[OS]Police[ฮัวเฮย]

[kuramajoy]

เป็นแบบ AU fic นะคะ

Police
fic บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน
เซี่ยอวี้ฮัวxเฮยเสียจื่อ
แค่อยากลองเครื่องแบบตำรวจ + กับไปดูMV หนุ่มดาบแต่งชุดตำรวจมาก ฮือ มันแรดมากเลยขอมาแต่งมั่ง

อา... น่าเบื่อจังเลย ชีวิตควรจะสนุกจริงไหม ?
ยามเช้าที่แสนน่าเบื่อของตำรวจแถวชานเมืองไม่มีเรื่องอะไรน่าตื่นเต้นเท่าใดนัก หากจะมีก็แค่การค้ามนุษย์หรือลักลอบขนสินค้าสินค้าผ่านเข้าประเทศแต่นั่นนานจะมีๆ ให้ทำ ส่วนมากจึงได้แต่นั่งดูทีวีอยู่ในป้อมยาม

"วันนี้ก็น่าเบื่อจังเลยน้า" น้ำเสียงห้าวสถบขึ้นในป้อมยามที่แสนเงียบเหงาชายหนุ่มร่างสูงอยู่ในชุดตำรวจฟิตเปรียะรัดตึงแน่นกระดุมที่ควรจะติดกลับถูกเปิดลงไปถึงสามเม็ดเผยให้เห็นกล้ามอกสวยงาม เอวเว้าโค้งเข้ากับสะโพกที่อยู่ภายใต้อาภรณ์เครื่องแบบนั่งบนเก้าอี้ตัวเดียว ใบหน้าเรียวได้รูปน่ามองเข้าคู่กับเรือนผมสีรัตติกาลตัดสั้นระต้นคอ เขาหรี่นัยน์ตาสีทับทิมราวกับอัญมณีซุกซ่อนเอาไว้ภายใต้เลนส์กันแดดสีเข้ม

"แค่ชกหน้าเจ้านั่นไปทีเดียวเอง ฮ้าวว"  เฮยเสียจื่อขยับหมวกตำรวจบิดตัวบนเก้าอี้หมุนเปลี่ยนทีวีก่อนจะหงุดหงิดใจเพราะมันขาดสัญญาน ใครจะไปรู้ว่าแค่เผลอไปนอนกับผู้หญิงของผู้หมวดจะโดนสั่งย้าย เขารู้ตัวดีว่าตนเองค่อนข้างมีเสน่ห์ต้องโทษเจ้านั่นที่ไร้ความน่าสนใจดึงดูดผู้หญิงตัวเองได้

"หึหึ ผู้ชายใจร้อนแบบนั้นไม่ทำให้ฉันตื่นเต้นหรอกนะ" หัวเราะกับคำขบขันของตนเองมือเรียวกระชับหมวกเหยียดยิ้มหรี่นัยน์ตาไปทางกระจกใสของป้อมหูได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวายมาแต่ไกล

"คิก... ดีจัง ท่าทางจะมีเรื่องสินะ"  เรือนร่างสูงหัวเราะร่วนราวกับถูกใจยกเท้าขึ้นพาดยังโต๊ะรอคอยประตูเปิดพร้อมกับเพื่อนร่วมอาชีพ ทับทิมเม็ดเรียวเหลือบมองยังตราประดับอกเพียงปราดเดียวก็รับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายมาจากส่วนกลางชายหนุ่มเหยียดยิ้มเชิดหน้าขึ้นลุกยืน "มีอะไรหรือถึงต้องถ่อมาถึงบ้านนอกแบบนี้"

"ทางเราจะฝากขังนักโทษเสียหน่อย "  ชายวัยกลางคนลงพุงหยิบบัตรประจำตัวตำรวจขึ้นมาผายมือไปทางชายหนุ่มที่คุมตัวมา เขาเป็นชายหนุ่มที่ทำให้ตราตรึงใจแต่แรกพบหรือจะเรียกได้ว่าหนุ่มรุปงามก็ไม่ผิดนัก

"แหม แหม หน้าตาออกจะดีนึกว่าทำผิดข้อหาตุ๋นแม่ม่ายก็เชื่อนะเนี่ย หรือว่าที่จริงแล้วขายตัวล่ะ" ตำรวจหนุ่มคลี่ยิ้มเหยียดตัวสลัดคราบแมวเกียจคร้านมองยังใบหน้าเกลี้ยงเกลารูปไข่นัยน์ตาสีดอกท้อนั้นเข้าคู่กับเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนหากมันอยู่บนร่างของชายคนอื่นคงจะน่าขยะแขยงหากแต่ในยามที่ห่อหุ้มบนเรือนร่างสวยงามนี้แล้วกลับดูเข้าอย่างไม่น่าเชื่อ

"หึ ระวังปากนายหน่อยจะดีกว่า" นักโทษที่ถูกคล้องกุญแจมือใช้นัยน์ตาสีดอกท้องดงามคู่นั้นจับจ้องมาที่ตัวตนเสียจนแทบพรุนเล่นเอาตำรวจที่ต้องรับฝากยิ้มอย่างถูกใจ

"แหม อย่าทำหน้าตาน่ากลัวแบบนั้นสิครับคุณนักโทษ ฉันก็แค่คิดว่าถ้านายขายตัวฉันอาจจะขอซื้อเสียหน่อย คิก คิก" เสียงหัวเราะร่าดังขึ้นเฮยเสียจื่อรับใบประวัตินักโทษมาจากผู้คุมขัง "เห ชื่อว่าเซี่ยอวี้ฮัวงั้นหรือ เอาละคุณเซี่ยผมจะนำทางคุณสู่สวรรค์เล็กที่เฮยเสียจื่อผู้นี้เป็นผู้ครอบครองเองนะครับ"

"งั้นฝากด้วยละกัน" ชายวัยกลางคนโบกให้ นายตำรวจผู้ถูกฝากได้แต่ส่งจูบจนอีกฝ่ายแทบชะงัก

