[Fic]#dmbjdaily 20 days left (Promise)(AU) Forgotten Promise (ผิงเสีย)

[The_Dark_Lady]

เซท AU ไฮสคูลนายน้อยติดเกมส์ค่ะ
...แต่หลังๆนี่ชักจะไม่มีเนื้อหาที่เกี่ยวกับเกมส์เอาซะเลย




“เดี๋ยววันอาทิตย์จะไปรับ…”

เป็นคำที่จางฉี่หลิงพูดทิ้งไว้หลังจากมาชวนไปดูหนัง ตอนแรกไม่ได้คิดว่าเขาจะจริงจังนัก แต่ไม่คิดว่าพอเช้าวันอาทิตย์มาถึงจริงๆ เขาก็ขับรถมาเทียบถึงหน้าบ้าน…

ใช้แล้วขับรถมา...รถเก๋งรุ่นท็อปสีดำมันปลาบ...ถึงจะรู้ว่าบ้านหมอนี่รวยแต่ก็ไม่คิดว่าจะถึงขนาดออกรถให้ลูกหลานใช้

...หมอนี่ก็แค่เด็กมัธยมปลายเองนะ

ผมโดนแม่งัดออกจากที่นอนมาทักทายเขา...เล่นมาตั้งแต่แปดโมงเหอะ ห้างเปิดตั้งสิบโมง โรงหนังเปิดเที่ยง ส่วนรอบหนังที่เราได้ดู...บ่ายสอง… อะไรจะรีบร้อนขนาดนั้น

ผมบอกปัดเขาว่าถ้ารีบก็ไปก่อนเลยเดี๋ยวผมจะตามไปทีหลัง แต่อีกฝ่ายก็แค่ทำหน้านิ่งๆแล้วตอบกลับมาว่า

‘ก็สัญญาไว้แล้วว่าจะมารับ...’ แล้วก็ ‘ฉันรอได้...’

อาม๊าเลยไล่ผมไปอาบน้ำแต่งตัวเสียงดังลั่น เอ็ดไปอีกไม่น้อยเรื่องนัดเพื่อนมาแล้วไม่เตรียมตัวให้พร้อม

...อยากจะเถียงเหลือเกินแต่ก็ได้แค่ปิดปากเงียบ...เพราะถ้าเถียงฮองเฮาของบ้าน เสียงบ่นคงไม่จบง่ายๆ





ระหว่างที่อาบน้ำก็นึกขึ้นมาได้ จางฉี่หลิงพูดมาประมาณว่า สัญญาไว้ว่าจะมารับ ผมไม่เข้าใจนักว่าจะพูดว่าสัญญาทำไมเพราะตอนที่ชวนฝ่ายนั้นแค่พูดว่าจะมารับ ไม่ได้สัญญิงสัญญาเป็นกิจจะลักษณะอะไร

แต่คำว่าสัญญาที่อีกฝ่ายพูดมันทำให้ผมนึกถึงเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่เคยเจอกันตอนที่ยังเด็กมากๆ ประมาณอนุบาลได้ วันนั้นปู่พาผมไปเยี่ยมบ้านผู้ใหญ่ที่รู้จักคนหนึ่ง...ความทรงจำผมค่อนข้างเลือนลาง จำได้แต่ปู่ไปนั่งคุยกับผู้หลักผู้ใหญ่คนนั้น ปล่อยผมทิ้งไว้กับหลานชายของอีกฝ่ายที่อายุไล่ๆกัน

ตอนแรกผมก็เกร็งๆ อีกฝ่ายเป็นคนหน้าตาดี มีนิสัยเงียบขรึมเป็นผู้ใหญ่เกินตัวเลยไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้นัก จึงได้แต่คุ้ยหาหนังสือตามชั้นมานั่งอ่านรอปู่เงียบๆ

อาจจะเพราะเห็นผมขมวดคิ้วไม่เข้าใจคำศัพท์ในหนังสือรึเปล่า เด็กคนนั้นจึงขยับเข้ามาใกล้แล้วอ่านคำศัพท์เหล่านั้นให้ฟัง พร้อมสอนสะกดคำและคำศัพท์ใหม่ๆให้อีกหลายคำ

