Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
[Fic] 004/005 [ผิงเสีย][ฮัวxx]
+2
mamin
sllee1
6 posters
หน้า 1 จาก 1
[Fic] 004/005 [ผิงเสีย][ฮัวxx]
004
เราเดินกันมาจนฟ้าสาง ตอนนี้อย่าพูดถึงแรงจะคลาน แม้แต่แรงจะขยับปากผมยังไม่มี
ผมกับนายอ้วนนั่งกองรวมกันเหมือนขยะเปียกข้างทาง พูดก็พูดเถอะขุดสุสานยังไม่เหนื่อยเท่านี้เลย
ตอนนี้อาหารที่เราเตรียมมาก็ร่อยหรอลงเรื่อยๆ ที่จริงของพวกนี้ผมกับนายอ้วนเตรียมมาให้คนที่อยู่หลังประตูสำริดนั่น
แต่ขอโทษนะเสี่ยวเกอ ถ้าเรารอดไปได้ นายค่อยกลับไปกินที่หังโจวเถอะ
ผมมองนายอ้วนที่กำลังกินอย่างหิวกระหาย ผมเตือนเขาให้ค่อยๆกินเดี๋ยวจะติดคอ ไม่ทันขาดคำนายอ้วนก็สำลักเข้าจริงๆ
ผมจึงหยิบขวดน้ำส่งไปให้ แต่อย่างว่าพอเจอปัญหาหนึ่งก็ต้องมีอีกปัญหาหนึ่งตามมา
ตอนนี้น้ำเราหมด ตายห่า!!
ผมล้มแผ่ตัวนอนลงอย่างหมดอาลัยตายอยาก พลางคิดว่าชีวิตไม่น่าต้องมาตายอนาถถึงเพียงนี้
นายน้อยสามผู้คว่ำกรวยมาจนเจนจัด กลับต้องมาตายอนาถบนถนนที่บ้ะจ่างซักตัวยังไม่มี
ผมนึกถึงที่อารองเคยว่าผมมันอ่อนหัด ตอนนี้ผมถึงรู้ว่าผมเป็นอย่างที่อารองพูดจริงๆ
เวลานี้ต่อให้ผมต้องคุกเข่ากอดขาอารองผมก็ยอม อารองโปรดมาช่วยหลานรักคนนี้ทีเถอะคร้าบบ
แต่อย่างว่า อารองคงไม่คิดเหมือนกันว่าหลานตัวเองจะหมดท่าได้ขนาดนี้
ต่อให้อารองรู้ว่าผมตายอยู่ที่นี่ บางทีอารองอาจจะไม่มารับศพผมให้ขายหน้าตระกูลด้วยซ้ำ
ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจ ผมนี่มันห่วยแตกชะมัด
ผมเหม่อมองฟ้าพลางคิดถึงตราลัญจกรที่เสี่ยวเกอเคยให้ไว้ ถ้าตอนนี้มันยังอยู่ ผมจะใช้มันเรียกกองทัพผีมาแบกผมกับนายอ้วนออกจากหุบเขานี่ซักหน่อย
จะได้ทดสอบว่าไอเรื่องเล่านั่นมันจริงหรือหลอก
ฟุ้งซ่าน.... ผมหัวเราะกับความคิดฟุ้งซ่านของตัวเอง แต่อย่างว่าเค้าบอกคนใกล้ตายก็มักจะมีอาการประมาณนี้
ควบคุมสติตัวเองไม่ค่อยอยู่ อ่า.....คงใกล้ถึงเวลาของผมแล้วสินะ
ขอโทษนะเสี่ยวเกอ ฉันคงไปรับนายไม่ได้แล้ว ถ้านายออกมาแล้วจำฉันได้ อย่างน้อยแวะไปกินข้าวต้มในงานฉันซักมื้อก็ยังดี
แต่ถ้านายออกมาไม่ได้ นายก็ทนอยู่ไปอีกหน่อยเถอะนะ ฉันสัญญาว่าชาติหน้าฉันจะรีบเกิดใหม่มาตามหาลัญจกรไปเปิดประตูให้นาย
ผมรู้สึกผมเริ่มจะควบคุมสติตัวเองไม่อยู่จริงๆ ตอนนี้ภาพเสี่ยวเกอหลั่งไหลเข้ามาในหัวผมมากมาย เป็นฉันที่ทำให้นายลำบากอีกแล้ว