"ขอบคุณในความเหนื่อยยาก" เฮยเสียจื่อตะเบ๊ะส่งนายทหารรับข้อมูลพร้อมนักโทษ นัยน์ตาสีทับทิมเม็ดงามหรี่ลงยั่วเย้ามองยังนักโทษที่เต็มไปด้วยสิเน่หา "เอาละที่รักจ๋าพวกเราไปที่เราจะอยู่ได้แค่สองคนเถอะ"

"ปากดี" นักโทษรูปงามเหลือบตามองผู้คุมที่หยักไหล่ให้เขา เรือนร่างระหงถูกดันให้เดินไปถึงลูกกรงเหล็ก เขาถูกบังคับให้นั่งลงก่อนที่เสียงปิดประตูจะดังขึ้นตำรวจหนุ่มผู้เย้ายวนเดินออกจากกรงขังลากเก้าอี้ไม้นั่งไขว่ห้างจับจ้องเขาด้วยนัยน์ตายียวนสีทับทิมชวนหลงใหล เซี่ยอวี้ฮัวขมวดคิ้วยามที่กุญแจที่ไพล่ข้างหลังเสียดสีกับผิวอ่อนพาให้รู้สึกเจ็บคัน

"หึหึ ไม่ได้ดีแค่ปากตรงนี้ก็ดี" มือเรียวลากไล้จากลำคอระหงเลียริมฝีปากสีสดใช้นิ้วชี้แตะลากลงจากตราตำรวจผ่านกล้ามเนื้อท้องแน่นหนาสวยงามถึงเข็มขัดวนลากไล้จนจะแตะประทับที่เป้ากางเกง "จะลองไหมละครับ "

"ลอง?" นักโทษหนุ่มหรี่นัยน์ตาใช้ดอกท้อที่สูงส่งจับจ้องยังเรือนร่างเซ็กซี่เย้ายวนตรงหน้ามองไล่ตั้งแต่ใบหน้าที่ยียวนแผงอกที่โผล่พ้นจากเสื้อตำรวจที่ใส่ไม่เรียบร้อย สีชมพูอ่อนที่น่าลิ้มลอง "ตรงนั้นคงไม่ต้องใช้กระมั้ง"

"เฮ้ เฮ้ นายนี่เป็นนักโทษที่ปากดีที่สุดเลย" เฮยเสียจื่อเลียริมฝีปากอย่างนึกถูกใจนอกจากหน้าตาจะถูกสเปคยังมีนิสัยน่ารังแกเสียนี่กระไร ชายหนุ่มผู้ดำรงตำแหน่งผู้เหนือกว่าหยิบเอาเอกสารที่เพิ่งได้จับจ้องยังอีกฝ่ายผ่านลูกกรงเหล็ก

"เห ถูกจับคดีค้าของโจรงั้นหรือ แหมๆ ตายแล้ว เห็นหน้านุ่มแบบนี้ใจกล้าไม่เบานะคุณชายเซี่ย" ตำรวจหนุ่มพ่นลมหายใจโบกกระดาษประวัตินักโทษไปมาขยับขาเปลี่ยนท่าทางไขว่หางปลายเท้าชี้ไปยังหน้าของผู้ต้องขัง

"ลูกผู้ชายก็ต้องใช้ชีวิตเสี่ยงบ้างถึงจะสนุกไม่ใช่หรือไง" เซี่ยอวี้ฮัวขยับตัวเล้กน้อยเปลี่ยนขยับมือที่ถูกกุญมือสวมใส่โลหะที่เสียดสีพาให้เกิดบาดแผล

"นั่นสินะแต่ค้าของโจรขุดสุสานนี่ท้าทายทางการไปหน่อยไหม มีแบ็คไม่ดีก็ต้องถูกจับเป็นเรื่องธรรมดา" ผู้สอบปากคำปล่อยปลายนิ้วให้กระดาษประวัตินักโทษร่วงหล่นบนพื้นนัยน์ตาสีทับทิมราวกับสีของยามเย็นจับจ้องยังเรือนร่างงดงามของนักโทษหนุ่มลุกขึ้นยืนมองเหลือบยังผู้ต่ำต้อยกว่าหน้าลูกกรง "หน้าแบบนายนะไปเป็นเมียเก็บใครสักคนก็ยังสบายทั้งชาติเลย"

"ของพรรค์นั้นคงไม่เหมาะสมกับฉันเท่าไรหรอก" ดอกท้ออันแสนงดงงามคลี่ยิ้มเย็นมองยังคนที่ท้าทายเขา "ฉันชอบเป็นเสี่ยเลี้ยงมากกว่าอีหนู"

"เห... เห" เฮยเสียจื่อเลียริมฝีปากใช้สองมือจับลุกกรงหัวเราะคิกคัก "แต่ตอนนี้นายคงเลี้ยงใครไม่ได้"

"หึ... ถ้านายยอมทำตัวดีๆ ฉันจะเลี้ยงนายเป็นอีหนูของฉันให้เอาไหม?"

"หา.." เฮยเสียจื่อเบิกตากว้างกับข้อเสนอที่ไม่คาดคิดก่อนที่จะพ่นเสียงหัวเราะดังลั่น "ฮะ ฮะ ฮะ ฮะ นายนี่น่าสนใจดีนะ"

"แหม คุณชายเซี่ยจะเลี้ยงมันก็ดีอยู่หรอก" ร่างสูงเดินเข้ากรงขังวนยังเรือนร่างบอบบางหรี่ตามองความงดงามตรงหน้ายกปลายเท้าเชยคางระหงของอีกฝ่ายเลียริมฝีปากราวกับผู้มีชัย "สภาพแบบนี้แค่จะเห่ายังลำบากเลยนะ"

"หึ งั้นนายก็ช่วยหน่อยสิจะเอาเงินเท่าไรฉันมีให้" ร่างผู้ตกเป็นรองหยักคิ้วดอกท้ออันงดงามเหยียดยิ้ม "จะเอาสักสิบล้านดีไหม?"