ผมในตอนนั้นที่ยังเด็กมากก็ได้แต่นั่งปลาบปลื้มคนที่เก่งกว่ามาก ทั้งๆที่ดูมีอายุเท่าๆกันแท้ๆแต่กลับอ่านหนังสือได้เยอะแยะมากมาย ผมเลยคะยั้นคะยอให้เขาอ่านเรื่อยๆ

‘เสียงพี่ชายน้อยเพราะมากเลย เสี่ยวเสียอยากฟังพี่ชายน้อยอ่านหนังสืออีกนะๆๆๆๆๆ’

‘อยากฟังเหรอ...’

‘อืม’

‘มาอยู่ด้วยกันไหมล่ะ ถ้าอย่างงั้นจะอ่านให้ฟังทุกวันเลย...’

‘จริงๆนะ...’

‘สัญญา...’

‘งั้นเสี่ยวเสียจะมาอยู่กับพี่ชายน้อย...’

‘แล้วเดี๋ยวพี่ชายจะไปรับนะ...’

‘เสี่ยวเสียจะรอ สัญญานะพี่ชายน้อย...’


คือบทสนทนาอันเลือนรางที่ผมจำได้ จากนั้นพวกเราก็พากันไปหาปู่ คุณปู่ในชุดทหารหัวเราะเบาๆแล้วยกมือลูบหัวเราสองคน ก่อนจะกระซิบกระซาบอะไรกับพี่ชายน้อย ส่วนคุณปู่ของผมพอได้ยินเข้าก็รีบคว้าตัวผมขึ้นอุ้ม เดินออกจากบ้านหลังนั้นอย่างรวดเร็วส่งเสียงเอ็ดตะโรดังลั่น

จากวันนั้นผมก็ไม่ได้ไปบ้านหลังนั้นอีก

พี่ชายน้อยก็ไม่ได้ปรากฏตัวในชีวิต

...แล้วผมก็ค่อยๆลืมเลือนคำสัญญานั้นไป



...แล้วทำไมถึงนึกได้ขึ้นมากันฟะ…

อดจะเอ็ดตัวเองไม่ได้ เอาน้ำเย็นๆราดหัว ชำระฟองสบู่ออกจากเส้นผมให้หมด คว้าผ้าเช็ดตัวเดินออกจากห้องน้ำ หยิบไดร์ขึ้นมาเป่าผมให้แห้งเพื่อที่จะจัดทรง

...อาจจะเพราะหน้าตาหมอนี่เหมือนกับพี่ชายน้อยสมัยเด็กคนนั้นล่ะมั้ง

นึกเปรียบเทียบภาพอันเลือนลางในความทรงจำกับใบหน้าของจางฉี่หลิง รู้สึกว่าคล้ายกันมากจริงๆ ก่อนจะสะบัดหัวปฏิเสธความคิดที่ผุดขึ้นมา

...ไม่มีทาง ไม่ใช่หรอก...พี่ชายน้อยนิสัยดีกว่าจางฉี่หลิงเยอะ…

พอดีกับที่ผมเริ่มแห้ง จึงคว้าเสื้อผ้าขึ้นมาใส่ ไม่มีอะไรมากมายนอกจากชุดเก่ง กางเกงยีนส์ เสื้อยืดคอวีสีขาว เสื้อเชิ้ตลายสก๊อตสีแดงตัวยาวใส่คลุมด้านนอก

ทาครีมบำรุงเล็กน้อย เซทผมให้เรียบร้อย หยิบกระเป๋าสตังค์และโทรศัพท์มือถือยัดใส่กระเป๋ากางเกงเสร็จแล้วจึงเดินลงจากห้องไปหาคนที่รออยู่




พอใกล้จะถึงห้องก็ได้ยินเสียงแว่ว

“ถึงเสี่ยวเสียจะพูดเอาไว้ แต่ฉันไม่คิดจะยกหลานตัวเองให้คนตระกูลจางหรอกนะ…”

อดไม่ได้จที่จะขมวดคิ้ว เกี่ยวอะไรกันกับผม แล้วมีอะไรเกี่ยวกับสกุลจาง...จางของจางฉี่หลิงน่ะเหรอ