ผมมองนายอ้วนที่นอนข้างๆผม สภาพไม่ต่างกันเท่าไหร่ ผมยิ้มขอบคุณหมอนั่นที่อย่างน้อยก็ยังมาตายเป็นเพื่อนผมอีกคน
นี่สินะเพื่อนตาย แต่อย่างน้อยพระเจ้าคงยังเมตตาที่ให้ผมได้ตายอย่างสงบ
บรื้นนนน ปี้นๆ
อืม ผมได้ยินเสียงรถ เฮ้อท่านยมทูตคงส่งคนมารับผมแล้วสินะ พาตัวผมไปเถอะ
แต่ท่านช่วยพาผมไปฉางไป๋ซานซักแปปได้ไหม ถึงจะเป็นวิญญานแต่ผมก็ยังอยากเห็นหน้าคนๆนั้นอยู่ดี
บางทีวิญญาณผมอาจจะทะลุเข้าไปในประตูสำริดนั่นได้ นั่งรถท่านยมไปคงกินเวลาไม่มากนักหรอก
แต่เดี่ยวนะ เฮือกก เสียงรถ ผมเด้งตัวขึ้นจากพื้นถนนทันที แล้วผมก็เห็นรถคันดำเงาวับอยู่ตรงหน้า
รถ รถจริงๆ รอดตายแล้วโว้ยย ผมรีบหันไปเรียกนายอ้วน แต่นายอ้วนยังเร็วกว่าผมเสียอีก
ไม่ทันไรก็ไปเกาะล้อของรถคันนั้นซะแล้ว
ผมรีบจัดเสื้อผ้าแล้วไปเคาะกระจกรถ เจ้าของรถลดหน้าต่างรถลงมาเล็กน้อย
“ขอโทษนะครับ คุณพอจะให้พวกเราติดรถไปด้วยได้ไหม รถพวกเราโดนปล้นน่ะครับ” ผมนึกหวั่นกับคำตอบ เขาจะนึกว่าพวกเราเป็นโจรรึเปล่านะ
“ขึ้นมา”
“ห้ะ”
“ขึ้นมา”
“.........”
“ขึ้นมาสินายน้อยสาม”
ครืดดดด กระจกรถค่อยๆลดลง เผยให้เห็นหน้าคนขับด้านใน คุ้น คุ้นมากก
“สะ เสี่ยวฮัว”
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
005
“เสี่ยวฮัว เอ้ย คุณชายเก้า คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
ผมแทบไม่เชื่อสายตาว่าคนตรงหน้าจะเป็นเขา ให้ตายนี่ผมปิดอะไรใครไม่ได้เลยสินะ
แต่ตอนนี้ก็คงต้องขอบใจคุณชายเก้า ไม่ว่าเขาจะรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี่ แต่เขาก็ช่วยชีวิตผมกับนายอ้วนไว้
ผมกับนายอ้วนรีบพากันขึ้นรถ สวรรค์ชัดๆ ความรู้สึกของคนที่รอดตายมันเป็นอย่างนี้เองสินะ
หลังจากตรากตรำหน้าสู้แดดปะทะฝุ่นลมมาสองวันเต็มพอได้มานั่งอยู่บนรถที่มีแอร์เย็นช่ำ
ผมแทบอยากก้มลงกราบแทบเท้าคุณชายเก้า ฮืออออ
“คุณชายรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี่”
“ฉันตามนายมาน่ะ”
“หือม์ ตามผมมา ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ตั้งแต่แรก”
“ตั้งแต่แรก!!! งั้นคุณชายก็เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นสิ”
“จะพูดอย่างนั้นก็ใช่”
“..................................”
