคออีกฝ่ายในยามที่ทิ้งน้ำหนักตัวลงมาทั้งหมดฉีดพุ่งธารธาราเข้าสู่ส่วนลึกสุดของร่างกายผม

“หึ... เป็นเด็กไม่ดีเลยนะเสียจื่อรัดแน่นขนาดนี้อยากได้อีกรอบสินะ” เซี่ยอวี่ฮัวเลียริมฝีปากมองผมที่แปดเปื้อนไปด้วยน้ำกาม

“ก็แล้วจะคิด” ผมหยักไหล่แลบลิ้นยียวนจูบลงยังแก้มนวลเนียน ก่อนที่ความร้อนระอุจะถูกถ่ายทอดเข้ามาจนรุ่งสาง

ดูท่าทางตอนนี้สีสันของผมมันจะถูกเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

เป็นสีสันที่มีเขาอยู่ตลอดไป

ขอบคุณที่เลี้ยงผมมานะ ป๊ะป๋า...

End

[Rozenkreuz]

ฮว๊ากกกกกกก คุณช้ายยยยยยย
นี่มัน ติดคุกกี่ข้อหาเนี่ย 55555555555555555

[The_Dark_Lady]

อ่านแล้ว...แต่อ่านอีกก็ยังโซฮอต
รับมานี่กะไว้สอยเองแต่แรกแล้วใช่ไหม คุณชายเก้า
โชตะค่อน---แค่ก
อ่านมาเหมือนนี่จะไม่ใช่ครั้งแรก...แล้วเฮย 15
//แกสอยตั้งแต่อายุเท่าไรเนี่ยคุณชาย

[Luckey.B]

แค๊กๆๆ คุณชายยย ตารางลอยมาเลยนะคะ หึๆๆ
คุณอย่าบอกนะว่าตั้งแต่รับมาเลยเนี่ย...--"

[HaiSaka]

คู่นี้ช่างดีงาม โชตะค่อน ต้อยเด็ก ล่องลวง คุกอยู่ทางนั้นนะคุณชาย//ถูกเก็บ