“มีอะไรกันเหรอ…”

ผมส่งเสียงทักไปก่อน พอเดินเข้ามาถึงในห้องรับแขกก็เห็นว่ามีคุณปู่นั่งอยู่กับจางฉี่หลิงนั่งเผชิญหน้ากันอยู่สองคน บรรยากาศเงียบสงัดจนชวนให้อึดอัดใจ

“ปู่ครับนี่จางฉี่หลิง...เพื่อนที่โรงเรียนผมเอง พอดีนัดกันไว้ว่าจะไปดูหนังกัน เขาเลยมารับ…”

คุณปู่ดูจะทำหน้าปั้นยากแวบหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าแล้วพูดเสียงขรึม

“ไหนๆก็ไหนๆ ไปเที่ยวให้สนุกแล้วกันนะ ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลเมื่อไรก็โทรมาที่บ้านเลยนะ ปู่จะได้ให้คนไปรับ”

ผมเลิกคิ้วอย่างงุนงง แต่ก็พยักหน้ารับหงึกๆ อดนึกแปลกใจที่ไปๆกันนี่ก็มีแต่เพื่อน ไหนจะมีอาสาม(ที่น่าจะได้เจอกันที่โรงหนังเพราะได้ตั่วจากผมไป)อยู่ด้วยอีก มีอะไรให้น่าเป็นห่วงกัน

“ผมสัญญาว่าจะเอาเขากลับมาส่งอย่างปลอดภัย…” จางฉี่หลิงพูดแทรกขึ้น

“คุณปู่ไม่ต้องกังวล…ผมรักษาสัญญาเสมอ”

วันนี้ดูจางฉี่หลิงจะพูดคำว่าสัญญาบ่อยๆไม่รู้ว่าทำไม ผมนึกประหลาดใจแต่ใบหน้าคุณปู่ดูจะเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด ผมไม่ทันได้ถามไถ่ท่าน จางฉี่หลิงก็ลากแขนผมเดินออกมาเสียแล้ว

ดวงตาสีดำสนิททอดมองผม กระตุกยิ้มขึ้นนิดหนึ่งแล้วพึมพำเบาๆ “ยังไม่ถึงเวลา…”

พออ้าปากจะถามว่ายังไม่ถึงเวลาอะไร ก็ถูกอีกฝ่ายจับยัดใส่รถคาดเข็มขัดนิรภัยให้เสร็จสรรพ ก่อนเจ้าตัวจะอ้อมมานั่งที่นั่งคนขับ

“อีกนานกว่าจะถึงเวลา...นายอยากกินอะไรไหม?”

อีกฝ่ายถามขึ้น ผมจึงสรุปเอาเองว่าอีกฝ่ายคงพูดถึงรอบหนังที่เราจะไปดูแล้วถามถึงแพลนที่จะทำเพื่อฆ่าเวลา

“ถามนายอ้วนกับนายแว่นดำก่อนสิ จะได้ไปเจอกันเลย…”

ผมว่าก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมากดส่งข้อความไปหาสองคนที่ว่า หางตาเหลือบเห็นจางฉี่หลิงส่ายหัวไปมาอย่างอ่อนใจ

...เป็นบ้าอะไร…

ผมยักไหล่ เมินต่อพฤติกรรมประหลาดๆของอีกฝ่าย ส่งข้อความคุยกับนายอ้วนและนายแว่นดำอย่างตั้งใจ บรรยากาศในรถเงียบสงัด รถสีดำเคลื่อนตัวไปเรื่อยๆตามถนนโดยมีจุดมุ่งหมายคือห้างสรรพสินค้าซึ่งมีโรงหนังขนาดใหญ่ใจกลางเมือง



...ในความเงียบ ผมอดนึกขึ้นมาไม่ได้ว่าพี่ชายน้อยคนนั้นจะลืมเลือนผมไปแล้วหรือยัง…

จะยังคงจำสัญญาที่เคยให้ไว้ได้อยู่รึเปล่า…

ก่อนจะสะบัดหัวไปมา...ขนาดเขายังลืมไปแล้วเพิ่งกลับมานึกได้ คงไม่ต้องนึกถึงอีกฝ่าย ตัวเขาในตอนเด็กดูธรรมดาและโก๊ะกังขนาดนั้น อีกฝ่ายคงลืมไปหมดสิ้นแล้วล่ะ…