“นายน้อยอยากแอบมาโดยไม่เชิญผม ผมก็คงต้องตามมาอย่างเงียบๆสิ ผมไม่อยากทำให้เสียความตั้งใจของนายน้อยน่ะ” ^____^
“หึหึหึ เสี่ยวฮัว กรอดดดดด นายคงไม่เคยตายสินะ”
“แล้วนายน้อยอยากนั่งรถไปหรือเดินไปล่ะครับ 555”
“5555555” (ไอเวร-*-)
เสี่ยวฮัวของผมเปลี่ยนไป ตั้งแต่ที่ผมปฎิเสธคำสารภาพรักของเขาไปตอนนั้น
เขาก็ทำตัวห่างเหิน เย็นชา หมางเมินกับผม แต่ผมก็ไม่นึกว่าเขาจะโหดร้ายกับผมถึงเพียงนี้
อย่างว่าจิตใจมนุษย์ยากแท้หยั่งถึง จิตใจคุณชายเก้าอำมหิตยิ่งนัก
ตอนนี้เหมือนกับว่าผมหนีเสือมาปะจระเข้เสียจริง
เฮ้ออ แต่เอาเถอะ อย่างน้อยเสี่ยวฮัวก็คงไม่ฆ่าผมทิ้งกลางทาง
ก็อกๆ แก็กๆ ปึง ปึง..
ผมได้ยินเสียงบางอย่างอยู่ในกระโปรงรถด้านหลัง เสียงเหมือนมีอะไรอยู่ในนั้น สิ่งมีชีวิต...
ตุบๆ
“เสียงอะไรหน่ะ เหมือนจะมาจากหลังรถคุณนะ” นายอ้วนก็คงจะสงสัยเหมือนผมเลยถามคุณชายออกไป
“ไม่มีอะไร แค่หมาที่ฉันเลี้ยงไว้”
“แล้วทำไมนายต้องขังมันไว้ด้วยเล่า โหดร้ายไปหน่อยแล้วคุณชาย”
“หึ มันชอบขัดใจฉันน่ะ” คุณชายเก้าตอบคำถามผมพร้อมกับรอยยิ้ม
แต่แค่เห็นรอยยิ้มนั่นผมก็เสียวสันหลังวูบ แหะๆ น่ากลัว!!
ผมขอกลับคำพูดที่ว่าเสี่ยวฮัวคงจะไม่ฆ่าผม ถ้าเป็นเมื่อก่อนอาจจะใช่ แต่ผมรู้สึกว่าเขาไม่ใช่เสี่ยวฮัวของผมแล้วสินะ คุณชายเก้า
.......................................................................................................................................................................................
เราเดินกันมาจนฟ้าสาง ตอนนี้อย่าพูดถึงแรงจะคลาน แม้แต่แรงจะขยับปากผมยังไม่มี
ผมกับนายอ้วนนั่งกองรวมกันเหมือนขยะเปียกข้างทาง พูดก็พูดเถอะขุดสุสานยังไม่เหนื่อยเท่านี้เลย
ตอนนี้อาหารที่เราเตรียมมาก็ร่อยหรอลงเรื่อยๆ ที่จริงของพวกนี้ผมกับนายอ้วนเตรียมมาให้คนที่อยู่หลังประตูสำริดนั่น
แต่ขอโทษนะเสี่ยวเกอ ถ้าเรารอดไปได้ นายค่อยกลับไปกินที่หังโจวเถอะ
ผมมองนายอ้วนที่กำลังกินอย่างหิวกระหาย ผมเตือนเขาให้ค่อยๆกินเดี๋ยวจะติดคอ ไม่ทันขาดคำนายอ้วนก็สำลักเข้าจริงๆ
ผมจึงหยิบขวดน้ำส่งไปให้ แต่อย่างว่าพอเจอปัญหาหนึ่งก็ต้องมีอีกปัญหาหนึ่งตามมา
ตอนนี้น้ำเราหมด ตายห่า!!