"หืม..." น้ำเสียงยียวนลากยาวราวกับเสแสร้งเฮยเสียจื่อแลบลิ้น "จะซื้อฉันด้วยสิบล้านเป็นเงินที่ไม่เลวนักหรอกแต่ติดสินบนนายตำรวจแบบนี้จะดีหรือคุณชายผู้งดงาม"

"นายว่าไงละ" ร่างเล็กกว่าขยับปลายคางให้พ้นจากรองเท้าหนังของตำรวจที่คุกคามเขา เฮยเสียจื่อแลบลิ้นยียวนหรี่นัยน์ตาก่อนที่จะหัวเราะ

"แหม แหม แหม " คำอุทานที่ฟังก็รู้ว่าเสแสร้งร้อยเปอร์เซ็นต์ "เปลี่ยนเป็นให้ฉันจัดก้นนายสักน้ำสองน้ำอาจจะพอคุยกันได้นะ"

"หืม นายไม่เอาเงิน เห... แย่จังเลยท่าทางจะเจอผู้ชายที่น่าลำบากใจเสียแล้วสิ" นักโทษหนุ่มถอนหายใจจับจ้องยังผู้ชายตรงหน้าเขาเคยผ่านโลกมามากรับรู้ได้ว่าคนแบบไหนซื้อด้วยเงินได้... คนตรงหน้าไม่ใช่พวกที่ซื้อได้ด้วยเงินตราหรือผู้หญิง "นายดูไม่เป็นพวกมีอุดมการของตนเองเลย ไม่ใช่คนเคร่งครัดหรือคนดีอีกด้วย"

"ใช่แล้วละ..." เฮยเสียจื่อคลี่ยิ้มยกนิ้วขึ้นมาแตะที่ริมฝีปาก "ฉันน่ะชอบเรื่องสนุกไงละก็โลกนี้น่าเบื่อจะตายถ้าจะทำตามจารีตประเพณี"

"นายน่าเป็นผู้ก่อการร้ายมากกว่าตำรวจนะ" เซี่ยอวี้ฮัวรู้สึกขบขันอยู่ในอกเขาเคยพบพานคนมาหลายประเภททว่าไม่เคยพบเจอกับชายที่ขี้เล่นขนาดนี้

"สำหรับฉันขอแค่สนุกก็พอ ไม่คิดแบบนั้นหรือคุณนักโทษ"  

“นิสัยไม่ดี” อีกฝ่ายต่อว่าพาให้เขารู้สึกขบขัน เฮยเสียจื่อแลบลิ้นให้กับคำถามนั้นก่อนที่จะต่อรองธุรกิจใหม่

“ว่าไงครับพร้อมที่จะให้ผมจัดสักน้ำสองน้ำไหม ถ้ายอมเป็นเด็กดีละก็ผมอาจจะพิจารณาก็ได้นะ”  ตำรวจหนุ่มก้มลงนั่งในระดับเดียวกันนัยน์ตาทับทิมที่มองลอดแว่นพราวแพรว

“หึ !” เซี่ยอวี้ฮัวหัวเราะเบาบางก่อนที่จะเหลือบตามองอีกฝ่ายตั้งแต่หัวจรดเท้า “ฉันว่านายเหมาะเป็นฝ่ายรับมากกว่ามั้ง สะโพกท่าทางใช้ได้”

“หา...” เฮยเสียจื่ออึ้งไปชั่วครู่ก่อนที่จะหัวเราะร่างสูงลุกขึ้นจงใจนั่งคร่อมลงบนตักของนักโทษหนุ่มที่ยังนั่งอยู่บนพื้นห้องขัง แนบสะโพกนุ่มชิดขยี้ยังเป้ากางเกงอย่างจงใจริมฝีปากเรียวคลี่ยิ้ม ตำรวจหนุ่มขยับแว่นตากันแดดอันใหญ่ใช้ทับทิมเม็ดงามราวกับอัญมณีเหลือบมองอีกฝ่ายราวกับหนูที่กำลังหยอกเย้าเจ้าแมวเหมียว “หืมมม แบบนี้นะหรือ? ฮะฮะ คงไม่เหมาะมั้งคุณนักโทษสะโพกนายน่าจะพอเหมาะมือมากกว่า”

“จริงอยู่สะโพกนายใหญ่ไป แต่ก็นุ่มนิ่มใช้ได้ไม่ลองใช้ด้านนี้มั่งละ” นักโทษหนุ่มขยับขาที่ถูกน้ำหนักของอีกฝ่ายทาบทับแม้จะหนักอยู่บ้างแต่ก็นุ่มนิ่มน่าขยี้ไม่เลว

“เห... มันไม่เคยอยู่ในสารบบสมองเลย เพราะฉันหล่อ” ตำรวจหนุ่มขี้แกล้งแลบลิ้นใส่ลุกขึ้นจากตักของนักโทษเดินวนเวียนอยู่ในห้องขัง

“เฮ้ ไปเอาระบบความคิดที่ว่าโลกหมุนรอบตัวเองแบบนั้นมาใส่สมองจะไม่ดีเอานะ” นักโทษหนุ่มถอนหายใจคนผู้นี้ประหลาดเสียจริงสมควรจับปราบให้เข็ดหลาบเสียที “นี่นายจะไม่รับสินบนงั้นหรือ แต่จะปล่อยฉันไปเพราะขอจัดกับฉันสักน้ำสองน้ำนี่ช่างเป็นคุณตำรวจที่ไม่เอาการเอางานเลยทั้งที่พื้นที่แถบนี้มักถูกใช้เป็นเส้นทางขนสินค้าโจรแท้ๆ”

“แหม แหม คิดมากไปแล้ว” ตำรวจหนุ่มหยักไหล่ “ฉันเป็นแค่นายตำรวจตำแหน่งต่ำเตี่ยเรี่ยดินแถมยังอ่อนแอคงไปขัดทางใครไม่ได้หรอกนะ”

“ไม่ปฏิบัติตามหน้าที่แบบนี้จะดีหรือคุณตำรวจ” ดอกไม้กลิ่นหอมได้แต่จับจ้องคนที่หมุนตัวไปมาท่วงท่าเดินแฝงไปด้วยความยียวนถึง 8 ส่วน

“ไม่ได้ไม่ปฏิบัติหรอกนะ ก็ทำงานอย่างขันแข็งอยู่เพียงแต่ฉันอ่อนแอจะตายแถมยังหน้าตาดีถ้าเกิดเสียโฉมไปสาวๆคงคิดถึงแย่” เฮยเสียจื่อได้แต่หัวเราะขบขัน

“หืม... ถ้างั้นคุณตำรวจรู้ไหมว่าเมื่อไม่นานมานี้มีแก๊งค้าของโจรสุสานข้ามชาติอยู่นะ ชื่อว่ามังกรผงาด“ เซี่ยอวี้ฮัวคลี่ยิ้มเย็น “แก็งนั้นมักจะใช้คนในอยู่เสมอ นี่ฉันเป็นคนของแก๊งนั้นคุณตำรวจจะไม่ช่วยสักหน่อยหรือ?”