TBC. (คงอีกนานกว่าจะถึงฉากเดท)




แอร้ ขอโทษที่หายหัวไปหลายวัน เห็นหัวข้อเดลี่หลายๆอันก็อยากแต่งมาก ไหนจะฉากเดทที่สัญญาไว้
แต่ว่าวันอาทิตย์ทำกิจกรรมคณะ+เคลียร์หอเตรียมกลับบ้าน
วันจันทร์ก็เดินทางกลับต่างจังหวัด เพิ่งได้มีเวลานั่งนิ่งๆเขียนอะไรยาวๆก็วันนี้แหละค่ะ
คิดว่าเดี๋ยวจะทยอยแต่งเดลี่ย้อนหลังมาส่งเรื่อยๆค่ะ ส่วนเรื่องฉากเดทนั้น...ช่วยรอกันอีกหน่อยนะคะ...
...ขออภัยคนที่รอนะคะ จะพยายามเค้นออกมาให้ได้ค่ะ....แฮร่

[Eli-kun]

ขำคุณปู่หวงหลานชายหนักมาก ถถถถถ
พี่ชายน้อยก็นั่งอยู่ข้างๆนายไงล่ะ แต่เสี่ยวเสียไม่รู้ แง๊วววว
ยังไม่ถึงเวลา เวลาอัลไลอ่ะ ลุ้นๆ
ส่ายหัวไปมาตามเสี่ยวเกอ เมื่อไรเสี่ยวเสียจะรู้ความจริงน้อออ
แอบกระซิบ ยังคงรอฉากเดทอย่างตั้งอกตั้งใจนะคะ

[yakusoku]

พี่ชายน้อยจะมารับเสี่ยวเสียไปอยู่ด้วยกันแล้ว

[sam-ang32]

รอๆๆๆๆ
พี่ชายน้อยยยยย
555+
นายน้อยเอ่ยยย
ข้างๆ นี่แระ พี่ชายน้อยยยย

[mama moosap]

คุณปู่หวงหลาน ><

เสี่ยวเสียของฉัน(?)ไม่รอดเเน่ๆ...

ปู่จางงงง ตัวเองไม่ได้ปู่เขาเลยให้หลานตัวเองเอาหลานเขาไว้เเทนหรอคะ #โดนโบก
งื้อ ชอบ ผลิตต่อไปนะคะ ><

[Rozenkreuz]

ไอ๊ย่ะ ร้ากแรกโพ้บบบบบบบบบบ
ก็สัญญาเอาไว้แล้วนี่เน้ออออออ เสี่ยวเสียตอนมุ้งมิ้งก็ตกปากรับคำยกตัวเองให้พี่ชายน้อยไปซะแล้ว โฮ่ๆๆๆๆๆๆ
ไม่รอดแล้วล่ะนายน้อยสาม คนใบ้จางที่ปกติความจำเสื่อมซ้ำซ้อนอยู่เป็นนิจ มีแค่เรื่องของนายน้อยเท่านั้นแหละที่จำได้ด้วยสัญชาตญาณ(?) โฮ่ๆๆๆๆ

[poypoy]

เสี่ยวเสีย พี่ชายน้อยก็นั่งอยู่ข้างๆ นั่นไง มารับตามสัญญาแล้วด้วยยยยย

[HaiSaka]

ก็เคยสัญญา เป็นมั่นเป็นหมาย~~~ 5555+

[FunnyLee]

แหม่ๆๆๆ ปู่อู่ห่วงหลานทำไม พ่อหนุ่มจางฉี่หลิงหวังแต่งนะปู่

[meanato]

เสี่ยวเกอ...เตรียมสินสอดมาเยอะๆนะ อย่าลืมซื้อหมาพันธุ์ทิเบตันมัสทิฟมาด้วยล่ะ//จะได้เอาเป็นหมาหน้าด่าน5555+