ผมล้มแผ่ตัวนอนลงอย่างหมดอาลัยตายอยาก พลางคิดว่าชีวิตไม่น่าต้องมาตายอนาถถึงเพียงนี้
นายน้อยสามผู้คว่ำกรวยมาจนเจนจัด กลับต้องมาตายอนาถบนถนนที่บ้ะจ่างซักตัวยังไม่มี
ผมนึกถึงที่อารองเคยว่าผมมันอ่อนหัด ตอนนี้ผมถึงรู้ว่าผมเป็นอย่างที่อารองพูดจริงๆ
เวลานี้ต่อให้ผมต้องคุกเข่ากอดขาอารองผมก็ยอม อารองโปรดมาช่วยหลานรักคนนี้ทีเถอะคร้าบบ
แต่อย่างว่า อารองคงไม่คิดเหมือนกันว่าหลานตัวเองจะหมดท่าได้ขนาดนี้
ต่อให้อารองรู้ว่าผมตายอยู่ที่นี่ บางทีอารองอาจจะไม่มารับศพผมให้ขายหน้าตระกูลด้วยซ้ำ
ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจ ผมนี่มันห่วยแตกชะมัด
ผมเหม่อมองฟ้าพลางคิดถึงตราลัญจกรที่เสี่ยวเกอเคยให้ไว้ ถ้าตอนนี้มันยังอยู่ ผมจะใช้มันเรียกกองทัพผีมาแบกผมกับนายอ้วนออกจากหุบเขานี่ซักหน่อย
จะได้ทดสอบว่าไอเรื่องเล่านั่นมันจริงหรือหลอก
ฟุ้งซ่าน.... ผมหัวเราะกับความคิดฟุ้งซ่านของตัวเอง แต่อย่างว่าเค้าบอกคนใกล้ตายก็มักจะมีอาการประมาณนี้
ควบคุมสติตัวเองไม่ค่อยอยู่ อ่า.....คงใกล้ถึงเวลาของผมแล้วสินะ
ขอโทษนะเสี่ยวเกอ ฉันคงไปรับนายไม่ได้แล้ว ถ้านายออกมาแล้วจำฉันได้ อย่างน้อยแวะไปกินข้าวต้มในงานฉันซักมื้อก็ยังดี
แต่ถ้านายออกมาไม่ได้ นายก็ทนอยู่ไปอีกหน่อยเถอะนะ ฉันสัญญาว่าชาติหน้าฉันจะรีบเกิดใหม่มาตามหาลัญจกรไปเปิดประตูให้นาย
ผมรู้สึกผมเริ่มจะควบคุมสติตัวเองไม่อยู่จริงๆ ตอนนี้ภาพเสี่ยวเกอหลั่งไหลเข้ามาในหัวผมมากมาย เป็นฉันที่ทำให้นายลำบากอีกแล้ว
ผมมองนายอ้วนที่นอนข้างๆผม สภาพไม่ต่างกันเท่าไหร่ ผมยิ้มขอบคุณหมอนั่นที่อย่างน้อยก็ยังมาตายเป็นเพื่อนผมอีกคน
นี่สินะเพื่อนตาย แต่อย่างน้อยพระเจ้าคงยังเมตตาที่ให้ผมได้ตายอย่างสงบ
บรื้นนนน ปี้นๆ
อืม ผมได้ยินเสียงรถ เฮ้อท่านยมทูตคงส่งคนมารับผมแล้วสินะ พาตัวผมไปเถอะ
แต่ท่านช่วยพาผมไปฉางไป๋ซานซักแปปได้ไหม ถึงจะเป็นวิญญานแต่ผมก็ยังอยากเห็นหน้าคนๆนั้นอยู่ดี
บางทีวิญญาณผมอาจจะทะลุเข้าไปในประตูสำริดนั่นได้ นั่งรถท่านยมไปคงกินเวลาไม่มากนักหรอก
แต่เดี่ยวนะ เฮือกก เสียงรถ ผมเด้งตัวขึ้นจากพื้นถนนทันที แล้วผมก็เห็นรถคันดำเงาวับอยู่ตรงหน้า
รถ รถจริงๆ รอดตายแล้วโว้ยย ผมรีบหันไปเรียกนายอ้วน แต่นายอ้วนยังเร็วกว่าผมเสียอีก
ไม่ทันไรก็ไปเกาะล้อของรถคันนั้นซะแล้ว
ผมรีบจัดเสื้อผ้าแล้วไปเคาะกระจกรถ เจ้าของรถลดหน้าต่างรถลงมาเล็กน้อย
“ขอโทษนะครับ คุณพอจะให้พวกเราติดรถไปด้วยได้ไหม รถพวกเราโดนปล้นน่ะครับ” ผมนึกหวั่นกับคำตอบ เขาจะนึกว่าพวกเราเป็นโจรรึเปล่านะ
“ขึ้นมา”
“ห้ะ”
“ขึ้นมา”
“.........”