“อืม นายดูไม่ใช่คนของแก๊งนั้นเลยนี่” นายตำรวจโคลงศีรษะไปมานั่งลงจับจ้องยังนักโทษที่ต่ำต้อยกว่า “คนของมังกรย่อมต้องมีรอยสักของมังกรอยู่บนร่างกาย เอาละงั้นฉันจะขอค้นตัวคุณนักโทษดีไหมน๊า... ฮะฮะฮะ”

“หือ..” เวี่ยอวี้ฮัวลากเสียงยาวนัยน์ตาเลิกขึ้นมองดูมือนวลที่ถือวิสาสะมาจับกระดุมคอเสื้อของเขา นิ้วเรียวไล่ไปยังต้นคอแตะลงเบาๆ ที่กระดูกไหปลาร้าดึงกระดุมลงทีละเม็ดจนถึงเม็ดสุดท้าย

“จุ๊ๆ” ผู้ถอดเสื้อชาวบ้านหรี่นัยน์ตาสีทับทิมจับจ้องยังแผงอกแน่นหนา มือนุ่มกลงความแข็งขืนมันเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อสวยงามจนต้องหัวเราะ “ซ่อนรูปน่าดูเลยนะคุณนักโทษ นึกว่าจะบางกว่านี้สักที”

“แล้วไม่ดีหรือไงหือ?” เซี่ยอวี้ฮัวขยับมือที่ถูกคล้องกุญแจสะบัดข้อมือดึงเอาเหล็กแหลมที่ซ่อนอยู่ใต้แขนเสื้อออกมาแตะเข้ากับกุญแจมือเลียริมฝีปากเมื่อถูกแตะต้องไปตามเนื้อตัว

“ก็ไม่เชิง แต่หน้านุ่มๆ แบบนี้กลับมีบอดี้ขนาดนี้ซ่อนอยู่เนี่ยไม่ยุติธรรมเอาซะเลย ”เฮยเสียจื่อเกลี่ยแก้มใสลูบไล้ใต้วงตางดงามเคล้นคลึงยังร่างกายแน่นตึงผิดกับหน้าตา

“อย่ามองคนแต่ภายนอกสิ อีกอย่างฉันไม่ค่อยพวกชอบให้คนอื่นมารุกด้วยถ้านายออนท็อปก็ว่าไปอย่าง!” เสียงใสดังขึ้นพร้อมกับมือเรียวของนักโทษที่หลุดพ้นพัธนาการยื่นไปข้างหน้า เฮยเสียจื่อชะงักในเสี้ยววินาทีเท้าถีบถอยหลังหลุดพ้นจากนิ้วเรียวนั้นได้อย่างฉิวเฉียด

“เฮ้ “ เฮยเสียจื่อขยับตัวเมื่อครู่เขารอดพ้นได้อย่างฉิวเฉียดก็จริงแต่เมื่อครู่ทำปืนร่วงไปเสียแล้ว ทับทิมเม็ดงามเหลือบมองหมวกตำรวจที่ร่วงหล่นบนพื้นจากการจู่โจมเมื่อครู่เลยไปยังเรือนร่างแน่นตึงของนักโทษที่บัดนี้กลาเยป็นอิสระเสียแล้ว “อยากโดนเพิ่มโทษหรือไง”

“หึ เพิ่มโทษงั้นหรือ?” เซี่ยอวี้ฮัวคลี่ยิ้มสะบัดข้อมือที่มีร่องรอยของกุญแจมือล้วงเอาบัตรตำรวจชั้นพิเศษออกมาจากกระเป๋ากางเกง “คนที่โดนเพิ่มโทษน่าจะเป็นนายมากกว่ามั้ง”

“แหม แหม” เฮยเสียจื่อสถบรู้สึกความไม่ชอบมาพากลบางอย่าง “นี่... ที่กรมส่วนกลางว่างนักหรือไงถึงได้มาเล่นเป็นนักโทษ ถ้ารุนแรงไปก็ขอโทษด้วยนะครับท่าน”

“ก็ไม่ได้ว่างมากนักหรอก “นายตำรวจคลี่ยิ้มเย็นล้วงเอาปืนที่อยู่ที่รองเท้าบูทขึ้นมา “ก็แค่ได้รับงานพิเศษให้มาตามดูแก๊งมังกรนะ แล้วเผอิญว่าอยากจะมาตรวจตราส่วนในเสียหน่อย”

“หืม...แหมแหม” ร่างสูงหัวเราะยั่วเย้ามือเรียวหยิบมีดพกออกมาจากกระเป๋าคาด” ใจเย็นสิ แล้วตรวจภายในเป็นไงละหรืออยากจะตรวจข้างในของผมกัน”

“กวนตีนเสียจริงนะ เล่นเอาฉันอยากจะตรวจภายในนาย” เซี่ยอวี้ฮัวขยับปืนเล็งคนตัวสูงกว่าท่าทีคงไม่ยอมลงให้ตนง่ายๆ “ผลการตรวจฉันคิดว่าน่ามีสายอยู่นะ”

“โหย โหย คิดไปเองมั้งครับจะให้ผมเปลือยอกให้ดูไหม”  ตำรวจหนุ่มผู้ถูกกล่าวหาหยักไหล่ดึงกระดุมเม็ดสุดท้ายของเสื้อถอดเสื้อแนบฟิตของชุดตำรวจโยนไปอีกทาง “อยากจะมองก็มองให้เต็มตาล่ะ”

“หืม” นายตำรวจพิเศษลากเสียงยาวดอกท้อสีงามมองไปยังเรือนร่างเต่งตึง กล้ามเนื้ออกได้รูปนวลเนียนเป็นแผงเรียงเป็นระเบียงก่อนที่จะมองล่วงล้ำไปยังเอวคอดได้สัดส่วน สะดือเรียวสวยไล่ไปยังขอบกางเกงในสีดำสนิทที่โผล่พ้นกางเกงเอวต่ำ “รอยสักไม่ใช่ว่าต้องสักที่ช่วงบนเท่านั้นนี่”

“ว๊าย ลามก” เฮยเสียจื่อเสแสร้งบิดตัวราวกับสาวน้อยเพิ่งแตกเนื้อสาวเขาเลียริมฝีปากแลบลิ้นใส่ตำรวจหนุ่มตรงหน้า “อยากจะดูร่างกายของผมทั้งหมดนี่จ่ายแพงนะครับ”

“สิบล้านพอไหม ? พอให้นายทั้งชีวิตเลยไหมละ”  เซี่ยอวี้ฮัวอดหัวเราะไมได้เขาขยับเข้าหาเจ้าตัววุ่นวายเหมือนอีกฝ่ายจะรู้ตัวจึงเขวี้ยงมีดสั้นที่ถืออยู่ ครั้นเอี้ยวตัวหลบเขาก็เห็นเฮยเสียจื่อไถลตัวหมายจะคว้าปืน ตำรวจพิเศษสะบัดข้อมือยิงเฉียดแก้มใส

“ฝีมือยิงห่วยแตก!” เฮยเสียจื่อเอี้ยวตัวหลบยังลุกกระสุนนัดที่สองถาดเข้าที่หัวไหล่รู้สึกเจ็บแปร๊บจนใบหน้าที่เคยระบายยิ้มเบ้ลง ร่างสูงพลิกตัวคว้าเอาปืนลูกซองของตนเองที่ร่วงหล่นในการโจมตีครั้งแรกก่อนที่จะได้ยินเสียงครืดคราดราวกับจะมีอะไรบางอย่างถล่มลงมา

“ไม่ได้ยิงพลาดเสียหน่อย” น้ำเสียงนุ่มนั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่เฮยเสียจื่อได้ยินก่อนที่สติทั้งหมดจะถูกดับลงพร้อมกับรั้วเหล็กที่โถมใส่ตัว

อา... แย่ชะมัดท่าทางจะเหลือแผลเป็นแหง

******************************************
“ขอโทษด้วยนะ” ถ้อยคำอ่อนหวานที่เอ่ยซ้ำไปมาของผู้เป็นมารดาและบิดาทำให้เขาได้แต่กัดฟันยอมรับ.... พวกเขาจำเป็น... เฮยเสียจื่อได้แต่หัวเราะในวัยเพียง 10 ขวบ

จำเป็นพ่องนะสิ!

เขากัดฟันใช้ชีวิตด้วยตนเองทั้งขโมยของ ค้ายา สุดท้ายยังดีที่ไม่ได้ขายตัวไปด้วยได้ข่าวว่าสองคนนั้นสุดท้ายก็หนีไม่พ้น วินาทีเด็กน้อยได้แต่คิดว่าชีวิตของเรามันก็มีค่าเท่านั้นเองหรือ... ถ้าเช่นนั้นชีวิตที่ไม่สมควรเกิดมาแต่แรกนี่ละจะทำเช่นไรดี

น่าเบื่อจังเลยนะ ...น่าเบื่อเกินไป ...ถ้ามันน่าเบื่อก็ทำให้มันมีสีสันหน่อยดีกว่า

ถ้าเป็นเรื่องน่าสนุกละก็จะแบบไหนก็ได้

ตอนที่ได้เล่นกับผู้ชายนัยน์ตาสีดอกท้อนี่สนุกเป็นบ้าอะไรที่คาดคิดไว้ไม่เป็นไปตามแผนความจริงเขาควรจะกำจัดตำรวจแถบนี้ได้หมดแล้วเพื่อแลกกับชื่อเสียงและตำแหน่งที่ขยับขึ้นสูงในแก๊ง... พลาดจนได้แต่ไม่เลวสนุกไม่เลวเลย

ต่อไปนี้คงต้องอยู่แต่ในคุกน่าเบื่องั้นสินะ... ไม่สิ โทษขนาดเราคงเป็นโทษตาย.. บางทีลืมตาขึ้นมาอีกคราอาจเป็นลานประหารหรือนรกก็ได้

“อือ..” ความรู้สึกวิงเวียนพาให้ชายหนุ่มผู้ครอบครองตำแหน่งคนทรยศเจ็บเสียจนต้องคราง นัยน์ตาสีทับทิมพร่ามัวเฮยเสียจื่อลองขยับตัวเขารู้สึกว่าร่างกายยังคงสามารถใช้ได้เพียงแค่ชาไปบ้าง ข้อแขนทั้งสองข้างถูกมัดไพล่ไว้ข้างบน

เจ็บเป็นบ้า..

ร่างสูงสะบัดศีรษะรู้สึกปวดหัวราวกับจะระเบิดร่างกายอ่อนเพลียไม่ยอมรับคำสั่ง ทับทิมเม็ดงามค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างยากลำบากสิ่งแรกที่เห็นคือลูกกรงเหล็กของคุกข้อมือทั้งคู่ถูกใส่กุญแจมือไพล่ไว้กับลูกกรงความเย็นวาบที่บ่งบอกให้รู้สึกความเปล่าเปลือยของร่างกาย

“รสนิยมแย่ชะมัด” ชายหนุ่มสถบในยามที่รู้ว่าตัวเองนั่งเปลือยอยู่บนเก้าอี้ถูกจับมัดไว้กับลูกกรงหากแต่ไม่ได้อยู่ในคุก

“ไม่ดีหรือ คิดว่านายคงไม่ชอบลูกกรงเท่าไรเลยไมได้ขังเอาไว้” น้ำเสียงนุ่มนวลดังขึ้นจากข้างหลังไม่ต้องหันไปมองเขาก็รับรู้ได้ว่าเป็นใคร