“ขึ้นมาสินายน้อยสาม”
ครืดดดด กระจกรถค่อยๆลดลง เผยให้เห็นหน้าคนขับด้านใน คุ้น คุ้นมากก
“สะ เสี่ยวฮัว”
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
005
“เสี่ยวฮัว เอ้ย คุณชายเก้า คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
ผมแทบไม่เชื่อสายตาว่าคนตรงหน้าจะเป็นเขา ให้ตายนี่ผมปิดอะไรใครไม่ได้เลยสินะ
แต่ตอนนี้ก็คงต้องขอบใจคุณชายเก้า ไม่ว่าเขาจะรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี่ แต่เขาก็ช่วยชีวิตผมกับนายอ้วนไว้
ผมกับนายอ้วนรีบพากันขึ้นรถ สวรรค์ชัดๆ ความรู้สึกของคนที่รอดตายมันเป็นอย่างนี้เองสินะ
หลังจากตรากตรำหน้าสู้แดดปะทะฝุ่นลมมาสองวันเต็มพอได้มานั่งอยู่บนรถที่มีแอร์เย็นช่ำ
ผมแทบอยากก้มลงกราบแทบเท้าคุณชายเก้า ฮืออออ
“คุณชายรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี่”
“ฉันตามนายมาน่ะ”
“หือม์ ตามผมมา ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ตั้งแต่แรก”
“ตั้งแต่แรก!!! งั้นคุณชายก็เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นสิ”
“จะพูดอย่างนั้นก็ใช่”
“..................................”
“นายน้อยอยากแอบมาโดยไม่เชิญผม ผมก็คงต้องตามมาอย่างเงียบๆสิ ผมไม่อยากทำให้เสียความตั้งใจของนายน้อยน่ะ” ^____^
“หึหึหึ เสี่ยวฮัว กรอดดดดด นายคงไม่เคยตายสินะ”
“แล้วนายน้อยอยากนั่งรถไปหรือเดินไปล่ะครับ 555”
“5555555” (ไอเวร-*-)
เสี่ยวฮัวของผมเปลี่ยนไป ตั้งแต่ที่ผมปฎิเสธคำสารภาพรักของเขาไปตอนนั้น
เขาก็ทำตัวห่างเหิน เย็นชา หมางเมินกับผม แต่ผมก็ไม่นึกว่าเขาจะโหดร้ายกับผมถึงเพียงนี้
อย่างว่าจิตใจมนุษย์ยากแท้หยั่งถึง จิตใจคุณชายเก้าอำมหิตยิ่งนัก
ตอนนี้เหมือนกับว่าผมหนีเสือมาปะจระเข้เสียจริง
เฮ้ออ แต่เอาเถอะ อย่างน้อยเสี่ยวฮัวก็คงไม่ฆ่าผมทิ้งกลางทาง
ก็อกๆ แก็กๆ ปึง ปึง..
ผมได้ยินเสียงบางอย่างอยู่ในกระโปรงรถด้านหลัง เสียงเหมือนมีอะไรอยู่ในนั้น สิ่งมีชีวิต...
ตุบๆ
“เสียงอะไรหน่ะ เหมือนจะมาจากหลังรถคุณนะ” นายอ้วนก็คงจะสงสัยเหมือนผมเลยถามคุณชายออกไป
“ไม่มีอะไร แค่หมาที่ฉันเลี้ยงไว้”
“แล้วทำไมนายต้องขังมันไว้ด้วยเล่า โหดร้ายไปหน่อยแล้วคุณชาย”
“หึ มันชอบขัดใจฉันน่ะ” คุณชายเก้าตอบคำถามผมพร้อมกับรอยยิ้ม
แต่แค่เห็นรอยยิ้มนั่นผมก็เสียวสันหลังวูบ แหะๆ น่ากลัว!!
ผมขอกลับคำพูดที่ว่าเสี่ยวฮัวคงจะไม่ฆ่าผม ถ้าเป็นเมื่อก่อนอาจจะใช่ แต่ผมรู้สึกว่าเขาไม่ใช่เสี่ยวฮัวของผมแล้วสินะ คุณชายเก้า
.......................................................................................................................................................................................