“โหยๆ คุณเซี่ยครับ รสนิยมคุณนี่มันสถุลเป็นบ้า” อดีตตำรวจสถบใส่ ลำคอของเขาถูกนิ้วเย็นเฉียบนั้นเตะต้องร่างกายถูกพยุงให้ลุกขึ้นเก้าอี้ตัวเล็กโดนรองเท้าหนังอย่างดีของอีกฝ่ายถีบไปไกลได้ยินเสียงล้มระเนระราดตามมา

“ก็เหมาะกับนายดีไม่ใช่หรือไง” เซี่ยอวี้ฮัวคลี่ยิ้มเย็นมือเรียวลูบไล้ยังเอวเปล่าเปลือยแตะต้องยังสะโพกนุ่มบีบเคล้นแรงๆเสียจนฝ่ายที่โดนล่ามสะดุ้งลากไล้ลงมายังต้นขาอ่อนด้านหลังดอกท้อสีสวยมองยังรอยสักรูปมังกรขนาดประมาณสองนิ้วประทับอยู่บนผิวกายนุ่มของอีกฝ่าย “คนที่รสนิยมแย่นะเป็นนายต่างหาก เล่นสักไว้ที่แบบนี้”

“แหม ช่วยไม่ได้นี่ กิจวัตรประจำวันผมคือการนอนกับผู้หญิงถ้าสักไว้ที่เห็นง่ายก็ความแตกหมดจริงไหม” คนโดนจับแลบลิ้นยียวนอย่างไม่รู้สถานภาพของตนพาให้ฝ่ายที่คุมขังรู้สึกหมั่นไส้เสียจนต้องบีบแก้มก้นนุ่มแรงๆ

“เฮ้ๆ เบาๆ หน่อยนี่ก้นคนนะครับคุณตำรวจ” เฮยเสียจื่อถูกบีบสะโพกเสียจนเสียววาบผสานกับความเจ็บปวด เขาถลึงตาใส่ตำรวจหนุ่มรูปงามไปสองสามที “ถึงจะจับผมเอาไว้คุณก็ไม่ได้ข้อมูลอะไรมากนัก”

“ไม่มั้ง ทำไมฉันคิดว่านายที่ชอบสอดรู้สอดเห็นน่าจะรู้อะไรมากกว่านี้”  แผ่นอกหนาแนบเข้าแผ่นหลังเปล่าเปลือยอุณหภูมิของร่างกายมนุษย์ที่ผ่านชั้นอาภรณ์สีชมพูพาให้คนถูกจับขยับตัว

“ถ้าอยากรู้ขนาดนั้นก็ทำให้ผมสนุกหน่อยสิ ให้ผมจัดคุณสักน้ำสองน้ำไหมละ แค่เห็นหน้าสวยๆ ของคุณไอ้หนูของผมก็ขึ้นจะตาย” เฮยเสียจื่อเลียริมฝีปากเขารู้สึกถูกใจในรูปร่างหน้าตาของอีกฝ่ายครั้นได้มาประมือก็ยิ่งถูกใจ

เจ้าหมอนี่น่าสนุกใช้ได้เลย

“หืม..” เซี่ยอวี้ฮัวลากเสียงแนบชิดยังร่างกายร้อนผ่าวมือบางลูบลำคอระหงอีกฝ่ายจากด้านหลังใช้แผ่นอกเสียดสีกับแผ่นหลังเนียนขาว “ฉันว่านายจำเป็นต้องได้รับการอบรมบ่มนิสัยบ้างละมั้ง... เปลี่ยนเป็นให้ฉันจัดนายสักน้ำสองน้ำดีกว่ากระมัง”

“โอ๊ย ตายแล้วอย่างคุณมีปัญญาจัดน้ำใส่คนอื่นได้ด้วยหรือครับ หึหึ ผมนึกว่าอย่างคุณเซี่ยเนี่ยได้แต่อ้าขาครวญครางให้คนอื่นเชยชมเสียอีก” ปากยียวนพาให้คนฟังขมวดคิ้วเฮยเสียจื่อนึกสนุกอยากลองยั่วพ่อหนุ่มรูปงามตรงหน้าดูเสียหน่อย อย่างไรเสียโทษของเขาหากไม่จำคุกตลอดชีวิตก็คงโดนประหารเป็นตายเท่ากัน ก่อนตายขอแหย่คนเล่นจะเป็นไรไป

“ปากดี ฉันจะทำให้ปากนั้นพูดไมได้อีกดีไหม?” ตำรวจหนุ่มเชยคางของร่างที่ถูกพันธนาการแนบชิดกับแผ่นหลังดันเป้ากางเกงแนบลงสะโพกแน่นตึง เชยคางของคนปากดีขึ้นมาจูบหนักๆ สักสองสามที

“อือ... หึ” คนถูกจูบหัวเราะในลำคออ้าปากปล่อยให้ปลายลิ้นชุ่มชื้นเข้ามาควานหาความหอมหวานในโพรงปากลิ้นทั้งสองพัวพันกันราวกับไม่ยอมแพ้ดูดดื่มน้ำหวานของกันและกัน

“อือ... อย่าใจร้อนสิครับ” เฮยเสียจื่อเตือนยังมือของคนใจร้อนที่ยุ่งย่ามยังต้นขาอ่อนมืออีกข้างบีบเคล้นคลึงเนินอกชูชัน นิ้วเรียวนวดเป็นหย่อมรอบเนินอกสีเชอรี่เคล้นคลึงกระตุ้นอารมณ์ก่อนที่จะดึงเบาๆ ริมฝีปากนุ่มขบเม้มยังลำคอระหงกายแนบชิดแผ่นหลังมืออีกข้างลูบไล้ยังรอยตราที่ต้นขาอ่อนด้านหลัง

“ฉันใจร้อนหรือนายใจร้อนกันแน่...” คนที่รุกเร้าหัวเราะอย่างถูกใจนิ้วเรียวสะกิดยังส่วนแข็งขืนของนักโทษที่ตั้งตระหง่าน

“หึหึ... บอกแล้วไงแค่เห็นหน้าคุณไอ้หนูของผมก็ตั้งเสียแล้ว อา ให้ผมเสียบเถอะ” คำร้องคอที่หายไปในลำคอในยามที่ริมฝีปากนุ่มทาบทับเข้ามาปิดกั้น ร่างกายของเขาร้อนผ่าวจากการถูกสัมผัสตามตัวของอีกฝ่าย ทุกจุดที่นิ้วเรียวนั้นไล้ไปราวกับเกิดกระแสไฟฟฟ้ากระตุกร่างกายให้เร้าร้อนจนทานทนแทบไม่ไหว

“อ๊ะ... อา... อย่าบีบแบบนั้นสิ” เฮยเสียจื่อร้องขอในยามที่มือที่หยอกล้อกับเนินอกของเขาละไปบีบเคล้นคลึงยังส่วนอ่อนไหวมืออีกข้างจับแน่นที่สะโพกนุ่มพาให้ร่างกายกระตุก เขาไม่ใช่ผู้ชายไร้เดียงสาเฮยเสียจื่อรู้ดีว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไปจากนี้เขาไม่เคยเป็นฝ่ายรับมาก่อนจึงพาให้รู้สึกกังวลครู่หนึ่งก่อนที่ความเจ็บปวดจะอัดเข้ามาจนต้องหวีดร้องเสียดัง

“อ๊า..!” ความใหญ่โตกระแทกเข้ามาในส่วนลึกสุดของร่างกายทั้งที่ยังไม่มีการเตรียมพร้อม ทำเอาปากทางที่รองรับความแข็งขืนฉีกขาดแทบจะทันที เฮยเสียจื่อได้กลิ่นเลือดและเสียงหวีดร้องอย่างลืมตัวของตนเองคละเคล้าไปกับแรงกระแทกอันหนักหน่วง

ความอึดอัดคละเคล้ากับทรมานอัดกระแทกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่านึกอยากหนีแต่สะโพกมนถูกจับเอาไว้ด้วยมือทั้งสองข้างของตำรวจหนุ่ม มันราวกับเป็นคีมเหล็กที่ไม่ว่าจะสะบัดเท่าไรก็ไม่พ้น ข้อมือนุ่มถูกเสียดสีจากโลหะของกุญแจตามแรงกระแทกเสียดสีจนเลือดออก

“อ๊า... อา... อ๊ะ” เสียงครางคละเคล้าไปกับเสียงเปียกชื้นของการขยับเข้าออกความเจ็บปวดที่สุดจะทานทนเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความหวาบหวามในยามที่มือของคนถือดีเข้ามาเคล้นคลึงปรนเปรอไปพร้อมกับอารมณ์ที่โหมเข้าใส่ เฮยเสียจื่อได้ยินเสียงหอบหายใจดังอยู่ข้างหูกับลิ้นเปียกชื้นที่เข้ามาโลมเลียใบหูของเขามือหนาควานสะเปะสะปะบนร่างกายอย่างถือดี

มันช่าง...

ความรัญจวนที่ถูกเร่งเร้าพุ่งขึ้นสูงแก่นกายของเขาถูกบีบเคล้นจนน้ำเริ่มไหลก่อนที่ช่องทางด้านหลังจะถูกดึงขึ้นเพื่อให้รองรับแรงกามารมณ์ ใบหน้าหล่อเหลาของนักโทษหนุ่มแนบไปกับลูกกรงเย็นเฉียบแตกต่างจากเรือนร่างที่ถูกปลุกปั่นจนแทบบ้าคลั่ง

“อ๊ะ... อ๊า อา “ เสียงหอบหายใจดังลั่นไปพร้อมกับเสียงครางที่สะกดกลั้นไม่อยู่ เซี่ยอวี้ฮัวกระแทกความปรารถนาลงยังเรือนร่างดงงามสองสามครั้งก่อนที่จะขยับกายดุเดือดในยามที่ใกล้ถึงฝั่งฝัน มือเรียวหอบกกุมรูดรั้งส่วนอ่อนไหวของคนที่รองรับไปพร้อมกันจวบจนกระทั่งปลดปล่อยของเหลวขุ่นเข้าเต็มช่องทางไหลเยิ้มลงมาตามเรียวขาสวย

“ฮะ... อา” เฮยเสียจื่อรู้สึกว่าเรี่ยวแรงของตนเองถูกดูดไปจนหมดเขายืนแทบไม่ไหว ครั้นถูกปลดกุญแจมือร่างกายจึงแทบร่วงลงพื้นแต่โชคดีที่อีกฝ่ายรั้งเอาไว้ เรียวขาของเขาถูกอ้าออกให้แนบเข้ากับสีข้างของคนเอาแต่ใจก่อนที่แก่นกายที่ยังไม่สงบจะดันเข้ามาอีกรอบเรียกเอาเสียงหวีดร้องลั่นของคนที่ไม่คุ้นชิน

“อ๊า... อา... ยะ.. ยังไม่พออีกหรือ” คำถามที่แทบเอ่ยไม่ออกในยามที่แรงกระแทกหนักมอบน้ำให้เต็มช่องทางจนลื่น

“ก็บอกแล้วไงว่าจะจัดสักน้ำสองน้ำนะ นี่เพิ่งน้ำแรกเองนะ หืม” เซี่ยอวี้ฮัวยียวนยังคำถามเดิมเขาหรี่นัยน์ตาอ้าปากหอบหายใจระบายความร้อน ตำรวจหนุ่มยอมรับในตนว่าไม่เคยกอดหรือนอนกับใครด้วยความรุนแรงถึงขนาดนี้มาก่อนแต่ครั้นได้ขยำก้นนุ่มนิ่มกับตีฝีปากที่น่าจับต่อยสักทีเขาก็หมั่นไส้จนอยากปราบพยศจึงเลือกที่จะมีเซ็กส์อย่างรุนแรง

ทว่าผู้ที่ติดในรสกามกลับเป็นเขาเอง...

เซี่ยอวี้ฮัวเลียริมฝีปากไม่อยากจะปล่อยเรือนร่างที่เร่าร้อนนี้ให้เป็นอิสระไวไปนักเขาจึงขอต่อยกที่สองและสามในเวลาถัดมา

“หึ..” เฮยเสียจื่อเลียริมฝีปากในยามที่อีกฝ่ายหยุดพักให้เขาหอบหายใจร่างกายถูกโอบกอดจนแทบไม่เหลือช่องว่างความแข็งขืนยังอัดแน่นอยู่ในส่วนลึกของร่างกายมือเรียวเอื้อมมือข้างที่หลงเหลือกุญแจข้างหนึ่งแตะยังข้อมือคนไม่ระวังล็อคกุญแจมืออีกข้างกับอีกฝ่าย

“หืม... ทำแบบนี้แสดงว่ายังโดนไม่พอ” เซี่ยอวี้ฮัวรู้สึกขบขันกับเจ้าแมวเหมียวที่เลียริมฝีปากด้วยนัยน์ตาเซ็กซี่ตรงหน้า

“ก็ผมโดนจับแล้ว ต่อไปนี้ก็ช่วยออมมือด้วยล่ะ” สะโพกนุ่มกระแทกแนบลงมาราวกับจะกระตุ้นยังแก่นกายที่ยังคงค้างคาให้ลุกโชน เซี่ยอวี้ฮัวขยับยิ้มอย่างถูกใจก่อนที่จะดึงเอาเจ้าแมวจรจัดกระแทกลงกับพื้นมอบความหรรษาและรสชาติขมปร่าของน้ำเชื้อผู้ชายให้ครั้งแล้วครั้งเล่า ร่องรอยแห่งกามารมณ์ที่แปดเปื้อนกลบทับรอยสักตรงต้นขาอ่อนจนมิด

“ฮะ ฮะ ฮะ เบาๆ หน่อยสิคุณตำรวจ...” น้ำเสียงไม่จริงจังนักดังขึ้นในระหว่างบรรยากาศแห่งรักเรียกรั้งให้คนที่เหมือนจะกลายร่างเป็นสัตว์ป่าได้แต่ยิ้ม

“อย่างนายถ้าเบาคงไม่เต็มอิ่มมั้ง”

“ปากเสีย..”

ริมฝีปากร้อนที่แตะต้องประทับลงมาราวกับเป็นโซ่ตรวนที่ไม่อาจขาดหายแม้ว่าจะมีกุญแจมือที่เชื่อมโยงแต่เฮยเสียจื่อกลับไม่รู้สึกว่าสิ่งนี้มันพันธนาการเขา สิ่งที่เป็นตรวนรัดตัวตนของเขาไว้บางทีอาจจะเป็นรสจูบอันแสนหวานหอมและอ้อมกอดเร่าร้อนนี่ก็ได้...

“อีกรอบไหมละคุณตำรวจ” ร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อแปดเปื้อนไปด้วยน้ำกามก่อนที่จะโดนจับนั่งตักแล้วความรัญจวนใจก็ถาโถมเข้ามาอีกรอบจนต้องหัวเราะ  “ลามกชะมัดคุณตำรวจ..”
**************************************
เซี่ยอวี้ฮัวเคยคิดว่าตัวเองเป็นคนที่มีระเบียบแบบแผนมาเสมอมาจนกระทั่งเร็วๆ นี้...

“เป็นไงเสี่ยวฮัวได้ข่าวว่าไปทลายแก๊งค้าของโจรข้ามชาติมาเรียบร้อยไหม” น้ำเสียงร่าเริงของเพื่อนสมัยเรียนตำรวจเอ่ยทักเขาระหว่างที่เดินไปส่งรายงานให้ผบ.ตำรวจสูงสุด

“ก็เรียบร้อยดีฉีนสามารถจับคนในแก๊งได้จนหมดถึงได้เลื่อนตำแหน่งไง แล้วนายละคดีค้ายาบ้าไปถึงไหนแล้ว” เซี่ยอวี้ฮัวอมยิ้มเมื่อเห็นชายหนุ่มที่อายุมากกว่าเขาทว่าใบหน้ากลับสดใสราวกับเด็กน้อยอายุไม่เกิน 25 ปี

“นายก็โหดเกินไปได้ข่าวว่าฆ่าไปเยอะเลย ส่วนคดีของฉันหรือ? จางฉี่หลิงตามให้อยู่” คนเอ่ยทักทำหน้าเซ็งพาให้คนถามหัวเราะร่วน

“สู้ๆ เข้านะฉันต้องกลับบ้าน” เซี่ยอวี้ฮัวหยิบรายการใส่ซองน้ำตาล นัยน์ตาสีดอกท้อเหลือบมองอีกฝ่ายที่เหมือนจะชวนไปไหนต่อ “ต้องรีบกลับไปเลี้ยงแมว พอดีเก็บแมวดำจรจัดได้ตัวหนึ่งน่ะ มันเป็นแมวที่ชอบเรียกร้องขออาหารฉันต้องไปให้อาหารมัน”

“นายก็ฝากคนอื่นเลี้ยงไม่ได้หรือ” คนฟังรู้สึกประหลาดใจเล้กน้อยกับคนที่เจ้าระเบียบอย่างเซี่ยอวี้ฮัวยอมเลี้ยงสัตว์

“ไม่ได้หรอก... หวง” คำสั้นๆ ที่พาให้คนที่ได้ยินหัวเราะร่วน...

“ไม่ทันไรกลายเป็นทาสแมวแล้วหรือ” ดอกท้อแสนงามคลี่ยิ้มเมื่อได้ยินคำเอ่ยนั้น

“ก็มันน่ารัก น่าฟัด” ประโยคหลังเขาพูดเบาๆ ในลำคอรู้สึกว่าคำว่าน่าฟัดไม่ควรใช้กับสัตว์ แต่ถ้ากับเจ้าแมวที่โดนล่ามอยู่บ้าน คงเกินคำว่าน่าฟัด

แก๊งมังกรที่ค้าสมบัติข้ามชาติถูกทลายลงแล้วผู้ร่วทขบวนการทั้งหมดถูกจับ... ยกเว้นก็แต่นักโทษที่ถูกล่ามด้วยปลอกคอบนเตียงของเขาคนเดียว...

เพราะหมอนั่นเป็นนักโทษของฉันคนเดียวทั้งจากนี้และตลอดไป..

The end