แก้ไขล่าสุดโดย sllee1 เมื่อ Sun 16 Aug 2015, 11:40, ทั้งหมด 1 ครั้ง
sllee1- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 11
Points : 3213
Join date : 10/08/2015
Re: [Fic] 004/005 [ผิงเสีย][ฮัวxx]
โอ้ยย ขำ 55
นายน้อยจะให้เสี่ยวเกอรอเป็นชาติเลยหรอคะ
แล้วคุณชายเก้าจะใจร้ายกับนายน้อยไปไหม
ถถถถ
นายน้อยจะให้เสี่ยวเกอรอเป็นชาติเลยหรอคะ
แล้วคุณชายเก้าจะใจร้ายกับนายน้อยไปไหม
ถถถถ
mamin- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 7
Points : 3195
Join date : 06/08/2015
Re: [Fic] 004/005 [ผิงเสีย][ฮัวxx]
หมาที่เลี้ยงไว้ owo *ทำหน้าแบ๊ว*
ใครกันน้อออ ถถถถ
ใครกันน้อออ ถถถถ
Rozenkreuz- ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่
- จำนวนข้อความ : 625
Points : 3847
Join date : 01/07/2015
Age : 31
ที่อยู่ : กองทัพผีเก็บเห็ดแห่งประตูสำริด
Re: [Fic] 004/005 [ผิงเสีย][ฮัวxx]
เสี่ยวฮัวใจร้ายย ให้นายน้อยเดินอยู่ได้//งอนเสี่ยวฮัวแล้ว
yakusoku- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 369
Points : 3829
Join date : 05/11/2014
ที่อยู่ : โลงในสุสานโบราณ
Re: [Fic] 004/005 [ผิงเสีย][ฮัวxx]
55555 แหม เสี่ยวฮัวมาเหนือมา ปล่อยให้นายน้อยลำบากลำบนกะเสี่ยอยู่ได้
โธ่ๆ ส่วนหมาท้ายรถน่ะ อิฉันก็ช่วยไม่ได้นะจ้ะ ใครบอกให้ไปขัดใจคุณชายเก้าเล่า!
โธ่ๆ ส่วนหมาท้ายรถน่ะ อิฉันก็ช่วยไม่ได้นะจ้ะ ใครบอกให้ไปขัดใจคุณชายเก้าเล่า!
poypoy- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 105
Points : 3574
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : บ้านตระกูลอู๋ ใต้เตียงนายน้อยสาม
Re: [Fic] 004/005 [ผิงเสีย][ฮัวxx]
โอ้ยยยย นายน้อยยยนี่เอาท่านยมขับรถได้เลยหรอ ฮาๆๆ
เสี่ยวฮัวก็นะ แม้จะเย็นชาหมางเมิน แต่ก็ไม่ทิ้งนายน้อยนะ
ว่าแต่เสี่ยวฮัวได้เอาของจากพวกที่ปล้นนายน้อยไปคืนมาไม๊
เสี่ยวฮัวก็นะ แม้จะเย็นชาหมางเมิน แต่ก็ไม่ทิ้งนายน้อยนะ
ว่าแต่เสี่ยวฮัวได้เอาของจากพวกที่ปล้นนายน้อยไปคืนมาไม๊
Luckey.B- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 102
Points : 3305
Join date : 20/07/2015
ที่อยู่ : ใต้ถุนบ้านสกุลจาง ใต้ดินบ้านอาสาม
Similar topics
» [Fic] 006/007 [ผิงเสีย][ฮัวxx]NC-18]
» [OS] #dmbjdaily '520' (ผิงเสีย :: เหม่งจาง,ผิงเสีย)
» [OS] จากนี้ชั่วนิรันดร์ [ผิงเสีย]
» [OS] ความเหมือนในความต่าง[ผิงเสีย]
» [OS] All alone with you [ผิงเสีย]
» [OS] #dmbjdaily '520' (ผิงเสีย :: เหม่งจาง,ผิงเสีย)
» [OS] จากนี้ชั่วนิรันดร์ [ผิงเสีย]
» [OS] ความเหมือนในความต่าง[ผิงเสีย]
» [OS] All alone with you [ผิงเสีย]
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth